Elanden in de achtertuin

Het lijkt alweer heel lang geleden dat we uit Europa terugkwamen. We hadden een prima terugreis naar huis, en dat begon met een aardige dame bij het inchecken in Lyon. Zij vond het namelijk niet erg dat onze koffers een paar kilo per stuk te zwaar waren, want we hadden minder koffers per persoon dan we maximaal mee zouden mogen nemen en we betaalden al bij voor onze fietsen. Toch prettig als ze eens niet zo streng aan de regels vasthouden! We vlogen via Amsterdam (hallo Nederland!) en Detroit en op beide plekken konden we tijdens het overstappen mooi eventjes iets eten in de lounge. Vooral in Detroit was dat fijn, en erg onverwacht, want we liepen naar binnen om iets te vragen en mochten toen zomaar doorlopen. Ze hebben sinds een jaar of wat strengere regels zodat er minder mensen toegang hebben (waaronder wij, helaas!), en voor die mensen hebben ze één en ander wat luxer gemaakt. Waar wij blij mee waren, want een kop tomatensoep, wat groente, en koffie ging er wel in! Daarna was er nog de vlucht naar Denver, en toen waren we 's avonds laat weer thuis.

En dat is altijd weer even wennen als we terugkomen uit Europa! Tenminste voor mij, want ik krijg altijd het gevoel dat ik toch ook wel erg graag ergens ten zuiden van de Alpen zou willen wonen. Maar eenmaal thuis was het ook weer erg fijn om buiten in de tuin te ontbijten, want daar was het warm genoeg voor! We zijn op zaterdag naar Jamestown gefietst, en vergeleken met de bergen die we in Italië beklommen hebben stelde dat ineens niks voor! Het voelde echt alsof we alweer omlaag fietsten voor we überhaupt het eindpunt bereikt hadden, en dus hebben we nog een extra ommetje gedaan over Lee Hill. Dat was in ieder geval steil genoeg, hahaha!
Voordat we naar Europa vertrokken hadden we al tegen elkaar gezegd dat we toch hoopten niet plotseling in koud herfstweer terecht te komen als we weer terug waren, en gelukkig was dat niet het geval. Het was zelfs nog een paar dagen heel erg warm (net zoals het geweest was terwijl we weg waren), en op zondag zijn we nadat Danko klaar was met werken nog een stukje gaan motorrijden over de Peak to Peak. We zijn via Left Hand Canyon naar boven gereden, en hoe verder we kwamen, hoe geler de aspen werden. Een heel mooi gezicht! En we hadden geen betere dag hiervoor kunnen kiezen, want veel bomen langs de Peak to Peak waren zo rond het hoogtepunt.

En daarna was het een erg drukke week. Danko had namelijk maar een paar dagen tijd om en wat maandelijkse rapport- en meetingverplichtigen te doen, en ook nog met een nieuw soort supergeleidende tape een nieuw soort kabel te wikkelen, wat allemaal in één middag in één keer goed moest gaan zodat hij dat kon meten de week erna in Florida. Dat met de jetlag erbij was niet helemaal ideaal, maar wat doe je eraan... Danko was dus blij toen de week om was, en de lange te-doen-lijst was afgewerkt! Wat dat betreft was het dan ook helemaal niet erg dat we die week een voorproefje op de koudere tijd van het jaar hadden. Ineens was het maar rond de tien graden, grijs, en regenachtig, en dat voelde ineens wel heel erg koud aan! Prima weer om auto's te gaan bekijken, in onze volgende poging om een opvolger voor de Camry te vinden. Sinds we weer thuis zijn doet het slot van de bestuurdersdeur het niet meer, en dat is toch wel een beetje irritant zacht gezegd. Danko had online een paar auto's gevonden die we wel in het echt wilden zien, maar daar hadden we een beetje pech mee. Eenmaal in Fort Collins was de betreffende auto net verkocht, de volgende op het lijstje was veel te duur voor wat je kreeg (en hadden we het ongenoegen het stereotype tweedehands-auto-verkoper aan te treffen), en eenmaal bij de dealers in Boulder vingen we ook net achter het net. De aanhouder wint denken we maar!
Op zondag vloog Danko dus alweer naar Tallahassee om de week erna experimenten te doen. Ik had een poosje eerder al gezien dat er die dag een balletvoorstelling was in Denver, en daar had ik een kaartje voor gekocht. Dit keer voor La Sylphide, en dat was weer een leuk uitje! De rest van de week ging snel voorbij, en alles in Florida ging zo goed dat Danko zijn ticket kon verzetten om een paar dagen eerder naar huis te vliegen. Wel zo fijn, want dan hadden we nog een heel weekend thuis voordat we naar Korea vertrekken!

En we hebben er goed gebruik van gemaakt! Een beetje uitslapen, buiten in de tuin ontbijten, want we hadden het beste weer van de wereld, en we zijn op zaterdag richting Ward gefietst. Danko had niet zo'n zin om helemaal tot boven te gaan, maar ik ben daar wel een ijsje gaan eten :-). In Ward heb ik heerlijk een poosje in de zon gezeten, want ik had het terras bij het supermarktje zo ongeveer voor mij alleen.

Het was maar goed dat we op zaterdag al gefietst hadden, want op zondag waaide het daar echt veel te hard voor! Na het ontbijt ben ik zelfs maar naar binnen gevlucht omdat de wind zo hard over het terras gierde! 's Middags zijn we de crossmotors weer eens uit gaan laten, met het doel de tank zo ver mogelijk leeg te rijden, want ze kunnen er niet zo goed tegen als ze met de carburateurs vol benzine een hele poos stil staan. En daar waren we eigenlijk net te laat mee, want ik had het genot van een voortdurend afslaande motor. Maar we hebben wel een leuk rondje gereden, en als toevallige bijwerking nog een heleboel mooie herfstkleuren gezien! We zijn via Left Hand Canyon naar Gold Hill gereden, en vanaf daar via Fourmile Canyon en de Switzerland trail naar de Peak to Peak. Toen verder over een zandweggetje dat ongeveer parallel aan die weg loopt, en waar we een paar supermooie uitzichten hadden over een lager liggende vallei met zo her en der plukjes knalgele en goudkleurige aspen. Mooi! En goed om te onthouden voor het vervolg, want daar kun je mooi blaadjes kijken zonder de massa's toeristen die je op de Peak to Peak tegenkomt.
Vanuit Nederland zijn we nog even naar Caribou gereden, de plek van een verlaten en grotendeels verdwenen mijnstadje boven Nederland, en nadat we een kort stukje van een offroad-trail hadden gedaan zijn we omgekeerd en weer naar huis gereden.
En dan de elanden: die waren (gelukkig :-)) niet daadwerkelijk thuis in de tuin, maar we zagen er zowaar drie langs de Peak to Peak! Eigenlijk zagen we eerste de massa gestopte auto's (met politie erbij om het in goede banen te leiden), haha! Maar zoveel van die dieren tegelijk hebben we niet eerder gezien, zelfs niet in Alaska! Net zoals we daar geen beren gezien hebben, maar er nu wel eentje is die tijdelijk zijn intrek genomen heeft in onze wijk.

En dan is het alweer bijna tijd om te vertrekken voor de volgende reis! Deze keer naar Seoul, voor een conferentie-met-stand, en daarna nog een paar dagen voor onszelf om een beetje te kunnen zien van waar we eigenlijk zijn. Ter voorbereiding en als voorzorgsmaatregel zijn we vorige week de aanbevolgen Hepatitis A-prik gaan halen, en ik heb alvast plekken gereserveerd voor een excursie naar de Joint Secuirty Area bij Panmunjom in de gedemilitariseerde zone, de (enige) plek op de grens tussen Noord- en Zuid-Korea waar soldaten uit beide landen letterlijk tegenover elkaar staan. In feite is dit nog steeds oorlogsgebied, een vreemd idee, maar dan wel van de soort waar ze elk jaar grote aantallen toeristen rondleiden. Ik ben heel benieuwd!

(En nog behorend bij onze 'vacanza in Italia': eindelijk staan de filmpjes die ik gemaakt had online! Hèhè! Ze staan alleen in de verkeerde volgorde, met het eerste filmpje rechts van het tweede filmpje.)