Yigè tèshū de guójiā

(Een bijzonder land)

Vanuit Hefei namen we eergisteren de hogesnelheidstrein terug naar Shanghai, waarvoor we keurig op tijd door een chauffeur werden opgehaald. Hij reed naar het station en reed daar de parkeergarage in waar wat afzethekken stonden om mensen naar een lagere verdieping te sturen. Dat beviel blijkbaar niet, want hij stapte uit, zette zo’n bord opzij en reed tot vlakbij de ingang – tot onze hilariteit. Hahaha, geniaal! En het ophalen van onze treinkaartjes ging op dezelfde manier. Er stond wel een man of tien voor dat loket te wachten, waar hij even vooraan sloot, met iets op zijn telefoon zwaaide en vervolgens onmiddellijk geholpen werd. Daar moesten we ook wel om lachen, een heel bijzondere ervaring op deze manier! En geen klachten over het niet hoeven wachten natuurlijk :-). In de deze keer peutervrije trein konden we nu mooi rustig zitten, een beetje naar buiten kijken om het in de mist gehulde landschap te zien, en we hebben ons verbaasd over de snelheid waarmee degene naast ons zo’n Rubikspuzzel aan het oplossen was, want dat ging me in een hoog tempo! Hij zei dat hij er ‘niet zo snel’ in was en daar wel een minuut voor nodig had. Nou, dat doen wij hem dus lang niet na!

Eenmaal in Shanghai was het of spitsuur of was er een andere reden dat er niet al teveel taxi’s waren, waardoor iemand met een megafoontje iets stond om te roepen en veel mensen dan maar met de metro leken te gaan. Wij en nog een andere westerling wisten niet ervan te denken en zijn maar in de rij blijven staan, wat wel een uurtje geduurd heeft! Nou had het bedrijf dat Danko in Shanghai ging bezoeken aangeboden een chauffeur te sturen, en vonden wij dat we ook prima in staat waren zelf een taxi te nemen. We hebben nu dus geleerd dat je zo’n aanbod niet afslaat, hahaha! Onderweg naar het hotel bleek het autorijden in Shanghai veel westerser is dan in Hefei. Net alsof men daar in een wereldstad als Shanghai langer ervaring mee heeft dan in een provinciestad zoals Hefei waar al die ontwikkelingen misschien pas veel recenter zijn voor veel mensen? Eenmaal in ons hotel bleek dat zo hoog dat het volkomen in de wolken stond en we geen enkel uitzicht hadden, waardoor we dan weer wel makkelijk terecht konden in één van de restaurants die normaal gesproken volgeboekt zijn.

Gistermorgen was de bewolking opgetrokken en werden we wakker met een indrukwekkend uitzicht over de stad, gehuld in een net zo indrukwekkende hoeveelheid smog. Danko had een dag vrij, dus na het ontbijt zijn we eens gaan bedenken wat we zouden willen gaan bekijken, want hoe dan ook had ik er echt totaal niet aan gedacht om dat van tevoren een beetje uit te zoeken. Isabel had al gezegd dat Yuyuan Gardens leuk was, en zelf vond ik nog de Jade Buddha Temple – die we vervolgens te ver weg vonden. Als we één dag samen te besteden hadden wilden we liever niet in totaal een uur met de metro onder de grond doorbrengen!

Danko had ontdekt dat er een soort voetgangerstunnel met een treintje was vanaf de Oriental Pearl Tower, dus daar zijn we als eerste naartoe gelopen. Daar bleek dat het internet ook niet alles weet en we net op een andere plek moesten zijn, om met een soort treincabinetjes die over rails in een zeer kitscherig versierde tunnel naar de andere kant van de rivier te gaan. Als je het ziet als toeristenattractie dan is het niks waard, maar als vervoer kwam het ons wel prima uit! Onderweg door de stad viel ons wel de enorme hoeveelheid camera’s op, niet alleen op straat maar ook op de stoep! Men zal toch eens niet precies weten waar iedereen zich ten allen tijde bevindt? Aan de andere kant van het water kwamen we uit op de Bund, een promenade langs de rivier met een mooi uitzicht over de skyline van Pudong. Nadat we wat foto’s gemaakt hebben zijn we de winkelstraten ingelopen op zoek naar iets te eten, en dat was nog lastig als je graag iets van brood wilt eten. China is daarin duidelijk niet zo verwesterd als Japan en Zuid-Korea waar je echt makkelijk een bakker kunt vinden. Hier niet, en zo kwamen we uiteindelijk in een winkelcentrum bij een Starbucks uit (die zitten in Shanghai dan weer wel overal..). Na het eten gingen we op weg naar Yuyuan Gardens, eerst een stukje door de stad, waarbij we net als in Hefei ook hier de scootertjes in grote getale voorbij zagen komen. Allemaal elektrisch, dus je hoort ze nauwelijks en je ruikt ze al helemaal niet!

Daarna was het eventjes een beetje zoeken om de ingang van de tuinen te vinden maar gelukkig had ik toevallig ergens gelezen dat dat middenin het gelijknamige winkelcentrum zit. Wat al leuk was om doorheen te lopen! Allemaal Chinese gebouwtjes met allemaal kleine winkeltjes, eettentjes, juweliers, souvenirs enzovoort. Eenmaal bij de kassa bleek je een identiteitsbewijs bij je te moeten hebben (natuurlijk!), waar we totaal niet over nagedacht hadden en die ik niet bij me had. Dat was wel jammer! Aan de andere kant was het begonnen te motregenen dus ook niet het beste weer ervoor, en zei Danko dat hij eigenlijk liever door de straatjes van het oude centrum wilde lopen. Dus dat zijn we gaan doen. Tenminste, we hebben een poging gedaan. Want wat we aantroffen waren allemaal oude gebouwen die dichtgetimmerd waren en waarvan de muren van de begane grond grijs geschilderd waren, en als onderdeel van een kunstfestival waren er overal allemaal plaatjes van katten. Als striptekeningen en in metershoge realistische afbeeldingen. Er liep ook toevallig een echte kat, en tot onze verwondering stonden binnen een mum van tijd een heleboel mensen dat beestje op de foto te zetten. Een stukje verderop waren nog meer mensen allemaal foto’s aan het maken van een meisje dat bij één van de plaatjes zat, en nog weer een stukje verderop vroeg iemand of hij een foto van mij mocht maken toen ik toevallig naast zo’n grote plaat van een kat stond. Tja, natuurlijk wel, en prompt sloten zich meer mensen aan. Of ik ook even naar het beest wilde kijken? Ik wist niet wat ik ervan moest denken, en ik snapte ook totaal niet wat me overkwam, hahaha! Toen ik me wel opgelaten genoeg voelde ben ik weer doorgelopen, anders waren ze nog langer blijven afdrukken denk ik!

We vonden het wel jammer dat je dus qua oorspronkelijke gebouwen niet meer zoveel kon zien, en het was ook wel jammer dat het ondertussen echt was begonnen te regenen. Danko kocht even ergens in een piepklein winkeltje een paraplu, en nadat we terug waren gelopen naar de Bund zijn we bij het eerste het beste hotel even iets gaan drinken. Wat het Ritz-Carlton bleek te zijn, waar ze de thee serveerden in wat eruit zag als een zilveren theepot en er ook iets te knabbelen bij het biertje werd gebracht. Daar konden we mooi even zitten! Met nog teruglopen naar het hotel en nog wat meer om ergens te eten ’s avonds hadden we ruim achttien kilometer in de benen, daar keken we zelf van op! Op weg van en naar het eten, en vanuit ons hotel hadden we ook nog wat mooie uitzichten op alle verlichte gebouwen. Sommige van die wolkenkrabbers zijn ’s avonds mooier om te zien dan overdag! Na een dagje door de stad lopen vonden we allebei dat Shanghai veel minder ver weg voelt dan Hefei, het is veel westerser (tenminste in het gedeelte dat wij ervan gezien hebben).

Vanmorgen stond de wekker iets vroeger, zodat Danko de tijd zou hebben om zijn bezoek aan een bedrijf hier een beetje voor te bereiden. Ik had daardoor mooi een uurtje om even krachttraining te doen, en daarna zijn we broodjes gaan kopen bij een bakker die we gisteren gevonden hadden. Het is er dus wel, je moet het alleen even weten te vinden! Daarna werd Danko opgehaald en nam ik een taxi naar Yuyuan Gardens, waar ik fijn ruim een uur rond heb gelopen. Het zijn mooi aangelegde tuinen die dateren uit de zestiende eeuw, met allerlei paviljoens in de bouwstijl van die tijd. Mooi om te zien! Er zijn een aantal vijvers, aangelegde rotspartijen, maar zonder kaart (want ik wilde absoluut Wechat niet op mijn telefoon zetten) wel een beetje een doolhof. Ik heb er op mijn gemakje doorheen gedwaald, tot ik het gevoel had dat ik het meeste wel had gezien. Het was wel grappig om behalve de tuinen ook mensen te kijken, en te zien hoe nog best veel mensen echt heel erg poseren om op de foto te gaan. Grappig! Toen ik klaar was lukte het een taxi terug te nemen naar het hotel, volgens mij dankzij het in het Chinees geschreven adres op de kamersleutel, haha!

Heel handig was het etentje waar we vanavond voor uitgenodigd waren in hetzelfde gebouw als ons hotel. We hebben nog een keer heerlijk gegeten en een gezellige avond gehad. We hebben net nog even onze benen gestrekt tussen de verlichte wolkenkrabbers en dan is onze reis naar China alweer bijna voorbij. Waar we begonnen met totaal niet te weten wat we ervan moesten verwachten hebben we een klein beetje een heel bijzonder land leren kennen, en zouden we graag wat meer tijd gehad hebben om er meer van te ervaren. Deze reis hadden we niet willen missen, en als het kan komen we ook graag nog een keer terug!