Aloha hou, mokupuni nui!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
22 December 2018 | Verenigde Staten, Keauhou
Terug uit Tallahassee kon Danko toen hij thuis was zijn koffer uit- en ook direct weer inpakken. De volgende dag vlogen we namelijk naar Hawai’i! Met de vroeg invallende winter en een boel proposaldeadlines van januari tot en met april (wat begon als niet meer dan één Fase 1-proposal zijn er ondertussen al vijf!) wilde Danko nog graag even naar de warmte en het strand. En zo vlogen we dus via Seattle naar Kona waar we tegen half elf 's avonds in ons appartement waren. De volgende dag zijn we begonnen met buiten ontbijten op ons balkon met uitzicht op palmbomen, de zee en Mauna Loa (wat een tegenstelling ineens tot de kale dorheid en kou thuis!) en ’s middags zijn we gaan snorkelen bij Kahalu’u Beach Park. We hebben er erg leuk een goede anderhalf uur gesnorkeld. Het baaitje is vrij ondiep dus je bent heel dichtbij allerlei felgekleurde vissen, koraal en gekleurde zee-egels. Daarna dachten we lekker in de zon op te drogen, alleen verdween die net toen we uit het water kwamen achter een grote wolk. We zijn dus iets eerder van het strand weggegaan dan we gedacht hadden, en toen bedachten we om de zonsondergang te bekijken vanaf Kekaha Kai State Park. Dat hebben we net niet gehaald, maar we zijn alsnog even naar dat strandje gereden. Al hotsend en botsend, want de weg erheen is een onverharde weg over een lavaveld.
De volgende dag zijn we naar Honaunau Beach geweest om te snorkelen. Strand is een groot woord, want het zijn voornamelijk lavarotsen die in zee eindigen, met een heel klein baaitje met een even klein strandje waar je makkelijk het water in kunt gaan. Eenmaal buiten het haventje is het water veel dieper, met veel groter koraal waar diepere ‘ravijnen’ doorheen lopen waardoor je van dat hele blauwe water als achtergrond hebt. Een mooi gezicht met alle felgekleurde vissen! We hebben zelfs een schildpad gezien, dat blijft leuk!
Een dag later was de volgende snorkelbestemming Waialea Beach, een stuk noordelijker aan de kust, en waar het rond ons hotel in Keauhou heel groen is, is het daar een heel stuk droger en kaler met alle lavavelden. We hebben weer leuk gezwommen, al was er hier wat minder te zien dan op de vorige twee plekjes. Wel heel veel koraal, maar een stuk minder vissen!
Op woensdag wilden we na een aantal dagen snorkelen wel gaan body boarden bij Hapuna Beach. Mislukt! Toen we aan kwamen lopen vanaf de parkeerplaats konden we al zien dat er geen golf te bespeuren was, en de harde wind zorgde voor een constante aanvoer van fijn zand dat overal op, in en onder waaide. Het was de moeite niet waard om de body boards uit de tas te halen, en ook niet geschikt om een middagje op het strand te luieren met al dat rondwaaiende zand. We schoven een strandje op naar ‘Anaeho’omalu Bay, waar het net zo hard waaide maar we nog een plekje uit de wind konden vinden. Danko is nog even wezen snorkelen en zag zes (!) schildpadden, en daarna hebben we een poos op het strand van het uitzicht zitten genieten.
De volgende snorkelbestemming werd nog een keer Honaunau Bay, waar we nu de andere kant van de baai eens zijn gaan bekijken. En dat is nog wel mooier dan het gedeelte voor de rotsen waar we eerder geweest waren! Er is zóveel koraal met zóveel vissen, ik geloof niet dat we ooit zoveel verschillende soorten vissen in zulke aantallen gezien hebben. Volgens de reisgids waan je je er zo in de Kleine Zeemeermin en dat is wel een erg goede beschrijving. Ik had dan ook prompt het Under the Sea calypso-muziekje in mijn hoofd, erg toepasselijk :-).
We wilden ook nog erg graag snorkelen in Kealakekua Bay bij het Captain Cook monument. De enige manier om daar te komen is of een lange wandeling (waarbij je aan het eind van de dag weer een heel eind omhoog moet lopen) of met een kayak vanaf de andere kant van de baai. Wij kozen voor het laatste, en dat was erg leuk! Eerst lekker varen, en daarna snorkelen op een daadwerkelijk erg mooi plekje. Er is echt heel erg veel koraal op een steile rotswand die in de diepte verdwijnt, met heel veel vissen overal om je heen. Erg mooi! We hebben een heel stuk gesnorkeld voordat we weer in de kayak geklommen zijn om te kijken of we nog ergens dolfijnen zouden zien die vaak in de baai zitten. Dat geluk hadden we niet, maar dit was echt erg voor herhaling vatbaar!
In het weekend zijn we op beide dagen naar Hapuna Beach geweest. Op zaterdag hadden we eigenlijk willen snorkelen in Pauoa Bay, maar daar waren meer golven dan daar prettig voor is. Omdat we toch vlakbij waren zijn we naar Hapuna Beach gereden waar nu wel goede golven waren. Deze keer wisten we dat van tevoren want we hadden het surf report en de bijbehorende voorspelling maar eens bekeken na ons eerdere onsuccesvolle bezoekje :-). We konden na het zwemmen zelfs in de verte walvissen zien blazen en met hun finnen op het water slaan. Op zondag zouden de golven het beste zijn, en dus gingen we gewoon nog een dagje body boarden. We hebben erg leuk in de golven gespeeld, al was het af en toe even wachten op een goede. Dat is ook niet zo gek met een golfscore van maar 1 op een schaal van tien! Tussendoor hebben we dan maar met ons board in de golven gedobberd, dat is ook helemaal niet verkeerd! Daarna hadden we een lekker luie middag, want met het uitgaande tij vonden we het niet de moeite om van onze handdoek af te komen en nog een keer het water in te gaan, hehehe!
Op maandag deden we een avontuurlijker uitstapje, want we gingen naar Green Sand Beach helemaal aan de zuidkant van het eiland. In Keauhou is de begroeiing nog erg groen en tropisch met erg veel bloemen, en hoe verder zuidelijk je komt, hoe droger het wordt, totdat je tussen de lavavelden rijdt. Als eerste zijn we een kijkje gaan nemen bij South Point, het zuidelijkste puntje van het eiland (en de 50 staten). Dat was een paar minuten lopen vanaf een parkeerplekje waar mensen vanaf de rotsen in zee aan het springen waren, en wel een beetje boel tot onze verbazing waren wij de enigen van de aanwezigen die dat deden. We hadden het dus mooi voor onszelf! Een landschap van dorre en droge met gras begroeide heuvels die overgaan in zwarte lavarotsen met opspattende grote golven. Een mooi gezicht! Door datzelfde landschap zijn we daarna naar Green Sand Beach gereden, en nu kwam ons tweedeurige Jeepje met een boel grondspeling goed van pas! Wij konden mooi langzaam-stuiterend de twee-en-een-halve mijl naar het strandje rijden, in plaats van dat in de zon en de harde wind te lopen, en dat was erg leuk!
Green Sand Beach (eigenlijk heet het Papakolea Beach) ligt in een kleine baai met gave door water en wind uitgesleten rotsen aan de zijkant. En het zand is daadwerkelijk groen! Of misschien wel bijna meer goudkleurig, en als je van dichtbij kijkt dat zijn het allemaal hele kleine groene steentjes. De kleur van het zand komt omdat het olivinekristallen zijn, het mineraal waar de halfedelsteen peridot uit bestaat. Heel apart is het in ieder geval zeker! Nadat we het zand bewonderd hadden zijn we wezen zwemmen waarbij we nog twee schildpadden zagen, en hebben we ons goed vermaakt in de flinke golven. Waarbij we zagen dat er nog redelijk veel mensen bij dit strandje komen, die bijna allemaal maar heel even bleven en dan alweer weggingen – dat is dan toch bijna jammer? Voor ons was het in ieder geval precies lang genoeg zonnig om lekker te zwemmen en op het strand in de zon op te drogen voordat er een wolk voor de zon schoof. Daarna konden we ook nog leuk naar de verharde weg terug hotsebotsen en zo hadden we een erg leuk uitstapje!
Ondertussen hadden we al drie dagen niet gesnorkeld, en dat kan natuurlijk niet, haha! We maakten het onszelf makkelijk en brachten nog een bezoekje aan Honaunau Bay. Waar we weer een leuk stuk gesnorkeld hebben, al was het zicht er beduidend slechter dan de eerdere twee keer omdat het water zoveel minder helder was. Het was nog steeds mooi, maar het extra-speciale van de eerste twee keer was een beetje weg. We hebben dus mooi geluk gehad dat het overal zo helder was de eerste week! We bedachten wel dat nog een keer snorkelen bij Captain Cook misschien niet een goed idee zou zijn. Het zou jammer zijn als het zicht daar ook minder zou zijn dan de eerste keer (en dat leek ons wel waarschijnlijk), en het zou jammer zijn als het de tweede keer een beetje tegen zou vallen.
Nadat we opgedroogd waren zijn we nog naar the End of the World gereden, een woest lavaveld/slagveld/begraafplaats waar het laatste grote gevecht van het toen nog Koninkrijk Hawai’i heeft plaatsgevonden. De lavarotsen eindigen hier als kliffen in zee, en we hebben onder het genot van een biertje naar het op de rotsen uiteenspattende water zitten kijken. Soms gaat er niks boven kolkend, schuimend, hoog opspattend water (met af en toe een stukje regenboog in de daardoor veroorzaakte mist) van golven die op de kust slaan met wat ik niet beter kan omschrijven dan zo’n diep-galmend ‘whoemp’-geluid :-).
De volgende dag hielden we een lekker lui dagje. We hebben uitgebreid de tijd genomen om buiten op ons balkon te ontbijten, dat gaan we nog weer missen! ’s Middags zijn we naar Hapuna Beach gereden met het idee daar lekker op het strand te luieren. Er waren toch nog wel flink hogere golven, maar van het gevaarlijke type. We hoorden de strandwachten omroepen op te passen omdat je bij pech nek- of rugletsel kon oplopen, en alleen te body boarden in al omgeslagen golven. En dat ging nog heel erg leuk, dus we hebben ons daar onverwacht erg goed mee vermaakt!
Op donderdag maakten we het onszelf gemakkelijk – hallo Honaunau Bay en een erg mooie zonsondergang! – en op vrijdag waren we eigenlijk van plan naar het Hawai’i Volcanoes National Park te gaan, maar we waren niet zo vroeg klaar om te gaan als we eigenlijk gewild hadden, en met het idee dat we dan vandaag konden gaan en meer tijd hebben, lieten we ons verleiden tot nog een dagje naar Hapuna Beach. Waar we ons weer erg goed vermaakt hebben in de officieel niet aanwezige golven!
Het enige waar we geen rekening mee gehouden hadden was het hele shutdown-gebeuren, waardoor het park grotendeels gesloten werd toen de shutdown gisteravond inging. Vandaar de stroom auto’s die we ’s avonds uit het zuiden zagen komen, die mensen hadden dat misschien iets beter in de gaten gehad dan wij? Gelukkig bleek vanmorgen dat het visitor center in het park wel open was, net zoals iets meer dan een mijl van de rim trail langs de kraterrand van Kilauea. Dat was het gedeelte dat we het liefst hadden willen zien (we zijn tenslotte al een keer eerder in het park geweest), dus daar hadden we nog geluk mee! En het was een gaaf gezicht, die enorme krater-in-de-krater, met alle rookpluimem en -pluimpjes die overal uit de grond kwamen, en het idee dat de bodem daar gewoon honderden meters verzakt is. We hebben zover je mocht over het pad langs de rand gewandeld en flink wat foto’s gemaakt! Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij het beach park in Punalu’u, een strandje met zwart zand, en als bonus een paar op het strand slapende schildpadden.
We zijn net terug, en zo ineens is dit al onze laatste echte avond op Hawai’i! Morgen hebben we nog de hele dag, het strand lonkt :-), en dan vliegen we morgenavond overnacht terug naar huis. Eens zien of we nog een beetje in de kerststemming kunnen komen, want dat is er nog niet van gekomen zo onder de palmbomen!
-
23 December 2018 - 09:35
Rose:
Prachtige foto’s. Lekker van nagenieten -
23 December 2018 - 16:42
Annemiek Kamphuis:
Dank je! En nagenieten zullen we zeker doen, maar eerst hebben we nog een dagje 'in het echt' :-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley