Bezoek en eventjes naar Moab

De twee weken na Memorial Day waren druk! Ik had vijftig stagaires om in te huren, goed voor een dikke stapel papierwerk op mijn bureau en de nodige tijd om daar weer vanaf te komen. Op de dinsdag na Memorial Day moest Danko naar Batavia (bij Chicago in de buurt) voor een workshop. Gelukkig was dat maar voor anderhalve dag, alleen werd dat iets langer omdat de terugreis niet helemaal goed ging. Om wat voor reden dan ook was de vlucht van Minneapolis naar Denver te vroeg vertrokken waardoor Danko daar de nacht door mocht brengen en op vrijdag pas weer thuis was.Die avond zijn we een stukje gaan fietsen met als bestemming een boerderij in Lafayette. Daar was een nieuwe schuur gebouwd die officieel werd geopend en was er iets te eten verzorgd door het bedrijfje van Chelsea. We wilden er eigenlijk alleen eventjes langsgaan om even hallo te zeggen, maar het was er gezellig, we hebben een poos met Sergio staan kletsen, en uiteindelijk hebben we van de pastasalade en de worstjes ons avondeten gemaakt, lekker!
Na dat weekend moest Danko weer op reis, nu naar Raleigh in North Carolina voor een editors meeting van een tijdschrift. Dat was ook weer een kort reisje, en als bonus kwam Danko terug met Ulf en Bianca die een week op bezoek kwamen en die toevallig dezelfde vlucht hadden naar Denver.
Omdat ze pas laat in Boulder waren zijn we op zaterdag de dag begonnen met uitslapen en lekker lang ontbijten, of misschien kan ik dat beter brunch noemen! Daarna hebben we ons bezoek in de auto geladen en zijn we via Sunshine Canyon en Gold Hill naar Ward gereden. Normaal gesproken heb je vanaf Sunshine Canyon een mooi uitzicht over de vlakte richting Denver, maar dat was toen wat minder door de rook van een grote bosbrand bij Fort Collins. Een paar dagen geleden leek het erop dat ze die (na ruim een week) redelijk onder controle hadden, alleen draaide toen de wind en heeft de brand zich alweer twee keer uitgebreid, met extra evacuaties en nog meer afgebrande huizen als gevolg. Ondertussen zijn er al meer huizen afgebrand dan bij de Fourmile Canyon brand twee jaar geleden en verwachten ze dat de brand pas echt helemaal uit zal zijn nadat het in de herfst (!!) flink heeft geregend.

Maar goed, Ward... We zijn er even gestopt voor iets lekkers (de Ward-famous cookies :-)) en daarna zijn we met een tussenstop in Nederland naar Central City gereden. We hebben een beetje door het stadje gelopen en daarna langs wat mijnen gereden met als uiteindelijke bestemming Black Hawk voor het avondeten. Ulf en Danko hebben terwijl we voor het buffet stonden te wachten nog een beetje geld in een gokkast gegooid en daar kwam spontaan twee keer vijfentwintig dollar uit! We hadden ook nog een kortingsbon voor het eten, dus ik denk dat ze die avond niks aan ons verdiend hebben, haha!

Op zondag hebben Ulf en Bianca Pearl Street onveilig gemaakt en zijn Danko en ik een stukje gaan fietsen, en op maandag zijn we na nog een ochtendje op het werk naar Moab gegaan. De eerste stop was in Idaho Springs voor een rondleiding in de Phoenix goudmijn, waar Al (de eigenaar) ons zowaar nog herkende en we weer een hoop sterk verhalen gehoord hebben. Mijnerslatijn zeg maar! Met nog een pauze in Grand Junction voor snel even warm eten waren we net nadat het donker was in Moab, mooi op tijd om buiten nog even een drankje te drinken!

Op dinsdag begonnen we de dag met een ontbijt dat niet voor herhaling vatbaar was. Blijkbaar hadden ze in het motel bedacht dat daar nog wel wat extra winst te halen viel! Toen we er met Hetty waren was er nog fruit en yoghurt en bagels, maar nu hadden ze het teruggebracht tot klef brood (lang leve de broodroosters!) en mini-donuts waar we met een boog omheen gelopen zijn.
Toen we allemaal wel genoeg toast gegeten hadden zijn we naar Canyonlands National Park gereden waar we op ons gemakje de uitzichtpunten hebben bekeken. We moesten wel af en toe ons bezoek weer de auto insleuren zodat we niet te lang in het park zouden blijven, anders hadden we het in een hele dag nog niet gered, haha! Nadat we zeg maar uitgekeken waren in Canyonlands zijn we even iets gaan eten in Moab. Het was toen allang etenstijd en Bianca had nog een appel die we zouden kunnen delen, alleen niks om dat ding mee in stukken te snijden. En dat heb je ook helemaal niet nodig zo blijkt, want nadat ze er met de dop van een pen rondom gaatjes in geprikt had kon je de appel gewoon doormidden breken.
Na het eten en even rondkijken in de rock shop (en wat toelichting van Ulf hoe je kunt zien dat de meeste 'fossielen' die ze daar voor honderden dollars willen verkopen niet echt zijn :-D) was Arches National Park aan de beurt. In Canyonlands valt er niet zoveel te lopen bij de uitzichtspunten, maar in Arches zijn we (in de hitte) naar een aantal arches gewandeld, en zelfs ook naar Delicate Arch. Dat was wel even afzien in de warmte, want je loopt dan behoorlijk steil omhoog, over de rotsen en in de volle zon, pfff! Ulf en ik hebben er een stuk langer over gedaan dan de vorige keer toen ik die wandeling deed op een bewolkte dag, maar het uitzicht is het dan toch wel waard! We waren wel blij dat we nog redelijk veel water bij ons hadden (één liter per persoon, terwijl ze er twee aanraden, en wat we ook allemaal opgedronken hebben), maar er waren genoeg mensen zonder iets te drinken, en zelfs iemand die de wandeling op haar teenslippers deed (tot onze verbazing).
Na Delicate Arch hadden we nog precies genoeg tijd om tot het uiteinde van het park te rijden en op de terugweg alle uitzichtspunten vanuit de auto nog in de ondergaande zon te zien, dus dat hadden we goed gepland.

Op woensdag hebben we het ontbijt in het hotel vermeden en zijn we bij een bakkerijtje verse muffins en croissantjes gaan eten, en daarna zijn we aan de terugweg naar Boulder begonnen. De eerste stop was Cisco, een dorpje dat ooit gesticht is als waterstop voor de spoorweg, maar wat ondertussen een spookstadje is: oud, zo goed als verlaten en helemaal vervallen. Danko en ik waren er al meerdere keren langs gereden, maar nu zijn we eens gestopt om foto's te maken en rond te kijken en dat was behalve heel erg warm (geen schaduw te bekennen) ook wel heel erg leuk!
In plaats van rechtstreeks naar huis te rijden hebben we een omweg gemaakt door Aspen waar we heerlijk op een terrasje hebben gezeten en heel erg lekker gegeten hebben voor we bovenop de Independence Pass de zonsondergang hebben afgewacht.

Op donderdag en vrijdag was het voor Danko en mij wel weer tijd om te werken en hebben Ulf en Bianca het Rocky Mountain National Park en een treinmuseum in Golden bekeken, en zich uitgeleefd in de kaasafdeling van de Whole Foods supermarkt. En voor we het wisten was het alweer zaterdag en tijd om ons bezoek weer naar het vliegveld te brengen. Die week was wel erg snel voorbij gegaan vonden we allemaal, maar het was dan ook heel erg gezellig! Halverwege de rit het vliegveld hoorden we Bianca ineens tegen zichzelf zeggen "Oh no! My cheeses!", en die had ze dus per ongeluk bij ons thuis in de koelkast laten liggen... Nadat we zaterdagmiddag een stukje waren wezen fietsen hebben dus maar lekker op het terras gezeten met een wijntje en crackers met roquefort zodat de kaas toch nog goed besteed was, en dat hebben we vanmiddag met een andere soort kaas nog een keer herhaald. Helemaal niet gek om op die manier het weekend te beginnen!

Afgelopen weekend ging het weer verder met de werkdrukte, want Danko had maandag een kick-of meeting voor het marinecontract. Gelukkig kon dat via de telefoon en hoefde hij niet ergens naartoe te vliegen! Net zoals dat het maar goed was dat de magneettijd die ze hem hadden toegewezen bij het Magnet Lab verzet kon worden, anders had Danko met Ulf en Bianca naar Tallahassee terug kunnen vliegen afgelopen weekend. Deze week zijn er twee proposals die geschreven en volgende week ingeleverd moeten worden. Dat leek wel een beetje te krap, twee van die dingen schrijven in een week tijd. Alleen kwam ik maandag thuis van het werk en deed Danko de mededeling dat hij één ervan al voor het grootste gedeelte af had! Gelukkig dat het zo snel ging, want hij heeft ook wel eens veel en veel langer aan een proposal zitten schrijven. Eergisteren hadden we dus 'zomaar' tijd om 's avonds lekker op Pearl Street uit eten te gaan en daarna buiten te zitten met een glaasje wijn. Het lijkt hier de laatste tijd wel hoogzomer met alle hitterecords die er al gebroken zijn, maar het 's avonds lekker lang kunnen buiten zitten is dan wel weer erg fijn!