When it rains, it pours

Een week later zijn we een natuurramp verder, ik zou bijna zeggen alweer. Want daar waar we drie jaar geleden met de brand in Fourmile Canyon wel wat extra regen hadden kunnen gebruiken viel er nu véél te veel. In één week viel er net zoveel neerslag als normaal gesproken in een heel jaar! Op vrijdag was het een paar uur zonnig en zijn we een rondje door de stad gaan fietsen zodat we even het huis uit waren. En wat we aantroffen was een compleet rampgebied, er was zoveel water en modder en meegesleurde keien en rommel overal. Tenminste, overal in de buurt van beekjes en wat normaal gesproken de kleinst mogelijke stroompjes water zijn. En een straat verderop was het dan droog, schoon en niet geraakt door de enorme hoeveelheden water die op andere plekken zo'n verwoesting aangericht hadden. Heel erg willekeurig!
Vooral ten westen van Broadway was het erg. Je kon zien dat er een enorme modderstroom van Lee Hill af was gekomen, en een beekje dat daar door een stuk natuur gaat had van het geheel één grote rivier gemaakt en alles dat in de weg stond meegenomen. En overal waren huizen waar ze met tuinslangen het water uit aan het pompen waren, en met grote stapels natte vloerbedekking aan de straat. En alhoewel het al een paar uur droog was stroomde er nog een ongelooflijke hoeveelheid water over straten, door tuinen en huizen, en door de nu wel erg uit de kluiten gewassen 'beekjes'. In de heuvels kon je op veel plekken zien dat er aardverschuivingen geweest waren die er als lawines uitzagen, en de meeste doorgaande wegen waren afgesloten voor verkeer. Niet zo gek ook, aangezien sommige bruggen het water niet overleefd hadden, of dat het water gewoon veel te hoog stond om nog doorheen te kunnen rijden.
We zagen een tennisbaan die tot halverwege het net onder de modder stond, en van het park aan de Boulder Creek net waar die Boulder inkomt was niet veel meer over behalve een grote moddervlakte. Tijdens het fietsen realiseerden we ons pas echt wat al dat water veroorzaakt had. Thuis hadden we het alleen maar zien regenen en niet echt meegekregen wat het resultaat daarvan was. Het waren de soort dingen die je normaal gesproken op het journaal ziet, maar dit was onze eigen stad, al was het niet meer overal even herkenbaar! We zeiden al tegen elkaar dat dat kleine lek dat we thuis in de keuken hadden niks voorstelde vergeleken bij de rest van de ravage, en dat we eigenlijk wel stom geluk hadden gehad dat ons huis blijkbaar hoog genoeg staat om van al dat water geen last te hebben. Een straat verderop is het riool omhoog gekomen in de kelder van sommige huizen, maar wij waren hoog en droog! Omdat we toch in de buurt waren zijn we ook even langs het huis-met-het-zwembad gefietst waar we een poosje geleden naar waren wezen kijken. Daar liep ook een heel klein stroompje achterlangs, en ook daar waren ze bezig om de vloerbedekking uit de kelder te halen.

Op zaterdag heeft het gelukkig niet zoveel geregend als ze voorspeld hadden, en zijn we 's middags nog een stukje gaan fietsen, langs de ravage op Flagstaff en door een stukje van zuid-Boulder. We zijn eerst langs het vliegveld gegaan, dat gesloten was en door de national guard werd gebruikt voor de grootste evacuatie sinds Katrina. Dat is nou niet een record dat je wilt hebben, maar het was wel erg gaaf om de helicopters tezien! Vooral de Chinooks, en helemaal toen er eentje ging opstijgen terwijl er tegelijkertijd eentje aan kwam vliegen om te gaan landen. Na het fietsen zijn we eens gaan kijken of de huizen aan de golfbaan die we hadden bekeken droog waren gebleven. In die wijk was het wat minder erg dan in Boulder, maar ook daar waren genoeg huizen met tuinslangen en stapels nat tapijt. Het zal je gebeuren dat je de boel onderloopt, ik moet er niet aan denken! We zijn ook even gaan kijken of we bij Sergio en Chelsea konden komen. Die wonen net in het evacuatiegebied in Longmont, maar zij hadden het gelukkig droog gehouden. Sergio zei dat hij er redelijk van overtuigd was dat dat was omdat ze de beek die langs hun wijk stroomt net afgelopen voorjaar een beetje verlegd en verbreed hebben zodat er een fietspad naast paste. Het even hallo zeggen ging al snel over in samen uit eten, en dat was erg gezellig!

Helaas was het nog niet uitgeregend en kwam er nog meer water naar beneden op zondag. En als je gedacht had dat het erg was in Boulder, dan viel dat nog weer in het niet vergeleken met de totale verwoesting in alle dorpen in de bergen, en de wegen daar naartoe. Op sommige plekken is er gewoon niks van over en herken je de dingen niet meer terug. Kennissen van ons in Fourmile Canyon die drie jaar geleden al bijna hun huis kwijtgeraakt waren is het op één of andere manier gelukt om ondanks een aardverschuiving, een huis dat ingestort is terwijl zij binnen waren, en een modderstroom die de weg volkomen vernield heeft met al hun huisdieren en buren zich in veiligheid te brengen (en op wonderlijke wijze staat hun huis er nog steeds). Het is niet voor te stellen hoe dat geweest moet zijn. Vergeleken met dat stellen een paar lekkende plekken in ons dak niks voor, en kan het ons eigenlijk niet schelen dat het keukenplafond nu gerepareerd moet worden.
We hebben ondertussen wel een extra criterium om rekening mee te houden voor een nieuw huis: niet in de buurt van water! Ooit leek het me leuk om een huis aan een beek te hebben met een schommel boven het water en een eigen brug over de beek. Van die brug was ik al afgestapt na de Fourmile Fire, want als de brandweer niet over de brug kan, dan kan je huis niet worden geblust. En aan een beek wonen hoeven we nu ook niet meer, veel te gevaarlijk! Of op een berghelling wat dat betreft, want dan kun je dus net zoveel wateroverlast hebben.
Danko heeft een poosje geleden van geluidswerend rubber iets geknutseld dat we 's nachts we voor ons slaapkamerraam kunnen hangen, en dat lijkt wel best veel geluid tegen te houden. Als dat werkt (er rijden nu geen treinen omdat het spoor op veel plekken beschadigd is) dan zijn we voor nu wel even klaar met een nieuw huis zoeken geloof ik. Want waar we nu wonen is het hoog genoeg om niet te overstromen, terwijl je dat op andere plekken dus nog maar moet afwachten. En je weet ook niet wat er gebeurd is met een ander huis. Veel huizen zijn van de markt verdwenen, en die zullen te zijner tijd misschien wel weer te koop aangeboden worden met nieuw tapijt en een verse laag verf, maar dan moet je je nog maar afvragen of ze alles goed gerepareerd hebben en je niet iets koopt met bijvoorbeeld schimmel in de muren.

Het wordt ondertussen ook steeds duidelijker hoe groot de schade is overal, en hoeveel wegen er totaal onbegaanbaar geworden zijn of zelfs totaal verdwenen. Van alle plekken waar we graag fietsen is niet veel meer over (het enige wat we direct merken van de overstromingen, al is dat natuurlijk een soort luxeprobleem) en het valt nog te bezien hoelang het gaat duren om dat weer te repareren. Een poosje geleden hadden we het plan opgevat om voordat het koud zou worden nog een paar dagen via leuke weggetjes naar Durango te rijden, maar dat hebben we ondertussen maar laten varen (letterlijk, zou ik bijna zeggen). Het was er wel het ideale weer voor geweest, want het is perfect septemberweer om het zo maar te noemen. Geen wolkje aan de strakblauwe hemel, een vleugje fris in de lucht en een lekker zonnetje erbij. Je zou niet zeggen dat we een week geleden zo ongeveer de zondvloed over ons heenkregen!