Vier dagen Moab

Vorig weekend zijn we gaan kamperen in Moab. Het plan was eerst om op donderdag weg te gaan en dan op zondag weer thuis te komen, maar dat hebben we in de week ervoor maar even met een paar dagen uitgesteld. Volgens de weersvoorspelling zou er namelijk een koufront overkomen, en inderdaad werden we op vrijdagmorgen wakker met een paar centimeter sneeuw! Dat hadden we nou ook weer niet verwacht, maar het was dus maar goed dat we ons tripje een paar dagen uitgesteld hadden. In Moab was het weer ongeveer hetzelfde en dat zijn nou niet de soort temperaturen waarbij wij willen gaan kamperen :-). In plaats daarvan heb ik mijn laatste volle week op de universiteit gewerkt, en daarna zijn we op zaterdag richting Utah vertrokken. En op het eerste stuk van de I-70 hadden we het ene mooie uitzicht na het andere! Eerst de verse sneeuw op de bergtoppen, en daarna de mooist verkleurde aspen overal langs de weg, van groen tot rood, en dat met een laagje sneeuw op de grond. Dat was echt zo’n mooi gezicht! En de ene plek was nog mooier dan de vorige, dus we hebben onze ogen uitgekeken en zoveel mogelijk foto’s proberen te maken. Dan is het wel jammer dat je je auto niet even aan de kant van de weg kunt zetten, maar er zijn er toch een heel stel best goed gelukt!

Tegen etenstijd waren we in Moab, dus we konden mooi op ons gemakje warm eten maken, de tent opzetten en een kampvuur maken. Daar hebben we alleen niet heel lang bij gezeten, want het was best frisjes! En dat was het ’s nachts ook, en van slapen kwam er in mijn geval niet erg veel terecht. En dus heb ik op zondag zeg maar onfatsoenlijk lang uitgeslapen zodat ik toch nog een beetje fris opstond uiteindelijk :-). Voor ’s middags hadden we bedacht dat we wilden gaan fietsen op de mountainbikepaadjes bij Gemini Bridges. De vorige keer dat we in Moab waren ontdekten we die tot onze verbazig op een plek best ver van de weg vandaan. Tenminste dat dachten we, want vanaf de weg die naar Canyonlands National Park gaat is er ook een ingang, en dat is een heel stuk makkelijker dan de lange zandweg die we de vorige keer genomen hebben, haha! We zijn begonnen aan één van de trails en het was me al snel duidelijk dat dat in het geheel ‘mijn beker thee’ niet was zoals ze dat hier zo mooi kunnen zeggen. Veel teveel obstakels, dus ik schoot letterlijk geen meter op. Na tien minuten ben ik dus omgedraaid terwijl Danko de rest van de paadjes ging rijden en ben ik een stuk over de weg gaan fietsen, eerst richting Moab en daarna weer terug naar de parkeerplaats. En dat beviel een heel stuk beter! Nu kon ik bijvoorbeeld ook onder het fietsen genieten van de omgeving in plaats van alleen naar de grond te kijken :-). Toen Danko wel genoeg paadjes gefietst had is hij mij tegemoetgereden met de auto en daarna waren we nog net op tijd terug op de camping om net voor de zon achter de bergen ging nog even snel een biertje te drinken.

Op maandag zijn we na nog een keer uitslapen en na het ontbijt lekker in de zon zitten lezen, een stuk van het Shafertrail gaan fietsen. Die zandweg gaat vanaf Potash min of meer langs de Coloradorivier Canyonlands National Park in. En dat was ook meteen tot hoever we konden fietsen omdat alle nationale parken gesloten zijn door het sluiten van de federale overheid. Voor ons niet erg, want we hebben die weg al wel eerder gereden, maar niet leuk voor alle toeristen die speciaal daarvoor een heel eind gereisd hebben. Het is dan toch wel een soort luxe dat wij gewoon een weekendje kunnen gaan fietsen door allerlei landschappen die rechtstreeks op een ansichtkaart kunnen! Al die rode rotsen, het LaSalgebergte met besneeuwde toppen in de verte en de Coloradorivier beneden in de diepte, er zijn slechtere plekken om even te stoppen om een mueslireep te eten! De toegang voor het National Park was afgeloten met een hek over de weg en een hek in de droge rivierbedding ernaast, en daar moesten we natuurlijk wel even overheenklimmen. Ik denk dat we als één van de weinige mensen in een nationaal park zijn geweest die maandag. Weliswaar wel één hele meter, maar toch!

Dinsdag was alweer de laatste dag van ons lange weekend weg. Soms gaat de tijd wel erg snel voorbij! We hebben er nog goed gebruik van gemaakt door ’s ochtends lekker in de zon te zitten en ’s middags nog te gaan fietsen op de Bar M trails. We hebben een paar paadjes gefietst die we de vorige keer nog niet geprobeerd hebben, in het zonnetje met een flinke wind erbij. Deze paadjes waren een stuk minder technisch dan de trails bij Gemini Bridges, dus dat vond ik een stuk leuker om te fietsen! Alleen moet ik voor de volgende keer onthouden dat zwart-blauwe paadjes (als in de kleuren die ze gebruiken voor skipistes) misschien niet zo’n goed idee zijn, haha! Na het fietsen hebben we gedoucht, een ijsje gegeten, en daarna zijn we weer terug naar Boulder gereden. Met een tussenstop voor het avondeten waren we om half twaalf weer thuis, dus het kwam wel goed uit dat ik op woensdag een beetje langer kon slapen. Die dag werk ik voor het bedrijf (het heeft zo zijn voordelen als je de baas bent, haha!), en daar is de laatste tijd een stuk drukker dan eerst. Door het sluiten van de federale overheid is NIST namelijk ook dicht, en dus heeft Danko vorige week een heleboel spullen tijdelijk naar het bedrijf verhuisd zodat er wel doorgewerkt kan worden aan dat programma. In dit geval mocht dat omdat Danko niet voor NIST werkt en er alleen van de labruimte gebruikmaakt. Gelukkig maar, want niks doen totdat ze in Washington hun gezonde verstand hebben teruggevonden was namelijk geen optie!