Op de motor naar de Black Hills

Voor afgelopen weekend hadden we met Ria en Ad afgesproken in Deadwood in South Dakota. Zij waren al in die buurt en wij konden er dan mooi op de motor naartoe rijden. Ik heb jaren geleden een keer een reisgids gekocht voor die omgeving maar we zijn er nooit aan toe gekomen te gaan, dus dat kwam er nu dan eindelijk van. En tenminste kon het motorrijden deze keer wel doorgaan, al leek het er nog even op dat het weekend in het water zou vallen voordat we zelfs maar vertrokken waren. Op donderdagmiddag belde Ad dat de auto die wij hen meegegeven hadden er mee was opgehouden, gelukkig vlakbij het hotel dat zij in Rapid City geboekt hadden en niet op één of ander stil weggetje! Maar we hebben ons even afgevraagd hoe we dat dan op gingen lossen, helemaal met geen officiële garages in de verre omgeving daar. We hebben eerst maar eens een huurauto geregeld zodat Ad en Ria tenminste vervoer hadden, en op vrijdagmorgen regelden we een sleepdienst om de auto terug te brengen naar Longmont. We vertrokken uiteindelijk niet voor tienen zoals we eigenlijk bedacht hadden maar meer rond half twaalf, maar tenminste hoefden we ons dan de rest van het weekend niet met de auto bezig te houden! We zijn eerst even een autosleutel gaan afgeven bij het bedrijfje dat de auto op zou gaan halen, en daarna zijn we verder naar het noorden gereden. Totaan Cheyenne hebben we de snelweg genomen, en eenmaal daar zijn we even bij een Starbucks gestopt om brood te eten en direct ook maar even koffie te drinken.

Vanaf Cheyenne hebben we een gewone doorgaande weg genomen, richting Torrington, door de grote leegte. Het was een licht glooiend landschap, geel van de droogte en het verdorde gras, en daar hebben we een aantal uur doorheen gereden, onderbroken door heel af en toe een klein plaatsje met wat min of meer vervallen gebouwtjes langs de weg. En het had wel wat! Het komt niet zo vaak voor dat je een hele middag nergens aan hoeft te denken, alleen maar rechtdoor hoeft te rijden en dan heel langzaam aan het landschap een klein beetje ziet veranderen. Er waren eens een paar bochten in de weg, een enkele medeweggebruiker, en verder eigenlijk niks. En het was me warm! Ruim in de dertig graden, en dan voelt het alsof je smelt zodra je ook maar even iets langzamer gaat om af te slaan of door een plaatsje te rijden. Een aantal uur later waren we in Newcastle, waar we snel even getankt hebben omdat we graag voor het donker in Deadwood aan wilden komen. Je kon langs de weg al zien dat er behoorlijk veel wild zit, dat je overdag niet ziet maar dat blijkbaar als het donker is aangereden wordt. De wegen werden langzaamaan iets bochtiger, en dus leuker om te rijden! Net toen we de Black Hills in reden ging er een auto voor ons de weg op, wat altijd jammer is, maar deze keer kwam het wel goed uit. Zo konden we de tientallen hertjes die langs de kant van de weg stonden beter zien, en de auto als buffer gebruiken voor het geval ze de weg op zouden springen. Eenmaal in Deadwood hebben we ons afgevraagd waar we terecht waren gekomen. We hadden totaal niet de tijd genomen om ons ook maar een beetje te verdiepen in de plaatsjes daar maar meer gekeken waar we nog een hotel konden boeken, en dit plaatsje bleek er eentje waar men vroeger casino's heeft toegestaan, waardoor de hele 'historische' hoofdstraat een aaneenschakeling is van het ene casino naast het andere, en ons hotel ook een 'gaming resort' bleek te zijn. Dat hadden we niet verwacht! We zijn ons even gaan opfrissen en daarna hebben we bij Ria en Ad aangeklopt zodat we samen uit eten konden gaan. Dat was gezellig!

Op zaterdag zijn we de dag begonnen met samen ontbijten. Alleen niet in de meest ongezellige ontbijtruimte die we ooit hebben gezien (en waar we van het aanbod toch alleen maar de koffie en thee wilden hebben), maar mooi op Ria en Ad hun kamer. Dan is het toch erg fijn dat je je eigen spullen bij je hebt!

Wij wilden die dag graag een lange rit maken om wat meer van de Black Hills te zien, en nadat we op pad waren geweest om even ergens brood te kopen (geen bakker of supermarkt te bekennen in Deadwood!) zijn we aan onze route begonnen. Eerst via een iets grotere weg naar het zuiden, en dat was al mooi rijden door de heuvels met alle mooie herfstkleuren overal. Na een uurtje of twee vonden we het wel tijd om brood te eten en zijn we gestopt bij een uitzichtspunt. Wij verwachtten een mooi landschap, maar het was een uitzicht op Mount Rushmore heel in de verte, met het enorme complex dat ze erbij gebouwd hebben. Dat heeft nou niet mijn interesse, helemaal niet nadat ik ooit las dat ze dit hebben uitgehakt in wat voor de oorspronkelijke bevolking heilige rotsen waren. Niet cool vind ik dat. We hebben een plekje in de schaduw gezocht in een andere richting en hebben ons vermaakt met de grondeekhoorntjes die daar zaten, en daarna zijn we verder gereden over het erg leuke weggetje. Erg veel bochtjes, een heel aantal tunneltjes, af en toe splitste de weg zich zodat je jouw helft voor jezelf had, dat was leuk rijden! (Maar oh oh oh het gebrek aan rijvaardigheden en inschattingsvermogen van de andere weggebruikers! Stilstaan middenin bochten en tunneltjes voor je-vraagt-je-af-wat-voor-reden, midden op de weg rijden, of in een letterlijk slakkentempo, zonder ook maar enig idee dat dat gevaarlijk of vervelend is voor de rest van het verkeer.) Een uurtje later waren we bij Custer State Park, waar ik van wist dat daar een boel wild zou zitten, en waar Ad en Ria grote groepen bizons gezien hebben. Vooral dit stuk van de rit was ont-zet-tend warm, rond de vijfendertig graden, en in het open gebied zonder enige schaduw zijn we onze motorkleren bijna uitgezweet zou ik nog zeggen! Het was mooi rijden door een heuvelachtig maar wel heel erg droog landschap, waar we helaas geen bizons gezien hebben behalve ergens achter een hek. Dat was jammer, maar met de hitte misschien ook niet zo raar! We kwamen wel een stuk of tien ezeltjes tegen, en daarna buiten het park toch nog twee bizons in het wild. Ondertussen hadden we wel zin om even ergens pauze te houden, maar eerst hebben we nog de Needles highway gereden, waarbij je door een gebied komt met allemaal granieten rotsen waar de weg zich tussendoor slingert. Dat was een leuk stukje om te rijden en mooi om te zien! Omdat we toch ongeveer in de buurt waren zijn we ook even langs het Crazy Horse Memorial gereden, waarvan de achterliggende gedachte is dat de lokale stammen ook hun eigen helden hebben. Dit beeld-in-wording kan ik een stuk beter op prijs stellen! In Hill City hebben we even pauze gehouden bij een tankstation en daarna hebben we het laatste stuk teruggereden naar Deadwood. Dat was een mooi stuk rijden!

's Avonds zijn we met z'n vieren uiteindelijk krab wezen eten bij een buffet bij één van de casino's in Deadwood. Niet wat we van plan waren, maar het restaurant waar we naartoe gewild hadden was volgeboekt voor de hele avond, en er was de combinatie van maar een paar goede restaurants en het feit dat het zaterdagavond was. Het was tijden geleden dat we zoiets voor het laatst gedaan hadden maar voor een keertje toch wel weer geinig!

Gisteren zijn we nog een keer de dag begonnen met samen ontbijten, en daarna was het alweer tijd voor ons om naar huis te rijden. Met iets minder bagage dan op de heenweg want dat konden Ria en Ad mooi voor ons meenemen in de auto! Als eerste zijn we dezelfde weg teruggereden naar Newcastle, en dat vond ik eigenlijk één van de mooiere stukken die we gereden hebben. Een stuk langs een rivier, door beboste heuvels maar iets minder dicht begroeid dat waar we de vorige dag geweest waren, met overal de mooi geel verkleurde aspen tussen de dennenbomen. Een mooi gezicht! En overdag was er geen hert te bekennen, haha! We zijn in Lusk gestopt om brood te eten, weer bij een tankstation want alle koffiezaakjes die daar zaten bleken op zondag gesloten te zijn. We hadden flinke tegenwind, en om die zoveel mogelijk te vermijden zijn we via een iets oostelijkere weg door Guernsey richting de snelweg gereden. En wat was het warm! Ongelooflijk voor het eind van september! Op de snelweg heb ik een uurtje op Danko's motor gereden om eens te proberen want ik daarvan vond, maar ondanks de moderne snufjes zoals cruise control rijd ik toch liever op die van mijzelf :-). Eenmaal weer in Cheyenne hebben we heerlijk een uurtje koffie gedronken, want je wordt toch best moe van motorrijden en even in een luie stoel hangen was erg fijn, en daarna zijn we het laatste stukje teruggereden naar huis. Dat was een leuk weekendje weg!