Hollywood en Los Angeles

Zo, we zijn weer terug uit Los Angeles. Het was leuk! En dan nu de langere versie ;-).

Omdat onze vlucht naar Los Angeles pas aan het eind van de middag vertrok hadden we ’s ochtends nog mooi even de tijd om een stukje te gaan fietsen. Het moest wel snel, want zoveel tijd was het nu ook weer niet, en dus hebben we zo snel mogelijk Fourmile Canyon gefietst. Wel zo prettig om nog een beetje te sporten als je de rest van de dag niet veel anders doet dan zitten! We vlogen met een tussenstop in Salt Lake City, en dat vliegveld is prima voorbeeld van wat ze hier in goed Nederlands een voedselwoestijn noemen, want er is niks fatsoenlijks te vinden als je even iets warms wilt eten. Maar er zijn ergere dingen! Eenmaal in LA was het de huurauto ophalen, naar het hotel rijden en slapen, want daar was het tegen die tijd wel laat genoeg voor.

Ons plan voor maandag was om de dag te beginnen met uitslapen, maar helaas voor ons werden we om zeven uur al wakker gebeld door iemand uit Florida. Jammer pech! We zijn dus maar eens gaan kijken waar we zouden kunnen ontbijten, en Danko vond een koffiezaak a la Starbucks op de City Walk bij Universal Studios. Omdat we natuurlijk geen idee hadden wat die City Walk was, en we er ook niks bij gedacht hadden dat het bij Universal hoort waren we nogal verbaasd over de hordes mensen die daar tussen de (souvenir)winkeltjes liepen, haha! De koffiezaak zat ook in een hoekje van een grote souvenirwinkel vol met prullaria, en daar zit je dan met je kopje thee en croissantje! We vonden het wel grappig, er zijn hopen mensen (te zien aan de mensenmassa’s die langskomen) die dit park als vakantiebestemming hebben en wij komen er per ongeluk terecht! Helemaal niet ons ding trouwens, die drukte op de vroege morgen, dus na het ontbijt zijn we snel weer weggegaan.
Onze eerste bestemming van de dag was een kleermaker in het zuiden van de stad. De motorbroek die Danko vorig jaar gekocht had past namelijk niet goed, en als deze kleermaker dat zou aanpassen dan wordt dat betaald door Dainese. Omdat we nou eenmaal niet nog een keer kunnen langskomen heeft de man direct de naden los gehaald zodat hij goed kon bepalen hoeveel leer er extra tussengezet moet worden, en dat was behoorlijk veel! Vijf centimeter in de lengte en ook een paar centimeter in de breedte voor elke broekspijp. Hoe ze dat zo fout hebben kunnen maken na al dat opmeten is ons een raadsel, tenzij ze in de fabriek per ongeluk iets verwisseld hebben. In dat geval is er dus ook iemand die een broek heeft die veel te lang en wijd is van boven!
Na een half uurtje waren we klaar bij de kleermaker en zijn we naar San Juan Capistrano gereden, een missiepost die ooit door de Spanjaarden gebouwd is. Het is nog een flink complex met een mooie tuin, maar toch viel het ons allebei een beetje tegen, en waarom wistten we niet eens precies. Misschien wel omdat we hard toe waren aan iets te eten, want nadat we dat gedaan hadden voelden we ons een stuk beter!
Tegen het eind van de middag zijn we naar Laguna Beach gegaan met als doel: het strand! Ik had een plekje gevonden waar je vanaf wat kliffen uitzicht hebt op zee, en dat was zeker een mooi gezicht! We hebben een beetje op en langs het strand gelopen en nadat we ergens een drankje hadden gedronken was het wel tijd voor avondeten. Na een beetje googlen vond Danko een sushirestaurant met hele goede beoordelingen, dus zijn we daar gaan eten. Het was fusion sushi, ofwel sushi-maar-dan-anders, en we hebben samen een chefs menu gedeeld. Heel erg lekker was dat!

Dinsdag was Danko’s verjaardag, dus we zijn de dag begonnen met cadeautjes uitpakken en telefoon krijgen :-). Daarna was het tijd om samen met Sastry eens echt de toerist uit te hangen en naar Hollywood te gaan! We zijn natuurlijk begonnen met het Hollywood sign, alleen had je er vanaf de plek die in de reisgids stond er een slechter uitzicht op dan vanaf andere plekken! Zoals bijvoorbeeld vanaf de vierde verdieping van het Dolby Theatre (eerst het Kodak Theatre) waar we daarna naartoe gingen. Dit ligt middenop de Walk of Fame, en mensen, wat was het daar druk! Veel te druk naar onze smaak, dus nadat we een stukje over de sterren gelopen hadden naar het Chinese Theatre en weer terug zijn we eigenlijk snel weer weggegaan. Op naar een begraafplaats die aangeraden werd in mijn reisgids, maar waar eigenlijk niks te zien viel. Of wij kenden gewoon geen van de namen op de plattegrond, dat kan ook!
Omdat het nog best vroeg in de middag was zijn we over Mulholland Drive gaan rijden, al moesten we wel wat volkomen vaststaand verkeer overwinnen voor we aan het begin van die straat waren. Het verkeer in Los Angeles is in één woord verschrikkelijk! In ieder geval loopt Mulholland lekker kronkelig door de heuvels en heb je er een leuk uitzicht over de stad en de enorme huizen die er staan. Er reden ook een heleboel tourbusjes die af en toe voor een voor ons willekeurig huis gingen stilstaan, dus daar zal dan wel een bekend iemand wonen! Hoe dichter we bij Beverly Hills komen hoe groter en duurder de huizen werden, en hoe hoger en dikker de heggen die er omheen staan! Het zijn soms echt kleine kastelen, echt kasten van huizen. We hebben vlakbij Rodeo Drive de auto geparkeerd en zijn toen door de winkelstraat gaan lopen. Allemaal designerwinkels, en de één vast nog duurder dan de andere. Aan het eind van de winkelstraat is Via Rodeo, wat ze hier een ‘Europees uitziend straatje’ noemen. Moeilijk te omschrijven wat ze daaronder verstaan, maar het is een met keien bestraat smal weggetje met straatlantaarns en verboden voor verkeer, en er zitten een paar restaurantjes, waarvan er bij een bord stond dat ze lunch serveren totaan half zeven! We moesten er eerst om lachen, maar het liep wel tegen etenstijd, de prijzen waren zowaar redelijk en dus was hun trucje om ons naar binnen te krijgen gelukt. We hebben er lekker gegeten en zitten mensen kijken voor we weer terug zijn gereden naar ons hotel. Ook weer via Mulholland Drive, want dat is niet alleen een leuke weg, er is ook geen verkeer, erg belangrijk!

Op woensdag wilden we gaan zwemmen en zijn we via de Santa Monica mountains naar Malibu gereden. Helaas voor ons kwam er die dag nogal wat bewolking vanuit zee waardoor het op het strand waar we eigenlijk naartoe gewild hadden maar net twintig graden was! Veel te koud, dus zijn we iets verder zuidelijk gereden zodat we wel zon hadden. Dat was maar goed ook, want dan kon je na het zwemmen weer opwarmen. Als je tenminste het water in was gegaan. De zee was zo koud dat ik het wel goed geweest vond nadat ik er een teen ingestoken had, maar Danko is daadwerkelijk gaan zwemmen. Brrr!
Heel lang zijn we niet gebleven, want we moesten op tijd in het hotel terugzijn voor het conferentiediner. En nadat we de dag ervoor al de files van LA ervaren hadden, hebben we het dus heel ruim gepland om op tijd terug te zijn. Het conferentiediner was namelijk in Universal Studios, en het geheel begon met een rondleiding over de back lot, waar alle sound stages en een heleboel filmsets zijn. De skyline van New York, allerlei stadsdelen, het eiland van King Kong waar we in 3D werden aangevallen door een dinosaurus, Tokyo uit The Fast and the Furious, een stukje van Jurassic Park compleet met spugende dinosaurussen, Mexico inclusief een flash flood, het wilde westen, een metrostation-in-aardbeving, een aanval van Jaws, Wisteria Lane, een in een woonwijk neergestort vliegtuig en dan ben ik geloof ik nog dingen vergeten. Het duurde ongeveer drie kwartier en ik vond het echt helemaal cool!
Na de rondleiding konden we naar een stukje van het Universal Studios attractiepark dat voor ons was afgezet, en na een uurtje borrelen onder genot van hors-d’euvres van Wolfgang Puck was het tijd voor het eten. In tegenstelling tot andere conferentiediners waar we bij zijn geweest was dit in buffetvorm (meestal serveren ze aan iedereen tegelijk koud geworden eten) en om je vingers bij op te eten (meestal wil je ook je vingers opeten omdat je wel iets meer had gelust ;-))! Er was zelfs een apart toetjesbuffet, en in plaats van saaie toespraken hadden ze een heleboel stomme films, hartstikke leuk! Het is wel grappig dat in die films de verhaallijnen elkaar opvolgen, maar dan maakt het tenminste niet uit als je een stukje niet had meegekregen. Er was ook de hele avond een cartoonist waar je je kon laten vereeuwingen, en die man was echt goed! Ik heb even gegoogled en je zou bijna zeggen ‘natuurlijk’, want hij is ook acteur. We hebben eerst een poosje staan kijken en daarna zijn we ook in de rij gaan staan. En het resultaat is echt gaaf en gaat dan ook zeker ingelijst worden!
Toen we weer terug waren in het hotel hebben we nog een drankje genomen samen met wat andere Nederlanders die ook op de conferentie waren, en dat was ook erg gezellig. We hebben een hartstikke leuke avond gehad, en dan te bedenken dat we het in eerste instantie over hadden willen slaan vanwege de slechte ervaringen die we hebben met conferentiediners. Maar goed dat we wel gegaan zijn!

Donderdag was onze laatste volle dag in Los Angeles en die hebben we benut door nog een keer naar het strand te gaan, dit keer in Santa Monica. Bij het hotel was het flink warm, alleen was het aan zee bewolkt en wel erg frisjes! We zijn over de Santa Monica-pier gelopen die blijkbaar ook het eindpunt is van de Route 66, en daarna hebben we een stuk over het strand gelopen. Dat wil zeggen, over het fietspad dat ze over het strand hebben aangelegd. Je komt dan ook langs Muscle Beach, de plek waar ooit stoere mannen gewichten stonden te heffen, maar dat is er nu niet meer. Want waar ik verwacht had een stel krachtpatsers aan te treffen stonden nu een heleboel schommels! We hebben in een erg duur hotel koffie gedronken (kamers beginnend bij $500 per nacht!) en daarna was het de bedoeling om terug te rijden naar Hollywood. Helaas voor ons was de avondspits op volle sterkte en stond alles muurvast. Gewoonweg verschrikkelijk want het schiet helemaal niks op! Danko heeft met behulp van Google maps maar een alternatieve route bedacht, en zo kwamen we langs het Los Angeles National Cemetary (een militaire begraafplaats), over de campus van UCLA en door Bel Air. Zo zie je dus nog eens iets! Los Angeles mag dan over het algemeen te druk en te vol met smog en te vol zijn, er zijn zeker ook wel hele leuke plekjes en wijken, en Bel Air is er daar zeker één van!

Vrijdag was de dag van de terugreis, en na rustig ontbijten, tassen pakken en een vroege lunch zijn we naar het vliegveld vertrokken. Het was toen aan het begin van de middag en de avondspits stond al op het punt om te beginnen! Gelukkig waren we het net voor, en we waren dus ook mooi op tijd op het vliegveld. En daar was nog wat extra vermaak bij de gate, want er zat een grietje dat dronken genoeg was dat ze niet meer op haar wel erg hoge hakken kon staan. In eerste instantie probeerde de grondstewardess er nog mee te praten, maar toen dat geen effect had kwam de vliegveldpolitie. Blijkbaar is het beleid om geen dronken passagiers mee te nemen, en maar goed ook. Je zou er toch naast moeten zitten! De agenten probeerden het meisje vriendelijk over te halen om ergens koffie te drinken om te ontnuchteren, en toen ze dat niet wilde probeerden ze om haar zover te krijgen dat iemand haar op zou halen of dat ze een nachtje in een hotel zou slapen. Daar wilde het dametje niks van weten, en ze kraamde ondertussen de grootste onzin uit. Toen ze begon om een van de agenten uit te schelden was het gedaan met de pret, want toen mocht ze haar handen op haar rug houden zodat ze handboeien om konden doen, en kwam het entertainment tot een einde toen ze haar meenamen om dan maar in de cel haar roes uit te slapen. Echt, ik keek mijn ogen uit, zoiets had ik nog nooit gezien!
Ondertussen hadden we ook al een paar keer op ons horloge zitten kijken, want onze vlucht naar Salt Lake City was vertraagd. We hadden daar maar drie kwartier overstaptijd, en dat waren we al kwijt toen we nog moesten vertrekken uit LA. We waren dan ook net te laat in Salt Lake City, want we zagen de vlucht naar Denver van de gate gaan toen we net ons vliegtuig uit kwamen rennen. Het was fijn geweest als ze even een paar minuten gewacht hadden, maar ja! We mochten dus fijn een nachtje in Salt Lake City slapen, al moesten we nog een beetje moeite doen om Delta ervan te overtuigen dat we een hotel wilden vlakbij het vliegveld, en niet in het midden van de stad. Het was al redelijk laat toen we eindelijk in bed lagen, en op zaterdag mochten we er weer vroeg uit omdat we nu een vlucht hadden die al om half negen vertrok. Gaap! Het voordeel was wel dat we aan het eind van de morgen al in Boulder waren waardoor we nog iets aan de middag hadden. Oftewel, tijd om de vakantie af te sluiten op de manier waarop we begonnen waren, met lekker een stukje fietsen!