Eigen baas!

Vorige week dinsdag was mijn laatste werkdag op de universiteit. Daar had ik natuurlijk al een hele tijd naar uitgekeken en voor afgeteld, en soms leek het alsof de twee maanden opzegtermijn die ik had gegeven maar niet voorbij gingen, en soms leek het alsof ik een beetje in een stroomversnelling zat. Maar eindelijk was de dag dan daar, haha! Op de donderdag ervoor was er een afscheidslunch van de faculteit, voor mij en één van mijn collega's die toevallig een paar dagen eerder dan ik haar laatste werkdag had. Dat was erg gezellig, en we kregen allebei een kaart waar iedereen allemaal lieve dingen ingeschreven had. Toen had ik wel even het gevoel dat het jammer was dat ik wegging! En dat gevoel kreeg ik ook van een paar antwoorden op mijn mailtje dat ik weg zou gaan, wat ik naar iedereen waar ik weleens mee samenwerkte had gestuurd. Daar kreeg ik hele leuke reacties op, en ook een paar hele grote complimenten!
Op vrijdag heb ik een paar uur gepraat met de persoon die mijn werk tijdelijk overneemt om uit te leggen wat ze allemaal kon verwachten, hoe ik sommige dingen deed en hoe ik alles ingedeeld en geordend had, en wat dingen zijn om in de gaten te houden. En omdat dat nogal veel informatie in één keer was had ik ook een lange lijst gemaakt met ongeveer dezelfde informatie. Vier kantjes lang was dat ding! En ik had een te-doen-lijst voor mezelf, met alle dingen die ik nog wilde doen of afkrijgen tot en met dinsdag. Het was zo'n lijst waar je af en toe iets van wegstreept en voornamelijk maar dingen bij blijft schrijven, dus ik had op mijn laatste twee dagen nog genoeg te doen!

Maar eerst was het weekend, en wilden we op zaterdag voor het eerst sinds een best lange tijd onze crossmotors weer eens uitlaten. Nou, dat werd hem niet helemaal! Nadat we een dik uur waren bezig geweest om te proberen die van mij te starten is Danko maar eens nieuwe benzine gaan kopen voor het geval dat. De motor had tenslotte een paar maanden stilgestaan in een hete garage. Ondertussen was de accu allang leeg en zijn we overgestapt op de accu van de Camry, maar dat hielp ook niet echt. Stationair draaien stond blijkbaar even niet op het menu, en toen we het zover hadden dat je er min of meer (vooral min!) op kon rijden hebben we 'm maar naar de motorzaak gebracht. Blijkbaar is mijn type motor gevoelig voor te lang stilstaan, dus dat moeten we maar niet meer doen!
Ondertussen was de middag wel om, en zijn we toch nog eventjes een klein stukje gaan rijden. En omdat we over wat zandwegen wilden gaan ben ik voor de verandering weer eens bij Danko achterop geweest. We zijn om te beginnnen via Sunshine Canyon naar de Peak to Peak gereden. Met gemotoriseerd vervoer mag je daar nu langs, maar er staat een groot, onvriendelijk bord bij de weg met 'NO bikes' erop, net zoals bij alle andere bergwegen. Een beetje jammer is dat wel! Helemaal omdat ze zeggen dat het vanwege het werkverkeer is, maar dat is er in het weekend dus niet. Anyway, we konden nu dus voor het eerst zien hoe het in deze canyon was, en hoewel je aan het begin wel kunt zien dat de beek opritten heeft weggeslagen leek het verder wel mee te vallen. Tenminste, wat je vanaf de weg kunt zien dan... Via Gold Hill zijn we naar Nederland gereden, en vanaf daar over de gewone weg weer richting Boulder, want die was toen net weer een paar dagen open. En hoe verder we richting Boulder kwamen, hoe meer zandverschuivingen er waren geweest, tot het punt dat ze verschillende stukken van de weg weer opnieuw hebben moeten asfalteren omdat het was weggeslagen. En van het fietspaadje langs de beek is op sommige plekken helemaal niks meer over. Het zal nog best een poos kunnen duren voor we weer in de bergen kunnen fietsen!

Op maandag begon ik aan mijn laatste twee dagen als universteitswerknemer. Ik heb mijn hele te-doen-lijst afgewerkt, plus nog wat extra dingen die zich zo aandienden, en op dinsdagmorgen ben ik koffie gaan drinken met een paar van mijn collega's, van wie ik prompt niet voor mijn eigen koffie mocht betalen :-). Ik had mini-stroopwafeltjes meegenomen, en die vielen wel goed in de smaak! En ik had iedereen waar ik mee werkte in de faculteit ook uitgenodigd om een stroopwafel te komen halen. Ondanks dat die hier nu ook verkocht worden hadden de meeste mensen geen idee wat ze zich erbij voor moesten stellen, helemaal omdat ik het Nederlandse woord gebruikt had :-D. Ik had ervoor gezorgd dat ik flink wat koekjes bij me had, maar ik had er uiteindelijk nog flink wat over aan het eind van de dag. Als je grad students emailt dat er iets te eten te halen valt dan weet je namelijk maar nooit wat voor horde je kunt verwachten, haha! Ik hoorde wel van iemand dat de postdoc die op vrijdag bij de inwerksessie geweest was, helemaal onder de indruk was geweest van hoe dat eigenlijk werkt en hoe ik alles deed. Dat was toch wel leuk om te horen!
Toen ik helemaal klaar was met alles dat ik wilde doen, totaan het schoonpoetsen van mijn toetsenbord aan toe, ben ik maar eens afscheid gaan nemen van de laatste paar mensen die ik nog niet gezien had. Een beetje raar voelde dat wel, helemaal toen ik voor het laatst mijn gebouw uitliep! Tenminste, dat dacht ik, want toen ik al halverwege huis was bedacht ik me dat ik was vergeten om mijn emailadres weg te halen uit het emailprogramma, en dus kon ik nog weer eventjes terug, haha!
Ik was uiteindelijk ongeveer tegelijk met Danko thuis, en als eerste hebben samen een drankje gedronken om het eind van mijn carrière als research administrator te vieren, en daarna zijn we uit eten gegaan. Ik had nog een bon voor een gratis toetje bij het Outback steakhouse, dus die zijn we maar eens gaan gebruiken! En vanaf woensdag heb ik voor ons bedrijf gewerkt, en het schoot me te binnen dat ik de universiteit eigenlijk helemaal niet gemist heb :-).

Verder is het hier bezig om winter te worden, en dat gaat zo'n beetje met horten en stoten. Op vrijdag werden we wakker met een laagje sneeuw, en zijn we 's avonds weer eens krab gaan eten in Black Hawk. Dat doen we meestal als het voor het eerst sneeuwt, maar nu hadden we het al bedacht voor we wisten dat het zou gaan sneuwen, haha!
Gisteren was het juist hartstikke lekker weer en zijn we een stuk gaan fietsen. Voor het eerst weer richting Lyons (tenminste, totaan de t-splitsing waar je naar Lyons kunt, want vanaf daar is de weg nog dicht), en konden we zien in wat voor bulderende rivier de beek daar veranderd moet zijn toen het zoveel geregend heeft een maand geleden, gewoon ongelooflijk. We waren redelijk vroeg vertrokken zodat we na het fietsen nog andere dingen konden doen, maar uiteindelijk hebben we de rest van de middag buiten gezeten. Achter de schutting is ons terras net een sauna, en het was gewoon veel te lekker om in de zon te blijven zitten! En vanmiddag zijn we een stuk gaan motorrijden, over een af en toe bevroren Switzerland trail, terwijl het af en toe wat meer en af en toe wat minder sneeuwde. Toen we in Fourmile Canyon kwamen zijn we die een stuk afgereden, en wat we daar zagen werd echt hoe langer hoe erger. Of misschien moet ik zeggen hoe smaller hoe erger, want hoe nauwer de canyon werd, hoe groter de ravage. Ik kan me niet voorstellen met wat voor geweld het water daar doorheen moet hebben gestroomd! We begonnen ons op een gegeven moment wel een beetje een ramptoerist te voelen, en dus zijn we omgedraaid en via dezelfde weg weer naar huis gereden. Tijd voor een beker thee om weer een beetje warm te worden!