Jarig en naar Charleston

Natuurlijk werkten we vorige week in de losse avonduurtjes verder aan de badkamer. Danko verlaagde de vloer waar de douchebak moet komen zodat die uiteindelijk mooi op de vloer komt te liggen in plaats van er net bovenuit te steken. En er werd een extra stukje aan de bijbehorende afvoer gelijmd zodat we de Amerikaanse maat afvoerbuizen op deze Europese afvoer aan kunnen sluiten. Het past allemaal net in de ruimte onder de vloer, gelukkig!

Op vrijdag werkte ik een dagje thuis. Gedeeltelijk voor het bedrijf en gedeeltelijk voor mezelf, want ik wilde monchoutaart maken voor mijn verjaardag :-). De volgende ochtend werd ik wakker met een bos rode rozen, een lief kaartje en een paar cadeautjes. Helaas niks dat per post gestuurd was, want dat duurt tegenwoordig blijkbaar echt weken voordat het eens aankomt vanuit Europa. Dat heb ik dan nog tegoed denk ik dan maar! Ook nog te goed: een uitje naar de MotoGP in Austin, maar dat had ik per ongeluk al van tevoren ontdekt toen ik inlogde in Danko’s credit card op zoek naar een toch niet bestaand bonnetje dat nog bij december zou horen voor de jaarafsluiting voor het bedrijf. Alsnog kijken we daar natuurlijk wel naar uit!
We wisselden het ontbijt af met telefoontjes, ik sneed taart en klopte veel teveel slagroom omdat ik niet te weinig wilde hebben, en niet lang na een late lunch stonden Lori en Bill voor de deur. Niet lang daarna gevolgd door Chelsea en Sergio met Enzo en Viviana en tegelijkertijd ook Sara en Trent. De middag was hartstikke gezellig, ik kreeg zelfs nog allerlei leuke en lekkere cadeautjes, al moest ik van Enzo wachten om hun cadeautje uit te pakken tot nadat we taart gegeten hadden. Waarvan akte :-). Met een tweejarige die erg van zingen houdt was daar geen ontkomen aan, en daarna viel de monchoutaart erg in de smaak. Trent zei zelfs dat hij in tijden niet zoiets lekkers gehad had. Dat was wel erg leuk om te horen, ik voelde me helemaal vereerd, haha! Mijn laatste cadeautje was een cadeaubon voor een Europees (kaas)winkeltje in Longmont waar we tot onze schande nog nooit geweest zijn, en als grapje een enorme doos met maar liefst veertig (!!) (uit Nederland geïmporteerde) stroopwafels, mmm! Ze hadden dat toevallig in de Costco zien staan en zich afgevraagd of we dat op prijs zouden stellen, en zeker doen we dat! Daarna ging iedereen wel prompt min of meer tegelijk naar huis, en konden wij even op ons gemakje opruimen en nog even zitten voordat we erg lekker uit eten geweest zijn. Zonder toetje, want er was nog taart over :-).

Daarna hebben we onze koffertjes maar eens ingepakt voordat we dat nog zouden vergeten, want op zondag vlogen we naar Charleston, in South Carolina. Danko had er een meeting, en we hadden er allebei geen zin in dat hij weer alleen weg moest. Gelukkig ging alles bij ons mooi op tijd, want van Sastry hoorden we dat hij uren vertraging gehad had, en Soren had zelfs de hele dag op het vliegveld moeten wachten om te vertrekken, met uiteindelijk een nachtvlucht om op tijd voor zijn praatje in Charleston te zijn. Pfff!

Zoals voorspeld was het op maandag nat. Soms wat meer en soms wat minder, dus tijdens de buien heb ik wat gewerkt, en toen het aan het eind van de ochtend droog was ben ik even over de campus van de College of Charleston gelopen. Heel grappig zitten de faculteiten in wat oorspronkelijk woonhuizen waren; en er was een groot gebouw met enorme Griekse portico. Blijkbaar komt dat gebouw in nog redelijk wat films voor, maar mijn gedachte was meer dat ze de gevel weleens schoon mochten maken..
Aan het eind van de middag klaarde het zowaar op en ben ik King Street af gelopen totaan het zuidelijkste puntje van de stad. Er zijn van allerlei lovende omschrijvingen te vinden over het winkelgedeelte van die straat, hoe alle oude gebouwen zo heel mooi zijn opgeknapt, maar ik vond het juist jammer dat er dan in al die gebouwen dezelfde winkels zitten die je overal wel kunt vinden. Maar dat gevoel hebben we al wel vaker gehad. Bij beschrijvingen van leuke historische stadjes denken wij dan toch steeds weer veel te Europees. In het zuiden van Charleston staan vooral woonhuizen, en sommige daarvan zijn gewoonweg enorm, met grote veranda’s langs de hele lengte van de gebouwen. Het is alleen zo jammer dat net teveel daarvan wel wat aandacht en/of onderhoud zouden kunnen gebruiken, of dat de gegeven aandacht iets netter gekund had zeg maar. (Oh oh wat kritisch! Ik zeg het zelf maar vast :-). Maar als iets oud of historisch is hoeft het toch niet ook slordig te zijn..) Tegen de tijd dat ik bij White Point Gardens was kwam de zon zelfs heel voorzichtigjes even tevoorschijn, en kon ik fijn zonder jas langs het water naar Waterfront Park lopen. Daar wierp ik een blik op de USS Yorktown aan de overkant van de rivier maar had ik eigenlijk meer aandacht voor de dolfijn die bij de pier zwom. Daarna had ik wel genoeg gelopen, ging ik terug naar het hotel en nam ik even een kijkje bij de borrel aan het eind van de eerste workshopdag. Daarna zijn we met een groep gezellig uit eten geweest en toen zat de helft van de tijd in Charleston er min of meer alweer op.

Vandaag zou het de hele dag droog zijn, en het kwam zo uit dat er aan het begin van de middag sessies met praatjes waren die niet zo nuttig waren voor Danko. We zijn dus gezellig samen lunch gaan eten – buiten in de zon, want die was er opeens! Daarna hebben we een stuk door de stad gelopen en een paar kerkjes met begraafplaatsen bekeken die ik uit de reisgids geselecteerd had. Eerst de Circular Congregational Church, zoals de naam al zegt een ronde kerk met een oud kerkhof erbij. Daarna wierpen we omdat we er ongeveer al naast stonden een blik op het Gunpowder Magazine waar ooit het buskruit bewaard werd (daarvoor kon ik gewoonweg niet op het Nederlandse woord komen, het is toch wat!), en liepen we langs St. Philip’s Church (waar de begraafplaats dicht was en we toen we even in de kerk wilden kijken onmiddellijk werden aangesproken) en St. Michael’s Church, een mooi wit kerkje een klein eindje verderop. En ondertussen hadden we het gewoon warm! Het idee van een drankje op een terrasje kwam in ons op, maar terrasjes kwamen we niet tegen op weg naar de pier bij Waterfront Park. Daar hangen een heel stel schommelbanken waar je leuk over het water kunt kijken had ik gisteren gezien, en nu waren er ook een paar vrij. We hebben leuk een poosje zitten schommelen terwijl we een enorm containerschip langs zagen varen. Zo’n ding had ik geloof ik nog niet eerder van zo dichtbij gezien, wat een enorme gevaarten zijn dat! En toen verdween de zon achter de wolken, begon het te waaien en bedachten we dat we toch maar liever niet ergens buiten wilden zitten, haha! We zijn teruggelopen naar het hotel waar we onszelf van koffie en thee voorzien hebben en daar nog even mee in de lobby gezeten hebben voordat Danko weer bij de meeting moest zijn. Vanavond willen we nog gezellig ergens gaan eten, en voor morgen hebben we geen plannen behalve dat Danko 's ochtends nog wat praatjes wil zien en we daarna weer naar huis vliegen. Het was daadwerkelijk ‘eventjes weg’, maar wel zo leuk dat we dit keer samen op pad gingen!