Moab, revisited

Het is alweer meer dan een week geleden dat we de eerste kampeertrip van het jaar gemaakt hebben. Het weer was goed in Moab maar niet in Boulder, dus zijn we dat mooie weer maar gaan opzoeken. Het is ongeveer 6 uur rijden, waarvan ik geneigd ben te zeggen dat het niet zo ver is ;-). Nou is de snelweg totaan Moab wel een stuk leuker om te rijden dan alles in Nederland, we hebben onderweg zelfs een heel stel steenbokken gezien! Nadat we een stel sneeuwbuien en de Rockies achter ons gelaten hadden werd het hoe langer hoe warmer, waardoor het noodzakelijk was te stoppen en een ijsje te eten.

Eenmaal aangekomen in Moab lijkt het alsof alle campings vol zijn, maar we hebben geluk en vinden nog een vrije plek: mooi groot (zoals alle campings die beheerd worden door het Department of the Interior), met veel schaduw en een eigen stukje strand aan de rivier! Nadat we ons geïnstalleerd hebben is er nog een uurtje tijd om te gaan fietsen (jeej! want de vorige keer heb ik alleen maar gewandeld!) en daarna naar Moab om een douche te kopen bij een camping. Helaas ben ik ’s nachts op mijn (nog een beetje natte) vlecht gaan liggen en was ik zondag zo stijf als een hark. Maar wel eigenwijs genoeg om toch te gaan fietsen, en dat ging gelukkig nog best goed. Danko heeft het Porcupine trail gefietst, wat vanaf de heuvels boven Moab afdaalt naar de Colorado rivier. Ik ben op het asfalt gebleven, technische en rotsige paadjes rijden is niet zo heel handig als je alleen maar vlak voor je voorwiel kunt kijken!

Na het fietsen zijn we een douchelijst op gaan halen bij de VVV (de camping had een prijsverhoging doorgevoerd, waardoor je voor twee douches $12 kwijt bent), en zijn we naar het Lazy Lizard Hostel (twee douches voor $6!) gegaan. Daar tref ik een douche met één knop, die je naar twee kanten kunt draaien waardoor er water uitkomt en weer stopt als je nog verder draait, en die ook net als een joystick alle kant op bewogen kan worden. De watertemperaturen variëren tussen koud, ijskoud en warm-achtig, maar dat heeft eigenlijk ook wel wat :-). Degene die bij de receptie zit raadt aan om de volgende keer niet die douche te gebruiken (“You had the one with only one knob? Oh, I hate those!”).

Na een nacht wel goed geslapen te hebben is het alweer maandag en hebben we het Slickrock trail gefietst. Dit is een uitgezette route over erg steile zandstenen rotsen. Het gave eraan is dat je ontzettend veel grip hebt (het is net schuurpapier), waardoor je tegen de meest steile hellingen op kunt fietsen. Het grappige eraan is dat je weet dat mensen niet tegen hellingen van meer dan 100% op kunnen fietsen, je dat vervolgens iemand ziet doen (of het zelf doet natuurlijk), en je nog steeds weet dat dat niet kan. Het hele trail is 15 kilometer, wat we in iets minder dan 2,5 uur gedaan hebben. Vooral de afdalingen zijn interessant, gaaf, en eng! Het voelt namelijk alsof je ‘head first’ omlaag gaat, iets wat je van nature niet wilt! Er is ook een route voor auto's, oftewel voor aangepaste Jeeps met extra hoge wielen en speciale versnelligen. Tot onze grote verbazing zien we ook een pickup! Geen idee hoe ze het hebben klaargespeeld om met dat ding over obstakels te rijden waar Jeeps nog moeite mee hebben!

Na nog een keer douchen in het hostel (nu met een door twee knoppen bediende douche ;-)) rijden we weer terug naar huis met een tussenstop in Grand Junction voor het avondeten. De ‘gelegenheid’ (Golden Corral) is in feite een buffetrestaurant, maar het wordt beter omschreven door de term vreetschuur. Als je binnenkomt zeg je wat voor drinken je wilt, pak je bestek en krijg je een (plastic) bord. Daarna kun je beginnen met salade, soep, allerlei soorten warm eten en allerlei toetjes. Ondertussen wordt je drinken voortdurend aangevuld, net zoals dat ervoor wordt gezorgd dat je steeds een schoon bord hebt voor de volgende keer dat je op wilt scheppen. Prima dus na een weekend veel fietsen!