Eén monster, twee monsters

De tweede week van januari begon met iets dat we niet verwacht hadden. In december hadden we besloten onze telefoons maar eens te vernieuwen omdat ze langzamer en langzamer leken te worden (en daar bleken we dus nog gelijk in te hebben ook!) en dus hadden we sinds een paar weken een nieuwe. Dat is toch altijd leuk, zo'n nieuw speeltje :-). Totdat ze er ergens op maandagmiddag allebei volkomen mee ophielden. Ergelijk, want dat zou toch niet voor moeten komen! We mochten dus een poos in de Apple-winkel doorbrengen (waar ze je dan zo aankijken dat het wel 'héél vréémd!' is dat ze tegelijkertijd stuk gingen, want dat hadden zo 'nog nóóit eerder gezien!'), waar na lang diagnoses runnen ze de mededeling deden dat de telefoons stuk waren. Joh! Dat wisten we zelf ook al wel natuurlijk. En dan kun je direct een andere meekrijgen, als je ook direct je eigen apparaat achter laat. Helaasjammerpech dat je er nog dingen op had staan die je nog wel had willen proberen te redden. Een luxeprobleem natuurlijk, we zijn het ons bewust! In ieder geval waren we snel weer 'online', waarbij je ontdekt hoeveel je je telefoon eigenlijk blijkt te gebruiken.

Verder was het een hele gewone rustige werkweek. Na alle drukte in december met reizen en de feestdagen was dat eigenlijk ook wel weer eens fijn, gewoon gewoon. Voor zolang het duurt, want er staat (zoals ook 'gewoon'lijk) al weer het één en ander op de reisplanning. Maar eerst hadden we nog een lekker lang weekend vanwege Martin Luther King Jr. Day. Danko begaf zich naar het circuitje met de supermoto, ik fietste eens wat, had lekker de tijd om te lezen, we kregen nog een beetje sneeuw, ik kookte hachee, pizzasaus en stew met kikkererwten en pompoen en toen was het weekend en de kou ook alweer voorbij. Wat dat betreft hebben we wel een heel erg milde 'winter' dit jaar, want tot nu toe mag het die naam eigenlijk niet hebben. Het is de meeste dagen warm genoeg om zonder extra dikke kleding lekker rondjes te fietsen, erg ongewoon! Nog veel ongewoner was dat het de vrijdag erna gewoonweg twintig graden werd!! We hadden de voorspelling natuurlijk gezien, Danko vond het een ideale gelegenheid om nog een keer op het circuitje in de buurt te gaan spelen, en ook dat ik met zulk lekker weer ook maar een keer mee moest gaan. Daar had ik natuurlijk wel oren naar en dus namen we een dagje vrij :-).


Het was die ochtend nog net niet warm genoeg om buiten te kunnen ontbijten, maar dit zijn de soort temperaturen waarvan je de lente wel in je hoofd krijgt. Aan het eind van de ochtend zijn we richting Dacona gereden, zo ongeveer een half uurtje min of meer direct oostelijk van huis. Even tanken, eenmaal bij het circuitje moest ik me even aanmelden (Danko heeft ondertussen een jaarkaart gekocht) en toen konden we het baantje op! Ik op de Supermoto en Danko op de Aprilia, en we hadden het baantje ongeveer voor onszelf, erg fijn! Want zo kon Danko mooi een aantal rondjes voor mij en achter mij rijden zodat ik niet zelf de beste lijnen hoefde uit te vinden, en daarna hebben we ons gewoon heel erg goed vermaakt, want wat is dat leuk!! Het is echt zo'n luxe dat je alleen maar door de bochten hoeft te kijken om daar te gaan waar je naartoe wilt, en niet rekening hoeft te houden met alle andere factoren die je op de gewone weg hebt: (het idiote gedrag van) ander verkeer, zand, stenen, en/of oliesporen op straat, overstekend wild, gaten of andere oneffenheden in de weg, het feit dat je niet weet wat zich eventueel om de bocht bevindt, enzovoort. Heerlijk alleen maar motorrijden, rondje na rondje na rondje na rondje na rondje. Ik kreeg zelfs onbedoeld voor het eerst ooit een voet aan de grond terwijl ik een bocht nam! We hadden al eerder gegrapt dat de uitdrukking 'We created a monster!' wel op Danko van toepassing was sinds hij het mini-circuitje ontdekt heeft. Nou, we zijn nu met z'n tweeën, hahaha! We namen eens een pauze om brood te eten, lekker even in de zon te zitten want het was superlekker weer, en dan weer een hele sessie te rijden. Ze wisselen linksom rijden met rechtsom rijden, en dan kun je het hele wiel weer van tevoren uitvinden wat betreft wegpositie, want het is volkomen anders als je de andere kant op gaat. Twee circuits in één! Het circuitje is ongeveer een mijl lang, en ik heb ruim tachtig rondjes gereden totaan het eind van de middag. Ik bedacht me op een gegeven moment dat niet veel mensen dat doen, en toen moest ik ook wel ophouden te denken want ik vergat prompt te schakelen ergens waar dat wel moest. Wat dat betreft is het nog een reden waarom dit leuk was, want je hebt geen mogelijkheid om je ergens anders mee bezig te houden dan met motorrijden, en dat is heel ontspannend (ook al is het verder wel een inspannende bezigheid).

Danko maakte gave foto's van mij, ik maakte een leuk filmpje van hem, en ondertussen waren er ook flink wat mensen aan het crossen op het zandciruit dat er ook ligt. Toch wel cool, als je door een bocht kijkt en dan zo in de achtergrond die mensen een flink stuk door de lucht ziet zweven met motor en al als ze over een heuveltje heenspringen. Tussendoor kletsten we een beetje met een paar andere mensen die ook op het wegcircuitje aan het rondrijden waren, en die Danko al eerder ontmoet had. Waaronder iemand die een poos in Muiderberg heeft gewoond, dat is toch grappig! Zij gingen eerder weg dan wij, want wij hadden er nog lang geen genoeg van! Danko moest op een gegeven moment stoppen omdat en zijn benzinelampje aanging en hij al het zachte rubber van zijn achterband afgesleten had, en ik heb nog een poosje doorgereden totdat mijn lijft het wel genoeg geweest vond. Absoluut erg voor herhaling vatbaar!


Daarna hadden we nog een heel weekend vrij. Er kwam een koufront aan dus zijn we zaterdagmorgen nog snel even een rondje wezen fietsen toen het nog warm genoeg was. Danko is ook nog even een andere motor op het circuitje gaan uitlaten, en op zondag hadden we een pak sneeuw om van het oprit te schuiven. We hadden ook niet moeten denken dat het nog zo weinig gesneeuwd had tot nu toe! Al bleef de kou maar even en konden we door de week alweer vanaf het werk fietsen. Vorige week zaterdag was het koud, stormachtig en bewolkt en verklaarde Danko mij enigszins voor gek toen ik toch per se even een rondje wilde gaan fietsen om uit te waaien. Ik trok voor het eerst sinds lang mijn neopreen winterfietsjas uit de kast en herontdekte wat een geniaal warme jas dat eigenlijk is.

Zondag was warmer, maar vonden we allebei niet fietswaardig. In plaats daarvan zijn we een stukje met de Porsche wezen rijden, en vanwege de erg zanderige staat van de wegen in de bergen maakten we een rondje richting oosten. Eerst door een paar dure wijkjes bij Niwot, even huizen kijken, en we verbaasden ons over de enorme kasten van huizen daar. En dan wonen we zelf al niet klein! Daarna richting Dacono ('opeens' bevonden we ons in de buurt van het circuitje, hahaha!) en terug door Erie. Waar we erachter kwamen hoe ont-zet-tend veel er gebouwd wordt in die omgeving. De wijken worden er bij bosjes tegelijk uit de grond gestampt lijkt het wel. Langs één weg stonden wel acht verschillende borden van projectontwikkelaars om je naar 'hun' wijk te krijgen! Duidelijk is het big business maar ons spreken die wijken in het geheel niet aan, met alle huizen zo dicht mogelijk op elkaar en bijna geen buitenruimte en groen. Dan hebben we het maar erg getroffen met onze eigen wijk!


Voor afgelopen maandag en dinsdag stond er zon en warmte op de voorspelling. We zijn op maandag een fijn stuk wezen fietsen vanaf het werk, en verder kreeg Danko motorrijdkriebels van het beloofde mooie weer - die had ik ook al ontwikkeld, hahaha! We vonden het een goede gelegenheid om nog een keer een vrije dag te gebruiken en een track day te houden! Uiteindelijk bleef het bewolkt en werd het niet de beloofde zeventien graden, maar alsnog was het prima weer om heerlijk motor te rijden. We zijn aan het eind van de ochtend vertrokken, en bij het circuitje kwamen we best veel andere mensen tegen die ook allemaal bedacht hadden dat ze nodig hun motor uit moesten laten op het kartbaantje. En we hebben weer erg leuk 'buitengespeeld'! Het duurt dan even een paar rondjes om erin te komen, en daarna kom je in zo'n flow met alleen maar aandacht voor motorrijden :-). Het viel ons allebei op dat wij twee veruit het meeste rijden, veel andere mensen doen een aantal rondjes en nemen dan weer even pauze terwijl wij veel langer blijven rijden. Daarvoor kwamen we ook natuurlijk!

Danko had de Aprilia mee willen nemen, waar hij net een nieuwe koppelingshendel op gezet had, maar die bleek toen we weg wilden gaan niet helemaal lekker te werken. Plan B was de Ducati, maar die is daar eigenlijk niet zo geschikt voor (te groot en te hoog). Iemand bood aan of Danko ook op zijn 150cc supermotootje wilde rijden, en dat was een erg grappig gezicht! Net alsof Danko op een kinderfietsje zat - wat wel heel erg leuk bleek te zijn. Er was ook iemand die een 300cc 'race'-motor bij zich had, en daar deed Danko ook even een motorwissel mee. De man op de Ducati, Danko op de andere motor, en die was veel beter geschikt voor de krappe bochten van dit circuitje waardoor het rijden nog veel leuker werd. Waar de gedachte in de wereld kwam dat het wel erg leuk zou zijn om zo'n speeltje te bezitten, want de Aprilia is letterlijk en figuurlijk eigenlijk te zwaar. En het zou ook niet erg zijn om een motor te hebben waarvan de banden niet zo duur zijn (ahem.. dat gaat namelijk hard op deze manier!). Ik was dan ook niet heel erg verbaasd dat er een paar dagen later al naar tweedehandsmotoren gekeken werd. Zowaar stonden er meerdere te koop van het type dat Danko het liefst zou willen hebben, en dan ook nog voor een scherpe prijs. Waaronder een overjarig model bij een dealer waar ze aan de prijs te zien maar al te graag vanaf wilden, en Danko kreeg het voor elkaar dat ze in plaats daarvan voor maar $250 meer ook wel het (veel betere) model van een jaar later van de hand wilden doen. En zo gingen wij op vrijdagmiddag op weg naar Denver. Niet helemaal onverwacht want ik had dat wel aan zien komen, haha! Omdat de beslissing er al was hoefden we ook mooi geen verkoopgesprek te hebben, alleen maar even een rondje rijden over de parkeerplaats en vervolgens het papierwerk afhandelen, en toen kon Danko op zijn nieuwe KTM RC390 naar huis rijden. Een erg cool brommertje al zeggen we het zelf!


Gisteren was het nog redelijk mooi weer, en ging Danko nog een dagje naar het track. Niet met de nieuwe motor, want die moet eerst nog netjes worden ingereden. Ik kreeg al de waarschuwing dat Danko dacht dat ik zoiets op het circuit ook wel leuk zou vinden, en dat hij mij nog wel in een groter monster kon veranderen, hahaha! Nou, ik moest gisteren even een andere hobby uitoefenen, en ik ben een heerlijk lang stuk wezen fietsen. Al was ik wel even een beetje jaloers dat Danko naar het kartbaantje ging en ik niet (hahaha, het is toch erg!), maar het was me er toch te koud geweest. Mijn oorspronkelijke plan was om een kort rondje te doen, de wijk uit, over Old Stage Road, en weer naar huis. Alleen toen ik de bergen in reed ging dat zo lekker dat ik mooi over Lee Hill ben gefietst, en daarna ook nog naar Jamestown want ik had er nog lang niet genoeg van. In de bergen fietsen had ik echt gemist! En dus negeerde ik het enkele ieniemienie vlokje sneeuw dat naar beneden kwam want ik had nog helemaal geen zin om al om te keren. Uiteindelijk was ik net voordat de sneeuwwolken mij in konden halen thuis, dat was een lekker gevoel!


(En voor de algemene geruststelling :-): het circuitje is een veel meer gecontroleerde omgeving dan de openbare weg, en daardoor is dat een stuk veiliger motorrijden. We komen ook niet verder dan de tweede en derde versnelling want het is maar een klein circuitje. Klein maar fijn!)


Danko op de Aprilia:



Danko op het mini-supermotootje: