Zhōngguó dì yī yìnxiàng

(Eerste indrukken van China)

Dat we er niet helemaal bij waren toen we vanuit Oxford naar Heathrow gereden waren bleek wel toen we de huurauto weer in gingen leveren, want we bleken bij de verkeerde verhuurmaatschappij te staan. Hahaha!! Dat was ons nou nog niet eerder gebeurd! Daar moesten we wel om lachen, net als de jongen die ons probeerde te helpen en daarna degene bij de uitgang. We zijn vervolgens maar naar de goede plek gereden waar we de auto wel in konden leveren, en dan de hele riedel van busje naar het vliegveld, inchecken en door de security. Nou had ik al gelezen dat ze met dat laatste op Heathrow pietepeuterig zijn (om het netjes te zeggen) en dat is inderdaad waar. Daarna hadden we even tijd om in de lounge te zitten voor we in konden stappen voor onze vlucht naar Shanghai. Niet dat ik me op dat moment ook nog maar enigszins bewust was van waar we naar op weg waren! Je weet het natuurlijk wel, maar dit is een gevalletje van teveel bestemmingen in te korte tijd denken we.

Ondanks de ruim twaalf uur vliegtijd waren we voor ons gevoel al snel in Shanghai, waar we vanuit het vliegtuig onze eerste blikken op de stad konden werpen – voor zover zichtbaar door de smog. We vlogen recht over downtown en niet veel later konden we uitstappen en kwamen we in een vrij verlaten vliegveld terecht, waardoor we wel lekker snel door de douane waren en onze koffer ook direct al van de band kwam. We hebben even iets gegeten en vervolgens een taxi genomen naar het Hongqiao treinstation, vanwaar onze hogesnelheidstrein naar Hefei zou vertrekken. Dat hele een taxi nemen duurde even iets langer vanwege mensen die zeggen je wel even te helpen maar dan totaal ergens anders naartoe lopen dan staat aangegeven en naar ons gevoel proberen je voor een mooi prijsje (voor hen) op je bestemming te krijgen. Als je zelf de borden volgt blijk je op een hele andere plek direct in een taxi te kunnen stappen, zonder woekerprijzen :-). Na iets van een uurtje, en na ontelbare flatgebouwen, allerlei automerken waarvan we nog nooit gehoord hadden en keurig aangeplante en netjes gesnoeide groenstroken gezien te hebben waren we op het station. Waar bleek dat er een typefout in Danko’s paspoortnummer zat, waardoor zijn kaartje niet geldig was om mee te reizen. Tja... daar sta je dan, terwijl je geen Chinees spreekt en de mensen geen Engels! Gelukkig hadden we toegang tot de business lounge, waar we met horten en stoten per vertaalapp gecommuniceerd hebben met iemand van het personeel die ons probeerde te helpen. Iets waarvan wij zouden denken dat je het vrij makkelijk zou moeten kunnen corrigeren blijkt hier dan toch anders te werken, en zo terloops werd degene die ons hielp ook nog even afgeblaft door de persoon achter de ticketbalie. Daar stonden we allebei wel even van te kijken! Helemaal gelukkig had Danko het telefoonnummer van iemand van een bedrijf in Shanghai wat voor later in de week op de planning stond om te bezoeken, die we mochten bellen als we ergens hulp bij nodig zouden hebben. Zij kwam onmiddellijk naar het station, had ondertussen al de secretaresse van het instituut in Hefei gemaild die ons geholpen had de treinkaartjes te boeken, die de benodigde correctie al direct gedaan had. Op een zondag hè! Daarna hielp ze ons een paar broodjes te kopen voor in de trein, wees ons waar we ons perron op konden als het tijd was om in te stappen, en ging vervolgens op weg naar een ander treinstation in Shanghai omdat Arend vanaf dat station de trein zou nemen. Waar ze haar zondagmiddag dus voor gebruikte en waar we ons wel een beetje bezwaard over voelden, maar we hoorden later dat mensen hier niet per se al teveel een weekend hebben. Mensen werken hard en maken veel uren, waardoor iedereen veel werkt en veel uren maakt, waar men eigenlijk niet erg gelukkig mee is.

Voor de trein hadden we businessclass-stoelen geboekt, met het idee dat we dan rustig konden zitten, en inderdaad was het een apart stuk van de trein met luxe stoelen. Onze medereizigers waren twee vrouwen met een drukke tweejarige, die de hele reis totaan Hefei de boel luidruchtig op zijn kop gezet heeft (en volgens ons het woord ‘nee’ misschien nog wel nooit gehoord had?). Het is dat we niet van plan waren te slapen want dat had ook totaal niet gekund! Op het station in Hefei werden we opgewacht door een chauffeur die ons naar ons hotel bracht, waar we erg toe waren aan even opfrissen, even iets eten en naar bed!

Op maandag had Danko het zo geregeld dat hij pas aan het eind van de ochtend opgehaald werd, waardoor we niet vroeg op hoefden te staan en rustig even konden ontbijten. Daarna ben ik een stukje wezen wandelen, door Lvhzou Park naar Swan Lake. Daarvan kwam ik weer een beetje tot de wereld, al was het wel warm, ruim dertig graden om elf uur ’s ochtends! Dan loop je daar ineens, in het groen tussen de hoge flatgebouwen, aan totaal de andere kant van de wereld! Bij het meertje kon ik mooi even in een prieeltje aan de rand van het water in het briesje een beetje afkoelen, en daarna ben ik via de kortere weg teruggelopen naar het hotel. Ik heb in de lobby even iets gegeten, en daarna had ik precies genoeg tijd om even een beetje krachttraining te doen en een klein stukje te gaan hardlopen in de fitnessruimte van het hotel. En dat was me toch warm! We hebben ontdekt dat mensen het prettig vinden om een raam open te zetten, ook als dat betekent dat je de werking van de airco daarmee teniet doet. Ik was dan ook blij met de vochtige handdoekjes in de koelkast om een beetje af te koelen! Danko gaf ondertussen een praatje, en was onder de indruk van het fusie-instituut dat ze hier in een paar jaar tijd uit de grond gestampt hebben. Nou kun je (terecht) van allerlei dingen zeggen over China, maar je ziet wel dat dit een land is met ambities, en dat er dus flink aan de weg getimmerd komt om tot resultaten te komen. Dat gaat dan ook wel soms te snel en daardoor slordig (‘met de Chinese slag’ hebben we al wel op allerlei manieren gezien!) maar er wordt wel actie ondernomen.

’s Avonds waren we uitgenodigd om uit eten te gaan, en hebben we werkelijk heerlijk chinees gegeten. Er was van alles, het hele draaigedeelte van de tafel stond vol met gerechten van groentes en vis tot vlees en een soort Chinese pasta, er waren flinterdunne pannenkoekjes met ter plekke gesneden Pekingeend en als toetje fruit en een typisch lokaal soort van heel licht bladerdeeg met sesamzaad. Dat alles begeleid door veel geproost op de gasten want zo doen ze dat hier. Het was erg gezellig en erg leuk om zo wat Chinese gewoontes mee te maken!

Gisteren was voor Danko nog een werkdag, en ben ik ’s ochtends op pad geweest om te proberen ergens een ansichtkaart te kopen. Volgens de dames van het hotel zou dat moeten kunnen in het winkelcentrum vlakbij het hotel, volgens de dames van het winkelcentrum verkochten ze dat niet, maar heb ik alsnog langs flink wat winkels gelopen in de hoop iets te vinden, met de conclusie dat men dat hier niet (meer) kent. Ik kon nog net even een half uurtje hardlopen, en daarna werd ik opgehaald om met Danko en Arend mee te gaan om wat dingen te bekijken.

Wat ons ook al opviel toen we met de train Shanghai uitreden is dat de stad abrupt overgaat in platteland, een tussenvorm lijkt er niet te zijn. En zo reden we ineens door het groen, met af en toe wat gewone huizen, een riviertje waar mensen aan het vissen waren, en her en der wat plekken waar iets verbouwd werd. Als eerste gingen we naar de plek waar ze een kabelwikkelmachine hebben staan voor het soort kabels dat wij als bedrijf maken, en laat ik het maar zo omschrijven dat hier de industrieel uitgevoerde variant stond. Als men hier iets maakt dan wordt dat direct ook groot aangepakt! Daarna kregen we een korte rondleiding bij EAST, een experimentele supergeleidende kernfusiereactor, die het wereldrecord heeft voor langst bereikte stabiele plasmatoestand. De dag ervoor was die nog actief geweest, gisteren niet en dus mochten we de ruimte in waar het enorme apparaat staat, gevolgd door een kijkje in de controlekamer. Het is toch wel bijzonder dat je op zo’n plek even naar binnen mag! Als laatste werd gistermiddag de magneet die wij aan het instituut verkocht hebben getest, en had ik de keuze of ik daarbij wilde blijven of liever naar het hotel terug wilde, want dan kon ik gewoon gebracht en gehaald worden als het tijd was om uit eten te gaan. Luxe! En zo onderweg van en naar kun je dan mooi zien dat autorijden hier heel anders gaat dan wij gewend zijn. Veel rustiger, en met regelmatig getoeter om een ander te laten weten dat je ze gaat inhalen, want in hun dode hoek kijken doen mensen hier niet. Langzaam en voorzichtig van baan wisselende auto’s krijgen gewoon voorrang van hun medeweggebruikers en zo gaat dat niet tot nauwelijks in de spiegels kijken allemaal goed, haha! Er hangen trouwens ook ontzettend veel camera’s om het verkeer in de gaten te houden, inclusief flitslampen om elke auto telkens maar weer te registreren. Wat ons ook opviel is hoe ontzettend veel er gebouwd wordt. En dan niet één flatgebouw maar meteen een stuk of tien of vijftien tegelijkertijd, op ontzettend veel plekken tegelijkertijd. Hefei is blijkbaar in de afgelopen tien jaar wel verdrievoudigd in grootte, en al die flatgebouwen worden ‘gewoon alvast’ gebouwd, en dan komen er later wel mensen inwonen. Wat de ’s avonds totaal onverlichte gebouwen verklaard die we hadden gezien, want die zijn dus nog leeg.

Het avondeten gisteravond was nog een keer vorstelijk. Van allerlei gerechten kwamen op het draaiende middelste deel van de tafel te staan, een heel leuke manier om samen te eten! En net als de dag ervoor hadden ze gezorgd dat het niet scherp was zodat ik ook van bijna alles kon eten, super fijn! De mensen hier vonden we heel hartelijk en open en vriendelijk, of ze je nu verstaan of niet.

Het etentje kon meteen gebruikt worden om een goed gelukte magneettest te vieren, en het restaurant was dicht genoeg bij ons hotel dat we terug konden lopen. Onderweg kwamen we nog allerlei stalletjes met warm eten tegen, een leuk gezicht en dat is hoe een groter deel van de mensen eet zou je denken. Ons hotel stond wel duidelijk in een welvarend deel van de stad, vergeleken met sommige andere wijken waar we langs gereden zijn.

Vanmorgen werden we ongeveer wakker in de wolken, want het regende en in plaats van grijs vanwege de smog was het nu grijs vanwege de regen. We hebben net even ontbeten, alles weer ingepakt en dan worden we aan het begin van de middag opgehaald om naar het station gebracht te worden, waar de chauffeur dan ook even zal helpen om onze treinkaartjes af te halen. Zoals Danko al zei, er werd goed voor ons gezorgd de afgelopen paar dagen!