Hoki ki te raki

(Terug naar het noorden)

Op donderdag en vrijdag zijn we vanuit Queenstown teruggereden richting Picton, waar we ons rondje over het Zuidereiland een ruime week eerder waren begonnen. Dat ging zo snel voorbij! We hadden de rit opgeknipt in twee dagen, want via de westkust (waar we ondanks het mogelijk nattere weer toch graag langs wilden) is dat toch ruim elf uur rijden. Afstanden hier zijn enorm!

We zijn de omgeving van Queenstown uitgereden door dezelfde soort heuvels waar we een dag eerder doorheen gefietst waren (en waaien dat het daar deed!), en na een stuk door een meer agrarisch gebied werd de omgeving weer heuvelachtiger en zagen we het mooie Lake Hawea liggen. Een kleine pas later reden we langs Lake Wanaka, en we zagen pas ’s avonds dat de navigatie ons net om het plaatsje Wanaka heen heeft geleid. Ptvrdr, want dat was niet per se onze bedoeling geweest. Nou ja, dat bewaren we dan maar voor een eventuele volgende keer!

Net voorbij Lake Wanaka zijn we even gestopt voor koffie en thee, en daarna werd de omgeving prompt weer heel anders toen we Haast Pass opreden. Er waren ineens loofbossen, wat overging in dicht begroeid regenwoud. Zo apart, ineens was alles heel groen en was letterlijk alles begroeid met mos, van boomstammen, rotsen, tot en met stukjes van de weg aan toe! We zijn even wezen kijken bij een waterval die aangegeven stond en hebben zo her en der een aantal zeer langzaam rijdende mensen ingehaald. Wat (de afwezigheid van) ander verkeer betreft was zo erg in het voorseizoen wel een ideale tijd om hier te zijn, want veruit de meeste wegen hebben we zo ongeveer voor onszelf gehad!

Geheel passend bij het landschap begon het ergens halverwege de pas te regenen, en daar is het de rest van de dag min of meer niet meer mee opgehouden. En dat had eigenlijk ook wel wat, de flarden bewolking die tussen de bergen hingen, in combinatie met de bijna tropisch aandoende begroeiing. Na een poos reden we weer langs de kust, kronkelden daarna weer wat landinwaarts en het bleef maar harder en zachter regenen. We hebben vanwege de laaghangende bewolking maar niet eens geprobeerd om de Foxgletsjer te zien, en hoewel het even opklaarde toen we aankwamen in Franz Josef hebben we die gletsjer om dezelfde reden ook maar overgeslagen.

We hebben in het dorpje overnacht en zijn de volgende dag weer verder gereden. Eerst nog een stuk langs de kust, door een aantal piepkleine dorpjes, en daarna landinwaarts terug richting Picton. Hoe noordelijker we kwamen hoe frisser het groen, hoe groener het werd en hoe meer bloemen we begonnen te zien. Voor je gevoel is het ergens toch gek dat dat zo werkt! Alles is hier andersom, het is warmer in het noorden, men rijdt aan de andere kant van de weg, en als je wc-deuren op slot wil doen gaat dat ook de andere kant op (en blijf je het maar verkeerd doen, haha!). We zijn weer door allerlei heuvel- en bergachtige gebieden gereden, met halverwege de middag een wel wat nodige koffiepauze. Het was apart om ineens overal koeien te zien lopen omdat we zo gewend waren overal schapen te zien, en in de buurt van Picton kwamen we door kilometers en kilometers (in aanleg zijnde) wijngaarden.

Aan het begin van de avond waren we na toch wel een flinke dag rijden in Waikawa, waar we een appartementje geboekt hadden voor de laatste paar dagen op het Zuidereiland. En waaien dat het daar deed! Danko is gisteren nog een stuk wezen fietsen, maar ik ben een beetje verkouden en had met de harde wind en de iets koudere temperatuur daar niet zo’n zin in en ben ’s ochtends even een half uurtje wezen hardlopen over de weg die vanuit het dorpje verder langs de kust loopt. ’s Middags zijn we daar met de auto ook nog even langsgereden (maar dan iets verder!), met een mooi uitzicht bij Karaka Point en even later toen we vanaf het hoogste punt uit konden kijken over de baaitjes en eilandjes aan de andere kant van de heuvel. We moesten wel oppassen om niet weg te waaien want er was nog steeds wind om U tegen te zeggen!

Vandaag waaide het een stuk minder en zijn we vanuit Picton een stuk langs de kust gefietst tot bij Okiwa Bay. De paadjes die we gevonden hadden liepen min of meer parallel aan de weg, maar flink wat meer op en neer en heen en weer en dat was leuk fietsen! Het was zo dicht begroeid dat we het gevoel hadden door een jungle te fietsen, wat dan wel tot gevolg had dat we niet erg veel van de omgeving konden zien. Op de paar plekken waar wel uitzicht was zijn we dus ook wel even gestopt, voor mooie uitzichten over het water en alle baaitjes en inhammetjes, al dan niet met bootjes of strandjes erin. Weer heel anders dan rond Queenstown en ook weer mooi! Toen we bij Okiwa Bay kwamen vonden we het goed geweest, je zou nog een heel eind verder kunnen fietsen maar wij zijn er aan de terugweg begonnen. Danko op dezelfde manier als dat we gekomen waren, en ik ben fijn over de weg gereden. Dat was erg fijn wat makkelijker fietsen en zo kon ik tenminste ook om me heen kijken!

Morgen nemen we de ferry alweer terug naar Wellington voor het werkgedeelte van deze reis, maar wat hebben we een mooie vakantie gehad! We hebben al meerdere keren tegen elkaar gezegd wat een goed iets het was dat we onze fietsen bij ons hadden, want dat waren we eigenlijk niet van plan geweest. Ik wilde nog wel hardloopschoenen meenemen, waarop Danko zei dat hij dan zijn fiets mee ging nemen, en ik die van mij dan ook wel graag mee wilde hebben. En maar goed ook, want we hebben zoveel dingen gezien omdat we er met de fiets opuit konden!