Fat Bastard Cycling Classic
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
15 Augustus 2008 | Verenigde Staten, Boulder
Vorige week vrijdag zijn we naar Breckenridge gereden om daar twee dagen in de bergen te gaan fietsen. Iedereen die er was kent elkaar vanuit Tallahassee (in Florida) en woont nu verspreid over Amerika: Sergio en Chelsea in Boulder, Dan in Denver, Rich en Theresa in Denver (met een huis in Breckenridge), Barry in Dallas, Texas en Ivan in San Diego, Californië. Het grappige is dat iedereen behalve Theresa bij Sergio in huis gewoond heeft. Dit is het tweede jaar dat we samen gefietst hebben, en Ivan heeft het vorige jaar de ‘Fat Bastard Cycling Classic’ genoemd omdat we het huis van Rich (die om één of andere reden fat bastard als bijnaam heeft..) als uitvalsbasis gebruiken.
We hadden op vrijdagmorgen in Frisco afgesproken om van daaruit de Vail Pass op te fietsen. Vanuit Frisco loopt er namelijk een fietspad langs de I-70 totaan Copper, en daarna ligt het fietspad tussen de twee helften van de snelweg in tot bovenop de pas. Het goede eraan is dat je eigenlijk niet echt merkt dat je tussen de beide weghelften fietst. Danko en Ivan hebben een wedstrijd gehouden tot bovenaan en ik heb het eerste stuk met Dan, Barry en Sergio gefietst. Het is best grappig om te horen dat mensen zitten af te zien omdat ze je perse bij willen houden :-D. Eenmaal bovenaan was het plan om af te dalen naar Vail, daar boterhammen te eten en dan weer terug te fietsen. Aangezien er een erg grote regenwolk hing hebben we dat maar niet gedaan en hebben we een race gehouden totdat we terug waren in Frisco. Omdat Ivan één weg te vroeg van het fietspad afgegaan was en we hem waren misgelopen zijn we weer teruggereden naar Copper om te zien of hij ook een lekke band had. Of beter, Danko en Sergio zijn helemaal naar Copper gereden en ik heb onderweg de frambozenstruiken die we ontdekt hadden leeg staan eten. Mmm!
Na een niet zo geslaagde nacht in Breckenridge (Rich zijn huis ligt op ongeveer 3500 meter, en dat slaapt niet zo lekker als je overdag niet genoeg water gedronken hebt) zijn we op zaterdag vanuit Dillon Loveland Pass opgefietst terwijl Rich, Theresea en Chelsea zijn gaan wandelen. Eigenlijk zou Rich ook gaan fietsen, maar wij denken dat Sergio’s opmerking dat hij er in zijn fietskleren uitziet als een zeekoe ervoor gezorgd heeft dat hij van gedachten veranderd is. Wat Rich’ antwoord was kan ik me niet herinneren, maar dat viel in dezelfde categorie :-D. Danko had Ivan uitgedaagd om als eerste boven te zijn en ik heb het samen met Sergio en Barry wat rustiger aangedaan. Een paar kilometer onder de top begon het te regenen, reden genoeg om om te draaien en af te dalen! Als ik ergens een hekel aan heb is het wel fietsen in de regen (dat is hier makkelijk, het regent toch niet erg vaak ;-)). Na het fietsen zijn we weer teruggereden naar Boulder, het was leuk om iedereen weer gezien te hebben!
Zondag zijn we gaan kijken naar meubels voor in onze nog lege woonkamer. We hadden op het internet een winkel in Denver gevonden die zowaar spullen had die we leuk vonden, maar eenmaal daar aangekomen zijn we bijna direct de winkel weer uitgelopen. Met een budget van $50.000 tot $100.000 zou je je huis echt erg leuk en mooi in kunnen richten, maar dat is toch niet wat we in gedachten hadden! Op weg naar huis zijn we – omdat we er toch langskwamen – even bij de Sofamart naar binnen gelopen. Naast een heleboel verschrikkelijke bankstellen (Amerikanen houden van groot en vooral erg zacht) stonden daar ook twee leren bankstellen die we wel leuk vonden. Eén ervan zat lekker maar was in de verkeerde kleur (zwart, aubergine of mahonie) en de andere had een mooie kleur donkerbruin leer maar zat niet zo lekker. We zijn ook nog even naar binnen gelopen in een winkel die Moderno heet, maar die juist heel erg ouderwetse spullen bleek te verkopen. En duur! We hebben het idee dat er hier drie soorten meubelwinkels zijn: de goedkopere waar alles groot, dramatisch en pompeus is maar waar ze als je goed zoekt soms wel leuke dingen hebben, de winkels met mooie en volkomen onbetaalbare spullen en de winkels met erg dure ‘moderne’ spullen die regelrecht uit de jaren ’70 lijken te komen. Er is ook nog de Ikea, maar de dichtstbijzijnde zit op vijf uur rijden in Utah, erg jammer!
Omdat de Sofamart uitverkoop had zijn we woensdag toch maar eens teruggegaan om de bankstellen nog eens te bekijken. We hebben nog een keer door de winkel gelopen om te zien of er nog meer mooie bankstellen waren zonder zachte kussens (nee) en we zijn wel minstens een uur bezig geweest om de twee leren bankstellen met elkaar te vergelijken. Twee verkopers bleven maar langskomen om te vragen of ze ook konden helpen, dat was best grappig. Uiteindelijk kwamen vonden we het bankstel in de mooie kleur leer toch lekkerder zitten dan het andere en hebben we het gekocht, samen met een extra stoel :-D. Eigenlijk konden ze dit weekend al geleverd worden, maar omdat we morgen naar Chicago vliegen voor alweer een conferentie krijgen we onze banken een week later. Met deze conferentie komt er ook een einde aan de verschrikkelijk drukke zomer die Danko gehad heeft, als er in de laatste zes weken vijf dagen zijn geweest dat hij niet gewerkt heeft dan is het veel..
We hadden op vrijdagmorgen in Frisco afgesproken om van daaruit de Vail Pass op te fietsen. Vanuit Frisco loopt er namelijk een fietspad langs de I-70 totaan Copper, en daarna ligt het fietspad tussen de twee helften van de snelweg in tot bovenop de pas. Het goede eraan is dat je eigenlijk niet echt merkt dat je tussen de beide weghelften fietst. Danko en Ivan hebben een wedstrijd gehouden tot bovenaan en ik heb het eerste stuk met Dan, Barry en Sergio gefietst. Het is best grappig om te horen dat mensen zitten af te zien omdat ze je perse bij willen houden :-D. Eenmaal bovenaan was het plan om af te dalen naar Vail, daar boterhammen te eten en dan weer terug te fietsen. Aangezien er een erg grote regenwolk hing hebben we dat maar niet gedaan en hebben we een race gehouden totdat we terug waren in Frisco. Omdat Ivan één weg te vroeg van het fietspad afgegaan was en we hem waren misgelopen zijn we weer teruggereden naar Copper om te zien of hij ook een lekke band had. Of beter, Danko en Sergio zijn helemaal naar Copper gereden en ik heb onderweg de frambozenstruiken die we ontdekt hadden leeg staan eten. Mmm!
Na een niet zo geslaagde nacht in Breckenridge (Rich zijn huis ligt op ongeveer 3500 meter, en dat slaapt niet zo lekker als je overdag niet genoeg water gedronken hebt) zijn we op zaterdag vanuit Dillon Loveland Pass opgefietst terwijl Rich, Theresea en Chelsea zijn gaan wandelen. Eigenlijk zou Rich ook gaan fietsen, maar wij denken dat Sergio’s opmerking dat hij er in zijn fietskleren uitziet als een zeekoe ervoor gezorgd heeft dat hij van gedachten veranderd is. Wat Rich’ antwoord was kan ik me niet herinneren, maar dat viel in dezelfde categorie :-D. Danko had Ivan uitgedaagd om als eerste boven te zijn en ik heb het samen met Sergio en Barry wat rustiger aangedaan. Een paar kilometer onder de top begon het te regenen, reden genoeg om om te draaien en af te dalen! Als ik ergens een hekel aan heb is het wel fietsen in de regen (dat is hier makkelijk, het regent toch niet erg vaak ;-)). Na het fietsen zijn we weer teruggereden naar Boulder, het was leuk om iedereen weer gezien te hebben!
Zondag zijn we gaan kijken naar meubels voor in onze nog lege woonkamer. We hadden op het internet een winkel in Denver gevonden die zowaar spullen had die we leuk vonden, maar eenmaal daar aangekomen zijn we bijna direct de winkel weer uitgelopen. Met een budget van $50.000 tot $100.000 zou je je huis echt erg leuk en mooi in kunnen richten, maar dat is toch niet wat we in gedachten hadden! Op weg naar huis zijn we – omdat we er toch langskwamen – even bij de Sofamart naar binnen gelopen. Naast een heleboel verschrikkelijke bankstellen (Amerikanen houden van groot en vooral erg zacht) stonden daar ook twee leren bankstellen die we wel leuk vonden. Eén ervan zat lekker maar was in de verkeerde kleur (zwart, aubergine of mahonie) en de andere had een mooie kleur donkerbruin leer maar zat niet zo lekker. We zijn ook nog even naar binnen gelopen in een winkel die Moderno heet, maar die juist heel erg ouderwetse spullen bleek te verkopen. En duur! We hebben het idee dat er hier drie soorten meubelwinkels zijn: de goedkopere waar alles groot, dramatisch en pompeus is maar waar ze als je goed zoekt soms wel leuke dingen hebben, de winkels met mooie en volkomen onbetaalbare spullen en de winkels met erg dure ‘moderne’ spullen die regelrecht uit de jaren ’70 lijken te komen. Er is ook nog de Ikea, maar de dichtstbijzijnde zit op vijf uur rijden in Utah, erg jammer!
Omdat de Sofamart uitverkoop had zijn we woensdag toch maar eens teruggegaan om de bankstellen nog eens te bekijken. We hebben nog een keer door de winkel gelopen om te zien of er nog meer mooie bankstellen waren zonder zachte kussens (nee) en we zijn wel minstens een uur bezig geweest om de twee leren bankstellen met elkaar te vergelijken. Twee verkopers bleven maar langskomen om te vragen of ze ook konden helpen, dat was best grappig. Uiteindelijk kwamen vonden we het bankstel in de mooie kleur leer toch lekkerder zitten dan het andere en hebben we het gekocht, samen met een extra stoel :-D. Eigenlijk konden ze dit weekend al geleverd worden, maar omdat we morgen naar Chicago vliegen voor alweer een conferentie krijgen we onze banken een week later. Met deze conferentie komt er ook een einde aan de verschrikkelijk drukke zomer die Danko gehad heeft, als er in de laatste zes weken vijf dagen zijn geweest dat hij niet gewerkt heeft dan is het veel..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
