Fruita

Fruita is één van de plaatsen waar we eigenlijk altijd langs rijden op weg naar Moab. We hadden weleens gehoord dat je er eigenlijk veel beter kunt mountainbiken omdat er zoveel singletrack is (paadjes van een paar bandbreedtes). Twee weken geleden alweer was er vlakbij Fruita een wegwedstrijd die Danko wel wilde doen, dan konden we dat mooi combineren met mountainbiken. Thomas wil altijd wel kamperen, en Sergio wilde ook wel weer eens op zijn fiets klimmen: gezellig!

Het plan was om te gaan kamperen in het Colorado National Monument vlakbij Fruita, en om van daaruit op een neer te rijden naar Whitewater voor de wedstrijd. We hadden nog op het internet gekeken hoe groot de camping in het park was (groot genoeg), alleen bleek toen we waren aangekomen dat de ene helft van de camping dicht was (voor nieuwe wc’s) en de andere helft vol… Potverdorie! Sta je daar om negen uur in de avond, in de wetenschap dat alle andere campings waarschijnlijk al vol zullen zijn (inderdaad). Gelukkig mag je in alle National Forests wildkamperen, dus zijn we maar verder gereden naar het dichtstbijzijnde bos. Er is één weg naar het stuk bos waar we naartoe wilden, en die was halverwege afgesloten. Sta je daar om half elf in de avond, in de wetenschap dat je wilt eten en dat er waarschijnlijk niet erg veel campings in de buurt zijn (inderdaad)(alweer ;-)). Dus maar verder rijden naar Whitewater, dan hoeven we tenminste voor de wedstrijd niet meer zover te rijden. Aangekomen in Whitewater blijkt dat je daar geen campings hoeft te verwachten, zo groot is het plaatsje namelijke niet! Nog een stuk verder (ondertussen zijn we in Delta) vinden we eindelijk een RV-park waar ook ruimte is voor tenten. Bij het registreren vragen ze of we gebruik willen maken van de douches. Daar moet je voor bijbetalen, dus nee, dank u. Later blijkt dat je dan ook niet naar de wc kunt, want dat is in hetzelfde gebouwtje. Pffff… op dat moment (het is na twaalven en we hebben net warm gegeten) heb je geen behoefte om een changrijnige nacht-medewerker duidelijk te maken dat hij niet zo moeilijk moet doen!

Terwijl Danko en ik zaterdag naar de wedstrijd gaan, gaat Sergio een andere camping zoeken en daarna ook fietsen. Het is erg warm, en daar zijn we duidelijk nog niet aan gewend! Maar het gaat wel erg goed (afgezien van enkele gevolgen van sportdrank die net iets te warm geweest is) en Danko wordt derde! Nadat hij een beetje is bijgekomen (Japanse mix deed wonderen) gaan we toch maar gebruik maken van het douchegebouw. En het moet gezegd worden: dit zijn de netste campingdouches die ik ooit heb gezien! Sergio heeft ondertussen een andere camping gevonden, nog een plek die je normaal voorbij rijdt omdat het pal naast de interstate ligt, maar die stukken beter bevalt! Thomas is al terug uit Moab, en we BBQ-en erg lekker avondeten. Mede mogelijk gemaakt door de curry gewürz van Thomas (ingevoerd uit Duitsland ;-)) en de slagroomsoesjes van Sergio: mmm!

Zondag rijden we terug naar Fruita om te gaan mountainbiken in één van de vier trail systems die ze hebben. Sergio heeft een fiets bij zich voor Thomas, wij hebben fietskleren en een helm, en hij gaat voor de eerste keer mountainbiken. Het is behoorlijk druk op de parkeerplaats en Thomas vraagt zich af waarom mountainbiken zo populair is. Een paar paadjes later en drie kwartier verder is hij verkocht. Als Sergio zijn extra fiets had willen verkopen was dat zo ongeveer ter plekke gebeurd! Het is erg gaaf fietsen, de volgende keer dat we een stuk naar het westen rijden gaan we wat mij betreft naar Fruita! Het Slickrock trail in Moab is ook erg gaaf, maar verder rijdt je er toch redelijk veel op zandwegen.


Zaterdag waren we bij het Wheels of Thunder criterium in Golden. Het gave aan deze wedstrijd is dat er elke andere ronde een premiesprint voor $100 gehouden wordt (als je in de hoogste herencategorie fietst tenminste) en dat ze gratis eten hebben voor iedereen. Het criterium wordt georganiseerd door de International Christian Cycling Club (afdeling Golden, want ze zitten door het hele land) en is daarom wat anders dan alle andere wedstrijden. Zo wordt er gebeden voor de wedstrijd (niet het Onze Vader, maar op z’n Amerikaans) en wordt er op een gegeven moment omgeroepen dat het doel van de club is ‘to glorify Christ, and to talk about salvation’...