Kamperen bij Fairplay

Ongeveer onmiddelijk zodra we een nieuwe verzekering hadden had ik een afspraak met een voetspecialist. Blijkbaar was ik al de vijfde die dag die eerst bij onze vorige verzekeringsmaatschappij tegen een heleboel onmogelijkheden was aangelopen (!!). Er werden röntgenfoto's gemaakt, waarop niks bijzonders te zien was als je niet meetelt dat één van de sesambotjes in mijn rechtervoet eruitziet alsof die ooit doormidden gebroken is - of het hoort zo, dat kan ook. Zo ontdek je nog eens iets! (Iets onschuldigs in dit geval :-)) Alle andere problemen blijken te komen door te korte kuitspieren en daardoor niet genoeg beweeglijkheid in mijn enkels, wat zich op zou moeten lossen met een een heleboel rekken en kort gebruik van een ontstekingsremmer (waar ik eerst maar eens de Nederlandse bijsluiter voor gelezen heb - Amerikaanse aanbevolen doseringen wijken soms erg af van wat men daar in Nederland van vindt, maar dat was nu niet het geval). Er was (nog) geen sprake van peesplaatontsteking, en al helemaal niet van hielspoor, tot mijn grote opluchting! Alsnog zou het een paar maanden kunnen duren voordat alle klachten weg zijn, maar dat is te overzien en nu is er tenminste een soort van einddatum. (Het hele probleem was volgens de arts van het begin af aan te voorkomen geweest als ik in het begin een competent iemand getroffen had, dat is wel meer dan een beetje frustrerend.) De ontstekingsremmer hield ik na een dag voor gezien, want de pijnstillende werking ervan had het effect dat ik niet kon voelen wanneer ik eigenlijk beter even kon gaan zitten (hallo één stap naar voren en meerdere stappen terug.., hopelijk voor het laatst! - En ik hoop maar dat ik niks afroep door dat te typen zou ik nog zeggen.).

En toen was het alweer weekend! We hadden een warme dag en een frisse dag, en we deden het één en ander aan klusjes rond het huis. Precies volgens wat we hadden gedacht dat handig zou zijn is het wc-gedeelte van onze badkamer zo goed als af; Danko sloeg aan het min of meer verplicht in de tuin werken omdat de vereniging van huiseigenaren van de buurt aan hun jaarlijkse inspecties ging beginnen; en ik deed aan bezoekvoorbereiding, want op dinsdag gingen we Ad en Ria van het vliegveld halen! Het was goed dat Danko die middag tegen half drie opmerkte dat het bijna half drie was (de tijd waarop we naar het vliegveld wilden vertrekken), want we waren allebei zo druk bezig dat we niet op de tijd gelet hadden.. bijna-oeps, ahem! Maar we waren prima op tijd, en het is zó fijn om elkaar dan weer te zien! We waren mooi aan het eind van de middag thuis, en van tevoren had ik gedacht dat dat mooi uitkwam omdat we dan (voordat de jetlag al teveel toe zou slaan) een beetje op tijd warm konden eten, ware het niet dat we totdat het begon te schemeren en het te fris werd gezellig buiten gezeten hebben :-). Het is niet vaak dat het precies zo waait dat er geen muggen zijn, dus dat kwam erg goed uit! Danko is met Ad nog een stukje wezen rijden met de Porsche, Ria en ik hebben nog een poos zitten kletsen terwijl de heren weg waren en zo was de eerste (halve) dag alweer om! En wat we ook erg leuk vonden: de lange lijst mensen waar we de groeten van kregen, zo leuk!

Op woensdag hadden we niks gepland. We hebben op ons gemakje buiten ontbeten, meer buiten gezeten, Ria is wezen wandelen terwijl Danko toch maar wel even naar het bedrijf ging, de heren gingen nog een stukje rijden op de Ducati, Ria stond erop de Mt. Everest aan strijkgoed die de laatste tijd langzaamaan was ontstaan te bedwingen, er waren cadeautjes bij thee :-), en 's avonds zijn we erg gezellig uit eten geweest. Een restaurantje vlakbij onze vorige wijk serveert (volgens ons) de beste ribbetjes ter wereld, en die wilden we graag delen :-). We konden fijn buiten zitten, en het eten was erg lekker en erg gezellig! En omdat we toch min of meer in de buurt waren zijn we na het eten nog even langs het bedrijf gereden. Vooral in het lab staat tegenwoordig wel wat meer apparatuur dan een aantal jaar geleden, dus dat is leuk om even te laten zien.
De volgende dag konden Ria en Ad 's middags de camper ophalen, dus togen wij met z'n allen naar een plaatsje ten zuiden van Denver. Daar duurde het vervolgens wel even voordat we konden vertrekken, en Danko was al wat eerder naar huis gegaan zodat hij nog met een fietsrit mee kon. Wij drieën reden iets later met de camper terug naar huis, via een tussenstop bij de supermarkt voor de laatste boodschappen. De camper kon dus ingeruimd worden, en daarna konden we de volgende dag op weg om samen te gaan kamperen!
Ad en Ria vertrokken aan het eind van de ochtend voor een toeristische route naar Fairplay, en wij vertrokken 's middags en reden op de snelste manier naar de camping. We waren er keurig aan het begin van de avond, tijd om met z'n allen een biertje te drinken om de vakantie te vieren! We besloten maar om geen kampvuur te maken omdat het al wel erg frisjes was om buiten te zitten, en dan is het wel handig als je binnen kunt blijven in de camper. 's Nachts was het nog veel kouder dus het was maar goed dat wij het één en ander aan extra dekens mee hadden genomen voor in de tent.
Voor zaterdag was er niet erg mooi weer voorspeld met flink wat regen, maar het was zonnig tijdens het ontbijt, en Ria, Ad en Danko hielden het droog toen ze een stukje gingen wandelen terwijl het toen op de camping wel geregend heeft. Het was ook zonnig toen we tussen de middag even brood gegeten hebben, en toen we daarna op weg gingen naar Breckenridge om even koffie te drinken en (voor de liefhebbers) een beetje rond te lopen zagen we overal om ons heen dikke regenbuien hangen. Gelukkig hebben we eigenlijk de hele dag geen last van de regen gehad! 's Avonds hebben we Ad en Ria alvast voor vaderdag mee uit eten genomen, en eenmaal terug op de camping hebben we nog een keer gezellig in de camper iets gedronken. Voor we het wisten was het alweer zondagochtend, en met een lekker zonnetje hebben we lekker lang over ons ontbijt en bijbehorende koffie en thee gedaan. Tegen elven was het wel tijd om alles weer in te pakken, en afscheid te nemen voor de komende twee weken. Als ik in motorrijdende staat was geweest hadden we overwogen om voor afgelopen weekend naar Telluride te rijden om ook weer samen te gaan kamperen, maar dat was (tot mijn teleurstelling) nu even geen optie. Aan de andere kant waren de voorspellingen niet heel geweldig (nat en koud) en hadden we er waarschijnlijk überhaupt wel van afgezien. Maar het was wel heel leuk om in ieder geval dit kampeertripje gedaan te hebben samen! Wij waren aan het begin van de middag weer thuis, weer even terug in het gewone - al voelde het wel stil in huis!

Wij konden vorige week dus weer even gewoon naar het werk, en ik schoof mijn opvolgafspraak bij de voetspecialist een week naar voren vanwege een krakend aanvoelende achillespees rechts en een plotseling erg pijnlijke plek onder de bal van mijn voet links (vergelijkbaar als waar het hele gedoe een paar maanden geleden mee begon). En alweer liep ik na die afspraak met alleen maar goed nieuws de deur uit, weer tot mijn grote opluchting. Er was niet daadwerkelijk iets niet goed (behalve dat ik moet opletten dat ik de achillespees niet overbelast), en ik had vooral links al goede voortgang geboekt. Van nul graden opwaartse beweging in mijn enkel naar zeven is erg snel in twee weken, en ik ben er blij mee! Misschien maak ik mij ondertussen wel gewoon veel te snel ongerust, dus ik moet maar even onthouden dat dat niet hoeft. Het is alleen wel een geschipper tussen genoeg rekken zoals voorgeschreven maar tegelijkertijd niet teveel zodat de achillespees gezond blijft. Wat goed is voor het één is niet zo goed voor het ander en omgekeerd, dat vind ik best irritant. Het was die dag ook één van de warmere dagen die we gehad hebben, waar we goed gebruik van gemaakt hebben door na het werk bij Sherpa's op het terras warm te eten.

Afgelopen weekend was het vooral koud en nat, niet het soort weer dat we normaal gesproken in juni hebben. De temperatuur was ongeveer de helft van een paar dagen eerder, en dat soort weer is uitstekend geschikt om eens op pad te gaan voor muurtegels voor in de badkamer. Danko had in Westminster een tegelwinkel gevonden, en dat is de grootste die we ooit gezien hebben. Wat een oppervlak en wat een hoeveelheid tegels! Rijen en rijen met alle mogelijke soorten (maar niet onze vloertegels). En we vonden er tegels die erg mooi bij onze vloertegels passen, mooi heldergrijs met een klein beetje een streepjespatroon erin, ongeveer precies wat we in gedachten hadden. Missie geslaagd! De randtegels en metalen afwerkstrips konden we direct meenemen, en de tegels zelf kunnen we binnenkort al op gaan halen. Lekker snel! Op zondag maakten we ons maar eens min of meer nuttig. Danko meer en ik min, om het zo maar te zeggen, want ik kon wel merken dat ik meer dan gemiddeld gelopen had de dag ervoor. Het is een beetje mikken om niet te weinig en niet teveel te doen terwijl ik zo af en toe wel het gevoel heb dat ik ook eens iets nuttigs wil doen. Danko verbood mij echter om door domme dingen weer last van mijn voeten te krijgen, en strijken (wat ik van plan was) werd als zo'n dom ding bestempeld. Het is maar dat je het weet! 's Avonds zijn we naar Chelsea en Sergio geweest, alvast voor Chelsea's verjaardag. Zoals zij zei moest er daarom taart gegeten worden en daar wilden we natuurlijk best wel bij helpen, erg gezellig was dat!