Een boel doktersafspraken

Onze vlucht naar huis vanuit Glasgow was prima, je kijkt eens een paar films en dan ben je alweer een continent verderop. Grappig genoeg kwam Bianca aan in het vliegtuig waar wij mee terug vlogen, maar zo misten we elkaar natuurlijk ook net. Dat was wel jammer! We vlogen via New York, waar we door wat vertraging opeens een uurtje extra overstaptijd bleken te hebben. En eigenlijk was dat wel prettig, want zo hadden we ruim de tijd om even iets te eten en koffie te drinken voordat we naar Denver vlogen. In dat vliegtuig deden helaas de tv-schermpjes het niet, en dat was eigenlijk ook wel prettig, want zo werden we min of meer verplicht te slapen en dat was tegen die tijd ook wel nodig!

In het weekend hebben we maar eens ons best gedaan een beetje uit te slapen en niet al teveel door de jetlag wakker te liggen 's nachts. Danko deed een inhaalslag aan fietsen, motorrijden en de Porsche een klein stukje uitlaten, en daarna was er weer een gewone werkweek. Aan het weer was in ieder geval duidelijk te merken dat de zomer eigenlijk wel voorbij is, want de hitte is weg (wel zo fijn, al zou ik wensen dat de herfst nog niet voor de deur stond). Als eerste op de agenda: langs de huisarts om even te laten kijken naar een kleine bult die Danko de eerste ochtend in Engeland op mijn rug ontdekt had. Nou dacht ik wel dat daar altijd al wel iets zat, maar het viel toen opeens op. Met behulp van het internet dachten we dat het alleen maar een verzameling vetcellen was en vervolgens hebben we het toen maar uit ons hoofd gezet. De huisarts dacht hetzelfde, en om er helemaal zeker van te zijn stuurde ze mij door voor een echo. Daar kon ik bijna direct terecht voor terecht en de uitslag ervan een dag later bevestigde dat er inderdaad niks bijzonders te zien was. Ondanks dat we ons er niet druk om gemaakt hadden toch een fijn bericht :-). Wat we bij de huisarts wel apart vonden: zij was blij te horen dat ik normaal eet (in plaats van veganistisch, pescotarisch of soortgelijke (eventueel beperkende) overtuiging), waarna ze zei dat er ‘van die mensen’ zijn die hier de bergen in gaan om mineralen zoeken om over hun eten te doen. Tot onze verbijstering! Want helemaal in de buurt van oude goudmijntjes (en die zijn ongeveer letterlijk overal) lijkt ons dat nou helemaal niet aan te raden met de chemicaliën die daar vroeger bij gebruikt zijn. Nou is dit wel Boulder, met alle hier aanwezige alternatieve overtuigingen, maar zoiets hadden we toch nog nooit gehoord.

Ik had ook een vervolgafspraak met de voetspecialist, en ik was blij dat ik de beslissing voor zooltjes had uitgesteld want dat vond de arts na bekeken te hebben hoe ik loop toch niet nodig. Het is prettig te weten dat mijn looppatroon normaal is! Alleen zijn mijn kuitspieren nog steeds veel te strak, wat dat betreft was er bijna geen verbetering. Bij tijden wel tot mijn frustratie (en, zo bleek toen ik dat zei, ook tot enige frustratie van de arts). Want al is het verbeterd in vergelijking met een paar maanden geleden, het gaat lang-zaam. En waar ik gehoopt had voor het eind van de zomer weer wat actiever en vooral sportiever te kunnen zijn is dat dus niet gelukt. Het jammere was ook dat bleek dat de fysiotherapie die ik de afgelopen tijd gedaan heb (in het geheel) niet was wat de voetspecialist had gewild, en er ook wat contraproductieve adviezen waren geweest van die kant waardoor ik mezelf in feite een beetje had tegengewerkt de laatste paar weken. Aan de andere kant is het prettig te weten dat er (behalve dat..) niet iets is dat ik fout doe want dat heb ik me ondertussen weleens afgevraagd. Voor uitsluitingsdoeleinden kreeg ik een verwijzing voor een zenuwtest, de aanbeveling om wat intensievere technieken te proberen om de boel los te krijgen, er gingen nieuwe instructies naar de fysiotherapiepraktijk, en zo blijf ik mijn best doen deze blessure(s) de baas te worden.


Om mee te nemen naar de volgende conferentie maakte ik vorige week bumperstickers in de stijl van ons logo maar in plaats van de bedrijfsnaam met de tekst "Put a CORC® in it!". Op dat idee waren we gekomen toen er tijdens het bemannen van de stand in Glasgow even niet zoveel aanloop was, en zelf vonden we ze echt erg grappig. Het is een beetje een onder-ons-grapje (Danko had die term als onderdeel van de titel van een overzichtsartikel over onze technologie willen gebruiken, maar dat werd door wat te serieuze mensen naar de prullenbak verwezen), maar voor een paar tientjes konden we het niet laten, haha! Gisteren kregen we het pakketje en bleken de stickers volkomen mislukt. Voor wat voor reden dan ook waren alle kleuren in bruintinten geprint, echt geen gezicht. Jammer maar helaas!

Vorig weekend was het van dat heerlijke warme nazomerweer, perfect om naar Ward te fietsen wat Danko op zaterdag deed met Sergio. En ook het ideale weer om Bill en Lori uit te nodigen om iets te komen drinken, dat was erg gezellig! We blijven ons wederzijds gelukkig prijzen met hen als buren :-). Op zondag ging Danko ondanks dat het een beetje aan de warme kant ervoor was een poosje naar het kart-circuitje, en aan het eind van de middag hebben we nog samen even buiten gezeten. Nu dat nog kan maken we er gebruik van want het lijkt 'ineens' alweer veel vroeger donker te worden!

De volgende dag kwam ik op het werk en bleek mijn computer in het weekend de geest gegeven te hebben. Natuurlijk net de ene keer dat ik op vrijdagmiddag vergat een extra backup te maken! Gelukkig heb ik er ook eentje in de wolk en was ik alleen maar tijd kwijt om een andere computer in gebruik te nemen (het kwam erg goed uit dat we die nog hadden staan vanwege nog niet aan toegekomen om te verkopen). Ik had ook een fysiotherapie-afspraak, en daar bleek dat de voetspecialist had doorgegeven agressiever te behandelen en om dry needling te doen. Dat laatste spreekt zowel mij als Danko in het geheel niet aan en ik besloot dat liever niet te doen. Het is niet wetenschappelijk duidelijk dat dat werkt, maar er zijn wel aantoonbare nadelen die je kunt ondervinden. (Oh oh wat eigenwijs? Misschien, maar ik bewandel liever eerst de conservatieve weg voordat ik aan dingen wil beginnen die je niet ongedaan kunt maken.) Na wat inlezen koos ik voor één van de ook aangeraden alternatieven, en maakte daar een afspraak voor.

Afgelopen dinsdag had ik een afspraak voor een zenuwtest en EMG (elektromyogram), waarbij de eerste test bekijkt hoe goed bepaalde zenuwen signalen verwerken, en de EMG hoe de elektrische signalen in spieren zijn. Dat eerste was wel apart om te voelen, en het was ook een grappig idee dat je bij een EMG de elektrische signalen die je spieren maken kunt horen, en dat dat geluid harder wordt als je zo'n spier dan aanspant. Dat was wel een interessante ervaring! Het resultaat: geen afwijkingen, geen vertraging in de zenuwen die de dokter bekeken had, en naar zijn mening geen tarsaal tunnel syndroom. Prettig om te horen!

De volgende dag had ik de volgende afspraak, bij een gecombineerde sport-chiropractie/fysiotherapiepraktijk waar ze onder andere active release technique gebruiken (één van de aanbevelingen van de voetspecialist). Na van allerlei dingen bekeken en getest te hebben als onderdeel van de eerste afspraak vond ook de chiropractor eigenlijk geen problemen behalve inderdaad stijve spieren in mijn benen en wat gebrek aan beweeglijkheid. Waar ze duidelijk wel een idee voor had over hoe dat te verhelpen. Erg fijn, want dat ontbrak er de laatste tijd bij de fysiotherapie een beetje aan had ik het idee. En ik had het gevoel dat de therapeute daar (ook met de nieuwe instructies) misschien wel een beetje al te voorzichtig was, wat werd bevestigd toen de chiropractor eenzelfde soort techniek gebruikte voor mijn kuitspieren. In plaats van dat ik daar vrij weinig van voelde kon ik nu mijn gedachten maar beter op iets anders richten want dat was niet zo prettig om het zo maar te zeggen (maar daar kom ik dan ook niet voor!). Wat wel erg prettig is, is dat ik na twee afspraken al merk ik dat er op deze manier vooruitgang in zit. Dat is een vooruitgang op zich, en letterlijk en figuurlijk een fijn gevoel!