Hana a ho’omahu ma O’ahu

(Eerst werk en dan vakantie op O’ahu)

Twee weken geleden gingen we alweer op reis. Voor mijn gevoel waren we ‘nog maar net’ thuis en ik had echt helemaal geen zin in het gesleep van een boel koffers met conferentiespullen, maar we hadden ook snorkelspullen en bodyboards bij ons, want de conferentie waar we naartoe moesten was in Honolulu! We vlogen op vrijdagavond naar Salt Lake City en de volgende dag verder naar O’ahu, waar we halverwege de middag aankwamen. Zo opeens ben je dan tussen de palmbomen! Honolulu is groot genoeg dat we vanaf het vliegveld de snelweg namen naar Waikiki (de andere eilanden hebben geen snelwegen) waar we ons hotel hadden. Nadat we hadden ingecheckt zijn we eerst maar eens koffie gaan drinken want dat was wel nodig. We zaten net toen ineens Herman voor onze neus stond, waar we leuk even mee konden zitten kletsen. Daarna zijn we nog heel even wezen zwemmen want Danko moest gewoon nog even naar het strand, en dat kon nog precies voordat de zon onder ging. Voor ’s avonds hadden we met Ulf afgesproken om samen uit eten te gaan en dat was erg leuk en gezellig. Dankzij corona hadden we elkaar al jaren niet meer gezien (behalve voor werkbesprekingen, maar dat is toch anders!), en dat is toch wel het goede aan conferenties, dat je mensen weer ziet!

Op zondag waren er op zich nog geen conferentieverplichtingen, behalve een soort receptie die niet de welkomstreceptie was en die we mooi hebben overgeslagen omdat dat midden op de middag was. In plaats daarvan zijn we met Ulf naar Kahe Point Beach Park geweest, ook wel bekend als Electric Beach omdat het bij een energiecentrale is. Het warme koelwater dat daar in zee komt trekt vissen aan en we hebben er leuk een poosje gesnorkeld, en daarna in het hotel samen iets gedronken voor we uit eten geweest zijn. Dat was zo gezellig!

Op maandag begon de conferentie en voor Danko de bijbehorende drukte, met allerlei mensen die hem de hele dag door willen spreken. Het was wat dat betreft erg fijn dat we met meer werknemers meer mensen hebben om de stand te bemannen zodat we daar niet de hele tijd zelf hoefden te zijn. Zoals Jeremy zei voelde de eerste dag al als dag nummer drie, dit soort tradeshows zijn eigenlijk allemaal hetzelfde van de ene conferentie tot de andere. De eerste dag was ook direct de langste met ’s avonds een tradeshowreceptie (wat gewoon inhoudt dat er dan in die ruimte eten geserveerd wordt voor iedereen), gevolgd door dinsdag en woensdag waar we in feite niet veel meer gezien hebben dan het hotel en het conferentiecentrum. Het lukte op woensdagavond wel om nog even te gaan bodyboarden en zwemmen voor het donker werd, even iets ‘doen’ na een hele dag binnen! Op donderdag zijn we de dag op diezelfde manier begonnen, aan het eind van de morgen kon de stand alweer afgebroken worden, en ’s avonds was er het conferentiediner. Van half vijf tot half zeven, echt iedereen vond dat een vrij vroege tijd daarvoor! Wij hebben om kwart over zes eens iets gegeten, en daarna zijn we nog met een aantal mensen ergens iets wezen drinken. Even een avondje vrij! De volgende morgen had Danko twee praatjes en had ik de tijd om hard te lopen (wat een luxe!), daarna zijn we uitgecheckt uit ons hotel en hebben we Waikiki en Honolulu achter ons gelaten. Niet erg, want deze stad pakte ons zeg maar helemaal niet (en is eerder het onaantrekkelijkste gedeelte van deze staat dat we gezien hebben). We reden een klein eindje naar Kahala waar we een hotel hadden geboekt voor een weekje vakantie, en nadat we even op ons balkon buiten hadden gezeten zijn we nog op pad geweest om ergens te gaan bodyboarden. De eerste bestemming was Sandy Beach, waar het water ons veel te wild was, en we kwamen uiteindelijk uit op Kalama Beach bij Kailua, waar we erg leuk een uurtje in de een heel stuk kalmere golven gespeeld hebben. Daarna voelde de hele conferentie al heel ver weg, erg fijn!

Voor zaterdag hadden we toegang gereserveerd voor Hanauma Bay, om te snorkelen. Dit is een oude krater die in de zee gezakt is, en waar je een mooi uitzicht op hebt als je het park in gaat. In eerste instantie hebben we ons wel afgevraagd of het nou inderdaad zo speciaal was, want vlakbij het strand was het water troebel en was er geen koraal te bekennen omdat iedereen overal gewoon maar gaat staan (het enige dat je –niet– hoort te doen). Nadat we het rif voorbij waren gezwommen verder de baai in werd het water echt ineens helderder, was er allerlei koraal overal waar je maar keek met heel wat vissen en vrij direct al een rog die langs kwam zwemmen. Echt erg de moeite waard! We hebben een uurtje gezwommen, even brood gegeten en zijn daarna nog een heel stuk wezen snorkelen aan de andere kant van de baai, ongeveer tot ze om drie uur het strand sloten dus we hebben de tijd optimaal gebruikt!

Op zondag hebben we een lui dagje gehad. Omdat we niet op een bepaalde tijd ergens hoefden zijn zoals de dag ervoor konden we alle tijd nemen om te ontbijten, koffie te drinken, naar huis te bellen en daarna was het al wel tijd om eens brood te eten en te bedenken wat we ‘s middags zouden willen doen. We besloten lekker makkelijk bij ons hotel te gaan snorkelen waar we nog best wat vissen en zelfs een rog gezien hebben in het vrij ondiepe water. Je moest af en toe oppassen niet aan de grond te lopen, haha! ’s Avonds zijn we met Ulf en Bianca, die ondertussen ook was aangekomen, uit eten geweest. Zo leuk, want ook Bianca hadden we al in geen tijden gezien, en dat was erg gezellig!

De volgende dag begonnen we lekker op ons gemakje, zo heerlijk dat we niks hoefden te doen deze week! Aan het eind van de ochtend hebben we eens bedacht waar we zouden willen zwemmen en daarvoor zijn we naar Waimea Bay Beach Park aan de noordkant van het eiland gereden. We hebben leuk even gesnorkeld, ik had nog het geluk om een kleine rog te zien, en op een gegeven moment vond Danko een zonnehoed in het water. Hij zette die op, en ging daarna gewoon verder met snorkelen, hahaha!! Echt, het zag er zo koddig uit! Hij nam een foto van zichzelf om te zien hoe hij eruit zag en moest er zelf ook om lachen. We zijn van het ene uiteinde van de baai naar het andere uiteinde gezwommen, waar we nog allerlei plukjes koraal op de rotsen aantroffen. Het deed me ergens aan graffiti denken, een grappig gezicht! Danko is met hoed en al weer terug gezwommen naar waar we begonnen waren, en klaagde er daarna over dat het ding hem afremde met zwemmen, hahaha! We hebben ons even laten opdrogen, zijn even langs de kust gereden naar het uiteinde van de weg, gevolgd door een ijsje in Haleiwa. Hoewel vrij toeristisch met de voorspelbare winkeltjes in alle schattige gebouwtjes vond ik dat een leuke sfeer hebben. Ondertussen waren Ulf en Bianca terug van hun uitstapje van de dag, konden we even douchen in hun appartement en daarna zijn we met z’n vieren gewoon heerlijk uit eten geweest.

Op dinsdag zijn we de middag (niet de dag, haha!) begonnen met even snorkelen bij ons hotel, nu in de andere richting dan een paar dagen ervoor. En we zagen een schildpad, die waren we nog niet tegen gekomen! Alleen juist op een plek met naar onze smaak teveel stroming richting zee, dus we hebben er niet te lang naar gekeken, maar we hadden ‘m tenminste gezien! Na even opdrogen en even heerlijk onder de palmbomen luieren en lezen zijn we toch maar vertrokken omdat we die middag nog graag de oostkust van het eiland wilden bekijken. Vanuit Honolulu namen we de Likelike highway naar Kaneohe en dat was leuk rijden! Mooi door het groen de drukte van de stad uit, en door een tunnel kwamen we aan de natte kant van het eiland. En hier was dan eindelijk de tropisch groene begroeiing, met groene kliffen aan de ene kant en palmbomen en de zee aan de andere kant en voelde het als Hawai’i (dit is ook het gedeelte van het eiland waar ze bijvoorbeeld Jurassic Park en Lost hebben gefilmd). Dit vond ik het mooiste stuk van het eiland! We hebben de kust gevolgd tot Haleiwa en zijn over het eiland weer terug naar Kahala gegaan, waarbij we Honolulu en de bijbehorende file op de snelweg niet konden vermijden. Het was superleuk dat we een weekje strandvakantie aan deze conferentie-op-onlogische-locatie (want dure bestemming en hartstikke ver reizen voor iedereen) vast konden plakken, maar onder andere door de drukte van Honolulu vinden we O’ahu toch wel (een stuk) minder dan de andere eilanden van Hawai’i waar we geweest zijn.

Eergisteren wilde Danko nog wel graag gaan bodyboarden in Waikiki en liet ik me ontvallen dat het jammer was dat we daar geen hotel meer hadden, want dan had ik kunnen gaan hardlopen. Met onmiddellijk het idee het hotel te bellen om te vragen of dat misschien ook zou kunnen, maar Danko was mij al voor. De fitnessruimte is eigenlijk alleen voor gasten, en de vraag of je die zou mogen gebruiken hadden ze niet willen beantwoorden, maar ze hadden ook gezegd dat ‘als je wist waar het was, dan wist je waar het was’. Ok dan! We zijn naar Waikiki gereden, hebben geparkeerd en ik ben inderdaad de fitnessruimte binnen geslopen en heb heerlijk hardgelopen. Zo fijn! En daarna ben ik nog met Danko wezen bodyboarden, die ondertussen precies had uitgevonden hoe je het beste met de stroming mee van het strand af kunt zwemmen tot het ideale punt om met je bodyboard één van de lange, rollende golven te nemen. En oh, wat was dat leuk! Deze golven blijven maar doorgaan en met een beetje geluk duwen ze je wel honderd meter verder. En dat in verder heel kalm water, met uitzicht op Waikiki, met Diamond Head in de verte en in de ondergaande zon. We grapten al dat we het nu voor altijd voor onszelf verpest hebben want zo ideaal zullen we het wel niet meer vinden, maar wat was dat leuk!

Gisteren wilden we nog wel een keertje gaan snorkelen, maar wisten we niet zo heel goed waar dan. Uiteindelijk reden we nog een keer naar Kahe Point Beach Park, waar we wel even naar de veel hogere golven dan de vorige keer hebben staan kijken voor we het water in zijn gegaan. Het was even doorzwemmen om door de branding te komen, maar daarna was het snorkelen beter dan we ons herinnerden. Dat is wel iets dat we hier jammer vonden in vergelijking met de andere eilanden: er zijn langs niet zoveel goede snorkelplekjes.

Aan het eind van de middag hebben we Ulf en Bianca opgehaald om nog even bij ons hotel aan het strand te zitten en pootje te baden voor de liefhebbers en daarna zijn we nog een laatste keer samen uit eten geweest. Het was zo leuk dat we deze week zoveel dingen samen konden doen! En dan vliegen we vanavond weer naar huis, waar het ondertussen al gesneeuwd heeft. Dat is ergens nog een gek idee!