Soms gaat de tijd snel!

Een dag nadat wij terugkwamen uit South Dakota waren Ria en Ad ook terug van hun rondreis. Het is toch apart hoe snel een paar weken voorbij kunnen gaan! We hadden nog een week voor hun terugvlucht, en het zomerse weer bleef maar aanhouden. Dertig graden in oktober! Tenminste 's middags, want de ochtenden waren stukken frisser. Ik heb vorige week dinsdag heerlijk in maar een graad of zeven buiten hardgelopen, iets minder heerlijk in de smog/bosbrandrook die er ondertussen al een ruime week hangt (als ik voor ik vertrok had geweten was ik niet gegaan!). Wij moesten die week toch ook wel naar het werk, Ria en Ad zijn nog een keer naar het Rocky Mountain National Park geweest, we hebben nog een paar potjes Carcassonne gespeeld en op woensdag zijn we 's avonds Chinees wezen eten. Voor Ad en Ria voor het eerst, want het meeste 'Chinese' eten in Nederland is eigenlijk Indonesisch, en dat viel goed in de smaak. Wij hadden sinds we in China waren ook al geen Chinees eten meer gegeten!

Op donderdagmiddag heb ik met Ria naar Boer zoekt vrouw gekeken, want nu kon dat eens een keer samen!, en Ad ging ondertussen een rondje fietsen en bleek tegen iedereens verwachtingen in naar Jamestown gefietst te zijn. We hoorden ook van de garage, die belden met het 'nieuws' dat ze niet hadden kunnen ontdekken wat er mis was met de auto. Dat hadden we niet verwacht! En dat voelde niet erg vertrouwenwekkend, dat er dus 'iets' was geweest maar niet duidelijk wat dan, want dan kun je het niet repareren maar kun je er ongeveer op wachten dat het op een ongelukkig moment nog een keer gebeurt. Niet dat er ooit een goed moment is voor autopech!

Op vrijdag zou het 's ochtends nog een keer lekker koel zijn, maar was de lucht te vies, en heb ik heerlijk virtueel hardgelopen waardoor Ad en Ria ook eens konden zien hoe dat eruit ziet. Het 'gevaarlijke' eraan is dat je niet klaar bent zodra je rondje af is en je terug bent waar je begon, en zo liep ik negen kilometer waar ik van tevoren vast van plan was niet verder dan zeven te gaan, hahaha! Daarna ben ik erg gezellig met Ria en Ad wezen lunchen bij een Frans cafeetje in de stad, gerund door een Française dus met heerlijkbelegde echte stokbroodjes, mmm! Het was ook het ideale weer om buiten te zitten, wat we gedaan hebben totdat de schaduw te ver was opgeschoven en we in de zon kwamen te zitten, want dat was ons toch wel te warm.

Op zaterdag dachten Danko en ik 'even' naar het hoogste punt van James Canyon te fietsen. Het waaide nogal waardoor Ad geen zin had om naar Jamestown te fietsen (en daar had hij ook wel gelijk in), dus gingen we met z'n tweetjes. Een paar kilometer voor Jamestown liepen we vertraging op door een vijf centimeter lange spijker in mijn achterband, ik heb nog nooit een lekke band gehad die zo snel leeg was! En om wat voor reden dan ook hadden we allebei niet zoveel puf die dag en ging het niet zo van harte om het laatste stukje naar boven te rijden. 's Middags waren wij van plan geweest om iets met z'n vieren te gaan doen, maar Danko had die ochtend bij een garage in Colorado Springs een erg goede tweedehands auto zien staan die eigenlijk precies was wat hij wel zou willen, behalve de kleur. We besloten er toch maar wel even naar te gaan kijken, en het eind van het liedje was dat we die auto van eigenaar hebben doen veranderen. Ahum, dat ging allemaal wel een beetje snel maar we zijn wel erg tevreden over de goede vondst. En het zwart bleek ook nog eens een tintje blauw in zich te hebben, dus was de kleur uiteindelijk nog goed ook!

De volgende ochtend zijn we wel naar Jamestown gefietst, ik samen met Ad, en Danko is vanaf het begin van de canyon even op zijn eigen tempo naar boven gereden. Ad en ik hebben het mooi rustig aan gedaan, en nadat we eenmaal weer thuis allemaal gegeten hadden hebben we een leuk uitje gedaan 's middags. We zijn eerst via Ward naar Nederland gereden, met de vaststelling dat de herfstkleuren langs de Peak to Peak voor het grootste gedeelte al in kale bomen veranderd zijn. We hebben in Nederland in het zonnetje even thee en koffie gedronken en daarna zijn we naar Boulder gereden waar bij het St. Julien-hotel nog fijn tot het eind van de middag op het terras konden zitten. En dat in de eerste week van oktober! Daarna zijn we gezellig uit eten geweest en we hebben de avond afgesloten met een potje Carcassonne.

Gisteren was het de laatste volle dag voor Ria en Ad en was het dus inpakken geblazen, en werden Danko en ik verrast met een mooie bos bloemen met cadeautje toen we aan het eind van de middag thuis kwamen van het werk. Het is wel apart hoe snel de tijd soms lijkt te gaan want hun hele maand vakantie lijkt wel omgevlogen. Nog een laatste keer samen warm eten én nog een spelletje gisteravond en daarna hebben we hen vanmorgen naar het vliegveld gebracht. Nooit mijn favoriete moment en we hebben de rij voor de veiligheidscontrole geloof ik een beetje opgehouden.Ondertussen zijn de reizigers al in Detroit en hebben wij toen we even thuis brood gingen eten onze nieuwe buurman ontmoet (Bill en Lori zijn verhuisd), en we zouden nog zeggen dat we de burenloterij gewonnen hebben want wat een aardig iemand!