Twee heel verschillende dingen

De laatste dagen van de vakantie hebben we het nog super naar onze zin gehad. Op vrijdag hebben we gesnorkeld op het strand naast het hotel, waar het water veel dieper was en er meer koraal en begroeiing was dan in het koraalrif vlakbij het hotel. ’s Avonds zijn we à la carte gaan eten in één van de restaurants van het hotel. Naast het buffet mochten we elke week een aantal keren ‘uit eten’ en voor vrijdag hadden we het steakhouse gereserveerd. Niet het soort steakhouse waar je van de kaart een stuk vlees bestelt, maar het soort steakhouse waar ze met zwaarden vlees langs je tafel komen waar dan stukjes af worden gesneden. Dat was echt hartstikke leuk en lekker en we hebben het direct ook gereserveerd voor onze laatste avond.
Op zaterdag zijn we Chichén Itzá gaan bekijken, de grootste en best gerestaureerde mayaruïnes op het Yucatán schiereiland. Het was ongeveer twee uur rijden dus we zijn vroeg op pad gegaan. Het was er heel erg warm en stoffig, maar ook heel erg gaaf om te zien! Als je aan komt rijden zie je niks van de gebouwen, en eenmaal binnen is het eerste wat je ziet (behalve de kraampjes vol souvenirs) een hele grote tempel in het midden van een grasveld. Volgens de reisgids zijn de ruïnes bij Tulum inferieur aan die van Chichén Itzá. Daar kon ik me van tevoren niet zoveel bij voorstellen, maar het is inderdaad waar. Het is tamelijk onvoorstelbaar wat men vroeger gebouwd heeft en dat het er nog steeds staat! We hebben wel twee-en-een-half uur rondgelopen om alles te bekijken, want het is een erg groot complex met meerdere groepen gebouwen. Danko heeft nog een schaakspel met mayafiguren gekocht als aandenken en nadat we een mega-muffin gekocht hadden tegen de honger zijn we weer terug gereden naar het hotel. Op de terugweg kregen we nog wat voorbeelden te zien van de Mexicaanse rijstijl. We reden op een heel brede tweebaansweg (er hadden ook wel vier rijbanen opgepast) en daar waren de nodige kamikazepiloten te bekennen. Als je iemand wilt inhalen (en je hebt de benodigde doodsverachting) dan kleef je eerst wat bumper zodat je voorganger wat opzij gaat en vervolgens haal je gewoon in bij tegemoetkomend verkeer, want met zijn drieën over het midden past best. Over het algemeen is autorijden in Mexico goed opletten geblazen. Bij veranderingen aan de weg worden strepen niet aangepast, als er ondertussen een betonnen vangrail is verschenen op wat eerst de linker rijbaan was moet je dat dus op tijd in de gaten hebben. Veel verkeersborden die de laatste orkaan niet overleefd hebben zijn nog niet vervangen, en dat is vooral een probleem bij de enorme drempels die overal zijn (het formaat auto-kapot-als-je-te-laat-was-met-remmen). Combineer dat met je tegemoet komende mensen op bakfietsen op de linkerbaan van de snelweg en je krijgt een redelijk idee hoe het is!
Voor zondag hadden we bedacht dat we nog naar een ander strand wilden om te snorkelen en zijn we naar Bahía Solimán gegaan, waar volgens de reisgids heel mooi koraal en heel veel vissen te zien zijn. Helaas voor ons heeft de laatste orkaan het koraal helemaal vernield en nadat we een rondje gezwommen hadden zijn we maar weer weggegaan. Op maandag hebben we bij het hotel een uur op zee gekanood, er waren door de wind flinke golven en dat was erg leuk! Het was de enige dag dat het kon, want de rest van de vakantie waaide het te hard zodat je geen kano’s of zeilbootjes mee kon krijgen. Eigenlijk vonden we de wind wel zo prettig, want zonder wind zou het stukken warmer geweest zijn. Op de dag dat we terugvlogen was het windstil en was het ’s ochtends om halfnegen al veel te warm om met tassen te sjouwen! We zijn met enige vertraging teruggevlogen naar Denver (er was wat papierwerk kwijt en zonder dat geen vertrektoestemming) waar het heerlijk rond de 20 graden is. Voor volgende week wordt er sneeuw voorspeld, we zullen zien of het komt of niet.


En dan iets heel anders! Danko was al een paar maanden naar het kijken naar een andere auto, want onze Camry begint oud te worden. In het geval dat er nog een keer een grote reparatie komt is dat het geld niet meer waard en gaan we ‘m niet meer laten maken. Na wat rondkijken en testritjes maken ging de voorkeur uit naar een handgeschakelde Acura TSX. Bijna alle tweedehandse TSXen hebben een automaat maar dat wilden we echt niet meer. Het was dus wel even zoeken naar een automaatloze auto! Eergisteren stond er opeens één te koop in Louisville (net buiten Boulder). We zijn direct gaan kijken en er een stukje in gaan rijden en vanaf gistermorgen hebben we dus een nieuwe auto! Vandaag zijn we wel de halve dag bezig geweest om ‘m schoon te poetsen (dat had de vorige eigenaar nog niet zo vaak gedaan) en daarna hebben we de schoonheid van de auto gevierd met een ijsje van de Coldstone Creamery.