Het stormt

Vorige week zaterdag hadden we toevallig twee feestjes op één dag. Als eerste was er een nieuwe-buurtbewoners-feestje van de Vereniging van Huiseigenaren. Heel handig was dat maar een paar huizen verderop en konden we er door de sneeuw naartoe lopen, want daarvan lag er genoeg! We waren eerder al een rondje door de wijk wezen lopen om nog iets beweging te krijgen en een frisse neus te halen na een paar dagen voornamelijk binnen zitten, en dat was toch wel erg koud! We hebben weer een paar nieuwe mensen leren kennen, het was erg gezellig en er was zelfs Mexicaans avondeten, mmm! Voor we het in de gaten hadden was het half negen en zijn we maar eens naar onze volgende bestemming gegaan zodat we daar niet al te laat aan zouden komen. Mathias verhuist (helaas) weer terug naar Duitsland, vandaar het feestje, en daar wilden we zeker ook nog even de tijd voor hebben. Dat was ook erg gezellig, en we kregen hun overgebleven pakjes met puddingmix en kruiden voor lebkuchen, daar was ik wel blij mee! En ik heb dus ook direct de volgende dag pudding gemaakt. Ik kan me niet eens herinneren wanneer ik dat voor het laatst gedaan had!

Geïnspireerd door het koude weer waren we over een vakantie op een lekker warme plek aan het nadenken geslagen. Weg uit de kou! Het idee om een aantal weken naar Maui te gaan hebben we laten varen, want er zijn teveel deadlines waardoor Danko niet zolang weg kan voor het eind van het jaar. Een iets kleiner eiland voor een korter reisje leek ons dan ook wel een goed plan, en Danko kwam op het idee om naar St. Thomas te gaan, in de Amerikaanse Maagdeneilanden, en daar had ik natuurlijk wel oren naar :-). Na een beetje zoeken vonden we een leuk hotel dat nog niet helemaal volgeboekt was, en na wat experimenteren met wanneer je voor hoeveel mijlen kon vliegen kwamen we erachter dat het helemaal niet zo heel veel duurder was om dat Eerste Klas te doen... Zoals Danko al zei, wat heb je aan al die gespaarde frequent flyer-mijlen als je ze niet gebruikt, en dus gaan we nu in stijl op vakantie, daar kijken we wel naar uit!!

Diezelfde dag kwam dan ook eindelijk de Ikea-bezorging, al had dat nog wat voeten in de aarde. Ze zouden eerst op de donderdag ervoor komen, maar aan het eind van de middag kreeg ik een telefoontje dat dat niet ging lukken omdat de vrachtwagen in een greppel belandt was. Hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben... Er lag wel sneeuw, maar zo verschrikkelijk glad was het nou ook weer niet. Ze moesten dus eerst zien dat ding er weer uit te slepen, en dan eerst alle spullen controleren voor ze het nog een keer konden proberen af te leveren.
Wat die dag wel kwam was een envelop van Ikea, waarmee mijn winkelstrategie volkomen in het water viel. Wat blijkt: als je dingen besteld hebt om te laten bezorgen die niet op voorraad zijn, dan sturen ze je een Ikea-tegoedbon voor de spullen die ze niet hebben en daarom van de bestelling afgehaald hebben, waardoor je dus alsnog nog een keer naar de winkel moet om die dingen te kopen. Aaargh!!! Waarom betaal je dan extra voor de bezorgservice! (Behalve omdat sommige dingen iet in de auto passen natuurlijk :-).) Ik was niet blij, om het zo maar te zeggen! Want zo blijf je bezig met heen en weer rijden, en dat was nou net niet de bedoeling. In de begeleidende brief stond een telefoonnummer wat ik dan maar eens gebeld heb, met als resultaat dat ze een aantal dingen toch nog weer aan de bezorging toe konden voegen, en dat ze zullen zorgen dat de ontbrekende spullen ook een keer gebracht zullen worden zodra die weer beschikbaar zijn, pfoe! Winkelen bij Ikea is letterlijk en figuurlijk bewerkelijk, en gelukkig ben ik er voorlopig klaar mee!
In ieder geval hebben we nu een flink aantal kasten om in elkaar te zetten, en het is natuurlijk het handigst om voordat we die kasten ergens neerzetten eerst de muren erachter te schilderen. Alleen moeten we nog bedenken in wat voor kleur dat dan moet... Vanwege ontwijkingsredenen zijn we dus maar begonnen om klusjes in de kelder te doen, haha! Danko had al een heleboel extra lampen opgehangen en als volgende hebben we nieuwe isolatie voor de muren gekocht en is Danko begonnen om het oude en vieze spul eruit te halen. En met het dichtkitten en -purren van alle kiertjes die overal zitten. Op sommige plekken kun je naar buiten kijken en groeit het onkruid onder de buitenmuur door naar binnen! Geen wonder dus dat er zoveel spinnen in de kelder zitten, maar daar komt nu dus mooi een eind aan! En het ziet er ook direct een stuk beter uit met het nieuwe isolatiemateriaal, dat is erg mooi meegenomen :-).

Ondertussen was het ook alweer Restaurantweek vorige week. Blijkbaar is dat wel lucratief anders deden ze het niet zo vaak, haha! Je kunt in ieder geval al tijd genoeg verdoen om uit te zoeken waar je wel zou willen eten, en na gedegen onderzoek (ahum…) hebben we een restaurant uitgezocht en vervolgens met Michelle en Steve afgesproken om ergens anders naartoe te gaan omdat dat handiger was. We hebben erg lekker gegeten, luxe drie gangen met eerst kokkels in bouillon met getoast brood, daarna steak voor Danko en zalm voor mij, en als toetje een erg lekker stukje chocoladetaart. En dat in uitstekend gezelschap was heel erg gezellig! En we kregen nog een verrassing, want Steve en Michelle hadden nog een housewarmingcadeautje bij zich, een heel mooie kaasplank die Michelle haar oom zelf gemaakt heeft. Daar waren we erg blij mee!

Sinds eind vorige week zijn de diepvriestemperaturen gelukkig verdwenen en konden we weer buiten dingen doen. We hebben wat stukjes gefietst, op zaterdag nog veel meer bladeren en onkruid uit de tuin gehaald, en toen het eergisteren weer koud en sneeuwerig werd kwam ik op het onzalige idee om dan maar boodschappen te gaan doen. Ik herinner me nu weer waarom ik dat ook alweer niet in het weekend, en vooral niet op zondag, deed! Wat een drukte overal met gangpadversperrende langzaamlopende mensen! Gelukkig viel er bijna geen sneeuw, en sinds gisteren is het begonnen te waaien. En dan niet zomaar waaien, maar het stormt zoals we het nog nooit gezien hebben en de wind fluit om het huis. Op het buurtfeestje zeiden mensen al dat we tot dan toe nog eigenlijk geen echt harde wind gehad hadden, en dat het toen deze wijk gebouwd is (en alles nog niet zo beschut was als nu) voorgekomen was dat mensen hun houten treden naar de voordeur van het huis gewaaid waren (!), en dat er ook schoorstenen omgevallen waren door de harde wind. Dat klonk ons toen nog wel een beetje onwaarschijnlijk in de oren, maar nu kunnen we het ons wel voorstellen! Op de weersvoorspelling voor vandaag staat een 'high wind warning' voor windstoten totaan 150 kilometer per uur, bijna niet voor te stellen gewoon!