Meer kou... brrr!

De laatste week van januari begon met een tandartsafspraak. Sorry voor het onderwerp, haha! Tijdens de laatste controle zei de tandarts dat het verstandig zou zijn om een kies met een wel hele grote vulling te vervangen door een kroon omdat ik de kans liep dat die tand op een moment doormidden zou kunnen barsten. Dat wilde ik inderdaad maar liever voor zijn, en heel ongewoon heb ik me er in het geheel niet druk over gemaakt dat deze afspraak eraan kwam. Zelfs toen de tandarts eenmaal bezig was de vulling te verwijderen was ik nog kalm - maar mijn lijf niet! De combinatie van wat je hoort en hoe het ruikt en wat je voelt zorgde ervoor dat alle stresshormonen tegelijk werden ingezet zeg maar, ik zou nog zeggen dat mijn lijf zich tandartsgebeurtenissen van vroeger herinnert. Ik was in ieder geval blij dat de vulling eruit was, en het was echt een heel erg vreemde gewaarwording dat ik daarna bij het bijwerken van de tand (met alle zelfde geluiden en geuren, en wat minstens net zolang duurde) zo ontspannen was dat ik wel in slaap had kunnen vallen. Ik! Ontspannen bij de tandarts! Heel prettig kon de tandarts direct de uiteindelijke kroon maken en plaatsen, en na een paar uurtjes was ik klaar. Tot mijn verwondering is het ook ongeveer helemaal niet gevoelig geweest en kon ik er ook direct al mee eten in plaats van dat dat nog veel te zeer deed. In alle opzichten viel dit echt hartstikke mee!

We deden die week ook eens een radontest thuis. Ik had bedacht dat ik wel graag een loopband in de kelder zou willen hebben, maar dan wilde ik wel even controleren of we niet een te hoge concentratie van dat gas (dat hier uit de bodem komt) in huis hebben. Radon is radioactief en kan kanker veroorzaken als je er teveel aan blootgesteld wordt. Nou, met de uitslag van de test waren we niet zo blij! Een waarde van 12.2, terwijl je tussen 2 en 4 al beter kunt overwegen om maatregelen te nemen al valt dat nog binnen de grenzen van wat als veilig gezien wordt. Een afzuigsysteem was dus duidelijk wel nodig, en dus vroeg ik zo her en der wat prijsopgaven aan. Een beetje tot mijn verbazing kreeg ik die van een aantal bedrijfjes gewoon onmiddelijk per email, en was er maar eentje die daadwerkelijk langs wilde komen. Die werd het dus, want daar hadden we tenminste even mee kunnen praten!

In het weekend was het lekker weer en konden we fijn nog wat fietsen en hardlopen - en aan het werk in Danko's geval want het is weer de tijd van de proposaldeadlines. Op maandag was het gewoon ruim boven de tien graden en hebben de heren op het werk buiten koffie zitten drinken terwijl ik liever een stuk ging wandelen omdat het toen nog kon. In de dagen erna gingen we de vriezer in, inclusief sneeuw en bijna min twintig 's nachts. Brrr! Voor we het wisten was die week voorbij en leek het bijna onmiddelijk weer weekend. Er lag nog zoveel sneeuw langs de weg dat het te nat was om te fietsen, maar hardlopen kon prima. En dat ging zo lekker! Het was ook goed weer om eens zuurkool met worst te eten, in de hoop dat we het meeste koude weer gehad hebben ondertussen, haha!

De woensdag erna was ik jarig :-). De dag begon met een bos rozen en cadeautjes, gevolgd door een boel telefoontjes in de ochtend en toen we de kans zagen ook nog even een rondje fietsen. Tegen de tijd dat we op het werk waren liep het al tegen halverwege de middag, haha! Ik had voor iets lekkers voor bij de koffie gezorgd, en ik was helemaal verrast toen ik op mijn bureau een fles champagne vond, met felicitaties van iedereen. Dat had ik echt totaal niet verwacht, zo leuk! We hebben ons nog even nuttig gemaakt, en daarna hadden we ons erop verheugd om uit eten te gaan. Uit coronaoverwegingen hadden we toch maar besloten geen mensen uit te nodigen voor 's avonds, en in plaats van zelf iets uitgebreider te koken vonden we het dan wel kunnen om - in een erg ruim ingericht restaurant - een keertje ergens te gaan eten. Helaas kregen we tot twee keer toe een volkomen drooggebakken en in Danko's geval, verkoolde, biefstuk geserveerd.. Niet wat je nou feestelijk noemt zeg maar. In een toetje ter plaatse hadden we daarna geen zin meer, liever reden we nog een keer de stad in voor een gebakje van Whole Foods, wat nog net kon voor sluitingstijd. Iets van taart hoort er tenslotte bij als je jarig bent hè!

De volgende ochtend werd ons radonafzuigsysteem aangelegd. Er is een gat in de fundering gemaakt waaronder ze wat zand weggegraven hebben om een ontluchtingskamer te maken, waar een buis op is aangesloten die door de muur naar buiten loopt, daar zorgt een ventilator ervoor dat er onder de keldervloer een vacuum ontstaat en het radongas niet meer de kelder binnenkomt maar via de afvoer boven ons dak weggeblazen wordt. Degene die dat kwam doen zei dat de grond onder ons huis mooi rotsig is, waardoor alles goed zou moeten werken. Dat is een fijn idee! We hadden ondertussen een radonmetertje geleend dat je gewoon af kunt lezen, en dat gaf een niveau van 8 aan voor het systeem er was, en (al dan niet ruim) onder 1 de dagen erna (al was die meting niet erg correct omdat de kelderdeuren open geweest waren). Een hele verbetering, al moeten we de officiële test nog doen.

Op die vrijdagmorgen gingen we naar een winkel in Loveland waar ze tweedehands commerciële fitnessapparaten verkopen. Dat leek me de beste aankoop, want lang niet zo duur als een nieuwe, en bovendien zijn die dingen zijn voor intensief gebruik gemaakt dus dan zou het erg lang mee moeten gaan thuis. We waren een week eerder al naar Broomfield gereden maar toen bleek die locatie ineens gesloten vanwege een personeelstekort en konden we onverrichterzake weer terug naar het werk. Deze locatie was wel open, ik had al een vrij zeker idee van wat ik zou willen behalve dat ik dat toch echt eerst even in het echt wilde zien, en toen bleek dat het model dat ik op het oog had niet de functie had dat je ook bergaf kunt lopen. Hè! Blijkbaar is dat een optie en heeft niet elk apparaat dat. En er bleek nog een type te zijn dat ik over het hoofd gezien had, en wat ook niet gek leek, maar wat ze op die locatie niet hadden. Wel in hun magazijn in Fort Lupton, maar dan kwamen we wel erg aan het omrijden en dus gingen we nog een keer iets minder onverrichterzake weer weg, haha!

Toen we vorig jaar vanwege corona een hele poos nergens naartoe geweest zijn (of wilden!) zijn we begonnen om thuis 'uit eten' te gaan, en die gewoonte hebben we erin gehouden. Mijn verjaardagsetentje hebben we in het weekend mooi nog een keer over gedaan, en dat beviel een heel stuk beter :-). Het is ook niet erg om iets twee keer te vieren hè! Onze zelfgebakken biefstuk was echt veel lekkerder, en ik had een ieniemienie appeltaartje gebakken wat erg goed was gelukt ookal was het meer een gok dan wijsheid hoelang ik het gebakken had. Dat was dan een voordeel aan de wel iets onvoorziene hoeveelheid sneeuw die we de dag ervoor gehad hadden: als het buiten te vies op straat is om te sporten heb je nog eens tijd voor andere dingen! Danko heeft de middag gebruikt om zelf de kapotte ventilator in de BMW te vervangen, waardoor de verwarming nu weer automatisch werkt, wat een luxe! Het had wel langer geduurd dan hij had gedacht, waardoor hij op maandagochtend stiekempjes nog naar de supermarkt gereden is voor een Valentijnscadeautje. Ik was wel half wakker maar dat had ik toch niet gemerkt! Ik had zelf al eerder iets naar huis gesmokkeld dus we konden het uitwisselen bij het opstaan :-). Uit eten hebben we thuis gedaan, primi en secondi volgens goed Italiaans gebruik, met appeltaart als toetje. Mmm!

De volgende dag kregen we een pakketje van Ulf en Bianca. Die hadden niet aan het idee kunnen weerstaan ons 'iets' op te sturen, maar wat het dan was wilde Bianca niet zeggen. Ingepakt lekker weer zei ze, en we ontvingen een hele doos met hun eigengekweekte sinaasappels, zo leuk!

Na wat koude dagen en nog meer sneeuw deden we vorige week donderdag nog een loopbandexpeditie, deze keer naar Fort Lupton, een piepklein dorpje richting het oosten waar we nog nooit geweest waren. Ik heb degene die de apparaten opknapt nog van alles gevraagd, en uiteindelijk koos ik toch voor het type waar ik mee begon. Heel helaas kon dit niet onmiddelijk geleverd worden, want er stond me toch weer een kou op de voorspellingen! Toen het op vrijdag weer boven het vriespunt was zijn onmiddelijk wezen hardlopen en fietsen (alleen maar binnen kunnen zitten omdat het buiten veel te onaangenaam is daar houden we allebei helemaal niet van!), en in het weekend hebben we goed gebruik gemaakt van het lekkere weer. We zijn op zaterdag samen wezen fietsen, en op zondag nog een keer. Eigenlijk was Danko van plan om te gaan motorrijden op het kartcircuitje, maar daar daar hadden ze die dag toegang voor auto's. Aan de ene kant jammer, maar zo konden we samen een flink stuk fietsen, en 's middags zijn we samen wezen motorrijden! Dat was mijn eerste keer in ruim drie jaar en het was zo fijn om dat weer samen te doen! Danko deed vreugdeuitingen met behulp van de uitlaat, en op een gegeven moment realiseerde ik me dat we dus ook weer allerlei tripjes kunnen gaan maken, en had ik prompt iets vochtigere ogen dan strikt noodzakelijk. Toen we terug waren zijn we net voor de zon onder ging ook nog een rondje wezen wandelen, en toen hadden we alles wel uit de dag gehaald. Dat 'moest' ook, want deze week hadden we een koufront waar je u tegen zegt. Het was de verwachting dat het maandagmorgen al zou vriezen, en toen het nog best lekker weer was moesten we gewoon nog even gaan fietsen en hardlopen. We waren alleen nog niet weg of de wind kwam opzetten uit het oosten met stormachtige vlagen en ontzettend koude lucht. 's Middags begon het te sneeuwen en de laatste paar dagen kwam de temperatuur overdag niet verder dan tien graden onder nul. Veel te koud! We kunnen ons ook niet herinneren dat het zolang aan één stuk zo hard gevroren heeft. Ik had zo gehoopt dat het vandaag warm genoeg zou zijn om te kunnen gaan hardlopen, maar het vriest nog steeds. (Na de hele middag het gevoel gehad te hebben dat ik toch wilde gaan deed ik dat uiteindelijk ook en dat was zo fijn :-).) Aan de andere kant is het hoe dan ook al eind februari, dus zouden we de ergste kou ondertussen gehad moeten hebben. Laat ik het maar niet te hard zeggen!