Tien!

En wel tien als in tien jaar samen op zondag anderhalve week geleden! Dat klinkt veel langer dan het het voelt, maar als we bedenken wat we samen al allemaal gedaan hebben dan is dat heel wat! En in tegenstelling tot vorig jaar waren we het nu niet vergeten :-). We kwamen er op zaterdag allebei achter dat we elkaar wel graag iets wilden geven, maar dat we allebei niet wisten wat. En dus hebben we maar besloten om dat over te slaan en het huis als cadeau te beschouwen!

De dag ervoor hadden we met Sergio en Chelsea afgesproken, en die hebben we onder valse voorwendselen meegenomen naar ons nieuwe huis. Onder het mom van 'wat vinden jullie van deze wijk', haha! We zijn langs het huis gereden en er even van de andere kant over de golfbaan naartoe gelopen voordat we pas verteld hebben dat we het gingen kopen :-). En daarna zijn we met z'n allen gaan eten bij Sherpa's, en het was zowaar warm genoeg om daar buiten op het terras te kunnen zitten! Eindelijk lekker weer, hèhè!

Op zondag begon de dag met een bos rozen die Danko's 's ochtends nog even was gaan kopen :-). En het was mooi weer dus het plan was om eens een flink stuk te gaan fietsen. Op de website waar ze bijhouden welke straten er (voor fietsers) zijn afgesloten leek het alsof Four Mile Canyon weer open was, dus dat was een makkelijke beslissing! Bij het begin van de weg stond nog wel een bord dat fietsers geen toegang hadden, maar Danko dacht dat ze dat vast waren vergeten weg te halen. Ook in deze canyon is de straat er op meerdere plekken niet meer, en er zijn ook sommige huizen verdwenen. Four Mile is smaller dan sommige andere canyons en al het water lijkt hier wel nog meer schade aangericht te hebben. We waren van plan om naar Gold Hill te fietsen, en toen we door Salina kwamen zijn we even gestopt om een praatje te maken met Steve en Michelle. Zo ongeveer het eerste wat zij zeiden was dat we nog geluk hadden gehad dat we de sheriff niet tegengekomen waren, want dan hadden we een bekeuring gekregen omdat de weg dus nog niet open was voor fietsverkeer! Blijkt dat de lijst van afgesloten wegen net niet helemaal op alfabetische volgorde staat... We hebben een heel poosje staan praten, ook over al het werk dat zij gehad hebben om letterlijk vrachtwagenladingen zand en puin uit hun tuin en oprit te verwijderen, en nog zijn ze nog lang niet klaar met opruimen, schoonmaken en alles weer een beetje terug te brengen naar hoe het was voor de overstromingen.

Tegen de tijd dat we uitgekletst waren was het wel tijd om naar huis te gaan zodat we op tijd in het restaurant konden zijn dat we gereserveerd hadden, dus hebben we rechtsomkeert gemaakt. Onderweg bedacht Danko dat we Michelle en Steve weleens een handje toe konden steken met alle zandzakken die zij nodig hadden. Als je er daar enkele honderden van moet hebben en je omdat het zoveel weegt er maar veertig tegelijk kunt ophalen dan blijf je bezig!

Uiteindelijk waren we maar een klein beetje te laat bij het Franse restaurantje dat we hadden uitgezocht voor ons etentje, en daar hebben we ons tegoed gedaan aan een tasting menu van maar liefst negen gangen. We hebben heerlijk getafeld! We begonnen met een beetje gerookte zalm met mierikswortelschuim, daarna kregen we risotto met kreeft, gevolgd door ganzenlever met getoast zuurdesembrood en rode ui-aardbeienjam. Daarna kwam er eendconfit met bloemkoolpuree en kersen; de grootste mosselen die we ooit gezien hebben in tomatenbouillon, en als tussengerechtje een bolletje frambozenijs. Daarna kregen we het hoofdgerecht, forel met beurre blanc, kerstomaatjes, groene asperges en rijst, om je vingers bij op te eten zo lekker! En als afsluiting was er een soort van cheesecake zonder bodem, en daarna een paar stukjes kaas. En dat alles onder het genot van een glaasje wijn :-). Toen we klaar waren konden we zo ongeveer naar buiten rollen, dus voor het vervolg weten we dat negen gangen wel een beetje teveel is, haha! Maar het was een goede en erg lekkere manier om ons jubileum te vieren!

Op maandag zijn we met de eigenaar van het designbedrijfje even met door het huis gelopen en daarna hebben we het eens gehad over keukens en badkamers en wat we daarmee zouden willen. En hoewel dat bedrijfje echt hele mooie dingen maakt keken wij toch wel even op van wat dat volgens hen moet kosten. De hoeveelheid geld die je alleen al kunt uitgeven aan keukenkastjes is onvoorstelbaar! Als we direct als het huis opgeleverd wordt aan de keuken zouden willen beginnen zouden we ook zo ongeveer nu al moeten beslissen wat voor deurtjes en laatjes en in wat voor kleur, dat ging ons toch wel een beetje te snel. Ik heb dan ook prompt allerlei vervelende dingen gedroomd over keukenkastjes, haha!

Op woensdag was de inspectie, en hebben we zelf het huis ook eens iets beter bekeken. We zijn er bijvoorbeeld eens omheen gelopen, want dat hadden we nog helemaal niet gedaan! Het is nog wel een beetje een onwerkelijk idee dat het huis overmorgen van ons is, en dat we over precies een maand de sleutel gaan krijgen!
Het duurde wel even voordat de inspecteur er was, en na best een poosje rondhangen zijn we maar even koffie gaan drinken in het clubhuis dat bij de golfbaan hoort zodat we niet daadwerkelijk in slaap zouden vallen. Ik had al ontdekt dat ze daar ook een restaurant hebben, waar ik dan weer een beoordeling over gelezen had die beweerde dat je daar één van de beste uitzichten hebt op de Flatirons aan de rand van Boulder. Daar had ik zo mijn twijfels over (want er is een heuvelrug tussenin), maar niks was minder waar! We hadden dus een heel mooi zicht op de bergen bij de koffie, en toen we die op hadden zijn we nog even met de inspecteur over zijn bevindingen gaan praten. Het belangrijkste nieuws was de te hoge concentratie radongas in de kelder. Dat is niet ongewoon omdat er hier uranium in de grond zit, en het is ook redelijk makkelijk op te lossen met een afzuigsysteem. Met de inspectie achter de rug dus weer iets wat we van het te-doen-lijstje af konden strepen!

Ondertussen had Danko geregeld dat hij op zaterdag een vrachtwagentje van ons buurbedrijfje mocht gebruiken om zandzakken te halen voor Steve en Michelle. Dat werd heel erg op prijs gesteld, want ze waren zelf al een paar weken aan het proberen om zoiets voor elkaar te krijgen. Degene die normaal met die vrachtwagen rijdt wilde wel helpen net als een aantal buren van Steve, en zij zijn de hele ochtend bezig geweest met twee vrachtwagenladingen zandzakken uit Longmont te halen. Ondertussen ben ik broodjes en dergelijke dingen voor de lunch gaan kopen, en 's middags heb ik Michelle geholpen om een aantal plantenperken uit te graven en netjes te maken, terwijl de heren gingen vissen.
Het was de hele dag een beetje bewolkt, wel zo lekker als je hard bezig bent, en net toen we klaar waren begon het te regenen. Dat hadden we dus goed getimed! We hebben ook maar eens gebeld om te zien waar de vissers waren gebleven, en die bleken zich tegoed te doen aan het zelfgebrouwen bier van één van de buren een paar huizen verderop. Daar zijn Michelle en ik toen ook naartoe gelopen, en we hebben een erg gezellige avond gehad! Je kunt goed merken dat het een hele hechte gemeenschap is waar zij wonen - heel anders dan in onze wijk! - en ook dat de overstromingen nog erg vers in het geheugen liggen. We hebben wat filmpjes gezien en al het water en de ravage daarvan is gewoon niet voor te stellen! Net zoals dat sommige mensen helemaal niet in aanmerking komen voor enige hulp van de overheid omdat ze zelf hun huis of het bijbehorende grondstuk al hersteld hadden. Net alsof je maanden zou willen gaan wachten om dingen uit te graven en weer op te bouwen totdat het een ambtenaar uitkomt om aan jouw stukje grond te beginnen!

Het bewolkte weer op zaterdag kwam door het weer dat ze voorspeld hadden voor zondag. Je gelooft het niet, maar we hebben weer een flinke laag sneeuw gehad! We beginnen ons zo langzamerhand af te vragen of dat ooit ophoudt, haha! In ieder geval was het een prima dagje om eens een beetje te winkelen, en dus zijn we naar keukenapparatuur gaan kijken. Chelsea had ons een winkel aangeraden en daar hadden ze erg mooie spullen! Dat was veel leuker om te bekijken en veel makkelijker om uit te zoeken dan keukenkastjes, en we hebben voor een paar dingen om een offerte gevraagd.
In die keukenzaak hadden ze ons een winkel aangeraden voor keukenkastjes, en daar zijn we op maandag even gaan kijken. Toen we ernaar toe reden hadden we een uitzicht op besneeuwde bergen, terwijl alle bomen juist zo heel lentegroen zijn, een heel apart gezicht! Eenmaal in de kastjeswinkel werden we geholpen door een spraakwaterval, echt, het hield maar niet op! En dat terwijl ik het liefste gewoon zelf een beetje rond wilde kijken. Ook hier konden ze ons wel helpen ontwerpen, en dat ging ook allemaal in een hoog tempo. Aargh! Ik wil zelf dingen uitkiezen, in plaats van dat iemand dat voor je doet! En het is vervelend dat je min of meer blind winkelt, want er stonden ook hier nergens prijzen bij. Wat iets kost dat merk je wel nadat je het uitgezocht hebt lijkt het, terwijl wij dat nou juist willen weten voordat je een beslissing neemt. En ook over dit keukenkastjesbezoekje heb ik gedroomd, haha! We hebben ondertussen wel besloten dat dit soort dingen in ons tempo moet in plaats van in het tempo van de verkoper. Aan de ene kant is het geen gek idee om zodra we in het huis kunnen de keuken te vernieuwen, maar het is misschien wel beter om dat pas te doen nadat we er al wonen en beter weten wat we ermee willen. Wordt vervolgd!