Down South: Florida!

Er zijn nogal wat verschillen tussen het zuiden en de rest van Amerika. Een paar ervan waren al goed zichtbaar op het vliegveld van Atlanta, waar we moesten wachten op de vlucht naar Tallahassee. 1) Het aantal dikkerds is minstens dubbel zo groot als in Colorado, en ze zijn soms ook minstens dubbel zo dik. 2) Het aantal African-Americans stijgt exponentieel tussen Denver en ‘the South’. 3) De mensen hebben een heerlijk zuidelijk accent, dat bij de zwarte bevolking over het algemeen neerkomt op iets totaal onverstaanbaars.
Niet te zien op het vliegveld, maar wel overal waar je komt: Florida is deel van de bible belt. Wat betekent dat er echt óveral kerken staan, inclusief (neon) reclameborden met bijbelcitaties. Wijs worden uit de ontzettende hoeveelheid soorten christelijke kerken is tamelijk onmogelijk. Ook regelmatig te zien: mensen met borden die erop gericht zijn om jou over te halen naar hún kerk te gaan (of je aan te praten dat je gedoemd bent als ongelovige). Het geloof is hier niet iets persoonlijks wat je voor jezelf houdt, maar iets wat publiekelijk gebeurt om zoveel mogelijk zieltjes te winnen (inclusief inlijfpogingen en vriendschappen die ophouden zodra men erachter komt dat je niet te bekeren bent; of erger nog, samenwoont zonder getrouwd te zijn).

Aangekomen in Tallahassee heeft het verhuurbedrijf geen auto’s meer in de klasse die Danko gehuurd had. We krijgen dus een upgrade naar een luxury vehicle, oftewel een Lincoln Town Car. Echt, wat een bak! Het ding is zo onwijs dat je niet bij het dashboard kunt als je achter in je stoel zit, en het logo’tje op de motorkap lijkt meerdere kilometers van je af te zitten. Over het algemeen tuffen er oma’tjes rond in dit soort slagschepen (de auto voelt ook als een boot als je erin rijdt!), met een gezapig gangetje ver onder de toegestane snelheid. We hebben ons best gedaan om dit vooroordeel een beetje bij te stellen ;-).

We logeren bij Huub en Annet, in hun zelfontworpen huis middenin hun eigen bos. Op zondag doen we vrij weinig, behalve uitgebreid ontbijten en het nieuwe huis van Ulf en Bianca bekijken. Het is lekker warm, en ook ‘lekker’ vochtig. Dat zijn we intussen niet meer gewend!
Op maandag valt ons geplande dagje strand ‘in de wolken’, want het is echt niet warm genoeg om te gaan zwemmen. Wat opvalt tijdens het ritje naar St. George island is dat vrijwel alle huizen te koop staan, net nieuw zijn of herbouwd worden, of zelfs – op de fundering na – ontbreken. Niet zo verwonderlijk na het hurricane seizoen van vorig jaar…
Van dinsdag tot en met donderdag heeft Danko workshop en doe ik he-le-maal niks. Wel zo fijn voor mijn handen, een weekje geen computer! De avonden gebruiken we voor spelletjes (Carcassonne :-)), een groot kampvuur en het opzoeken van vrienden.
Vrijdag hebben we tijd om de toerist uit te hangen. Als eerste gaan we naar Wakulla Springs, een state park waar de Wakulla river begint. We willen gaan zwemmen, maar we gaan eerst een boottocht doen, wat voor mij ook een spoedcursus ‘negro English’ is. De gids is namelijk een dike neger, waar ik in het begin echt niks van versta! Stel je voor: je spreekt van alle woorden alleen het middelste gedeelte uit; vervolgens plak je al die middenstukken aan elkaar tot één groot nieuw word en dan herhaal je dezelfde zin in drie min of meer dezelfde varianten. De truc is om niet te proberen woorden te verstaan, maar aan het eind van de zin te bedenken waar het over ging. Het is even wennen, maar het is wel ontzettend grappig! Alle beesten worden aangewezen en uitgebreid voorzien van alle min of meer gebruikelijke namen. De ‘snake bird’ wordt bijvoorbeeld als eerste aangeduid als iets dat klinkt als 'ingôhhh’ :-D. Na een middagje rondlopen, koffie drinken en níet op het state capitol building staan (het is Veteran’s Day) gaan we ‘s avonds naar de film Borat. En die is echt hilarisch! Je ligt voortdurend dubbel van het lachen, al konden de aanwezige Amerikanen sommige dingen niet zo op prijs stellen als wij buitenlanders. Vooral na het ‘Kazachse’ volkslied dat gezongen wordt op de melodie van het Amerikaanse volkslied was het wel erg stil in de zaal :-D. (Voor de mensen die ‘m gaan zien/gezien hebben: echt, er is niks overdreven aan de reacties van de Amerikanen in de film, die zijn echt zo!).
Zaterdagmiddag vliegen we alweer terug naar huis en hebben we op het vliegveld in Denver het perfecte scenario: in 20 minuten van in het vliegtuig tot in de bus (die op dat moment ook vertrekt), inclusief koffers ophalen!


Over vliegen gesproken: we hebben tickets en we komen naar Nederland van 13 december tot en met 8 januari!! En dan nu graag geen sneeuwstorm op de dag van aankomst ;-).