Vacanza in Italia

Zo, dit werd een heel verhaal, voor ik het wist had ik meer dan vier bladzijden getypt! Eerst maar eens de reden waarom we in Europa waren de laatste paar weken: conferenties! Bijna drie weken geleden vlogen we naar Lyon, met een krappe overstap in Minneapolis en daarna nog minder tijd in Parijs, waar ze het vliegveld op slot hadden vanwege een achtergelaten tas. Het is dat we met onze frequent flyer-status door een kortere rij voor de security konden, want anders hadden we die vlucht absoluut niet gehaald!

Eenmaal in Lyon hebben we een taxi genomen naar ons hotel (en maar op de meter kijken onderweg, want het leek even alsof er eerder een einde zou komen aan ons geld dan aan de rit!), en nadat we eerst maar eens even een paar uurtjes geslapen hebben zijn we ergens brunch gaan eten. Ontbijten was er bij ingeschoten in Parijs, en we hebben heerlijk crêpes gehad bij een klein restaurantje. Lekker! En we ontdekten dat ons middelbare-school-Frans zich ondertussen tot een minimum heeft beperkt, dat was wel een beetje lastig af en toe :-).

’s Avonds begon de conferentie en zijn we na de openinsreceptie gezellig uit eten geweest. De volgende dagen was Danko onder de pannen met de algemene conferentiebezigheden, en heb ik een beetje bekeken van het Parc de la Tête d’Or tegenover ons hotel. En ik heb eens uitgezocht hoe ik van het hotel dat we hadden geboekt voor de meeting in Italië naar Florence kon komen. Heel enthousiast had ik voor we vertrokken al een toegangspas voor de Duomo gekocht, en nu kwam ik er achter dat ik er met het openbaar vervoer wel een paar uur enkele reis over zou doen om er te komen! Oeps, daar had ik misschien van tevoren iets beter naar moeten kijken!


De conferentie was tot en met donderdag, maar wij zijn op woensdagmiddag al vertrokken zodat we op tijd in Italië aan zouden komen. Via de snelste weg kwamen we langs Grenoble, erg leuk, want zo konden we afspreken met Muriel en Matthieu die we sinds ze uit Tallahassee naar Frankrijk terugverhuisd zijn niet meer hadden gezien. Lang genoeg in ieder geval dat we nu ook kennis konden maken met Roxane en Margo! We hebben erg gezellig samen warm gegeten en het was veel later dan we eigenlijk van plan geweest waren voordat we weer verder gereden zijn.

We hebben overnacht in Sauze d’Oulx, een piepklein dorpje met supersmalle straatjes (niet handig met een knots van een huurauto!) hoog in de bergen net over de grens in Italië. Het hele mooie uitzicht zagen we pas de volgende dag toen we verder zijn gereden naar het zuiden! De bestemming was Bagno di Romagna, en dat is een kuuroord zo ontdekten wij toen we aanwkamen. Ons hotel was hetgene met de bronnen, wellnessbehandelingen, en vol met mensen die de hele dag – vanaf het ontbijt ’s morgens vroeg – in hun badjas rondliepen. Eeeh?! Dat was een beetje vreemd, helemaal in combinatie met de ‘hippe’ muziek in de lobby en de soort van discovoorstelling-voor-volwassenen elke avond. We hebben er maar om gelachen, want we kwamen er toch alleen maar om te slapen!
Nadat we ingecheckt waren zijn we ergens gaan eten, en we liepen naar binnen in wat we dachten dat een pizzeria was. Er was geen menu, maar wel een grote groep Italianen aan de aperitivo, en met handen en voeten hebben we eten besteld. Erg lekker, en het was leuk om daar zo op een heel ontoeristisch plekje te eten!

Op vrijdagmorgen begon de meeting flink op tijd, en toen ik toch wakker werd toen Danko opstond besloot ik om toch wel naar Florence te gaan. Dan kon ik mooi eerst Danko in Pieve Santo Stefano afzetten en dan met de auto naar Arezzo om vanaf daar de trein te nemen. Zo gezegd, zo gedaan, en ik haalde het op het nippertje, en dan alleen nog maar omdat de trein vertraging had! Onderweg had ik in ieder geval al genoten van het toscaanse landschap: mooie heuvels, leuke kleine dorpjes, en inderdaad de rijtjes cypressen: mooi! Eenmaal in Arezzo reed ik verkeerd op weg naar het station omdat een paar straten afgezet waren (= nog meer hele smalle straatjes met het bakbeest van een auto), daarna wilde de kaartjesautomaat geen enkele van mijn pasjes accepteren, en vervolgens nam de man in het stationskioskje alleen maar contant geld, waarvoor ik eerst naar buiten moest rennen om dat te gaan pinnen. Het ontbijt wat ik had gedacht op het station te kopen en in de trein op te eten werd ‘m dan ook niet. Gelukkig deed de pizza van de avond ervoor nog goed dienst!

Na ongeveer een uurtje was ik in Florence, stapte ik uit de trein in de enorme drukte op het station, en kwam ik vanuit het station in de mensenmassa’s in de stad. Tjongejonge wat een mierenhoop! Overal drommen mensen, mensen met reisgidsen, mensen die achter gidsen aanliepen voor rondleidingen, mensen op terrasjes en mensen in winkeltjes, mensen die aan al die mensen allerlei dingen proberen te verkopen, en mensen in rijen om dingen te bezichtigen, want daar komt iedereen natuurlijk voor.
Ik had van tevoren een lijstje gemaakt met dingen die ik wel wilde zien en doen, met als stip op één de Duomo. Ik ben naar het Piazza del Duomo gelopen en als eerste zag ik een volkomen ingepakte doopkapel, want die werd gerestaureerd. Met daarachter de kerk, en dat is niet voor niks een publiekstrekker! Ook hier waren mensen in overvloed, en in rijen om de verschillende delen van de kerk de bekijken. Ik heb er een rondje omheen gelopen, maar eens een croissantje en wat fruit gekocht, en ik ben aangesloten in de rij voor de klokkentoren. Die kun je beklimmen (à la 414 treden) en hoe hoger je komt, hoe mooier het uitzicht over de stad. Het mooiste vond ik het uitzicht waar je langs de koepel van de kerk kijkt, en daar heb ik dan ook heel wat foto’s van gemaakt!

Eenmaal weer beneden ben ik door de doopkapel met imposante plafondschilderingen gelopen, en daarna ben ik in de volgende rij aangesloten. Ik dacht dat het degene was om de kerk zelf binnen te gaan, maar in plaats daarvan beklom ik de koepel. Ook goed! En achteraf maar goed ook, want hier was ik wel even mee bezig! Dit waaren 463 treden, over smalle trappetjes en gedeeltelijk met tweerichtingsverkeer, waardoor je af en toe wel even moest wachten. Heel apart klim je tussen de twee muren van de koepel door, en dan sta je er ineens bovenop, erg gaaf! Ook hier was een heel mooi uitzicht over de stad en de heuvels er omheen, maar ik ben er niet al te lang naar blijven kijken, want ik moest een beetje de tijd in de gaten houden om de trein terug naar Arezzo niet te missen.
Als laatste ben ik nog in de kerk, en eronder, geweest (want onder deze kerk hebben ze de restanten van een nog oudere kerk gevonden) en toen was het al weer tijd om terug te lopen naar het station. De rest van de dingen op mijn lijstje blijven dan maar voor een volgende keer! Danko had het drie keer niks gevonden met alle drukte, maar ik vond het zeker de moeite waard! Ik heb een érg leuke middag gehad, en het kon net om in de vier uur die ik had de hele kerk te zien!

Eenmaal terug in Pieve Santo Stefano was Danko ook net klaar met het programma voor de dag, en wat volgde was het meetingdiner. Heel aardig mocht ik ook mee, en we hebben heerlijk uitgebreid Italiaans gegeten, heel erg leuk, en heel erg lekker! Het etentje was bij een agriturismo met een geweldig uitzicht over een meer en de omringende heuvels, en na een glaasje prosecco konden we aan tafel. Bij ieder bord lag een briefje met het menu, maar dat deed wat volgde geen eer aan! Wat volgende was eerst de antipasti: Parmaham met meloen; salami en andere gedroogde worst; drie soorten bruschetta; kaas met een soort jam; een gerecht met gerst; en mediterranse couscous. Dat was al een maaltijd op zich! Maar zoals degene naast mij zei: “Soms moet je offers brengen”, haha! Na de voorgerechten kregen we tagliatelle met wildzwijnragout en daarna ravioli met ricotta, spinazie en truffels; gevolgd door het hoofdgerecht van stukjes steak en geroosterde groentes; ook allemaal om je vingers bij op te eten! Het toetje was perzik met een kruimelkoekje en chocoladesaus met daarbij dessertwijn, en om af te sluiten was er espresso met een ander soort koekjes. Tegen die tijd was het al half twaalf, en voordat iedereen goed en wel koffie had werd er aangekondigd dat ze gingen vertrekken. Een beetje abrupt was dat wel, haha!


Op dat moment waren we al een week weg, en hadden we alle officiële dingen achter de rug. En het eerstvolgende op het programma: de MotoGP van San Marino! Daar hadden we al een poos naar uitgekeken, en op zaterdag zijn we naar de kwalificaties geweest. Dat was al erg gaaf, en heel handig omdat we nu al mooi konden uitvinden waar we konden parkeren, waar op de tribune we moesten zijn (conclusie: niet op onze aangewezen zitplaatsen, want van bovenaan kon je alles nog veel beter zien!) en we konden alvast zorgen voor wat meer toepasselijke kleding, à la een mooi t-shirt en pet in Rossi-geel! We hadden plaatsen bij de één-na-laatste bocht van het circuit, een mooie krappe haarspeld met daarna nog een bocht waar ze niet vol-gas doorheen gingen, dus we konden het goed bekijken. Erg cool om in het echt te zien!

Na de kwalificaties zijn we op het strand een drankje gaan drinken, en daarna zijn we naar San Marino gereden. Ik had er niet veel meer over gelezen dan dat je in het kasteel bovenop de heuvel kon, en dit vestingstadje was een erg leuke verrassing! Het kan bijna niet anders dan dat het er overdag verschrikkelijk druk is, maar zo aan het eind van de middag konden we prima parkeren, op ons gemakje door de hele steile straatjes lopen, en uitgebreid overal foto’s van maken, en we hadden zelfs het erg mooie kasteeltje bijna voor onszelf! Echt heel erg leuk!
Nadat we min of meer uitgekeken waren (want hier had ik nog wel uren langer rond kunnen lopen!) hebben we een plekje gezocht om even iets te eten. Het was ondertussen net te fris om buiten te zitten, maar toen we op goed geluk een restaurant binnenliepen bleken zij een enorme serre te hebben met een hartstikke mooi uitzicht landinwaarts richting de zonsondergang, daar hadden we even geluk mee! Uit het geheel italiaanstalige menu hebben we een klein beetje op goed geluk iets besteld en heel erg lekker gegeten. We waren er eigenlijk niet vanuit gegaan dat we nog iets gingen bekijken na de MotoGP-kwalificaties, dus dit uitje was een heel erg leuk extraatje!

Op zondag stond natuurlijk de MotoGP op het programma! We vielen ’s ochtends bij het ontbijt in ieder geval verschrikkelijk uit de toon bij alle badjassen in onze MotoGP-outfit, haha! Er zijn maar twee wegen (en snelwegafslagen) naar het circuit in Misano, en omdat we dus wel wat files verwachtten zijn we mooi vroeg weggegaan. En we hebben in het geheel geen file gezien, dat viel mee! We konden zelfs makkelijk parkeren, en waren zoveel vroeger dan we gedacht hadden dat we ook de Moto2-race konden zien. Dat was leuk, al hadden we geen idee wie daar eigenlijk aan mee doen :-).
Omdat het nog redelijk rustig was toen we aankwamen konden we mooi de beste staanplekken op onze tribune in beslag nemen, nog een mooie meevaller! En toen was er de MotoGP! Ten eerste: wat is dat LUID! Echt, wat een geluid, dat is niet voor te stellen als je het niet eerder gehoord hebt. En hoewel erg gaaf zijn we verstandig geweest en hebben we na de eerste paar rondjes oordoppen ingedaan. Het viel ons goed mee hoe goed je alles kon volgen op grote videoschermen, en natuurlijk ‘live’ daar waar we het circuit konden zien. Zoals te verwachten op het thuis-circuit van Rossi waren de meeste mensen in het bijbehorende geel, en er was dan ook een oorverdovend gejuich als hij iemand had weten in te halen. Helemaal toen Rossi uiteindelijk op de eerste plek reed, één van de Italianen naast ons was zo blij dat hij uit enthousiasme zijn buurman heen en weer stond te schudden, hahaha!
Vervolgens was er verwarring alom. Je krijgt de race natuurlijk net niet zo goed mee als op televisie (he-le-maal niet erg!), maar toen er op verschillende momenten door verschillende mensen gewisseld werd van regenbanden naar slicks omdat het circuit droog aan het worden was, hadden we even in het geheel geen idee wie waar reed en waarom. En toen ging zo ongeveer recht voor onze neus Lorenzo onderuit! Tot grote vreugde van sommige mensen om ons heen, dat vond ik een beetje raar, want daar katapulteede dan toch net iemand met grote snelheid zichzelf de grindbak in. Net zoals dat we het erg vreemd vonden dat mensen een aantal ronden voor het eind al begonnen te vertrekken omdat de uitslag ondertussen wel duidelijk was. Wij zijn mooi blijven kijken totaan na het bonusrondje (helaas geen winst voor Rossi), maar wat was dit gaaf! En heel erg voor herhaling vatbaar ook, wie weet! En vervolgens hebben we er werkelijk de rest van de dag over gedaan om weer in ons hotel te komen, want met 92.000 mensen was er een enorme verkeerschaos. Het duurde alleen al twee uur voor we van ons parkeerveld af waren, en toen we daarna nog nergens kwamen zijn we eerst maar ergens iets gaan eten. In plaats van in de auto te zitten wachten kun je dan beter warm eten op het strand! Maar ondanks de enorme files zouden we zo nog een keer gaan!


De tweede helft van onze reis was bestemd voor fietsvakantie :-). Van tevoren hadden we niet veel meer plannen gemaakt dan dat we dat ergens in de bergen wilden doen. En ‘even’ op en neer naar Weeze vanwege Hetty haar nieuwe knie! Het leek er alleen even op dat er van fietsen niet erg veel van terecht ging komen, want de weersvoorspellingen werden slechter en slechter, inclusief sneeuw op de Stelviopas. Niet wat we gehoopt hadden! Gelukkig leek het bij het Gardameer wel droog te blijven, en dus hebben we op het laatste moment een hotel geboekt in Riva del Garda. Vorige week maandag zijn we er op ons gemaktje naartoe gereden, en nadat we ingecheckt waren zijn we eerst gaan doen wat iedereen in Riva de hele dag door lijkt te doen: een ijsje eten! Echt, ik heb nog nooit zoveel ijszaakjes zo dicht bij elkaar gezien! Daarna zijn we verhuisd naar een terrasje, en hadden we echt het gevoel op vakantie te zijn.

De volgende dag zijn we Monte Bondone opgefietst, en aan de andere kant weer naar beneden, waardoor we een iets langer durende fietstocht gemaakt hebben dan we van tevoren gedacht hadden! Gelukkig zijn er dan supermarktjes met dingen als flessen water en Kinder Suprises! De volgende dag zijn we om Lago di Cavedine gefietst, tussen de wijngaarden en olijfbomen door, erg leuk!
Ondertussen hadden we besloten langer in Riva te blijven, maar daaarvoor moesten we wel van hotel verwisselen. Dat kwma prima uit, want die ochtend was het toch regenachtig. Na het verhuizen zijn we om het Gardameer heen gereden, met een stop voor lunch in Sirmione, aan de zuidkant van het meer. Het is helemaal niet zo ver rijden, maar het voelt alsof je daar in een heel ander land bent, want het doet veel zuidelijker aan! In Sirmione vonden we een restaurantje aan het water waar wer heerlijk luxe een voorgerecht als lunch hebben gegeten met een drankje erbij, en daarna hebben we het stadje en natuurlijk het kasteel bekeken. En ook in dit kasteel was er bijna niemand anders toen we er binnen waren! Lucky us!
De volgende dagen zijn we via Lago di Tenno een rondje door de bergen gefietst, met hele mooie uitzichten over het landschap, schattige kleine dorpjes, om elke bocht een nieuw mooi uitzicht en een ander kasteel, en hoge bergtoppen op de achtergrond. Colorado is mooi, maar zo heb ik mijn bergen het liefst! (Inclusief de lokale bakkers, want er gaat toch niks boven Europees brood!) Na dat rondje vonden we het wel een goed idee om ergens ijs te gaan eten, wat we gedaan hebben op hetzelfde terrasje waar we de eerste dag hadden gezeten. En daar kregen we de grootste ijsbekers ooit! Werkelijk, zo groot had ik het nog nooit gezien, en we hadden samen aan ééntje ook wel genoeg gehad. Maar het was erg lekker! De volgende dagen hebben we nog de Passo Santa Barbera gefietst, en we zijn totaan het eind van het asfalt geweest op Monte Baldo (en dat was wel zo verschrikkelijk steil! Het is een mooi wapenfeit dat we het gehaald hebben, maar ik zou het niet aanbevelen!) Als aflsuiter zijn we nog via hele kleine weggetjes naar Drena gefietst, met een ijsje aan het eind van het tochtje. Je kunt niet in Riva op vakantie zijn en geen ijs eten namelijk!


Op dinsdag zijn we ’s ochtends vertrokken naar Weeze, waar we met een paar korte stops om tien uur ’s avonds aankwamen. We zijn nog even iets wezen drinken bij Hetty en Chris, en daarna hebben we ons bed opgezocht. Gisteren hebben we ’s ochtends wat inkopen gedaan (we hebben voorlopig weer meer dan genoeg chocola, ahum!), tussen de middag hebben we lunch gegeten samen met Sandra, en daarna had ik met Carolien afgesproken voor Kaffee und Kuchen. Dat was erg gezellig en heel leuk dat we elkaar toch nog even konden zien! ’s Avonds hebben we nog samen warm gegeten met Chris en Hetty, vanmorgen zijn we na nog even gedag gezegd te hebben weer teruggereden naar Lyon, en dan vertrekken we morgen weer naar huis. Deze weken in Europa gingen wel erg snel voorbij, maar we hebben dan ook erg veel leuke dingen gedaan!