Fruita in plaats van Moab

Het is alweer een week geleden dat we vertrokken om een paar dagen te gaan kamperen. We hadden op dinsdag alle spullen al bij elkaar gezocht en Danko heeft woensdagochtend de auto ingepakt zodat we lekker vroeg op weg konden. Alleen niet naar Moab, want dat zagen we met de drukte toch niet zo zitten. Veel te veel kans dat alles vol zou zijn en we lang zouden moet zoeken naar een nog lege plek! En dus gingen we op weg naar Fruita, daar was het net zulk lekker weer en het scheelt twee uur rijden, dat is natuurlijk ook niet erg!

De eerste vertraging hadden we al te pakken voordat we Boulder goed en wel uit waren, want er wordt net ten zuiden van de stad aan de weg gewerkt en nu was er maar één rijstrook beschikbaar voor al het verkeer. De volgende opstopping was net voor Idaho Springs. Daar werken ze aan de tunnels en daarvoor werd de snelweg afgesloten. Volgens de borden kon dat langer dan een uur duren, en daar hadden we geen zin in! We stonden precies stil bij de afslag naar Central City, en dus zijn we via die weg en de Oh My God-road gereden, wel een beetje in de hoop dat ze niet ondertussen het verkeer weer door de tunnel zouden laten, haha! Eenmaal in Idaho Springs reed het verkeer weer, en kwamen we min of meer terecht tussen de auto’s waar we tussen stonden voordat we aan het ommetje begonnen. Maar we hebben in ieder geval niet stil hoeven te staan!

Een paar uurtjes later waren we in Fruita, waar het tenminste ietsje groener was dan in Boulder. En lekker zonnig! We hebben een mooi plekje gevonden op de camping van het 18th Road trail system en toen moesten we even bedenken wat we wilden gaan doen. Op zich was er wel genoeg tijd om nog een uurtje te gaan fietsen, maar dan zouden we daarna naar Fruita moeten rijden om te gaan douchen, en bovendien wilden we liever met een drankje in de zon zitten, dus dat hebben we gedaan.
Toen het weleens etenstijd was en we dachten even onze meegebrachte pastasaus op te gaan warmen keken we alleen wel even op onze neus, want uitgerekend dat waren we vergeten mee te nemen, haha! Dus mochten we alsnog met de auto op pad, en wel naar de supermarkt voor wat aanvullende spullen voor het avondeten. Wat uiteindelijk prima gesmaakt heeft, het was alleen een beetje omslachtiger dan de bedoeling was!

De rest van de avond hebben we lekker bij het kampvuur gezeten, en de volgende dag hebben we zowaar lekker een beetje uitgeslapen, want er was genoeg schaduw op de tent zodat we er niet uitgebakken werden in alle vroegte.
Het plan voor die dag was om ‘de waterval’ te gaan fietsen, maar daar zijn we niet aan begonnen totaan het begin van de middag. Eerst moesten we namelijk ruim de tijd nemen om een beetje te ontbijten en koffie te drinken en tijdschriften te lezen en van het uitzicht te genieten :-). En daarna zijn we begonnen aan onze fietstocht. Eerst een stuk over allemaal leuke mountainbikepaadjes, en daarna een redelijk eindje over een zandweg steeds hoger de heuvels in, met wat mooie uitzichten als gevolg! En zo her en der gaswinningsapparatuur, wat kan dat stinken zeg!
Eenmaal bovenaan hadden we een mooi uitzicht over de vlakte waar Fruita in ligt, en konden we beginnen aan de afdaling. Daar had ik me wel een beetje op verheugd, en helaas voor mij waren die paadjes veel te stijl, veel te rotsig of niet (een droge beekbedding met zoveel los grint dat je nauwelijks in vooruit komt krijgt niet mijn goedkeuring ;-)). Het duurde dan ook wel even voor we beneden waren, en niet voordat we de daadwerkelijke waterval gepasseerd waren. Ergens in het beekje is namelijk een aantal meters hoge waterval, met een paar touwen erin gezekerd zodat je daar op je mountainbikeschoenen en met je fiets op je nek vanaf kunt klimmen. Gekkenwerk! Gelukkig is er een omleiding waardoor je niet je leven hoeft te wagen, en had ik Danko die daar mijn fiets wel een stuk vanaf wilde tillen.
Kort gezegd was ik blij toen we die paadjes achter ons gelaten hadden en weer op leuk singletrack uitkwamen! Het was ondertussen al wel laat in de middag (voor mijn gevoel) en eenmaal terug op de camping bleek het gewoon al zeven uur te zijn! Maar goed dus dat we besloten hadden om de Mexicaan met een bezoekje te vereren in plaats van zelf te koken, want anders zouden we wel erg laat eten – we hebben na het fietsen namelijk eerst nog in het laatste restje zon een biertje gedronken en een koker chips aangevallen :-). Belangrijke dingen eerst, haha!

Op vrijdag hebben we nog wat meer uitgeslapen en daarna zo ongeveer alle paadjes rondom de camping gefietst, en we kwamen erachter dat ze sinds we er voor het laatst geweest waren er flink wat singletrack bijgebouwd hebben. Er zijn meer dan genoeg paadjes om je een hele dag mee bezig te houden, en dat hebben we dus ook gedaan! Voor het middageten een klein rondje over wat we altijd het leukste singletrack vonden, en daarna ontdekten we een nieuw paadje dat nog veel leuker was :-). We hebben ons dus goed vermaakt, en na het fietsen hebben we nog weer heerlijk een poosje in de zon gezeten!

Voor zaterdag hadden we soortgelijke plannen, maar helaas voor ons kwam die nacht de familie Flodder naast ons staan. Die hadden flink wat herrie bij zich toen ze aankwamen, en ’s ochtends vroeg werd dat nog versterkt door de sleep kinderen die ze bij zich hadden en die aan één stuk door liepen te schreeuwen (dat ze dat de hele ochtend volhielden is eigenlijk verbazigwekkend...). Dat was nou zeg maar niet de ideale manier om de dag te beginnen! We zijn dus maar een flink eind verderop gaan zitten – lang leve de erg ruime camping! – en nadat we een beetje bekomen waren van het hele circus hebben we onze spullen ingepakt en zijn we vanaf het trailhead nog een poosje gaan fietsen. Tegen de tijd dat ik geen heuvel meer opkwam was het ook wel tijd om eens te vertrekken, dus dat kwam goed uit! En het kwam ook goed uit dat het de hele tijd nog lekker zonnig weer was, terwijl we overal om ons heen de regenbuien konden zien hangen.

Zoals het ondertussen hoort na een paar dagen mountainbiken zijn we op de weg terug naar huis gaan eten bij de vreetschuur in Grand Junction, en tot mijn vreugde hadden ze daar aardappelpuree en een stukje verder zuurkool met rookworst. Volgens mijn geheel onbescheiden mening heb ik daar het beste gerecht in het hele restaurant uit samengesteld, mmm! Niks beters dan zuurkoolstamppot als je flink trek hebt, haha!

Vanaf Grand Junction kwamen we in de ene enorme stortbui na de andere, en dat had toch eigenlijk ook wel wat. Gelukkig was het warm genoeg dat al die regen niet in de vorm van sneeuw omlaag kwam! Al konden we daar niet aan ontsnappen, want op zondag kregen we daar in Boulder nog weer een ladinkje van. Gelukkig niet de twintig centimeter die ze voorspeld hadden, en gelukkig bleef het koude weer ook maar een dag. Gisteren was het namelijk hartstikke lekker weer: strakblauwe lucht, een zonnetje, en ein-de-lijk groenwordend gras en langzaam bladkrijgende bomen. Daar heeft Danko alleen niks aan gehad, want die vertrok gisteren naar Philadelphia voor een meeting en kwam daar terecht in hetzelfde koufront dat zondag nog over Boulder hing. Het is maar tot en met morgen, en zo ongeveer zodra hij terug is vliegen we naar Las Vegas! Daar zijn we ons al een poosje erg op aan het verheugen!