Gewoon thuis

Het is toch wel erg fijn om gewoon weer thuis te zijn en niet meer op reis te hoeven! Nou ja, bijna niet dan. Want terwijl we in Seoul waren diende er zich toch nog weer een meeting aan. We wisten er al wel van, maar het viel een beetje onder 'misschien niet zo heel nuttig - geen zin', maar het leek toch wel te belangrijk om over te slaan. In ieder geval, we zijn weer thuis (alweer meer dan twee weken!), na een prima terugreis. We hadden nog gehoopt op het wonder van nog een intercontinentale upgrade, maar dat zat er niet in. Ook helemaal niet erg natuurlijk!

We kwamen op woensdag weer thuis, zijn op donderdagochtend een stukje wezen fietsen om weer een beetje in een ritme te proberen te komen, en toen was het op zaterdag Halloween. En dat hebben we min of meer overgeslagen dit jaar. Want hoe leuk dat eerdere jaren ook was, ik had niet zo'n zin om direct nadat we thuis waren aan een flinke lading koekjes te bakken te beginnen. In plaats daarvan zijn we 's avonds uit eten geweest. En dat was ook leuk!
Een paar dagen na Halloween ben ik eens een bouwmarkt binnengelopen om te kijken of ze nog wat Halloweenversieringen over hadden gehouden. In de meeste voortuinen verschijnen in de tijd voor Halloween spinnenwebben, grafzerken, skeletten en andere enge dingen, en nu we ook een voortuin hebben vond ik het wel leuk om dat ook te doen volgend jaar. En geheel tot mijn tevredenheid vond ik een setje verlichte ratten voor een kwart van de originele (en naar mijn mening veel te hoge!) prijs :-). En het was natuurlijk nog beter dat dat opruimingshoekje twee dagen later alweer verdwenen was, maar ik had mijn slag mooi geslagen!

Met het begin van november werd de tijd verzet, en het is toch altijd jammer als het dan ineens weer zo heel erg vroeg donker wordt. Wat mij betreft hadden we het hele jaar zomertijd! Vanwege het vroege donkerworden zijn we een paar dagen tussen de middag vanaf het bedrijf gaan fietsen, en dan kun je toch weer andere rondjes doen dan vanaf huis. Zo zijn we voor het eerst sinds ik weet niet hoelang weer eens met de racefiets Fourmile Canyon ingefietst, en ik was gewoon al een beetje vergeten wat voor leuk ritje dat is! Gecombineerd met het nog hele mooie weer voelde het meer als september dan november! Maar niet voor lang, want een paar dagen later viel in Boulder de herfst in met veel regen en harde wind, en tegelijkertijd begon in de bergen de winter, want daar viel de eerste sneeuw. En geheel volgens traditie zijn we toen naar Black Hawk gereden om krab te gaan eten. Daar hadden ze de prijzen weer naar een normaal niveau teruggebracht (wat we natuurlijk wel even van tevoren gecontroleerd hadden, zodat we niet op een plan B zouden hoeven overschakelen zoals toen we daar in de zomer met Ria en Ad wilden gaan eten), en we hebben lekker gegeten en heerlijk mensen gekeken. Dat blijft toch interessant!

Het andere fijne voordeel van niet meer zo'n druk schema is dat we weer eens met mensen af kunnen spreken. Vorig weekend zijn we met Micheel en Steve een rondje wezen mountainbiken over het Switzerland trail naar Gold Hill, en hoe mooi het daar ook is waren we toch blij dat we 'beneden' op de vlakte wonen. Want in de smalle canyons komt in de winter bijna geen zon waardoor sneeuw lang blijft liggen, en dat is behoorlijk koud! Wat we na het fietsen prima verholpen hebben door chocolademelk met pepermuntlikeur, mmm! :-)

Vorige week vloog Danko dus even op en neer naar Houston, en het was maar heel goed dat we besloten hadden die meeting toch maar niet over te slaan! Er waren daar een aantal grote bedrijven (zo'n soort publiek krijg je niet vaak, vandaar dat Danko er dus toch maar naartoe ging), en het was toch wel Heel Erg Cool dat iemand van Siemens (!) aan het eind van zijn praatje onze kabel liet zien met als opmerking dat ze dat zien als één van de mogelijke oplossingen voor de toekomst! Twee mensen van een ander groot bedrijf in Californië zeiden los van elkaar dat Danko zo snel mogelijk langs moest komen om te praten over wat de mogelijkheden van onze kabel zijn, dus daar ging ons idee om de komende twee maanden lekker thuis te blijven en vooral niet met het vliegtuig ergens naartoe te gaan, haha! Aan de andere kant, zo erg is het nou ook weer niet om naar San Diego te moeten :-). En we zouden ondertussen toch ook geleerd moeten hebben dat dit soort zakenreizen en meetings zichzelf nou eenmaal aandienen, of dat nou in de planning of in de wensen past of niet!

In ieder geval zijn we voorlopig gewoon thuis, en met het nog mooie weer hebben we nog wat gefietst, we kregen een sneeuwbuitje over ons heen die lang niet zo erg was als voorspeld (want we zijn weer in het jaargetijde van de worst case scenario-voorspellingen), Lori en Bill nodigden ons uit om Thanksgiving met hun te vieren, en afgelopen weekend hadden we een verrassingsverjaardagsfeestje van Jim (aan de overkant van de straat). Waar we met drie setjes buren bij elkaar stonden en ons allemaal gelukkig prezen met de ontzettend leuke buren die we hebben. Het is toch leuk te merken dat we niet de enigen zijn die dat vinden!