Ein angenehmes Arbeitsreiseli

Op zondagmorgen stond onze wekker iets vroeger en was het tijd om al onze spullen bij elkaar te zoeken, koffers te pakken en alles in de auto te laden, want we vertrokken die ochtend naar Zwitserland. We hebben de hele weg door van dat frisse lentegroen gereden, afgewisseld met witte bloesems, dat was een mooi gezicht! Erg fijn waren we aan het begin van de avond bij ons hotel in Ennetbaden, mooi op tijd om na het inchecken en alle bagage snel even uitladen nog ergens uit eten te kunnen. Alleen bleek toen we eenmaal bij het restaurant waren dat we hadden uitgekozen dat de keuken vijf minuten later dicht zou gaan, en we dus alleen nog van de kleine kaart konden bestellen. Dat was nou niet wat we in gedachten gehad hadden, en gelukkig vonden ze het geen probleem om nog twee schnitzels voor ons te maken als we die direct zouden bestellen. Daar hadden we even geluk mee!

De volgende ochtend kwam het zo uit dat we samen konden ontbijten voordat Danko naar het lab in Villigen moest, en daarna had ik de dag aan mezelf. Ik ben even verse broodjes gaan kopen in de stad, heb een uurtje krachttraining gedaan en daarna mezelf een beetje verloren in wat allemaal wel niet leuk zou zijn om hard te lopen vanaf het hotel. En waar ik het niet per se van plan geweest was, was het te mooi zonnig om dan niet inderdaad ’s middags nog een stukje te gaan lopen. Net toen ik weg wilde gaan kwam Danko terug om even te gaan fietsen, dus dat was eventjes een dilemma, haha! Ik ben toch gaan hardlopen, heerlijk vanaf het hotel langs de rivier richting Untersiggenthal, en langs de andere van het water via Wettingen weer terug. Per uitzondering had ik mijn telefoon meegenomen zodat ik een navigatie-app kon gebruiken en hoewel ik er niet van houd tijdens het lopen iets vast te houden werkte dit echt geniaal goed. Zonder dat had ik alle paadjes die ik moest hebben vast niet gevonden! Al vanaf het begin, waar het leek alsof ik een oprit in moest, wat een steegje tussen oude fabriekshallen door bleek te zijn. Er waren leuke paadjes langs de rivier en mooie uitzichten over het water en over Baden. Dat was fijn!

Op dinsdag zijn we na het ontbijt even samen broodjes gaan kopen en daarna heb ik een klein rondje door het oude stadscentrum van Baden gewandeld. Leuk om de oude gebouwen te zien, ik heb mijn neus nog even in de kerk gestoken, maar daar was een dienst bezig en ik vond het niet gepast om dan verder naar binnen te gaan. Ik heb wel even naar de muziek staan luisteren, en daarna was het zo’n tegenstelling om buiten ineens allerlei geluiden en iemand met een karretje met luid ratelende wielen te horen. Een grappige gewaarwording! Na een paar heerlijk verse broodjes ben ik ’s middags wezen fietsen, hetzelfde rondje dat Danko een dag eerder gedaan had en wat we in mijn fiets-gps gezet hadden. En dat was fijn! Allemaal leuke kleine weggetjes die zich op en neer door de heuvels kronkelden, want zoals Danko al zei is het hier nergens vlak. En met mooie uitzichten over het landschap, groene velden met zo her en der een boerderijtje afgewisseld met stukjes bos. Aan het eind van de middag was ik terug, prima op tijd om ’s avonds met wat mensen van het lab uit eten te gaan, wat erg gezellig was.

Een dag later was het mijn beurt om een fietstochtje te verzinnen, wat ik ’s ochtends gedaan heb, gevolgd door even winkelen aan het begin van de middag toen ik daar even de tijd voor had. Ik had een route gemaakt langs een paar kastelen die ik op de kaart had zien staan, eerst langs Kasteel Habsburg (inderdaad van het Huis Habsburg, en dat heeft dan zijn oorsprong in zo’n piepklein plaatsje, grappig!) en daarna langs Kasteel Wildegg, waar we eventjes een blik op geworpen hebben tussen het drukke verkeer door. Hoe dan ook was dit rondje het tegenovergestelde van het vorige, met teveel gekronkel door plaatsjes, langs teveel drukkere wegen met teveel verkeer, stukjes langs de snelweg, het was ‘m gewoon niet zeg maar. Danko zei al dat hij een volgend rondje wel weer zou bedenken, en dat leek mij een prima idee!

Op donderdag ben ik aan het eind van de ochtend heerlijk een rondje wezen hardlopen, door het bos en rondom een heuvel ten zuiden van de stad. Weer mede mogelijk gemaakt door de navigatie-app op mijn telefoon. Dat was fijn! Danko was tot halverwege de middag aan het werk en kwam daarna terug om nog een stuk te kunnen fietsen, terwijl ik nog een beetje krachttraining heb gedaan. Ik hoor Ria al vragen of dat altijd allemaal maar moet (hahaha!), en hoewel ik er om allerlei verstandige redenen mee begonnen ben is de grootste reden nu dat ik het leuk vind om te doen :-).

Op vrijdag moesten we van hotelkamer wisselen. In eerste instantie hadden we voor één week geboekt omdat we niet wisten hoelang we hier zouden moeten zijn, en toen we bij wilden boeken bleek de kamer die we hadden niet beschikbaar, en konden we niet direct over naar de nieuwe kamer omdat die op dat moment nog niet klaar was. Dus moest alles maar even weer in de koffers, en heb ik me met mijn laptop in de lobby van het hotel geïnstalleerd. Daar kon ik mooi even zitten om wat te werken en tussen de middag Boer zoekt vrouw te kijken, want dat was ik de dag ervoor zowaar vergeten te doen! Aan het begin van de middag kon ik in de nieuwe kamer, geinig genoeg verhuisden we niet alleen van kamer maar ook van Ennetbaden naar Baden, en toen Danko aan het eind van de middag terug was zijn we nog een klein rondje wezen fietsen. Een variatie op wat we eerder gedaan hadden, dat was fijn dat het nog even kon!

En toen was het alweer weekend! Zaterdag was de warmste dag die we gehad hebben, dus konden we zonder jas naar de supermarkt voor fruit en verse broodjes, en daarna even op ons balkon buiten zitten. De vorige kamer had geen balkon, dus daar waren we er zeker mee op vooruit gegaan! Danko wilde nog erg graag een bergpas opfietsen en vond na wat zoeken de Klausenpas. Die was dan volgens google nog wel gesloten net een halve kilometer voor de top maar daar besloten we ons niet door te laten tegenhouden. We zijn met de auto naar Altdorf gereden en zijn daar aan de klim begonnen. Het ging eerst een beetje op en neer totaan Spiringen, waar we een erg mooi uitzicht hadden een ander dal in, en daarna begon de klim eigenlijk echt en zijn we op ons gemakje naar boven gefietst. Ik op mijn kleinste verzetje want ik kreeg het niet zo goed rond die dag, en Danko stukken sneller dus die heeft af en toe op mij gewacht. Het was bewolkt maar niet koud, maar dat laatste veranderde wel hoe hoger we kwamen!

Iets van vijf kilometer onder de top was de weg veel eerder dan we verwacht hadden bij een tunnel al afgesloten. Omdat wandelaars ook langs het hek gingen vonden wij dat we ook wel verder konden fietsen, eerst door de korte maar in het midden nog net niet stikdonkere tunnel, dat is altijd zo’n rare gewaarwording! Aan de andere kant was de weg duidelijk nog niet opgeruimd na de winter en lag het nog vol met omlaag gekomen stenen, een enkel rotsblok, en allemaal dennenappels en gras dat met de sneeuw mee omlaag was gekomen. We zijn voorzichtig verder gefietst maar op een bepaald punt vonden we het wel goed geweest. Er lag steeds meer rommel op straat, het begon fris te worden, het was ondertussen al half vijf, de top van de pas bleek nog een aantal kilometer verder te zijn dan we hadden gedacht en het zag er in die richting maar koud uit. Een goed moment om om te keren! We hebben wat meer kleren aangetrokken en zijn afgedaald, en natuurlijk kwam de zon erdoor toen we weer bij de auto waren (niet dat dat er iets aan veranderd had of we omgedraaid waren waar we dat deden of niet). In ieder geval hadden we een flink stuk gefietst en flink wat hoogtemeters gemaakt!

De volgende ochtend was het onverwacht nogal regenachtig. Ergens niet erg, want dat was een prima reden lekker lang koffie en thee te drinken bij het ontbijt. Toen het even droog was zijn we de stad in gelopen om broodjes te kopen en toen konden we onze benen wel voelen! We hebben er een lui ochtendje van gemaakt, bij de lunch een beetje MotoGP gekeken en omdat het daarna nog steeds nat was buiten zijn we de stad in gelopen om ergens koffie en thee te gaan drinken met iets lekkers erbij. De zon kwam er ondertussen door en Danko zei dat hij dan nog een stukje wilde gaan fietsen, waar ik echt actief geen zin in had, hahaha! Maar ik ging niet alleen achterblijven, en eenmaal op de fiets was het juist hartstikke fijn om een beetje te bewegen en de benen een beetje los te fietsen. Danko had een rondje bedacht langs Regensberg, zonder steile gedeeltes en met halverwege een hartstikke mooi uitzicht op het oude stadje met kasteel. Mooi!

Eergisteren was het ’s ochtends regenachtig en waren we ons ervan bewust wat voor geluk we gehad hebben met het weer, want voor hetzelfde geld was het de hele tijd nat weer geweest! Danko is ’s ochtends naar het lab geweest, ik heb wat gewerkt afgewisseld met een klein beetje krachttraining, en ’s middags zijn we nog een laatste keer wezen fietsen. Een variatie op het rondje dat Danko een week eerder gefietst had, met een paar klimmetjes erin en mooie uitzichten onderweg over de groene heuvelachtige omgeving.

Gisteren was het ’s ochtends overwacht druilerig, gelukkig was er niet al teveel regen gevallen en hield het precies op met motregenen toen ik een stukje ging hardlopen. Dat was fijn, maar ik kon wel merken dat we veel gefietst hebben de laatste anderhalve week! Danko ging voor een laatste ochtend naar het lab en daarna zijn we een middagje naar Zürich geweest. We hebben heerlijk door de straatjes van de oude binnenstad gedwaald, op terrasjes gezeten want daar was het warm genoeg voor, soort van toevallig van het erg mooie uitzicht vanaf het Lindenhof genoten en ’s avonds ergens heerlijk gegeten. Met al het lopen door de stad, en een extra ommetje van de parkeergarage terug naar ons hotel ’s avonds, had ik vijfentwintig kilometer in de benen aan het eind van de dag, haha! Het was in ieder geval een goede afsluiter van een fijne reis!