Lovely weekend at the British MotoGP

Vorige week woensdag begonnen we de dag met gewoonweg zeeën van tijd voordat we naar het vliegveld moesten vertrekken. We vlogen pas om kwart over drie ‘s middags, dus we hadden alle tijd om op ons gemakje te ontbijten, nog wat laatste dingen in te pakken, en zelfs voor de geplande vertrektijd al in de auto te zitten. Met het airmilesspaarprogramma van het bedrijf hadden we ondertussen genoeg punten om te kunnen gebruiken voor een upgrade naar Eerste Klas, dus we gingen zelfs geheel in stijl op reis :-).
Na lekker eten en ietsje minder goed slapen (door de net iets te kleine ‘bedden’ in het wat oudere type vliegtuiginterieur – ach hè toch!) landden we in Londen, waar we onze huurauto opgehaald hebben om naar Northampton te rijden. Links rijden is echt stúkken minder gek als het stuur daarvoor aan de goede kant van de auto zit! (In tegenstelling tot beide keren op de Bahama’s.) Tenminste voor de bijrijder! Het feit dat de hele auto in spiegelbeeld is was wel even wennen, van het onnadenkend gordels willen pakken aan de verkeerde kant totaan parkeren met de hele auto zeg maar aan de verkeerde kant van hoe je het gewend bent.

De reden om naar Engeland te gaan zijn wat zakelijke bezoeken in Oxford deze week, en nou was toevallig het weekend daarvoor de Britse MotoGP in Silverstone. Ik zou nog zeggen dat ongeveer zodra we dat ontdekt hadden het ook al aan de planning was toegevoegd, hahaha! (Het was ook gewoon te leuk en toevallig om die kans te laten liggen!)
Eenmaal in ons hotel was het eerst weleens tijd voor een late lunch en vooral koffie, en wat kun je je daarna dan een ontzettend stuk beter (en wakkerder!) voelen! We konden fijn buiten zitten want we hadden het geluk van lekker warm weer, af en toe de zon die door de wolken kwam, met een lekker briesje erbij. ’s Avonds zijn we uit eten geweest in een restaurantje dat gevestigd is in een oud kerkgebouwtje. Een erg leuke en aparte plek en we hebben er erg lekker gegeten.

We waren vast van plan om op vrijdagmorgen vroeg genoeg op te staan zodat we op tijd voor de eerste training op het circuit konden zijn, maar de jetlag besliste anders. Dus verzetten we midden in de nacht onze wekker, gingen op ons gemakje ontbijten, en keken die training vervolgens online. En we ontdekten dat er in ons hotel mensen van het Ducati-team zaten want één iemand ervan kwam een beetje gehaast ontbijten toen wij daar net mee klaar waren. Grappig! Daarna hadden we een erg leuke middag op het circuit van Silverstone. Wat een leuke sfeer, gezellig en gemoedelijk, net een hele grote picknick zou ik nog zeggen (en wát een verschil met het wel wat onvriendelijke, alleen maar op omzet gerichte circuit bij Austin!). Veel mensen hadden een fiets meegenomen, en bij gebrek daaraan en om niet teveel te lopen gebruikten wij de dubbeldekkerbussen die als shuttle tussen de verschillende plekken op het circuit reden. We keken naar Moto2 en Moto3, aten Engelse sandwiches als lunch, en daarna was het tijd voor de MotoGP-training. Door de herrie van de motoren verstonden we hoofdzakelijk niks van het commentaar en we zaten op dat moment te ver van een televisiescherm om te zien wie er hoe hard reed, maar dat geeft niks! Na nog een Moto2-training zochten we aan het eind van de middag een plek om warm te gaan eten, en na een omzwerving via een restaurantje in Whittlebury waar we uiteindelijk toch niet wilden eten vonden we een erg leuk plekje in Towchester waar ze helaas volgeboekt waren voor de hele avond maar we wel buiten konden zitten als we wilden (zeker!) en heel erg lekker hebben gegeten.

Na een nacht goed slapen zijn we de volgende ochtend een stuk vroeger gaan ontbijten, en stelden vast dat er flink wat teams in ons hotel overnachtten: Ducati, Pramac, Aprilia en vooral veel mensen van Tech 3, waaronder Herve Poncharal (de teambaas) en een jong iemand die we na wat googlen identificeerden als een Moto3-rijder. Dat was toch wel erg geinig zo bij het ontbijt! Daarna konden we op pad naar het circuit, waar we weer van heel wat motoren genoten hebben. Eerst een staartje Moto3-training, gevolgd door de derde MotoGP-training. Waar we weer net ietsjes te weinig van meekregen, waardoor we niet direct in de gaten hadden dat Rossi een goede tijd had gezet en dus in de betere kwalificatie kon rijden. We begrijpen ondertussen waarom je bij de toegangskaartjes ook een soort van radiootje kunt huren voor het commentaar, haha! Nadat we nog naar de Moto2-training gekeken hebben namen we dan ook de dubbeldekkershuttle (op de bovenverdieping :-)) naar een andere tribune, waar je en lekker dicht bij de start/finish zit, en fijn dicht bij een televisiescherm zodat je iets meer overzicht hebt over wat er gebeurt. Vervolgens waren er de Moto3 kwalificaties, aten we even brood, en keken vervolgens de vierde MotoGP training. Daarna was het tijd voor wat jetlagpreventie in de vorm van een gedeelde cappuccino zodat we niet zaten te gapen tijdens de MotoGP-kwalificaties! De eerste was gewoon leuk om te kijken, maar de tweede was wel een beetje een nagelbijter want Rossi liet het vanwege strategische overwegingen van de allerlaatste ronde afhangen om een tijd te zetten sneller dan één-na-laatste. Hij en Marquez wilden allebei niet achter de ander rijden en ondertussen ging de tijd voorbij. Met uiteindelijk wel een tweede plek als resultaat, pfff..!!
Vervolgens dronken we samen een biertje, keken daarna naar een heel stel ‘rider appearances’ en bedachten waar we warm zouden willen eten. Alleen kon het restaurantje dat we uit hadden gezocht geen extra mensen meer aannemen om te eten (het was op? vroegen wij ons af..). Daardoor kwamen we uiteindelijk uit bij een plekje in Stoke Bruerne (waarvan we ons afvroegen hoe je dat nou uit zou moeten spreken), waar we erg leuk buiten aan het water konden zitten. Dat was nog wel leuker dan waar we eerst naartoe gegaan waren!

Voor we het wisten was het alweer zondag, dat ging wel zo snel! We konden een beetje uitslapen en na het ontbijt reden we weer richting Silverstone. Met het voornemen wat minder te lopen die dag, want dat had ik toch alweer teveel gedaan de dagen ervoor, zo vervelend dat dat telkens weer mis gaat. We waren lekker snel op het circuit, waar we mooi op tijd waren om als eerste de Moto3-race te zien. Je hebt dan wel geen enkel idee wie daaraan meedoet, maar dat maakt niks uit :-). Na die race was er precies genoeg tijd om even te eten voordat de MotoGP begon. Van tevoren werd er gewaved op de tribune, waarbij het laatste stuk mensen niet meedeed. De wave werd daardoor gevolgd door eerst (keurig beleefd) boe-geroep en daarna gelach van iedereen omdat dat erg grappig was. Waarna dat nog een flink aantal keren herhaald werd :-). En toen was het tijd voor de race! Na de start was er direct al drama, want Dovizioso kon een gevallen Quartararo niet ontwijken en had de pech van een erg ongelukkige valpartij. Inclusief een in brand vliegende motor, waarbij we onmiddellijk dachten dat de race wel stilgelegd zou worden. Dat was niet het geval, en we zagen Marquez proberen om (zoals gewoonlijk) van het veld weg te rijden. Alleen lukt dat mooi niet, want het lukte Rins om bij hem te blijven. En toen het hem iets later lukte om in te halen werd er hard gejuicht, bijna direct gevolgd door teleurgestelde geluiden omdat Marquez er weer langs wist te komen. Rossi reed ondertussen eerst op een tweede, vervolgens op een derde en daarna een vierde plek, maar de meeste aandacht ging toch echt naar de twee man vooraan. Je kon zien dat op de ene plek de één sneller was, en op andere plekken de ander, en we bleven maar hopen op nog een inhaalactie. En die kwamen er ook, beginnend met de één-na-laatste ronde. Rins deed meerdere pogingen maar kon telkens net niet inhalen, en toen dat leek te lukken aan het begin van de start/finish redde hij het toch net niet om Marquez voor te blijven. Iedereen zat ondertussen op het puntje van de stoelen, in de grote hoop op een laatste goede actie van Rins. En dat had niet op een betere manier werkelijkheid kunnen worden! Want in de allerlaatste bocht lukte het Rins om binnendoor te steken, en met de kleinst mogelijke marge net als eerste over de streep te komen: yeaaaaaaaaaaaaaah!!! Wat een geniaal einde van de race, en er werd dan ook hard geapplaudisseerd toen hij langs onze tribune kwam tijdens het uitrijdrondje. Dat gebeurde trouwens voor iedereen, ook na elke training, een onderdeel van de leuke sfeer! We zijn net zoals de meeste mensen nog op de tribune blijven zitten om ook nog de Moto2-race te kijken, en toen was het hele programma ineens alweer voorbij. Volgens mij zeggen we het elke keer, maar de tijd tijdens dit soort weekends gaat wel zo ontzettend snel voorbij!