Huisje, boompje, beestje

We hebben een huis gekocht!!!

En om bij het begin te beginnen: net voor we naar de Bahama’s vertrokken zijn we met Thomas naar huizen wezen kijken in een nieuwbouwwijk in Boulder (de enige nieuwbouwwijk..). Omdat er in Boulder erg weinig gebouwd wordt, maar iedereen hier wel wil wonen, rijzen de huizenprijzen de pan uit. Het mooie van nieuwbouwwijken is dat er een percentage van de huizen in het affordable housing program van de stad moet vallen, wat betekent dat ze ver onder de marktwaarde worden aangeboden aan mensen die voldoen aan bepaalde inkomenseisen. Een soort startersprogramma dus.

Nou hebben we al een tijd schoon genoeg van onze huisbaas en de dingen die hij weigert te doen (hij houdt er niet zo van om geld te besteden aan hoognodige verbeteringen). Vorige week donderdag kwamen we tot de conclusie dat we gek zouden zijn als we niet zouden proberen om in aanmerking te komen voor het huizenprogramma. Het is namelijk goedkoper om ons eigen nieuwe, mooie en schone huis te hebben dan om te huren! En het is niet te doen om tegen marktwaarde een huis te kopen, helemaal niet omdat je dat dan ook nog moet gaan opknappen. Gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken over het instorten van de markt omdat ‘affordable’ huizen voor de helft van de marktwaarde verkocht worden. We mogen het dus ook niet voor de volle mep verder verkopen, maar dat maakt niet uit :-).

Deze week hebben we dus alle formulieren ingeleverd, en zijn we begonnen met de cursus die je moet volgen. En dat is echt lachen! (En erg voor de hand liggend en saai) Er wordt namelijk geprobeerd om mensen in een paar uur gezond verstand bij te brengen wat betreft het omgaan met geld en het eventueel kopen van een huis. Bijvoorbeeld dat het niet zo verstandig is om elke dag voor $4 een (koffie)drankje te kopen bij Starbucks (“maar als dat echt heel belangrijk voor je is kun je het in je begroting opnemen”…) en dat er een verschil is tussen wensen (de flatscreen televisie – niet nodig) en levensbehoeften (genoeg geld voor boodschappen – wel nodig). In alle voorbeelden wordt ervan uitgegaan dat je toch wel minstens 20% van je maandelijkse inkomen besteedt aan het afbetalen van schulden; en dat het niet goed is als je daar meer dan 42% voor nodig hebt! Jaja, daar zit je dan als Nederlander wel even met je oren te klapperen! Aan de andere kant: Amerikanen leren van jongs af aan al dat het heel normaal is om schulden te hebben, en niet iedereen is heel erg dom met geld.

Normaal gesproken duurt het 1 à 2 weken voordat je weet of je gebruik mag maken van de affordable housing en dat is best lang! De wijk (Northfield Commons) waar we met Thomas geweest waren wordt namelijk in hoog tempo ‘leeggekocht’. We hebben degene die de goedkeuringen doet dus maar eens lief aangekeken, en ze heeft alles binnen een week gedaan! Gisteren zijn we dus een aanbetaling gaan doen zodat niemand er meer met ons huis vandoor kan gaan! De aannemer verwacht dat de rij huizen die nu gebouwd worden op 1 maart al klaar zijn, we kunnen niet wachten! Het is wel jammer dat Thomas net niet in aanmerking komt, want het was zijn idee..

Gelukkig is het niet de standaard slaapstad die ze gebouwd hebben, maar een mix van allerlei verschillende ontwerpen voor meerdere soorten huizen. Wij krijgen een gedeelte van een ‘farmhouse’, en dezelfde huizen komen ook als ‘craftsman style’ en ‘contemporary’ (modern). Het ziet er erg leuk uit! We zijn ook voor de lol door een voorbeeld van een $800.000 huis gelopen, waar ze alle mogelijke upgrades in hadden verwerkt: drie verdiepingen, twee dakterrassen, 4 open haarden, 1 complete keuken en 2 kleine keukentjes en minstens 3 badkamers. Heel erg gaaf, maar we hebben geen idee wat je met al die kamers zou willen als je niet minstens 4 kinderen hebt!

Als het vandaag nog ophoudt met sneeuwen (maandag konden we nog in een korte broek fietsen) gaan we nog even foto’s maken van ons huis in aanbouw. We hebben een huis!!! :-D