Zomerse verjaardag

Bijna drie weken geleden ging de woensdag iets anders dan ik had verwacht. 's Ochtends kreeg ik een toch wel onverwacht telefoontje van Ad, dat oma was overleden. En hoewel ik wel wist dat ik dat op een gegeven moment kon verwachten was het toch 'opeens', en dan ga je wel over dingen nadenken. Bijvoorbeeld over de afstand tussen Colorado en Nederland, want waar het eigenlijk zo vanzelfsprekend is dat je naar een begrafenis gaat als je dichtbij woont, is dat toch wel wat minder makkelijk als je verder weg bent. Na zo lang als het kon nadenken, veel bellen, en een lange wandeling om uit te waaien heb ik uiteindelijk op vrijdag besloten niet naar Nederland te vliegen. En dat was best een lastige beslissing. Het voelde in eerste instantie een beetje alsof ik besloot om niet te gaan hoewel dat wel kon (à la wonend in Nederland), terwijl het door de afstand toch wel een andere situatie is.
In plaats daarvan heb ik op zondagmorgen een mooi plekje opgezocht en mijn eigen 'kerkdienst' gehouden, want ik had van Ria de boekjes daarvoor gekregen. Ik ben een stukje Olde Stage Road opgereden tot de plek waar je het mooiste uitzicht hebt, en daar heb ik een plekje in het zonnetje opgezocht. Het was dat weekend echt hartstikke mooi weer, tegen de twintig graden, en dat in februari! Vanaf de heuvels kijk je vanaf Olde Stage Road over de vlakte naar het oosten, en die dag was er ook een flink stormachtige wind die kant op, dat vond ik ergens wel toepasselijk.
Toen de wind aan het eind van de dag ging liggen zijn we toch nog maar even een frisse neus gaan halen op de fiets. James Canyon naar Jamestown was vanaf die dag op 's zondags open voor fietsers, maar tegen de tijd dat we bij die afslag waren was het net iets te laat en te fris om daar nog naartoe te fietsen. In ieder geval waren we even uitgewaaid!

Een beetje dubbel was het op maandag mijn verjaardag, en ik werd wakker met een boeket rode rozen :-). Net toen ik dacht dat ik mijn cadeautjes en kaartjes opengemaakt had tilde Danko de grootste maat cadeau ooit de kamer in, en ik had geen idee wat dat kon zijn! Blijkbaar is het heel handig dat je via de tuin de kelder in kunt, want terwijl ik dacht dat Danko daar bezig was dingen dicht te kitten was hij eigenlijk bezig geweest die doos in te pakken, haha! En in die doos vond ik een fietskoffer :-). We hebben het plan opgevat om als we in de zomer voor een conferentie naar Frankrijk moeten ook onze fietsen mee te nemen, en dan is zo'n koffer wel heel erg handig!
En verder leek het op mijn verjaardag wel zomer! Het was zo warm dat je maar beter in de schaduw kon zitten, dat had ik nog niet eerder meegemaakt! Een paar weken eerder had ik al buren en vrienden voor uitgenodigd om 's avonds een taartje te komen eten. Ik wist van tevoren niet helemaal goed wat ik daar nu mee wilde doen, maar uiteindelijk heb ik het toch maar wel door laten gaan en in het weekend ervoor taart gebakken. Ik had weer eens zin in monchoutaart, en om te zorgen dat er genoeg zou zijn voor iedereen had ik ook een brownietaart met ananas gemaakt. En toen ik toch bezig was heb ik dan ook maar quiche gemaakt van de overgebleven eieren. We hadden dan wel 'na het eten' iedereen uitgenodigd, maar het leek me handig om een soort avondeten te hebben dat je makkelijk met meerdere mensen kunt delen. En dat was maar goed ook, want het kwam zo uit dat Steve en Michelle vanuit hun werk zouden komen, ofwel om etenstijd. Zij brachten een salade mee en zo konden we gezellig samen warm eten.
Daarna stonden al snel Susan (de buurvrouw aan de rechterkant) met Ryan en Matteo (de tweeling van vier) op de stoep. Die waren heel even een beetje verlegen en stonden toen heel erg schattig aan elkaar te hangen. Dat was voorbij toen ze eenmaal wat taart gegeten hadden, heel erg grappig was dat, want toen waren er twee rondstuiterende jongetjes! 's Middags was Chelsea al geweest met Enzo, en aan het begin van de avond kwam Bill (de buurman aan de linkerkant) even een kaartje en iets lekkers brengen. Hij was van plan later terug te komen, maar toen hebben we de deurbel niet gehoord, echt erg jammer! We hadden al eerder het idee dat de bel iets aan de zachte kant is, maar als je zit te praten en er is muziek aan op de achtergrond dat hoor je het dus helemaal niet hebben we vastgesteld. Gelukkig klopten de overburen op de deur, en hoorden we de bel wel toen Tony en Hans kwamen. We hebben een heel erg gezellige avond gehad!

Voor donderdag had ik mezelf een uitje cadeau gedaan, en ben ik naar het theater geweest voor de musical Assepoester. Ik had die al een poos geleden op de kalender zien staan, en nadat ik het alweer zo half vergeten was had ik een poosje geleden op het nippertje nog een goedkoop kaartje voor een middagvoorstelling gevonden. Ik heb Danko nog gevraagd of hij mee wilde, maar dit was iets te ver buiten het interessegebied, haha! In ieder geval vond ik het een leuke voorstelling!

En eind-de-lijk was vorige week vrijdag de deadline voor de laatste proposals. Hehe, een eind aan die marathon! Zes tegelijk (plus nog drie waar Danko aan meegewerkt heeft) is toch wel wat teveel van het goede, maar je kunt het je ook niet veroorloven om dingen over te slaan. In ieder geval is het nu gedaan met de ontzettende drukte, en met het mooie weer dat we toen hadden is Danko aan het fietspoetsen geslagen. En je gelooft het niet, maar toen zijn nog geen jaar oude mountainbike schoon was kon je zien dat er wat verdachte barstjes in de lak zaten in de buurt van de trapas. Danko heeft de fiets naar de fietsenzaak gebracht, waar ze foto's naar de fabrikant hebben gestuurd, en jawel, het frame is gebarsten verklaard en er wordt een nieuwe opgestuurd. Alweer! Dat is dan frame nummer vijf van dit merk. Danko grapte al hij op deze manier mooi elk jaar gratis een nieuwe fiets heeft, haha!

Vorig weekend was er nog meer supermooi weer en zijn we een heel eind wezen fietsen met Michelle en Steve, richting het noorden tot in Loveland. Zo kom je nog weer op plekjes waar je niet eerder (op de fiets) geweest bent! Eenmaal thuis hebben we ons met een biertje in de zon voor het huis geïnstalleerd, er is zo ongeveer niks beters dan lekker lui in de zon zitten na een lang stuk fietsen! Precies toen we terugkwamen stonden de buurjongetjes voor de voordeur met valentijnskaartjes voor ons. Zo leuk! We hadden ons geen leukere buren (aan alle kanten!) kunnen wensen, daar hebben we erg geluk mee gehad!

Op zondag ging Danko weg naar de eerste meeting van het jaar, in Napa (in Californië) en ik ging die ochtend nog snel even fietsen. Het doel was Jamestown, maar ik vroeg me af of ik het zou halen zonder nat te worden. Er was sneeuw voorspeld met regen vooraf, en aan de donkere wolken te zien kwam dat iets vroeger dan ze verwacht hadden. En inderdaad, halverwege begon de neerslag: geen regen maar sneeuw! Ongelooflijk, binnen vierentwintig uur ging ik van in de zon zitten naar in de sneeuw fietsen! Ik vond dat ik wel door kon fietsen totdat de weg nat zou worden, en tegen die tijd was ik al bijna boven. Ik ben dus pas in Jamestown omgedraaid en snel naar huis gefietst (brr!), en de rest van de dag heeft het gesneeuwd! Niet heel gek natuurlijk, per slot van rekening is het nog winter, maar het was weer even een omschakeling!

Woensdag kwam Danko alweer terug uit Californië, en nu staan er dan zowaar even geen werkgerelateerde dingen meer op de planning. In plaats daarvan waren er gisteren en eergisteren nog wat mensen in Boulder die het bedrijf wilden bezoeken na een conferentieplanningvergadering, en hadden we een avond bezoek van Herman. En de winter is terug, gelukkig in niet zo erg als in het noordoosten van het land, maar met voldoende sneeuw dat wij met genoegen op vakantie gegaan zijn gisteren!