Yeah, uitgefietst!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
26 April 2012 | Verenigde Staten, Boulder
Twee weken geleden kwam Danko op vrijdag alweer terug van een hele succesvolle kick-off meeting voor zijn Air Force-contract. De program manager had gezegd dat het de beste kick-off meeting was die ze zo ongeveer ooit gehad hadden! Danko had hard aan het praatje ervoor gewerkt, dus dat was natuurlijk heel erg leuk om te horen! Voor hij naar het vliegveld moest om terug naar huis te vliegen had hij nog net drie kwartier de tijd om even het National Air Force museum te bekijken op de luchtmachtbasis waar ze waren: vier enorme grote hangars vol met honderden vliegtuigen en raketten uit de hele geschiedenis van de luchmacht, en zelfs het vliegtuig waarmee ze de atoombom op Nagasaki gegooid hebben. Het is toch wel raar dat je dan zo'n vliegtuig staat te bekijken als je bedenkt waar ze het voor gebruikt hebben.
In het weekend daarna waren we op zaterdag aan het begin van de middag een stukje gaan fietsen met de bedoeling om naar Jamestown te gaan, maar dat hebben we niet gehaald. Toen we er bijna waren kreeg ik een lekke band, en toen we die verwisseld hadden voor mijn reserveband bleek die ook lek te zijn. Die hebben we dus maar voor één van Danko's reservebanden verwisseld, en toen we die opgepompt hadden en het pompje eraf haalden nam die een stuk van het ventiel mee en stond ik weer met een lege band. Grrrr... Gelukkig had Danko twee reservebanden bij zich, en toen we de tweede opgepompt hadden gebeurde er precies hetzelfde! Ptvrdr!! Gelukkig waren een paar mannen die langskwamen zo aardig om ons nog een binnenband te geven, die we dan uiteindelijk succesvol om mijn voorwiel gekregen hebben. Poe hee! Ondertussen stonden we dus al een poosje langs de kant van de weg terwijl het hoe langer hoe bewolkter werd en hadden we het koud gekregen door de wind. We zijn nog een heel klein stukje verder gefietst, maar toen waren de wolken wel dreigend genoeg dat we maar omgedraaid zijn!
's Avonds ben ik begonnen om een klein ooievaartje te maken om mee te nemen als we beschuit met muisjes gingen brengen bij de overburen, want hun drieling was toen net een week thuis. Ik had een foto van de vorige ooievaar die ik gemaakt had uitgeprint en die als voorbeeld gebruikt, dus ik was nu een stuk sneller klaar! Op zondagmorgen zijn we baby'tjes gaan bewonderen. Harper was wakker, en ik mocht haar even vasthouden. Op dat moment was ze net iets minder dan vijf pond, zó klein! En schattig natuurlijk! En de beschuit met muisjes en de ooievaar vielen erg in de smaak, dat was leuk!
Verder was het een koud en regenachtig dagje, en hebben we de rest van de dag lekker binnendingen gedaan.
Eigenlijk hadden we in dat weekend willen gaan kamperen, en toen we in Las Vegas waren hadden we ook al een camping gereserveerd. Alleen ging het net zoals vorig voorjaar toen we naar Moab wilden! De weersvoorspellingen werden slechter en slechter en op donderdag hebben we dan maar besloten om niet te gaan. Wel jammer, want als we terug zijn van de reis naar Duitsland en Nederland is het in Moab eigenlijk alweer te warm, en we hadden nog graag willen gaan kamperen voordat het zomer wordt. Maar aan de andere kant was het ook wel lekker om een rustig weekendje thuis te zijn tussen al dat gereis in!
Door de week heb ik weer veel gefietst, alleen werd (tot mijn frustratie :-D) op vorige week maandag mijn hoogteverschil niet aan het totaal van de Strava challenge toegevoegd. Ergerlijk! Want ik wilde eigenlijk bij de eerste tien dames eindigen, en dan is het wel een beetje jammer als een dag fietsen niet meetelt! Aan het eind van de week had mijn vraag aan de helpdesk nog steeds de status 'wacht op toewijzing aan helpdeskmedewerker', en ik dacht toen dat ik wel naar mijn meters kon fluiten.
Op vrijdag vloog Danko naar Duitsland voor zijn experiment in Karlsruhe, en terwijl hij zijn koffers daarvoor aan het pakken was dacht ik het beltegoed van mijn Nederlandse mobiele nummer even te gaan opwaarderen. Dacht, want zonder enige waarschuwing hadden ze dat afgesloten! Helemaal niet volgens de voorwaarden, dus ik heb ze een zeer duidelijke klacht gestuurd dat ik per onmiddelijk mijn nummer en mijn beltegoed terug wil. Maar eens afwachten wat ze daarop zeggen!
Nadat ik Danko op vrijdagmorgen naar de bus gebracht had ben ik de auto naar huis gaan brengen en daarna ben ik naar het werk gefietst. Ik had ook met de auto naar het werk kunnen gaan, maar met naar het werk fietsen sprokkel ik ook nog vijftig meter per dag bij elkaar voor de challenge. Niet zoveel, maar alle beetjes helpen tenslotte!
Toen ik de campus op kwam rijden stonden er overal grote borden dat de campus gesloten was voor het publiek, met de melding dat overtreders beboet zouden worden en dat er verderop een checkpoint was, en dat je je universiteitspasje bij je moest hebben. Vorige week vrijdag was het namelijk twintig april, oftewel "4/20" ("four/twenty", een soort code die gebruikt om aan te duiden dat er ergens wiet gerookt wordt), wat altijd inhield dat er om tien voor half vijf midden op de campus massaal wiet gerookt werd door duizenden mensen als één of ander soort protestactie. De univeristeit had dit jaar besloten dat ze daar een eind aan willen maken, en dus stond er overal politie om onbevoegden van de campus te weren. Maar ik kon gewoon doorfietsen bij het checkpoint, en ik was helemaal teleurgesteld dat ik mijn pasje niet hoefde te laten zien, haha! En met mij ook een paar van mijn collega's, blijkbaar zien we er geen van allen uit als de gemiddelde 4/20-ganger!
Na het werk ben ik een flink eind gaan fietsen, maar niet voordat ik gezien had dat ik mijn verloren gewaande hooftemeters teruggekregen had. Ik was echt helemaal blij, haha! (En als dit een beetje geobsedeerd klinkt dan klopt dat, maar hoe anders houd je zo'n challenge vol hè :-D).
Op zaterdagmorgen heb ik 's ochtends even met Danko gebeld die ondertussen in Weeze was aangekomen. Het lab in Karlsruhe had eerst ook van zaterdag op zondag een hotel voor hem geregeld, maar aangezien Frankfurt redelijk dicht bij Weeze ligt (in vergelijking hoever we er normaal gesproken vanaf zijn) is hij in plaats van in het hotel te slapen een nachtje naar zijn ouders gegaan.
Ik ben 's middags een heel eind gaan fietsen, via Nederland naar Ward, en dat ging toch wel ietsje minder makkelijk dan de vorige keer dat ik dat deed! In Ward heb ik terwijl ik mijn ijsje zat te eten even met iemand die daar ook naartoe gefietst was zitten kletsen, en die was helemaal onder de indruk dat ik dat tochtje met mijn mountainbike had gedaan, haha! Tja, het kleine versnellinkje op die fiets is toch wel fijn als het steil is!
Toen ik thuis was van die fietstocht had ik genoeg hoogtemeters verzameld om de Strava challenge uit te fietsen in 89 uur, 6 minuten en 1656 kilometer, yeah!! Waarvan ik in het begin dacht dat het helemaal niet kon heb ik uiteindelijk in veel minder tijd uitgefietst dan ervoor stond! En ik ben toch best wel een beetje boel trots op mezelf dat ik het gered heb! 's Avonds vond ik dat ik dan wel een taartje verdiend had om het te vieren, en ben ik een stuk cheesecake gaan kopen bij de Cheesecake Factory. Het grappige is dat ik bij mijn stuk taart van $7.53 een survey-uitnodiging kreeg waarvoor ze je als je die ingevuld hebt een tegoedbon van $10 geven, dus kreeg ik in feite betaald om een stuk taart te eten. Helemaal niet gek, haha!
Op zondag ben ik via Ward naar Nederland gefietst (het rondje van zaterdag maar dan andersom) en in die richting is dat echt stukken makkelijker kwam ik achter. In ieder geval waren het weer lekker veel hoogtemeters, want ik wil er genoeg hebben om op 30 april ook nog in de top tien te staan bij de dames. In totaal heb ik nu sinds half maart in 106 uur en 11 minuten 2003 kilometer gefietst en 39.127 meter geklommen, en dat kan ik wel aan mijn benen voelen! Ik ben ook op het punt dat als ik alles eet dat los en vast zit ik daarna nog honger heb. Het 'een koe, een kalf en een heel paard half' idee zeg maar, haha!
Vanmiddag heb ik het laatste tochtje voor de challenge gemaakt en eigenlijk was ik van plan om naar Jamestown te gaan. Nog niet eens halverwege ben ik maar met grote haast omgedraaid door de wolkbreuk die eraan kwam, en toen ik thuis was had ik net geen tweeduizend kilometer gefietst in total. En dat vond ik wel zo net-niet dat ik er nog een klein rondje aan vastgeplakt heb om er net-wel van te maken :-).
Een poosje geleden had ik bedacht dat als ik klaar was met de challenge ik mooi een week helemaal niks ging doen, dus het komt goed uit dat ik morgen naar Duitsland vlieg! Lekker even vakantie houden, wel met een planning, maar voor het eerst een planning zonder bureaucratisch geneuzel en met alleen maar leuke dingen :-)!
In het weekend daarna waren we op zaterdag aan het begin van de middag een stukje gaan fietsen met de bedoeling om naar Jamestown te gaan, maar dat hebben we niet gehaald. Toen we er bijna waren kreeg ik een lekke band, en toen we die verwisseld hadden voor mijn reserveband bleek die ook lek te zijn. Die hebben we dus maar voor één van Danko's reservebanden verwisseld, en toen we die opgepompt hadden en het pompje eraf haalden nam die een stuk van het ventiel mee en stond ik weer met een lege band. Grrrr... Gelukkig had Danko twee reservebanden bij zich, en toen we de tweede opgepompt hadden gebeurde er precies hetzelfde! Ptvrdr!! Gelukkig waren een paar mannen die langskwamen zo aardig om ons nog een binnenband te geven, die we dan uiteindelijk succesvol om mijn voorwiel gekregen hebben. Poe hee! Ondertussen stonden we dus al een poosje langs de kant van de weg terwijl het hoe langer hoe bewolkter werd en hadden we het koud gekregen door de wind. We zijn nog een heel klein stukje verder gefietst, maar toen waren de wolken wel dreigend genoeg dat we maar omgedraaid zijn!
's Avonds ben ik begonnen om een klein ooievaartje te maken om mee te nemen als we beschuit met muisjes gingen brengen bij de overburen, want hun drieling was toen net een week thuis. Ik had een foto van de vorige ooievaar die ik gemaakt had uitgeprint en die als voorbeeld gebruikt, dus ik was nu een stuk sneller klaar! Op zondagmorgen zijn we baby'tjes gaan bewonderen. Harper was wakker, en ik mocht haar even vasthouden. Op dat moment was ze net iets minder dan vijf pond, zó klein! En schattig natuurlijk! En de beschuit met muisjes en de ooievaar vielen erg in de smaak, dat was leuk!
Verder was het een koud en regenachtig dagje, en hebben we de rest van de dag lekker binnendingen gedaan.
Eigenlijk hadden we in dat weekend willen gaan kamperen, en toen we in Las Vegas waren hadden we ook al een camping gereserveerd. Alleen ging het net zoals vorig voorjaar toen we naar Moab wilden! De weersvoorspellingen werden slechter en slechter en op donderdag hebben we dan maar besloten om niet te gaan. Wel jammer, want als we terug zijn van de reis naar Duitsland en Nederland is het in Moab eigenlijk alweer te warm, en we hadden nog graag willen gaan kamperen voordat het zomer wordt. Maar aan de andere kant was het ook wel lekker om een rustig weekendje thuis te zijn tussen al dat gereis in!
Door de week heb ik weer veel gefietst, alleen werd (tot mijn frustratie :-D) op vorige week maandag mijn hoogteverschil niet aan het totaal van de Strava challenge toegevoegd. Ergerlijk! Want ik wilde eigenlijk bij de eerste tien dames eindigen, en dan is het wel een beetje jammer als een dag fietsen niet meetelt! Aan het eind van de week had mijn vraag aan de helpdesk nog steeds de status 'wacht op toewijzing aan helpdeskmedewerker', en ik dacht toen dat ik wel naar mijn meters kon fluiten.
Op vrijdag vloog Danko naar Duitsland voor zijn experiment in Karlsruhe, en terwijl hij zijn koffers daarvoor aan het pakken was dacht ik het beltegoed van mijn Nederlandse mobiele nummer even te gaan opwaarderen. Dacht, want zonder enige waarschuwing hadden ze dat afgesloten! Helemaal niet volgens de voorwaarden, dus ik heb ze een zeer duidelijke klacht gestuurd dat ik per onmiddelijk mijn nummer en mijn beltegoed terug wil. Maar eens afwachten wat ze daarop zeggen!
Nadat ik Danko op vrijdagmorgen naar de bus gebracht had ben ik de auto naar huis gaan brengen en daarna ben ik naar het werk gefietst. Ik had ook met de auto naar het werk kunnen gaan, maar met naar het werk fietsen sprokkel ik ook nog vijftig meter per dag bij elkaar voor de challenge. Niet zoveel, maar alle beetjes helpen tenslotte!
Toen ik de campus op kwam rijden stonden er overal grote borden dat de campus gesloten was voor het publiek, met de melding dat overtreders beboet zouden worden en dat er verderop een checkpoint was, en dat je je universiteitspasje bij je moest hebben. Vorige week vrijdag was het namelijk twintig april, oftewel "4/20" ("four/twenty", een soort code die gebruikt om aan te duiden dat er ergens wiet gerookt wordt), wat altijd inhield dat er om tien voor half vijf midden op de campus massaal wiet gerookt werd door duizenden mensen als één of ander soort protestactie. De univeristeit had dit jaar besloten dat ze daar een eind aan willen maken, en dus stond er overal politie om onbevoegden van de campus te weren. Maar ik kon gewoon doorfietsen bij het checkpoint, en ik was helemaal teleurgesteld dat ik mijn pasje niet hoefde te laten zien, haha! En met mij ook een paar van mijn collega's, blijkbaar zien we er geen van allen uit als de gemiddelde 4/20-ganger!
Na het werk ben ik een flink eind gaan fietsen, maar niet voordat ik gezien had dat ik mijn verloren gewaande hooftemeters teruggekregen had. Ik was echt helemaal blij, haha! (En als dit een beetje geobsedeerd klinkt dan klopt dat, maar hoe anders houd je zo'n challenge vol hè :-D).
Op zaterdagmorgen heb ik 's ochtends even met Danko gebeld die ondertussen in Weeze was aangekomen. Het lab in Karlsruhe had eerst ook van zaterdag op zondag een hotel voor hem geregeld, maar aangezien Frankfurt redelijk dicht bij Weeze ligt (in vergelijking hoever we er normaal gesproken vanaf zijn) is hij in plaats van in het hotel te slapen een nachtje naar zijn ouders gegaan.
Ik ben 's middags een heel eind gaan fietsen, via Nederland naar Ward, en dat ging toch wel ietsje minder makkelijk dan de vorige keer dat ik dat deed! In Ward heb ik terwijl ik mijn ijsje zat te eten even met iemand die daar ook naartoe gefietst was zitten kletsen, en die was helemaal onder de indruk dat ik dat tochtje met mijn mountainbike had gedaan, haha! Tja, het kleine versnellinkje op die fiets is toch wel fijn als het steil is!
Toen ik thuis was van die fietstocht had ik genoeg hoogtemeters verzameld om de Strava challenge uit te fietsen in 89 uur, 6 minuten en 1656 kilometer, yeah!! Waarvan ik in het begin dacht dat het helemaal niet kon heb ik uiteindelijk in veel minder tijd uitgefietst dan ervoor stond! En ik ben toch best wel een beetje boel trots op mezelf dat ik het gered heb! 's Avonds vond ik dat ik dan wel een taartje verdiend had om het te vieren, en ben ik een stuk cheesecake gaan kopen bij de Cheesecake Factory. Het grappige is dat ik bij mijn stuk taart van $7.53 een survey-uitnodiging kreeg waarvoor ze je als je die ingevuld hebt een tegoedbon van $10 geven, dus kreeg ik in feite betaald om een stuk taart te eten. Helemaal niet gek, haha!
Op zondag ben ik via Ward naar Nederland gefietst (het rondje van zaterdag maar dan andersom) en in die richting is dat echt stukken makkelijker kwam ik achter. In ieder geval waren het weer lekker veel hoogtemeters, want ik wil er genoeg hebben om op 30 april ook nog in de top tien te staan bij de dames. In totaal heb ik nu sinds half maart in 106 uur en 11 minuten 2003 kilometer gefietst en 39.127 meter geklommen, en dat kan ik wel aan mijn benen voelen! Ik ben ook op het punt dat als ik alles eet dat los en vast zit ik daarna nog honger heb. Het 'een koe, een kalf en een heel paard half' idee zeg maar, haha!
Vanmiddag heb ik het laatste tochtje voor de challenge gemaakt en eigenlijk was ik van plan om naar Jamestown te gaan. Nog niet eens halverwege ben ik maar met grote haast omgedraaid door de wolkbreuk die eraan kwam, en toen ik thuis was had ik net geen tweeduizend kilometer gefietst in total. En dat vond ik wel zo net-niet dat ik er nog een klein rondje aan vastgeplakt heb om er net-wel van te maken :-).
Een poosje geleden had ik bedacht dat als ik klaar was met de challenge ik mooi een week helemaal niks ging doen, dus het komt goed uit dat ik morgen naar Duitsland vlieg! Lekker even vakantie houden, wel met een planning, maar voor het eerst een planning zonder bureaucratisch geneuzel en met alleen maar leuke dingen :-)!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
