Terug in een winters Colorado

Hoe dan ook zijn we alweer meer dan drie weken thuis! Het voelt ook al wel als een poosje geleden dat we uit Nederland zijn vertrokken. Na een prettig Nederlands ontbijt in het hotel, inclusief boterham met vlokken! We vlogen deze keer via New York en toch wel vrij ongewoon voor ons kwamen we erg laat bij de gate. Ik zou nog zeggen dat we de allerlaatsten waren, en als we eens zeven minuten over hadden voordat de gate dicht ging dan was het veel, oeps! Dat kwam gedeeltelijk omdat er best een rij stond bij de douane, maar ook omdat we toch nog eventjes langs de Rijksmuseumwinkel zijn gelopen om olifantjes te kijken en te aaien. We hebben er wel om gelachen want zo slordig met te laat komen zijn wij eigenlijk helemaal niet (en je zou je nog afvragen of we ook onbewust liever niet zouden gaan en het daar ook door kwam). De vlucht was verder prima, en daarna waren we in New York, op een chaotisch vliegveld, met chagrijnige, ontoeschietelijke mensen (wat een verschil met de goedgemutste man in Amsterdam die bij het controleren van de handbagage zei dat hij toch echt alle roze Engelse dropjes in beslag moest nemen!). Daarna hadden we een ronduit vies vliegtuig naar Denver, waar het aan de balie een uur (!) duurde voordat we eindelijk een huurauto hadden en we op weg konden naar huis. We waren blij dat we al online boodschappen besteld hadden, die al voor de deur stonden toen we thuiskwamen, waardoor we fijn niet ook nog langs de supermarkt hoefden!

De volgende dag was zo'n typische niet nuttig voelende dag toen we eenmaal op het werk waren, er is van alles en je doet van alles maar je hebt nou niet het gevoel dat je ook iets bent opgeschoten.

's Avonds dachten we even bij de buren onze post op te gaan halen, maar door een misverstandje hadden zij die niet uit de brievenbus gehaald maar zat het daar nog gewoon in. Je kunt het niet langer dan een maand stilzetten, en er zijn waarschuwingen dat als je vak vol is ze de dingen terug gaan sturen dus we waren met z’n allen wel benieuwd hoeveel er was. Netjes de hele brievenbus vol, dus dat was precies goed gegaan!

In het weekend hebben we rustig aangedaan, wat gesport, en verder vonden we het eigenlijk maar kaal, in huis, buiten, en overal. We moesten zeg maar weer eventjes wennen..

Daarna was het een drukke week, voor Danko met proposals en ik was toch wel weer een beetje achter in vergelijking met als je niet weggeweest zou zijn (en ik was nog wel zo van plan dat dat niet ging gebeuren!). Voor we het wisten was de week om, en was het eindelijk zover dat Danko in het weekend het laatste proposal in deze reeks in kon dienen. Dat was nog een gedoe vanwege een erg gebruiksonvriendelijke website maar hèhè, die marathon zit erop!!

We hadden twee soorten weer dat weekend, een dag met ruim vijftien graden en een dag met vijf graden waarop het 's avonds zelfs een beetje gesneeuwd heeft. Danko is twee dagen wezen fietsen, en ik heb mijn gewoonlijke hardlopen op zaterdag en fietsen op zondag gedaan. En het lopen ging lekker! Ik had bedacht om elf kilometer te doen, maar dat ging zo lekker dat ik er nog eentje aan vastgeplakt heb, en toen mocht ik van mezelf echt niet verder, haha! Maar toch maar mooi twaalf kilometer, dat is het verste ooit aan één stuk!

De volgende avond dachten we rustig een avondje een film te kijken maar dat viel een beetje in het water. Danko was eerst lang aan de telefoon om wat automatisch omgezette vluchten recht te breien, en daarna ontdekte hij toevallig dat er uit de keuken water in de kelder gelekt was. De afvoerslang van de vaatwasser bleek de schuldige, het is echt maar goed dat we dat stuk van de keuken nog moeten vervangen want het was er flink nat onder, bah! Gelukkig bleek het nog wel te repareren waardoor we niet hebben hoeven afwassen, maar het was wel een goede herinnering dat we op een gegeven moment echt door moeten pakken om de keuken te vernieuwen.

In heel andere categorie boekten we de week erna tickets voor een reis naar China. Dat zat er al een poosje aan te komen (en kon ook een hele poos überhaupt niet vanwege corona) maar het kwam in een stroomversnelling toen Danko de ene dag goede tickets vond en die de volgende dag prompt niet meer beschikbaar leken te zijn. Op mijn computer waren ze er nog wel, en toen hebben we die dan ook direct maar gekocht. Eerlijk gezegd hadden we allebei nooit zo het gevoel gehad eens naar China te willen, maar nu het op de planning staat zijn we ook wel nieuwsgierig want dat is vast een hele belevenis. Waar dan wel bij komt dat je een visum moet hebben, wat je dan ook nog op tijd moet aanvragen. De keuze viel erop om dat in Nederland te doen zodat we niet in Amerika onze paspoorten hoeven toe te vertrouwen aan één van de vele online visumaanvraagbedrijfjes in de hoop dat dat allemaal goed gaat.

Met alle proposals ingediend hadden we anderhalve week geleden in het weekend tijd om samen andere dingen te doen. Op zaterdag wilden we ergens in de stad koffie gaan drinken maar dat ging net niet helemaal zoals we hadden bedacht. Het eerste zaakje was gesloten, bij de tweede was er geen plek meer om te zitten vanwege alle studenten die daar zaten te werken, en bij het derde zaakje was er nog wel plaats maar zat je er toch niet erg gezellig waardoor we niet al te lang zijn gebleven. Onze volgende bestemming was de bouwmarkt om eens een beetje naar keukenapparatuur te kijken. We hadden al wel een redelijk goed idee wat we zouden willen maar het is wel fijn om dingen ook even in het echt te zien!

Vorige week was er een verplichte meeting waar Danko naartoe moest in de buurt van Washington. Dit was een soort van conferentie voor alle bedrijven die geld krijgen van een bepaald gedeelte van het Department of Energy, met in één van de emails daarover de instructie dat het absoluut niet toegestaan was om op de laatste dag eerder je stand af te breken en vroeger te vertrekken. Tot zover het plan om eigenlijk precies dat te doen, dus werden er wat tickets omgeboekt zodat de heren netjes tot het eind konden blijven. Op één van de eerste dagen was de energieminister rondgeleid langs een zeer beperkt aantal van de wel vierhonderd bedrijven met een stand, en op vrijdagmiddag was het de beurt aan John Podesta, ooit de stafchef van Bill Clinton, daarna de campagneleider van Hillary Clinton, en nu een topadviseur voor de president. En deze man kwam ook even kijken bij ons, dat is toch wel erg leuk! En behalve dat deed Danko ook nog wat nieuwe contacten op om mee samen te werken of eventueel iets aan te verkopen, en was deze week een stuk beter besteed dan we hadden verwacht. Het was wel ruim middernacht voor hij eens thuis was op vrijdag, maar op die manier heb je tenminste nog wel iets aan beide dagen van het weekend. Het waren wel een paar frisse dagen, met temperaturen net boven het vriespunt. Gistermorgen lag er zelfs weer sneeuw, wat dat betreft duurt de winter lang dit jaar, zelfs nu we er een flink stuk van gemist hebben!