Dat was het dan, dit rare jaar

Eind oktober deed ik de eerste voorbereidingen voor Sinterklaas. Er is een Nederlands winkeltje waar we al eerder chocoladeletters van besteld hebben, maar dat duurt meestal wel even voor je ze in huis hebt. Als ‘Nederlands’ bedrijf geven we ook een chocoladeletter aan onze medewerkers, dus dan moet het wel op tijd zijn! Ik verzon nog een paar meer cadeautjes voor Danko die ik gelukkig ongemerkt uit de post kon vissen, ik schreef een gedicht, we aten een keertje iets uitgebreider en daarna vierden we onder het genot van gevulde speculaas en pepernoten Sinterklaas. In etappes, want het pakje dat Ad en Ria opgestuurd hadden deed er een maand over, en wat Danko voor mij bij hetzelfde Nederlandse winkeltje had gekocht, afgezegd omdat het te lang duurde en toch opnieuw besteld kwam net na Kerst. Het past wel bij de rest van het jaar zeg maar, haha!

Vlak voor Sinterklaas had ik nog weer een afspraak bij de chiropractor, waarbij hij zei dat ik vast wel net zo snel als ik dat ooit deed naar Jamestown kon fietsen. Ik kwam niet veel verder dan een boel twijfels als antwoord! Maar ik kon toch niet aan de gedachte weerstaan en besloot een beetje te experimenteren met iets harder fietsen en later terugschakelen. En ik was tien minuten sneller boven dan de keer ervoor! En met het mooie weer dat nog een halve week bleef ging ik de dinsdag erna nog een keer. Nu vertrouwde ik er meer op dat het wel kon en heb ik vrij ouderwets tegen de berg aan gebeukt. Heerlijk!! En was ik ook weer vier minuten sneller zelfs. Bloedsmaak en al, ahem :-). Dat heb ik wel een paar dagen gemerkt aan de vermoeide voeten, twee keer binnen een paar dagen was nog even een beetje teveel van het goede, maar dat kan dus weer!!

Met datzelfde mooie weer was Danko in het weekend gaan motorrijden op het kartcircuitje, en kwam daarvan thuis met een beschadigd pak en de mededeling dat hij onderuit gegaan was. En wel op zo’n manier dat de airbag af was gegaan, waar hij later van zei dat hij dacht dat hem dat wel een gebroken sleutelbeen bespaard had. Pfff! Maar, daar heb je zo’n pak dus voor! Het pak moet wel even terug naar Dainese om gereset te worden, maar dankzij een recent verschenen GoPro is de uitglijder nog vastgelegd ook, haha!



In het weekend erna zag Danko toevallig een kleine lynx onder ons terras verdwijnen. Dus wij naar de kelder, en daar bleek de hele familie precies voor een raam te zijn gaan zitten, moeder met vier jongen! Na de jacht op eekhoorns waren ze elkaar even goed aan het wassen voor ze in een grote hoop in slaap vielen, en wij stonden er met onze neus zo ongeveer bovenop, zo gaaf! Ze moeten ons wel hebben kunnen zien door het raam, maar dat leek ze niks te doen. Als ze je niet kunnen ruiken is het niet zo erg? En bovendien zijn ze niet erg schichtig, dat hadden we eerder al ontdekt. Hoe dan ook, het was wel best bijzonder omdat zo van zo dichtbij te zien!



Omdat het ondertussen alweer twee weken voor Kerstmis was deden we ook toch maar een kerstboomexpeditie. Ik hoefde eigenlijk niet zo nodig zodat we niet tussen de mensen hoefden, maar we gingen toch en dat mislukte echt volkomen. Wat een belachelijke prijzen!! Men wilde op twee plekken maar liefst $159 ontvangen voor één boom, die er ook nog eens erg sneu, kaal en sprieterig uitzagen bij de eerste aanbieder waar we waren. Nou, laat maar! We zijn nog even ergens een stukje wezen wandelen zodat we toch niet helemaal voor niks op pad waren geweest en we bedachten dat we nog wel een poging konden doen om ergens in het bos een boompje of wat mooie takken te vinden, want dat mag hier – wat er uiteindelijk niet van kwam dus deden we het dan maar een jaar zonder kerstboom. Ondertussen zijn we namelijk ook weer middenin een boel deadlines voor proposals en in te dienen rapporten, dus Danko schrijft zich een slag in de rondte. En schildert tussendoor verwoed verder, waardoor het mooier en mooier wordt in huis. Het is nu de beurt aan meer raamkozijnen en wat maakt het een verschil of die wit zijn of donkerbruin!

Een week voor Kerst dacht ik er eens aan om de kerstversiering naar boven te halen, ergens had ik er helemaal niet bij stilgestaan! Hoe dan ook ontbrak het kerstgevoel een beetje, dat past wel bij de rest van het jaar want dat liet op punten ook wel te wensen over! We hebben lekker ge-kerst-luncht op eerste kerstdag, wat kersttelefoontjes gepleegd, Danko is nog wezen fietsen terwijl ik een krachttraining deed, en dat allemaal met ruim vijftien graden. Dat voelde ook niet erg kerstachtig maar wel fijn! We hebben ’s avonds erg lekker gegeten en ons traditionele spelletje Carcasonne gespeeld. Het was zulk lekker weer, ruim vijftien graden!, dat Danko op Tweede Kerstdag naar het kleine circuitje geweest is en ik die middag een stuk ben wezen fietsen. Onze tweede kerstlunch hielden we dus op de derde kerstdag, en dan is het nu alweer Oudjaarsdag. Het plan is om vanavond gezellig samen nog een spelletje te spelen, lekker te eten, de oudejaarsconference te kijken, en dan dit jaar maar eens achter ons te laten. Hopelijk is volgend jaar bijzonder onbijzonder, zodat we weer van alles kunnen doen wat we een jaar geleden nog normaal vonden!