Van de ene blessure in de andere

Ik had mijn vorige schrijfsel nog niet geplaatst (met het idee dat dat dan mooi de laatste in de categorie blessure en/of verzekeringsgedoe zou zijn) of daar ging ik weer verder in de op en neer gaande achtbaan van de voetblessure(s). Het is sinds het begon al een aantal keer gebeurd dat het even heel goed voelde en ik dacht het ergste gehad te hebben, waarna ik dan mijn voet aan de vloer stootte, of een gekke stap zettte waardoor het weer een (heel) stuk minder ging. Dat is nog wel het allervervelendste, het gevoel van één stap vooruit en dan weer een heleboel stappen naar achteren, want op zo'n manier lijkt het wel nooit over te gaan. Ik was net zo blij weer een beetje actief te zijn en kleine fietstochtjes te kunnen maken, en toen was na dat weekend opeens in beide voeten de peesplaat (die van je hielbot naar je tenen loopt) ontstoken. Dat was echt een ontzettende tegenvaller. Nou had ik geëxperimenteerd en een paar dagen erg prettig op wat normalere schoenen gelopen dan mijn type B bergschoenen die ik de laatste maanden gebruikt heb, wat waarschijnlijk de boosdoener is geweest. Of misschien was juist het al die tijd lopen op de bergschoenen de oorzaak. Ik had met behulp van het internet al wel gevonden wat er waarschijnlijk aan de hand was (ondertussen heb ik meer gelezen over eerst sesambotjes en vervolgens peesplaten dan me lief is!), waar ik niet gelukkig van werd want voor dit soort blessures staan lange hersteltijden. En waar ik juist blij was dat de fysiotherapie nog maar om de week hoefde maakte ik daar zo snel mogelijk een extra afspraak. Pfff..! Het goede nieuws was dat ik er snel bij was en er de kans is dat het zich relatief snel oplost. Dat hoop ik erg! Na wat verder online onderzoek kocht ik in het weekend ook een paar Strassburgsokken voor 's nachts, die ervoor zorgen dat je voeten in een hoek van 90 graden blijven ten opzichte van je been zodat je pezen niet korter worden terwijl je slaapt. Na één keer opstaan waarbij ik het gevoel had iets in mijn voeten zo ongeveer af te scheuren wilde ik dat liever vermijden, en dat helpt gelukkig (in combinatie met heel erg voorzichtig opstaan). Volgens een wetenschappelijk onderzoek zijn de meeste mensen met behulp van die sokken relatief snel van hun klachten af, dus ik hoop erg om in die groep te vallen.

En er was ook nog waar ik de vorige keer mee eindigde: de sneeuw op de voorspelling. Nou, die viel dus echt! Net die dag hadden we bezoek op het bedrijf waar we mee uit eten wilden 's avonds, maar waarvoor we tot onze verbazing in de hele stad bijna geen restaurant konden vinden dat nog plek had rond etenstijd. Het bleek dat die dag ook de afstudeerceremonie was op de universiteit (dat gaat hier per jaargang studenten en niet individueel zoals in Nederland), vandaar de volgeboekte restaurants en hotels! Ondanks het koude weer hielden ze die ceremonie toch buiten in het stadion, want voor al die mensen (20.000!) was er geen overdekt alternatief met genoeg ruimte. Brrr! Gelukkig vonden we nog net een restaurant waar we nog konden reserveren, en waar we lekker en gezellig gegeten hebben :-). We waren wel letterlijk de enigen die niet in de samenstelling afgestudeerde met familie vielen, grappig!
Gelukkig was de kou er maar een dag, en was het op zondag zulk lekker weer dat we aan het eind van de middag nog met een drankje in de zon konden zitten. Lori en Bill waren ook buiten dus die hebben we ook een drankje en een stoel aangeboden, en toen Susan klaar was met grasmaaien kwam ze er ook even bij zitten. Erg gezellig, en we hebben zitten kletsen totdat de zon onderging en het ineens al tegen achten was.

Na het weekend kwam er iemand solliciteren die we erg graag aan zouden nemen, dus we hopen natuurlijk dat dat wederzijds is. Ik probeerde die week ook héél voorzichtig om een klein stukje te fietsen, maar na tien minuutjes was het al wel duidelijk dat dat helemaal niet bevorderlijk was. Erg jammer, want ik wil nou juist zo heel graag weer allerlei dingen doen. In het weekend spraken we af met Trent en Sara om samen de MotoGP te kijken, en dat was heel erg gezellig en voor herhalingen vatbaar :-).

Vorige week begon ietsje minder positief, want op maandagmorgen kwam de ene na de andere afwijzing binnen van de Fase 1-proposals. In een kwartiertje waren vier programma's afgewezen terwijl we later zagen dat er niks negatiefs in de reviews stond. De vijfde liet maar op zich wachten en dat was een beetje raar, want meestal komen de positieve berichten eerst, gevolgd door alle afwijzingen. Midden op de middag was er dan toch de verlossende email, met een toewijzing! Gelukkig, dan was al dat schrijfwerk toch niet voor niks geweest!
Ondertussen zagen we buiten een grijze, natte wereld. We hadden de winterstormwaarschuwing (voor de bergen) voor die dag wel gezien, maar niet verwacht dat wij ook nog weer sneeuw zouden krijgen. Op 21 mei!! Zolaat in het jaar hebben we dat nog nooit gehad, en de laag sneeuw van een goed aantal centimeters werd niet enthousiast door ons ontvangen de volgende morgen. Al dat koude weer was dan weer wel goed voor de vorderingen in de badkamer, want Danko heeft in de laatste weken de kozijnen geschilderd (wit is zoveel mooier dan donker gebeitst hout!) en zo goed als de hele vloer getegeld en gevoegd. En dat is ook heel erg mooi geworden! Wat een verschil met hoe het eerst was :-). We besloten de muren in dezelfde neutrale kleur te schilderen die we in de rest van het huis gebruikt hebben, en daarbij hebben we een redelijk goed idee wat voor soort tegels we dan voor de muren willen. Nu hoeven we die 'alleen nog maar' te vinden. En er was ook het bericht dat ons eerste patent is goedgekeurd in Europa - maar liefst zeven jaar nadat het is ingediend! En het kan nog langer duren, want datzelfde patent is nog steeds in behandeling in India.

Afgelopen weekend hadden we een extra dag vrij vanwege Memorial Day. Precies op tijd klaarde op vrijdag aan het eind van de middag alle laaghangende bewolking op, en hadden we de rest van het weekend lekker zonnig weer. Danko is een dagje naar het circuitje geweest, en op zondag hadden we een dagje weg gewild met de auto. Alleen was ik ondanks alle voorzichtigheid de dag ervoor één keer toch te snel gaan staan waarbij ik weer iets in mijn voet bezeerd had en staan en lopen weer even erg zeer deden. Ptvrdr, van die stomme kleine dingen waardoor je dan weer een heleboel stappen achteruit zet! Dat dagje weg houden we dus nog maar te goed, hopelijk binnenkort!