Seoul eseo insa

En de volgende reis! Voor de laatste werkgerelateerde reis van het jaar vertrokken we naar de verst weg gelegen bestemming: Seoul, Zuid-Korea. En dat vertrekken deden we vroeg, want om in één dag Seoul (uit te spreken als 'soohl', zonder 'e'!) te bereiken moet je vroeg weg! Voor zonsopgang waren we al onderweg naar het vliegveld, en ontbijten deden we onderweg naar Seattle, want we mochten (weer eens :-)) voorin zitten in het vliegtuig. Van al dat vliegen en onze hoge frequent flyer status kregen we nog een extra voordeel toen we eenmaal in Seattle waren. Want er werd omgeroepen of wij ons even konden komen melden, en toen kregen we zowaar een upgrade naar Eerste Klas voor de vlucht naar Seoul! Wow!! We hadden het geluk dat de vlucht overboekt was, met het grootste gedeelte van de Eerste Klas nog leeg, en daarom mochten wij doorschuiven naar voren. Zodra het kon zijn we dus met een grote glimlach in gaan stappen! We hadden twee heerlijke stoelen naast elkaar, met een dekbed en een lekker kussen om te slapen, een toilettas met allerlei benodigdheden, elk onze eigen bagagebak, en om het wachten tot het vertrekte veraangenamen een glaasje champagne met iets lekkers erbij. Dat voelde me toch luxe! We hadden prompt het gevoel dat we op vakantie waren, in plaats van op weg naar een conferentie! We kregen ook een mooi boekje met het menu voor onderweg, en we mochten uitkiezen wat we graag wilden hebben voor het avondeten. Eenmaal onderweg kregen we al snel een amuse van garnalen met avocado en cocktailsaus, met daarbij een keuze uit vier verschillende soorten wijn (!), en dat werd gevolgd door salade, soep met een vers broodje, en coquilles met ham en succotash. Als toetje kozen we een ijsje, dat ter plekke gemaakt werd met naar keuze chocolade- en (niet of :-)) caramelsaus, nootjes, slagroom en zo'n opgerold wafelkoekje. De kaasplankjes zagen er ook erg lekker uit, maar die hebben we aan ons voorbij laten gaan, net als de dessertwijn, want ons glas werd meer dan goed bijgevuld. We hebben echt heerlijk gegeten! En daarna ook heerlijk geslapen, wat een luxe als je gewoon helemaal plat kunt liggen! Het is niet overdreven om te zeggen dat we erg genoten hebben! Voor we het wisten was het tijd voor het ontbijt (gevulde omelet met vers fruit en verse croissantjes) en waren we al in Seoul! Met helemaal niet het idee dat we meer dan tien uur onderweg geweest waren, wat een uitermate ontspannen manier van reizen was dit! We zijn verpest voor het leven, hahaha! (Maar het blijft toch echt te duur om zo'n soort ticket te kopen, zo verwend zijn we er dan ook weer niet van geworden :-))

Vanaf het vliegveld hebben we een taxi genomen naar ons hotel in Gangnam. Eerst kwamen we door het industriegebied tussen Incheon en Seoul, en vervolgens door wijk na wijk na wijk vol met hoge flatgebouwen, veel verkeer, weinig groen, en dat alles omgeven door de smog die over de stad hing. Seoul leek wel uit alleen maar flatgebouwen te bestaan! Niet een heel goede eerste indruk moet ik zeggen, want het leek alsof we in een tamelijk grauwe wereld beland waren. Eenmaal van de snelweg af zag alles er al een stuk beter uit, met meer bomen, overal kleine restaurantjes, en de hoogste dichtheid aan koffiezaakjes die we ooit ergens gezien hebben. We zijn ingecheck in het hotel en toen op weg gegaan om ergens iets te gaan eten. Dat viel nog niet mee, maar we vonden uiteindelijk een restaurant waar ze ook wat plaatjes aan de muur hadden hangen zodat we aan konden wijzen wat we wilden hebben, haha! We kregen kimchi, rijst, en een soort hot pot met groentes en varkensvlees. Redelijk pittig en lekker!

Zaterdag en zondag hebben we besteed aan een beetje wennen aan het tijdsverschil, en we hebben ook een klein beetje toerist gespeeld. We zijn naar een parkje gewandeld waar we een aantal grafheuvels uit de Joseonperiode gezien hebben die onderdeel zijn van het UNESO werelderfgoed. Daar was een heel mooi contrast tussen oud en nieuw en historisch en modern, de tempels en beelden met daar omheen de moderne wolkenkrabbers! En we zijn Bongeunsa Temple tegenover ons hotel gaan bekijken, met daar ook dezelfde mooie tegenstellingen.
Op zondagavond begon de conferentie, en tot en met woensdag waren we overdag onder de pannen met het bemannen van onze stand, en in Danko's geval ook het bijwonen van de conferentie. Als afsluiting was er op donderdagavond het conferentiediner, en kregen we een proeverijmenu van tien gangen! Dat was erg lekker, en leuk om zo meerdere Koreaanse gerechten te eten. Na het eten was er nog een korte dansvoorstelling, dus het geheel was ook nog eens cultureel verantwoord :-).

Op vrijdag was het tijd voor de vreemdse excursie die we ooit gedaan hebben, want we gingen naar de Joint Security Area (JSA) in de gedemilitariseerde zone (DMZ) tussen Noord- en Zuid-Korea. De bus vertrok om tien uur, en we waren nog niet goed en wel onderweg toen de bus abrupt tegen een auto tot stilstand kwam. Gelukkig was het alleen wat blikschade en waren er twee bussen zodat we verder konden met bus nummer twee. Als eerste gingen we naar het Odusan Unification Observatory, een gebouw waar we een korte rondleiding kregen door de expositie over de geschiedenis tussen het noorden en het zuiden, en daarna was er de mogelijkheid om vragen te stellen aan Mrs. Park, een vrouw die enkele jaren geleden 'gedeserteerd' is uit Noord-Korea. Het is toch wat dat ze dat daar zo noemen als je het land wenst te verlaten! Iemand wilde een foto nemen en er werd toen uitdrukkelijk gezegd dat alsjeblieft niet te doen. Mrs. Park is namelijk 'vermist' voor zover het Noord-Korea aangaat, en zouden er foto's van haar in omloop komen waaruit blijkt dat ze in Zuid-Korea is dan heeft dat grote gevolgen voor familieleden en vrienden die zij achtergelaten heeft. Ongelooflijk hoe dat gaat. We kregen nog een korte film te zien over het gedeelte van Noord-Korea dat je kunt zien liggen vanuit het observatory, en daarna hadden we even tijd om dat uitzicht te bekijken. Het was flink mistig door de smog, dus het was lastig om veel te zien, maar het is toch een vreemd idee hoe groot de verschillen zijn tussen twee plekken die maar zo'n klein eindje van elkaar liggen.
De volgende stop was in Imjingak waar we de Freedom bridge konden zien, een gerestaureerde locomotief uit de Koreaanse Oorlog die nu dient als historisch erfgoed en ter herinnering, en een monument voor mensen die familie hebben moeten achterlaten in Noord-Korea. Daarna was het tijd voor lunch en het daadwerkelijke bezoek aan Panmunjom. Om er te komen moet je de rivier oversteken, en de brug stond vol met wegversperringen en een check point. Nadat we allemaal een visitor badge hadden gekregen en er was gecontroleerd dat iedereen zijn paspoort bij zich had reden we naar Camp Bonifas, waar nog een keer alle paspoorten gecontroleerd werden en we een Amerikaanse militair als security escort kregen voor de tijd dat we in de DMZ waren. Daarna was er een security briefing met een korte uitleg over de Koreaanse Oorlog, en moesten we een visitor declaration ondertekenen waarin staat dat je begrijpt dat je een vijandig gebied gaat betreden en dat dat mogelijk verwondingen of de dood tot gevolg kan hebben, met daarbij een heel aantal regels over wat wel en niet mag. Je kunt als toerist dan wel naar dit gebied, maar het is een serieuze en strak geregiseerde gelegenheid aan de grens!
Na de briefing gingen we met een andere bus dan waarmee we gekomen waren de gedemilitariseerde zone in. En zagen we een heel groen gebied met mooie natuur en zo her en der rijstvelden, behorend bij een dorpje dat na de oorlog in de DMZ bleek te liggen. Daar wonen dus gewoon nog mensen, zij het onder militaire bewaking.. Verder deed het eigenlijk heel vredig aan, met bomen waarvan het blad begon te verkleuren, en een mooi kronkelig weggetje. Door het ontbreken van mensen is de DMZ een soort van natuurreservaat geworden, maar tegelijkertijd liggen er dan wel nog een heleboel landmijnen. Schijn bedriegt!

Na een kort ritje kwamen we in de JSA en mochten we in twee nette rijen aan de ene kant het Freedom House in, en aan de andere kant weer uit lopen. En toen bevonden we ons zo ongeveer op de grens, daar waar de blauwe barakken staan met vergaderruimtes, soldaten aan beide kanten van de betonnen drempel die op de grens ligt, met daarachter een imposant gebouw dat bij Noord-Korea hoort. Heel Vreemd! We mochten naar binnen in het Military Armistice Commission-gebouwtje, waar precies op de grens een vergadertafel staat, met daarbij twee zeer serieus uitziende Zuid-Koreaanse soldaten. Zodra je die vergadertafel voorbij bent ben je in feite in Noord-Korea, een heel raar idee! Er werd duidelijk gezegd niet voorbij de soldaat te gaan die voor de uitgang aan Noord-Koreaanse kant stond, want overlopen is -niet- toegestaan en daar zou dus actie tegen ondernomen worden. Maar je mocht wel met diezelfde soldaat op de foto gaan, over tegenstellingen gesproken! Nadat we wat tijd hadden gehad om foto's te maken gingen we weer terug naar buiten, en mocht je foto's maken van het Noord-Koreaanse gebouw aan de overkant van de grens - met daarvoor één iel uitziende Noord-Koreaanse soldaat die dan voor en dan achter een pilaar ging staan. Vervolgens werden we terugbegeleid naar de bus, die nog langs een monument reed voor twee Amerikaanse soldaten die gesneuveld zijn omdat ze tegen de wensen van Noord-Koreaanse soldaten een boom hadden willen snoeien, en daarna konden we een blik werpen op de Bridge of no return. Toen was het 'officiële gedeelte' voorbij en reden we terug naar Camp Bonifas, met onderweg nog uitzicht op de werkelijk enorme Noord-Koreaanse vlag die aan de grens staat. Terug in Camp Bonifas was er gelegenheid om even in het souvenirwinkeltje (!) rond te kijken, en daarna gingen we terug naar Seoul. Met onderweg uitzicht op de rivier die op de grens ligt tussen de beide Korea's. Met een laagstaande zon en vele honderden volgens was dat een heel mooi gezicht - alleen is er aan de andere kant van het water een dictatuur, en aan de kant waar wij reden een groot onder stroom staand hek met met elke paar honderd meter een bewakingshuisje. Dit was een indrukwekkende excursie, en we waren blij dat wij in de gelegenheid zijn te gaan en staan waar we willen, in plaats van hoe het er in Noord-Korea aan toe gaat!

Ondertussen waren we van het conferentiehotel in Gangnam verhuisd naar een hotel meer in het centrum van Seoul, en vooral 's avonds leek het wel kermis! In een groot contrast met waar we 's middags waren liepen we 's avonds in gebied met overal winkels, restaurants en koffiezaakjes, neonverlichting, allemaal stalletjes met eten en spulletjes, en hopen mensen. Het viel ons wel op hoe het van straat tot straat kan verschillen hoe welvarend het lijkt, wat voor winkeltjes er zitten (het dure westerse designermerk of een schoenendoosmaat-winkeltje bomvol met gebruikt gereedschap; of drie Starbucksen op een rij in vergelijking met piepkleine lokale restaurantjes) en wat voor mensen er zijn (de hippe jongelui met hun telefoons of de veel eenvoudigere en armere mensen). Seoul is wat dat betreft een stad van tegenstellingen, al is er overal de grote gelijkmaker van vrij weinig tot geen groen en de ietwat (...) bezwaarlijke geur die bij putdeksels opstijgt uit het riool.
Ons hotel was loopafstand van het oude stadscentrum, en daar zijn we op zaterdag en zondag paleizen gaan bekijken. Er zijn er vijf, maar wij hebben het gehouden bij twee. Op zaterdag zijn we naar Gyeongbokgung Palace geweest en hebben we de soms indrukwekkende gebouwen bekeken en lekker door het park er omheen gelopen. Alsof het zo had moeten zijn was het heel lekker zonnig en was de smog volkomen verdwenen, wat een verschil met de week ervoor! We hebben nog een blik geworpen in de twee museums die naast het paleis liggen en daarna zijn we op één van de zeer weinige terrasjes een biertje gaan drinken. Even zitten, want we hadden ondertussen al flink wat kilometers afgelegd!
Op zondag zijn we naar Changdeokgung Palace gegaan, waar we kaartjes gekocht hebben voor een rondleiding in het paleis zelf, en één in de geheime tuinen erachter - waar je zonder gids niet in mag. Omdat we daarvoor nog wat tijd over hadden zijn we door Bukchon Village gelopen, een wijk met een heleboel traditioneel Koreaanse huizen, een leuk gezicht! Changdeokgung Palace staat op de UNESCO werelderfgoedlijst, maar wij vonden allebei het paleis van de dag ervoor leuker om te bekijken. Misschien omdat daar meer groen omheen was, of omdat de rondleiding in Changdeokgung (die je ook zelf had kunnen doen) wel erg langzaam ging, of omdat het in Gyeongbokgung Palace minder druk was zodra je bij de ingang vandaan was, of omdat alle koninklijke gebouwen toch wel erg op elkaar lijken, wie zal het zeggen! Ik vond het bij beide paleizen in ieder geval een leuk gezicht om nog best veel meisjes in traditionele kleding te zien lopen. Lekker kleurrijk, en druk bezig met het nemen van selfies, grappig om te zien!

Eergisteren hebben we een wandeling gemaakt naar de N Seoul Tower bovenop Namsan Mountain. Je kunt ook een gondel nemen, maar voordat je bij het beginpunt daarvan bent ben je al halverwege, en dan vonden wij het toch leuker om de trappen door het bos te nemen! En zo konden we ook even stopppen op een paar uitzichtspunten, en zelfs als er voor zover je kunt zien nog steeds overal wolkenkrabbers en flatgebouwen staan is het moeilijk voor te stellen hoe groot Seoul echt is! Gewoonweg enórm! We zijn naar het uitkijkpunt bovenin de toren geweest waar we nog verder over de stad uit konden kijken, en daar stond leuk op de ramen hoever het vanaf die plek was tot onder andere Amsterdam en Denver :-).
Gisteren zijn we nog een flink stuk wezen wandelen rondom dezelfde berg, lekker een beetje uitwaaien en een frisse neus halen want het was een stuk frisser ineens. En dan vertrekken we vanavond weer naar huis! Het was leuk om een aantal dagen in Seoul rond te lopen, maar we zijn wel blij om straks deze grote stad weer in te ruilen voor de natuur thuis!