De Boulder County Fair Rodeo

Eind mei kreeg ik een email die ik bijna over het hoofd had gezien. Nog weer poos eerder had ik meegedaan aan een prijsvraag, en nu kreeg ik zowaar bericht dat ik iets had gewonnen! Ik was alweer vergeten dat ik überhaupt iets ingevuld had, dus dat was een leuke verrassing. Als eerste kreeg ik een paar formulieren om ermee in te stemmen dat degene die de prijsvraag gehouden had zo ongeveer tot in alle eeuwigheid mijn gegevens mocht gebruiken. Dat bleek alleen maar te zijn zodat ze ergens een lijstje namen konden publiceren, dus daar kon ik dan wel mee instemmen, haha! Daarna duurde het dus even, maar anderhalve week geleden stond er dus een groot pakket voor de voordeur met daarin mijn prijs! Een grote wasmand met een set mooie handdoeken en allemaal biologische schoonmaakmiddelen, en dat was de troostprijs. Ik ben er in ieder geval blij mee ook al ging de nieuwe wasmachine dan aan mijn neus voorbij!

Op de woensdag erna hadden we met Susann en Mathias afgesproken zodat ze ons huis nog samen konden zien voordat Susann morgen weer naar Duitsland terugverhuist. Dat was erg gezellig, en ze vroegen of we in het weekend zin hadden om met hun mee te gaan naar de rodeo van de Boulder County Fair. Susann wilde nog wel wat van de cowboy & westerncultuur opsnuiven en daar hadden wij ook wel oren naar! Uberhaupt zie je daar weinig van rond Boulder, maar het hoort wel bij Colorado.

Maar we zijn dat weekend begonnen met nog meer snoeien, want we hadden de smaak ondertussen goed te pakken! We hebben een aantal bosjes tot gewone proporties teruggebracht, een boom naast het huis bijgesnoeid zodat er hopelijk geen eekhoorns meer op het dak kunnen komen, en daarna zijn we in de achtertuin begonnen aan de toen nog vrij vormloze eik. Die had takken tot op de grond, en daar hebben we dus flink wat van afgezaagd. Nu ziet het er tenminste weer uit als een boom en kunnen we er onderdoor kijken! Volgens de buren hadden de vorige eigenaren wel meer dan tien jaar dat soort dingen niet gedaan, dus we hebben een flinke inhaalslag gemaakt! Uiteindelijk hadden we een stapel afval van wel twee meter hoog, twee meter breed en vijf meter lang, en we hebben uiteindelijk maar iemand ingehuurd om het weg te halen :-). Een trekhaak en aanhanger staan op het plan om aan te schaffen, en zonder dat is het zo lastig om zelf tuinafval weg te brengen he!
Nadat we alle takken uit de tuin gesleept hadden zijn we een waterbesparende wc voor de gastenbadkamer en een vleermuizenhuis gaan kopen. Het is de bedoeling dat die beestjes dan daarin gaan slapen in plaats van op ons balkon, want daar willen we ze liever niet hebben.
's Avonds had Susann ons uitgenodigd voor een picknick en afscheidfeestje, en dat was erg gezellig ook al zouden we liever hebben dat ze in Boulder bleef wonen!

Vorige week zondag zijn we naar Ward gefietst, en deze keer waren er geen regenbuien om ons tegen te houden. Eenmaal boven hebben we heerlijk op het terras gezeten en ons traditionele ijsje gegeten en daarna was het wel de hoogste tijd om naar huis te fietsen zodat we nog op tijd zouden zijn voor de rodeo. De rodeo was onderdeel van de Boulder County Fair, en dus begaven we ons naar de fairgrounds in Longmont. Om bij de buitenarena te komen moesten we het hele terrein over, en dus konden we al mooi wat mensen kijken. Ik heb nog nooit zoveel cowboyhoeden bij elkaar gezien! Het viel ons allebei op dat Boulder echt heel anders is dan alle plaatsjes die er omheen liggen. De gemiddelde inwoner van Boulder en de gemiddelde bezoeker van de rodeo zijn echt volkomen verschillende mensen! Veel mannen liepen in een keurig overhemd met lange mouwen, ingestopt in hun hoge spijkerbroek met daar omheen een riem met zo'n hele grote gesp. Daarbij natuurlijk een cowboyhoed en cowboylaarzen, en het plaatje is compleet! En we zagen dat die laarzen ook prima kunnen bij alle mogelijke soorten dameskleding, haha!
We zijn even kaartjes gaan kopen en daarna waren we precies op tijd voor het begin van de rodeo. Tenminste.. ze waren al begonnen met een soort van vlaggenparade-te-paard en we konden nog net de vlaggen van Colorado en Amerika binnengereden zien worden. Daarna werd er gebeden ("Thank you Lord, for the high cattle prices" :-)) en werd het volkslied gezongen, en toen kon het spektakel beginnen!
Als eerste was er 'bareback bronc riding' waarbij men een poging deed om acht seconden lang zonder zadel op een bokkend paard te blijven zitten. We zeiden al tegen elkaar: "zij liever dan ik!" want dat zag er toch wel pijnlijk uit zeg. Het kan niet goed voor je zijn als je op die manier door elkaar en heen en weer geschud wordt! Spectaculair was het in ieder geval wel!
De volgende categorie was het 'steer wrestling', waarbij eerst een kleine stier werd losgelaten waarna een cowboy te paard er in vliegende vaart achteraan ging en zich tot onze verbazing van het paard op de stier liet vallen als ze eenmaal naast elkaar waren. De bedoeling was om vervolgens de stier zo snel mogelijk tegen de grond te werken en dat was zeker wel gaaf om te zien!

Na de stieren was het de beurt aan kalfjes voor het 'calf roping'. Deze kregen een kleine voorsprong op de cowboy-te-paard, die ze vervolgens met een lasso redelijk lomp tot stilstand bracht, van zijn paard sprong, en de poten bij elkaar moest binden. En dat alles natuurlijk zo snel mogelijk! Wij hadden een beetje onze bedenkingen over of dat niet zielig was trouwens. Al bedachten we dat rodeo net zoiets is als drop: als je ermee opgegroeid bent dan stel je het op prijs, en anders moet je er wel even aan wennen. In ieder geval was de hele rodeo wel een leuke en erg Amerikaanse ervaring!
De cowboys werden nu gevolgd door cowgirls, voor 'breakaway roping', en dat ging erom om zo snel mogelijk een lasso om de kop van een rennend kalfje te gooien. Dat was opletten geblazen, want dat nam maar een paar seconden per persoon!

Als tussendoorvermaak was er vervolgens een lassovoorstelling van The Cowboy and the Lady. Volgens de omroeper reizen zij het hele land door met hun lasso-trucs, maar wij vonden het eigenlijk niet zo heel bijzonder. Dat krijg je er ook van als je iemand hoort beweren dat het allemaal jarenlange ervaring is die je nodig hebt om door je eigen lasso te springen, terwijl je ondertussen ziet dat het één en ander net niet helemaal goed gaat. Na deze verschillend gewaardeerde pauze (de aangeschoten man achter ons vond het helemaal geweldig!) kwam er 'saddle bronc riding'. Daarvoor was het weer de bedoeling om op een bokkend paard te blijven zitten maar nu hadden de cowboys tenminste een zadel en een teugel om zich aan vast te houden.

En nadat we eerder gezien hadden hoe je in je eentje een kalf vangt, konden we zien hoe je met z'n tweeën een stier vangt, tenminste als je erg goed een lasso kunt gooien. Want voor het 'mixed team roping' was het de bedoeling dat de één zijn lasso om de hoorns zou gooien terwijl de ander de achterpoten (!) vangt. Daar stonden we wel even van te kijken!

Na nog een soort van groepsdressuur met vlaggen en 'team roping' (hetzelfde als mixed roping maar dan gedaan door twee mannen in plaats van een man en een vrouw) werden er een aantal tonnen in de arena gezet en was het tijd voor het 'barrel racing' waarbij cowgirls zo snel mogelijk om die tonnen heen moeten rijden zonder ze om te gooien. En dat was een gaaf gezicht! Er is een vliegende start om maar met zoveel mogelijk snelheid het parcours af te leggen. Dit vonden we met z'n allen eigenlijk het leukst om te zien omdat het voor ons gevoel een beetje meer lag aan vaardigheid dan geluk of iemand er goed in was. Bij alle andere dingen lag het er maar aan of het te berijden of te vangen beest daar zin in had of niet. Dat had trouwens wel grappige momenten tot gevolg: al het vee wordt geleverd door een rodeobedrijf, en je kon zien dat die beesten weten wel wat er gaat gebeuren. Dus waren er kalfjes en stieren die in plaats van te rennen stil bleven staan waardoor ze niet gevangen konden worden, en er waren er ook die de cowboys te snel af waren :-).

Toen de tonnen van het barrel racing opgeruimd waren was het tijd voor het laatste evenement: bull riding! En hier kwam ik er dus achter dat die mechanisch ronddraaiende stieren daadwerkelijk daarop gebaseerd zijn, want dat is precies wat we nu te zien kregen: rondbokkende stieren in een poging de berijder er zo snel mogelijk af te gooien! Zo vanaf de tribune leek het wel makkelijker om dat acht seconden vol te houden dan om diezelfde tijd op een bokkend paard te blijven zitten, maar zo'n stier is natuurlijk wel stukken groter. Het bull riding was als alles goed ging wel gaaf om te zien, maar zo'n rondspringend gevaarte van een beest terwijl iemand er net af was gevallen vond ik wat minder. Dat ging gelukkig wel allemaal goed, maar toch!

De rodeo begon om vijf uur, en toen het tegen zevenen was afgelopen hadden we wel trek in iets te eten, zeker na onze fietstocht naar Ward! We hadden van tevoren het idee gehad om op de fair iets te eten, maar dat hebben we toch maar niet gedaan. Er stonden wel een heleboel kraampjes, maar dat was van allerlei gefrituurds en niet bijster aantrekkelijk. In plaats daarvan zijn we met Mathias en Susann meegegaan om wat hulp te verlenen bij het eten dat was overgebleven van de picknick. Dat was erg lekker en erg gezellig en daarna was het toch echt tijd om afscheid van Susann te nemen. Gelukkig voor ons duurt het nog een paar maanden voor Mathias ook weggaat!


En afgelopen week – afgelopen week verkochten wij ons huis! We waren maandag met een groupon lekker uit eten gegaan en terwijl we aan ons voorgerecht zaten belde de makelaar of we de overdracht ook een paar dagen eerder wilden doen. Dat was natuurlijk prima, en de volgende vraag was of de volgende ochtend ons dan uitkwam. Haha, dat hadden we niet verwacht! Het was dus maar goed dat we na het erg lekkere avondeten al van plan waren om de laatste paar spullen uit ons oude huis te gaan halen. Al moet ik natuurlijk zeggen 'ons vorige huis'! We hadden een week eerder nog mooi de koelkast weten te verkopen zodat we die niet zelf weg hoefden te halen, en nadat we de laatste paar lampen en dingen die nog aan de muur hingen in de auto gelegd hadden was het tijd om voor de laatste keer de deur achter ons dicht te trekken. En weer open te doen, want we waren vergeten om het touwtje waarmee we zes jaar geleden de lamp voor boven de eettafel op een normale hoogte hadden gehangen door te knippen, haha! Maar een beetje raar was het wel. Niet dat we dat huis eigenlijk gemist hebben ondertussen, maar toch!
Op dinsdagmorgen hoefden er maar een heel paar handtekeningen gezet te worden om de verkoop vanaf onze kant officieel te maken. Ik ben nog even een cadeaubon en een blikje stroopwafels gaan kopen om als bedankje aan onze makelaar te geven, en toen waren we klaar met het hele onroerend-goed-(ver)kopen-gebeuren! Hehe :-).