Fijne weken samen

Na bijna twee weken rondtrekken waren Ria en Ad eind vorige week weer bij ons in de buurt, en dus reden wij op donderdagavond naar Estes Park om ze op te zoeken. Blijkbaar waren we binnen tien minuten van elkaar op de camping aangekomen, dat hadden we dus onbewust goed gepland! Ondertussen was hier de zomer en het bijbehorende hete weer gearriveerd, en zo iets hoger in de bergen was het heerlijk weer om lekker buiten te zitten. We hebben lekker lang zitten kletsen, samen warm gegeten en daarna een kampvuur gemaakt, terwijl we ons ondertussen zaten te verbazen dat om ons heen de meeste mensen in hun camper bleken te zitten (met de generator aan). Waarom ga je dan kamperen vroegen wij ons af! Wij hadden tenminste tussen de bomen door zicht op de laatste zon op de versbesneeuwde bergtoppen, gevolgd door sterren aan de heldere hemel, en we konden herten horen roepen ergens in de buurt. Zo tegen bedtijd verbaasden we ons nog wat meer over mensen die met de auto naar de wc gingen (wel twee minuten lopen!), en omdat het ondertussen ook wat fris begon te worden om buiten te zitten namen we afscheid tot de volgende dag.

De volgende paar nachten stonden Ad en Ria op een camping vlakbij Nederland, dus daar reden wij op vrijdagmiddag naartoe. Toen we bijna in Nederland waren keken we eens op de klok en bedachten we dat we weleens vlak achter elkaar zouden kunnen rijden. En inderdaad stond Ad en Ria hun camper geparkeerd middenin het plaatsje. Omdat we daar dan toch allemaal waren zijn we even ergens een ijsje gaan eten, en daarna zijn we het laatste stukje naar de camping gereden. Daar waren Danko en ik nog nooit geweest hoevaak we er ook al langs zijn gereden. Na een regenbuitje was het erg lekker weer om buiten te zitten, en de heren verzamelden genoeg hout voor een lekker kampvuur na het eten. Wij hadden besloten niet mee te kamperen deze keer, en reden aan het eind van de avond weer naar huis. En kwamen de volgende dag aan het eind van de middag weer terug :-). Er is niks beters dan het samen gezellig te hebben, en wij nemen onze kansen dus waar! We hebben weer erg gezellig samen iets gedronken, warm gegeten en nog een flink kampvuur gestookt. Dat deden we op zondag nog een keer in de herhaling, alleen niet helemaal zoals we gedacht hadden. Toen wij net op de camping waren begon het namelijk flink te regenen, en als eerste hebben we dan maar eens thee en koffie gedronken want dat paste goed bij het weer. Toen het weer droog was gingen Danko en Ad nog even kijken waar een wandelpaadje naartoe ging (nergens, zo bleek), en Ria en ik sneden alvast de laatste restjes groente voor het avondeten. Daarna kwam het goed uit dat er een zonnescherm dat je ook mooi als afdak kunt gebruiken aan de camper zat. Zo konden we alsnog droog buiten zitten :-). Het warm eten was vervolgens erg goed gelukt al zeiden we het zelf. Onze Küchenputz van aardappels en/of pasta met tomatensoepsaus met ui, tonijn en een restje ijsbergsla, met salade met nectarines smaakte erg lekker! Ondertussen was het droog en dachten we alsnog mooi het overgebleven brandhout op te stoken, alleen kwam toen het vuur net mooi aan was de volgende bui over. Alsnog ging al het hout op, vuurtje stoken is een serieuze aangelegenheid, hahaha!

Op maandagmiddag kwamen de vakantiegangers terug van hun rondreis en op dinsdagmorgen moest de camper weer ingeleverd worden. Waarbij wij met z'n allen vonden dat er wel een vergoeding geboden mocht worden voor het feit dat zo ongeveer alles in de camper niet naar behoren of in het geheel niet functioneerde (van de koelkast en het gasstel totaan de verwarming en het keukeninventaris). Onze verwachting was dat men in ieder geval een beetje welwillend zou zijn, maar niks was minder waar. Een erg ongeïnteresseerde medewerker wilde niet meer dan schijntje vergoeding bieden, en toen Danko en Ad en Ria daar niet mee akkoord gingen werd de manager agressief en heeft Danko de politie gebeld toen diezelfde man hem zijn kantoor uit begon te duwen. Ongelofelijk gewoon! Men weigerde daarna volkomen onredelijk het terugbrengpapierwerk af te handelen en gemaakte onkosten te vergoeden. Dat krijgt nog wel een staartje want daar laten we het niet bij zitten. Vervolgens hebben we maar geprobeerd het uit ons hoofd te zetten. Het feit dat er 's middags een schildpad door de tuin liep was een veel beter gespreksonderwerp! Na het avondeten is Danko een stukje in de Porsche gaan rijden met Ria, die dat als toch wel erg gaaf bestempelde :-), en 's avonds had ik nog een verrassing voor Ria en Ad. Toen Danko en ik in januari de tickets geboekt hadden zagen we namelijk dat het in verhouding helemaal niet zo duur was om voor de terugweg Eerste Klas-stoelen te boeken. Dat vond ik zo'n leuk idee dat ik dat gedaan had (zonder het te zeggen), en de vastgelegde stoelnummers stonden ook gewoon op de vluchtinformatie die ik had doorgegeven. Alleen was dat dus nooit opgevallen, haha! We hebben Ria en Ad diezelfde vluchtinformatie nog maar eens een keer goed laten bekijken, en toen viel het kwartje wel en zaten er twee stralende mensen op de bank. Dat was een erg leuke verrassing! :-)

Op woensdag hebben we een lekker rustig dagje gehouden. Ad en Ria zijn 's middags een beetje wezen winkelen op Pearl Street, Danko en Ad zijn aan het eind van de middag een rondje wezen fietsen terwijk Ria en ik fijn met een kop thee op het terras zaten. Op een gegeven moment hoorden we een heleboel vogels allemaal tegelijk van die gealarmeerde waarschuwingsgeluiden maken en vroegen we ons af wat dat dan toch kon zijn. Niet de langslopende golfers, want die zijn er tenslotte voortdurend, en dit klonk toch wel alsof het iets gevaarlijkers moest zijn. En toen zagen we opeens bij Lori en Bill twee linxen in de tuin lopen en over het hek de onze in springen! Ze liepen op hun gemakje door onze tuin naar die van Susan en Jeff, en daarna verdwenen ze uit ons zicht in de tuin daar weer naast. Wat een gaaf gezicht!! Ik had nog even gedacht of ik ook wilde proberen een foto te maken, maar ik wilde liever blijven kijken dan op te staan en naar binnen te gaan. Het is toch wel erg gaaf dat dat soort wild 'gewoon' even langskomt! 's Avonds zijn we nog erg gezellig uit eten geweest, want dat was de laatste keer dat dat kon. Niet omdat het al de laatste avond was, maar omdat Lori en Bill ons hadden uitgenodigd om op donderdag te komen barbecueën.
Die dag begon bewolkt waardoor het zo'n heerlijke bijna herfstachtige temperatuur was, warm maar met een fris briesje. Danko en Ad maakten er gebruik van door naar Jamestown te fietsen en Ria ging een stuk wandelen door de wijk. Ik maakte broccolisalade en brownies om mee te nemen, en we hebben het samen met ook nog onze oude overburen erg gezellig gehad. Eenmaal thuis hebben we nog een drankje gedronken op de laatste avond en de hartstikke leuke en fijne weken die we samen gehad hebben. Wat ging dat achteraf gezien toch ontzettend snel voorbij!
En toen was het gistermorgen toch echt alweer tijd om koffers te pakken en aan het eind van de ochtend naar het vliegveld te rijden. We konden nog even samen brood eten, we hebben uitgelegd waar Ad en Ria in Denver en Minneapolis de Delta-lounge konden vinden, en toen was het toch echt nodig om afscheid te nemen. Dat vind ik toch altijd maar niks! We hebben naar elkaar gezwaaid zo lang het kon en toen was er toch echt een einde aan het bezoek. Tenminste voor ons, want Ad en Ria hadden nog de terugreis om van te genieten. Het was erg leuk om 's middags foto's te krijgen uit de lounge in Minneapolis, en vanmorgen bij het wakker worden nog een heleboel meer foto's waar het niet meer vanaf kon stralen hoe Ria en Ad van de terugreis genoten hebben. Zo leuk om te zien en erover te horen! Ik voelde me helemaal blij ook al is het weer even wennen aan hoe stil het ineens in huis is!