Van verband naar fietsen

Op de maandag een week na de operatie had Danko aan het begin van de middag een afspraak met de handchirurg voor de eerste controle. Ik heb meestal op maandagochtend krachttraining, maar dat kwam dan niet goed uit, dus dat had ik een dagje opgeschoven, en zo had ik 's ochtends tijd om een klein rondje te gaan hardlopen. Ik kon goed merken dat ik nog niet erg aan de hoogte gewend ben want dat kostte meer moeite dan vorige keren!

Eenmaal onderweg naar Lakewood zei ik terloops dat ik de weg die we namen wel een enkele keer eerder had gereden als er wegwerkzaamheden waren, en op een gegeven moment vroeg ik maar eens waar we eigenlijk precies naar op weg waren. Wat bleek: de handchirurg zit in hetzelfde gebouw als de chiropractor, hahaha! Danko kon de navigatie dus wel uitzetten want ik weet prima hoe ik daar naartoe moet rijden :-). Tot Danko's opluchting ging het dikke verband er die middag af, en mocht hij zelf de laatste restjes losweken. "So that we stay friends", zoals de arts zei, grappig! Hij bekeek de vingers eens, was er tevreden over, er werden wat meer röntgenfoto's gemaakt en daarna werd er een nieuwe spalk aangemeten. Het duurde wel een paar uurtjes voordat dat allemaal klaar was, waarna we eerst maar eens zijn gaan koffiedrinken. Danko was in ieder geval blij om z'n andere drie vingers beter te kunnen gebruiken, en dan kon hij een afspraak maken voor een week later om de hechtingen eruit te laten halen. Alleen herinnerde hij zich 's avonds dat het de bedoeling was geweest dat hij zijn pols zou kunnen bewegen, en dat kon niet met de spalk tot op zijn onderarm. Dat was even een tegenvaller! Na wat sms'en met de assistente kon hij de volgende dag langskomen om het aan te laten passen, gelukkig! Danko wilde er dan wel graag zelf naartoe rijden in plaats van al veel vroeger met mij mee te moeten, dus we zijn even een testritje gaan maken door de buurt. En dat ging prima!

Ik had mijn krachttraining naar dinsdag geschoven, en Jesse stelde voor om daarna samen een broodje te gaan eten bij een favoriete bakker. Leuk idee! Alleen bleek de bakker die dag dicht, bleek het alternatief dat hij gevonden had 's middags dicht, en zo kwamen we uiteindelijk uit bij een donutzaakje. Oh jee.., want wij zijn die dingen op een gegeven moment do-nots gaan noemen vanwege niet bijzonder genoeg om te willen eten. Nou, blijkbaar hadden we gewoon nog nooit een echt goede donut gehad! Want de bruine suiker met zout donut die ik koos was net een gebakje, mmm dat was lekker! (Zegt degene die eigenlijk helemaal niet van zoet houdt!) Het was een gezellig uitje, ik heb zelfs een donut voor Danko meegenomen, die ondertussen een aangepaste spalk had en even koffie was gaan drinken op dezelfde plek als de dag ervoor. Ik ben daar ook naartoe gereden voor een kop thee, zo ben je ergens nog nooit geweest en zo kwam je er in twee dagen twee keer, haha!

's Avonds kwamen Leen en Claudia even op bezoek, dat was gezellig! We hebben zowaar de hele tijd buiten kunnen zitten, meestal worden we (vooral ik) zodra de zon achter de bergen gaat opgevroten door de muggen, maar die waren er nog niet die avond. Tegen de tijd dat ik in de gaten kreeg dat ik maar eens aan het eten moest beginnen was het al acht uur, maar voor een keertje geeft dat niks.

Op woensdag ben ik de dag begonnen met een rondje hardlopen, op een nieuw paadje :-). We hebben er weleens gefietst, maar niet zo vaak omdat je eigenlijk net te lang over saaie wegen moet voor een rondje dat dan net te kort is, maar om te lopen was het leuk! En ik had het ongeveer voor mezelf zo op een doordeweekse dag. Voor herhaling vatbaar! Danko begon ondertussen zin te krijgen om weer te fietsen. Daar had hij een poosje totaal geen behoefte aan gehad, maar het begon weer te kriebelen. En dan is het handig dat het virtueel kan, zodat je het gewoon thuis kunt uitproberen! Ik dacht dat hij dan iets van een half uurtje of zo zou doen, maar hij bleek in een uur ruim vierhonderd hoogtemeters gereden te hebben, met stijgingspercentages totaan zeventien procent, en dat was geweldig goed bevallen. Hahaha! De steile stukjes waren dan wel niet de bedoeling geweest (dat kun je ook niet goed zien als je een route downloadt), maar dat had ik dus niet zo aan zien komen! Wel erg fijn dat het goed ging, en hij geen last van zijn hand had gehad.

Die dag was er ook een brief van de verzekering met de mededeling dat ze de nacht die Danko na zijn operatie in het ziekenhuis moest blijven niet zouden dekken vanwege ‘niet medisch noodzakelijk’. Oh, ik sprong zo ongeveer uit mijn vel! Wat hadden we dan moeten doen, rechtstreeks uit de volledige narcose hop de auto in en naar huis? Daar mocht Danko dus achteraan bellen, want er was de optie dat de traumachirurg die Danko had laten opnemen de verzekering kon bellen om nadere toelichting te geven. Alleen bleek het ziekenhuis geen contactinformatie voor deze arts te hebben, dat is toch op zijn minst vreemd aangezien die persoon in hun ziekenhuis een operatie gedaan heeft en daar patiënten kan laten opnemen, maar goed. Danko heeft dan maar gegoogled, de juiste dokterspraktijk gevonden, en gevraagd of zij de verzekering zouden willen bellen, in de hoop dat dat afdoende is om een vast flinke rekening af te wenden. Grrr! In ieder geval konden we in Danko’s account zien dat de rekening van de spoedeisende hulp van het eerste ziekenhuis verwerkt is, en er over een totaal van iets van $33,500 onmiddellijk een korting van $13,500 gaat omdat je een verzekering hebt, waarna er uiteindelijk rond de $2,600 voor ons overbleef als totaal van eigen risico en andere soorten eigen bijdrages. Moge het voor de rest van de rekeningen ook op die manier gaan zou ik nog zeggen!

Voor vrijdag had ik al een poos geleden een kaartje gekocht om naar een beurs voor barefoot-schoenen te gaan. Ik heb al een tijd een voorkeur voor schoenen met meer ruimte voor je tenen, maar dat is soms nog lastig te vinden. Een heleboel merken bij elkaar op één plaats was dus erg handig, net zoals dat dit toevallig in Denver was dit jaar, en ik het toevallig ontdekt had! Ik ben er halverwege de ochtend naartoe gereden, en kwam aan het eind van de middag terug met drie paar schoenen, daar was ik erg blij mee! Het was echt heel fijn dat je alles rustig op je gemak kon passen, en vooral mooie nette schoenen was ik eigenlijk nog nooit tegengekomen. Dat was een geslaagd uitje!

Na twee dagen binnen fietsen had Danko het wel gezien en wilde hij buiten een rondje rijden. Ik had daar wel een mening over omdat de chirurg had gezegd dat dat geen goed idee was, maar daar werd niet naar geluisterd, hahaha! En terwijl ik op zaterdagmorgen een rondje ging hardlopen is Danko een rondje wezen fietsen, wat ook weer erg fijn was geweest.

's Middags zijn we naar Chelsea en Sergio geweest, dat was alweer even geleden (zoals meestal..), het was fijn hen weer te zien, bij te kletsen, en we konden zelfs de hele middag buiten zitten want het werd toch nog zonnig en toen was het er warm genoeg voor. We hebben samen gegeten en een gezellig avond gehad!

En op zondag zijn we 's ochtends samen een rondje wezen wielrennen, wie had dat twee weken eerder gedacht! We waren de wind en de regen van de rest van de dag mooi voor, en daarna hebben we er een luie middag van gemaakt. Daar hadden we allebei wel behoefte aan.

Vorige week maandag had Danko een afspraak om de hechtingen eruit te laten halen, maar liefst vijfentwintig waren het er! En dat was een vrij pijnlijk half uur geweest zei hij. Duidelijk vindt zijn lijf het maar niks als er aan die vingers wordt gezeten, niet zo gek ook. In ieder geval was dat het laatste voor de komende weken, want hij hoeft eind juni pas terug te komen om de pinnen uit zijn pink te laten halen. Even rust is wat dat betreft wel goed! Het gaat allemaal prima, hij laat zich er ook niet door tegenhouden en heeft fijn buiten gefietst vorige week, het enige vervelende af en toe zijn de fantoomsignalen van zijn ringvinger. Heel apart hoe dat werkt, want die vinger 'voelt' het als er iets aan de zijkant tegenaan zou zijn gekomen, bijvoorbeeld omdat je iets om je pink of je middelvinger hebt zitten. Of die vinger voelt koud aan, of Danko voelt aan die vinger dat die ergens op ligt, terwijl dat gedeelte er niet meer is. Een vreemde gewaarwording!

Afgelopen weekend hadden we een extra dagje vrij vanwege Memorial Day gisteren. We hadden gedacht dat we dan fijn een beetje konden fietsen, alleen was het net deze dagen kouder en regenachtig. Ik ben zaterdagochtend heerlijk een lang stuk wezen hardlopen, en 's middags zijn we de motor waar Danko mee gevallen was wezen wegbrengen naar een motorzaak in Denver. De auto- en motorverzekering vergoed namelijk alle schade, inclusief de helm en kleding, dat was goed nieuws! Deze motorzaak was niet de meest dichtstbijzijnde, maar wel één die een overeenkomst heeft met de verzekering zodat ze enige extra reparaties direct daarmee kunnen afstemmen en je daar zelf niks extra's voor hoeft te regelen, en dat is natuurlijk prettig!

Op de terugweg zijn we nog even ergens koffie gaan drinken, bij een Starbucks waar je aan de inrichting kon zien dat daar niet veel mensen komen om ter plekke iets te drinken. Er was verder niemand, en wij hadden de enige twee gemakkelijke stoelen voor onszelf. En we konden mooi eens zien wat daar allemaal voor drankjes klaargemaakt worden, duidelijk zijn wij een uitzondering met onze bestelling van koffie en thee met niks erin! Het is soort van interessant te zien hoeveel siroopjes er overal wel niet in en hoeveel slagroom er overal wel niet op gaat en wij moesten er eerlijk gezegd niet aan denken dat op te moeten drinken, haha!

Eenmaal weer thuis hebben we dan eindelijk nieuwe bankstellen en een nieuwe stoel besteld. Dat hadden we al eerder willen doen, maar de leverdatum zou dan in april zijn en toen waren we niet thuis. De leverdatum komt nu ook eventueel niet goed uit (en met alles dat gaande was hadden we er eerder even niet aan gedacht), maar daar hebben we ons even niks van aan getrokken. Het valt vast wel op te schuiven als het moet hebben we bedacht. Dus hoewel het nog even iets langer gaat duren voordat we daadwerkelijk aanrechten in de keuken hebben, hebben we straks in ieder geval wat voortgang geboekt in de woonkamer!

Op zondag hadden we 's middags afgesproken met Trent en Sara. Danko is 's ochtends nog een stuk virtueel wezen fietsen, en daarna zijn we de bergen in gereden want zij wonen ergens aan de Peak to Peak. En daar was het frisjes, maar een graad of acht! We hebben een supergezellige middag gehad, afgesloten door met z'n allen uit eten te gaan bij een klein-maar-fijne pizzeria in Rollinsville. Dat dorpje/straatje waren we nog nooit ingereden, maar er blijkt dan een cafeetje en een destilleerderij en een pizzeria en nog zo wat dingen te zitten, waar je nooit enig idee van had. We hebben er in ieder geval lekker gegeten, dat konden we samen nog wel eens vaker doen!

En gisteren dus een extra dagje vrij. Ik ben wezen hardlopen, toevallig tijdens het enige zonnige uurtje van de dag. Ik moest wel wat om wat plassen heen slalommen maar het lopen was fijn en Danko was ondertussen virtueel wezen fietsen en dat was ook fijn :-). En we hebben onszelf op sushi getrakteerd. We hadden bedacht dat we die dag 21 jaar en 21 dagen samen waren, alleen bleek dat eigenlijk de dag ervoor maar we zijn alsnog heerlijk uit eten geweest. Een fijne afsluiting van een fijn weekend!