Kerstmis en een stille jaarwisseling

Onze laatste ochtend in Tokyo zijn we begonnen met nog een keer heerlijk op ons gemakje te ontbijten, en daarna zijn we naar Hibiya Park gelopen, een stadspark vlakbij het hotel waar we toen we op weg waren naar het invited speaker dinner een kerstmarkt gezien hadden. Dat was prima geschikt om nog even naartoe te gaan, en ik heb er met een grote glimlach rondgelopen! Want het is toch wel erg grappig om middenin Tokyo Duitse kerstmuziek aan te treffen, allerlei tentjes met Bratwurst, bier en glühwein, wat ook allemaal al gegeten werd zo aan het eind van de ochtend (tot en met patat met een Duits vlaggetje erin!), en zelfs een meerdere verdiepingen hoge Weihnachtspyramide, die nog echt uit het Erzgebirge bleek te komen ook!

Daarna even lunch eten, koffers inpakken, en op weg naar het vliegveld. We konden er nog even fijn in een lounge zitten met uitzicht over het vliegveld en de stad in de verte, en daarna hadden we een erg luxe vlucht terug de oceaan over. We hebben heerlijk gegeten, westers voor Danko en nog een keer Japans voor mij, mmm! Daarna hebben we gewoonweg ruim vijf-en-een-half uur (!) geslapen voordat het tijd was om wakker te worden voor het ontbijt. De keus tussen noodles, zoete yoghurt of omelet werd gewonnen door de eieren, al heb ik de bijgeserveerde aardappels en worst aan me voorbij laten gaan. Er zijn grenzen, haha!
Omdat we door vertraging een uur later uit Tokyo waren vertrokken hadden we in Los Angeles uiteindelijk drie kwartier over om onze volgende vlucht te halen. We hebben ons met succes door het vliegveld gehaast, tot het punt waarbij je je koffers even op moet halen en verderop weer af moet geven. Want een paar eigenwijze mensen daar wilden die van ons niet aannemen omdat zij vonden dat we een te korte overstaptijd hadden. Dat hebben we nog nooit eerder meegemaakt! En al helemaal niet dat diezelfde mensen om hun woorden kracht bij te zetten ook even de bagagelabels van de koffers trokken, en ons op een andere vlucht gingen overboeken. Na een poos woordenwisselen (...), en het besluit dat die lui dan maar lekker met onze koffers moesten doen waar ze zin in hadden, besloten we aan te tonen dat we best nog onze geplande vlucht naar Seattle konden halen. Waarvan akte, ahaha! We waren zelfs niet eens de laatste mensen die in gingen stappen, en het personeel bij de gate was zo vriendelijk om de ongevraagde vluchtwijzigingen terug te draaien (en te uiten dat ze niet konden begrijpen waar hun eerwaarde collega's mee bezig waren geweest, toch prettig om te horen). En, waar we in Denver pas achter kwamen, het was zelfs gelukt onze koffers met ons mee te sturen! Want toen we naar het bagagekantoortje gingen om te vermelden dat we niet wisten waar onze bagage was bleken twee van de drie er gewoon te zijn! Heel prettig juist de twee koffers met onze eigen spullen, en aangezien het vroor was het erg prettig om onze winterjas te hebben! Eenmaal thuis bleek dat mijn watersysteem voor de planten geniaal had gewerkt. Ik begon het een beetje vervelend te vinden om telkens aan de buren te vragen of ze die af en toe water wilden geven, en dus zocht ik een andere oplossing. Ik vond een slim Oostenrijks foefje waardoor planten zelf net zoveel drinken als ze nodig hebben. Volwassen planten, hahaha!

De volgende ochtend stond koffer nummer drie - met de bedrijfsspullen, als er dan toch eentje na moest komen dan toch het liefst die! - voor de deur. Die kon mooi direct mee naar het werk, en in plaats daarvan konden er wat op het bedrijf afgeleverde spullen mee terug. Danko besloot voor we naar Japan gingen namelijk zijn crossmotor om te willen bouwen tot Supermoto (lees: door er andere wielen met wegbanden in te zetten) en die wielen waren terwijl we weg waren aangekomen.
Met het nog mooie weer was het de hoop dat hij nog een dagje naar het kartcircuit zou kunnen, maar tot zijn teleurstelling bleek het nieuwe voorwiel niet te passen omdat de naaf in verhouding te ver naar links zat. Het dagje naar het track ging dan maar met de Aprilia, en ik gebruikte het lekkere weer om Flagstaff op te fietsen voordat de volgende dag de winter in zou vallen.
In dat kader dachten we ook nog even op pad te gaan voor een kerstboom. De meeste mensen zetten hun kerstboom al direct na Thanksgiving (veel te vroeg vind ik dat!), dus we hadden wel verwacht niet veel keus meer te hebben. Wat we niet hadden verwacht was dat meerdere supermarkten, plus de bouwmarkt, gewoon in het geheel geen bomen meer hadden!
De volgende ochtend deden we op hoop van zegen nog een expeditie naar een plekje buiten Boulder waar een farm 's winters kerstbomen verkoopt, en daar vonden we nog een mooi boompje. Thuis zaagden we nog iets van de stam, en zei Danko dat dit pietje nu toch wel een beetje kleiner uitviel dan we hadden gedacht. Waarbij de kerstboom aan een naam kwam, hehe, dat is ook voor het eerst :-). Verder was het koud, er viel sneeuw, in het weeken kerstversierde ik het huis, Danko verving de remmen van de BMW, ik maakte een gedeelte van ons kerstdiner in het voren en toen was het voor ons gevoel toch nog vrij ineens Kerstmis.

Met het winterse weer hadden we een witte Kerst, en we hebben een paar fijne rustige dagen ervan gemaakt. Met de jetlag voorbij konden we eens lekker geslapen, daarna lang ontbijten, wat lezen bij de open haard in de bibliotheek, en we zijn op Eerste Kerstdag ook nog een stuk wezen wandelen om een frisse neus te halen. Zo ongeveer letterlijk, want tegen de tijd dat we weer thuis waren was de zon al achter de bergen en was het toch wel best heel fris met de wind en zeven graden onder nul! ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten. Ik had courgettesoep gemaakt, als hoofdgerecht zalm uit de oven (die niet beter had kunnen lukken) met limoen-sojasausdressing en orzo met doperwtjes, en als toetje griekse yoghurt-advocaat ‘mousse’. En daar hadden we een lekker glaasje sake bij, tenslotte is dat ook niet-rode wijn!
Tweede Kerstdag begon ik met de pan soep die ik de avond ervoor even buiten had gezet om af te koelen naar binnen te halen, want die was ik vergeten. Hahaha, oeps! Het was helemaal bevroren, dus goed afgekoeld was het zeker. Ons halve plan voor nog een wandeling hebben we laten varen, want het werd ’s middags niet ‘wamer’ dan elf graden onder nul! In plaats daarvan hebben we onze neus even in een kledingwinkel gestoken, ergens koffie gedronken, en ’s avonds nog een keer heerlijk gegeten. De inmiddels ontdooide soep, quiche, en brownie met ijs. Heel grappig viel ons (na twee weken in Japan) op hoe zoet brownies eigenlijk zijn. De volgende keer gebruik ik flink wat minder suiker heb ik bedacht. En zo ongeveer net zo snel als dat het ineens Kerstmis was, was het ook alweer voorbij!

Na Kerst gingen we van de kou weer over naar de warmere temperaturen, en heeft het gewoonweg belachelijk hard gestormd. We werden donderdagochtend wakker omdat één van de stenen die eigenlijk moeten zorgen dat ons anti-specht-rubber niet van de schoorstenen waait al bonkend over het dak rolde, en daarna konden we het huis gewoon voelen schudden in de windvlagen! Dat was een hele aparte gewaarwording.

Met de twee vrije dagen hadden we een lekker korte werkweek. We ontdekten dat een oud-collega van Danko bij NIST met pensioen ging, en daar zijn we mee wezen lunchen, we hebben toen het op vrijdag eenmaal was opgehouden te stormen nog een eindje gefietst, en toen was het alweer het laatste weekend van het jaar. Het was veel te koud om buiten te willen zijn, en Danko kreeg zo ongeveer prompt kluskriebels. We besloten dat het toch echt wel tijd is om onze badkamer te laten verbouwen, waarna we besloten dat we dat misschien toch maar liever wel zelf willen doen. (Opknap- en verbouwbedrijfjes zijn hier big business, en waar het idee van een mooie, nieuwe, schone badkamer – zonder vloerbedekking! – ons erg aanspreekt zijn we minder gecharmeerd van wat je dan als rekening kan verwachten. Bovendien blijkt men ook niet eens te antwoorden als je emailt om te informeren of ze een keer zouden kunnen komen om een prijsopgave te maken.) Omdat er vanwege die kluskriebels (natuurlijk ;-)) ook onmiddellijk actie moest worden ondernomen werd daarna één van de extra slaapkamers afgeplakt en geschilderd. In vergelijking met wat we al eerder geschilderd hebben met lastige hoge plafonds was dit lekker makkelijk, en wat maakt een lik verf dan toch weer een enorm verschil!

Op Oudjaarsavond waren we met z’n tweeën. Een mooie gelegenheid om nog een keer iets uitgebreider te koken, en ook om een nog in kast liggend pakje aspergesoep maar eens te gebruiken. Daarna aten we gevulde paprika’s met champignoncouscous, en als toetje had ik gevulde appels gemaakt in de oven. Ik had daar nog een recept voor maar uiteindelijk heb ik daar alleen de oventijd van aangehouden. Ik had de appels gevuld met een beetje suiker, rozijnen, amandelschilfers en kaneel, en hoewel ik dat een beetje op de gok had gedaan was het precies goed! Maar misschien komt dat ook niet zo nauw :-). Daarna keken we de oudejaarsconference, net zoals twee jaar geleden een (vast niet legaal) filmpje dat we op youtube gevonden hadden want de NPO had een lokatierestrictie. Danko schilderde nog wat, en we zorgden dat we om middernacht bubbels paraat hadden om op het nieuwe jaar te proosten. Ik had zelfs Happy New Year van ABBA in de aanslag, maar zo zonder vuurwerk en met buiten helemaal niks gaande voelt het dan toch alsof er helemaal geen jaarwisseling is geweest. Ons eerste voornemen was dan ook volgend jaar ergens te zijn waar niet iedereen om twaalf uur al lang op één oor ligt en het oorverdovend stil is buiten!

Na nog een dag vrij op Nieuwjaarsdag was het deze week verder weer een gewone werkweek. Zoals gewoonlijk fietsten we een beetje tussen de middag, Danko schilderde de laatste lagen verf waardoor we nu een veel mooiere kamer hebben dan eerst, het opnieuw gespaakte motorwiel kwam aan en moest vandaag natuurlijk direct worden ingezet voor een dagje rondjes racen op het circuitje en ik geloof dat ik vanmiddag de kerstversiering maar eens ga opruimen.




Een Japans handigheidje in de lounge op het vliegveld: