Terug uit Europa

Na onze geweldige vakantie vlogen we via München terug naar huis. Omdat we de hele dag hadden om daar naartoe te rijden, en we al vaak genoeg Nationalpark Hohe Tauern aangegeven hadden zien staan langs de snelweg in Oostenrijk, besloten we dat op de toeristische manier te doen, via de Grossglockner. Veel leuker dan via de snelweg! We vonden het allebei alleen wel jammer om Zuid-Tirol achter ons te laten. Danko had bekeken waar hij langs wilde rijden en via Brunico zijn we het Gsiesertal ingereden, waar we al vrij snel even ergens gestopt zijn om even broodjes te eten voor het middageten. En maar goed ook, want min of meer per ongeluk zag Danko dat we een dal te ver waren, hahaha! Daar waren we anders vast pas veel later achter gekomen! Nu hoefden we gelukkig maar een klein stukje terug te rijden, de weg naar de Passo Stalle op – precies achter een flinke regenbui die ons ondertussen in had gehaald. We zijn eventjes ergens gestopt om koffie te drinken en de bui voorbij te laten gaan, en daarna was het weer stralend zonnig en konden we de mooie omgeving weer zien. Een mooi groen dal omringd door bergtoppen met een laagje poedersneeuw op de top, een mooi gezicht! Aan het eind moesten we even wachten voor een stoplicht voordat we het erg smalle weggetje naar de top van de pas – en de grens met Oostenrijk – konden nemen. En daar zagen we dat die pas maar een kwartier per uur open is, we hebben erg geluk gehad dat we daar niet drie kwartier hebben moeten wachten!

Via een mooi dal namen we de weg naar Heiligenblut, tussen de groene bergweiden en schattige dorpjes door, tot het begin van de weg de bergen over. En daar bleek dat het ondertussen toch wél verplicht was sneeuwkettingen te hebben (wat we gedurende de dag wel in de gaten gehouden hadden), die wij met onze huurauto natuurlijk niet hadden. Je kon de dame zien kijken toen wij op de vraag of we alleen even boven wilden kijken antwoordden dat we naar München moesten! Heel lief werd er even gebeld en mochten we toch doorrijden, pfoe!! Wat een geluk, want we hadden anders echt een flink eind terug moeten rijden. Nu konden we genieten van nog weer een erg indrukwekkend, (en koud!) berglandschap want het vroor al bovenop. Geen wonder dat ze hadden gezegd dat we niet moesten treuzelen onderweg want daar wil je toch liever niet rijden als de weg in een ijsbaan veranderd is! Al zijn we natuurlijk wel een paar keer heel eventjes gestopt om toch een paar foto’s te kunnen maken. Echt erg leuk dat we hier toch langs konden en van de mooie uitzichten konden genieten! Daarna kwamen we volgens goed gebruik aan de noordkant van de Alpen in de regen terecht, en waren we rond half elf bij ons hotel op het vliegveld.

Na een korte nacht ging de wekker om half vijf (gaap!) voor onze vlucht naar Parijs, vanwaar we een directe vlucht hadden naar Denver. De drukte en wachtrijen tussen de terminals hebben we omzeild door eerst op ons gemak in een lounge te gaan ontbijten, waarna er erg prettig helemaal niemand bij de paspoortcontrole was, of de lift en de bus die we moesten nemen. Al vrij snel konden we instappen in ons volgende vliegtuig, waarna we zagen dat er een kwartiertje vertraging was dat opliep tot ruim een half uur, gevolgd door de melding dat er iets niet in orde was met een deur en dat meer informatie zou volgen. Wat bleek te zijn dat we weer mochten uitstappen en dat het wel even zou duren voordat er een vervangend vliegtuig was. Uiteindelijk zijn we ruim vier uur later richting Denver vertrokken, en zo heel erg was dat eigenlijk niet behalve dat de dag er wel erg lang van werd.

De volgende dag konden we enigszins rustig opstaan maar hadden we direct 's middags op het bedrijf bezoek van een program manager van DOE. Dat kwam zo uit en kon niet anders maar het was ook een beetje ongelukkig dat er onmiddellijk officiële verplichtingen waren zeg maar, zo vers uit het vliegtuig. Op vrijdagmorgen zijn we samen eerst maar eens een rondje wezen mountainbiken, en op zaterdag zijn we naar Jamestown gefietst. En eigenlijk is dat geen klim, herontdekten we, want dat kun je gewoon op je buitenblad doen, en het is ook geen afdaling want je moet wel flink meetrappen. Geef ons maar de bergen in Europa! Op zondag wilden we nog wel een frisse neus halen maar was het wel een beetje een gevalletje van 'wat zullen we nu dan fietsen want de leuke dingen hebben we al gehad' (tja, later in de week nog gevolgd door de realisatie dat lange rechte wegen gewoon echt heel erg saai zijn op de fiets).

Ik begon de werkweek met hardlopen op maandagmorgen, terwijl Danko al weer erg druk met een proposal aan het werk was. Het voorstel om dat in te mogen dienen had hij al terwijl we op vakantie waren geschreven en ingestuurd, en nu wilde men dit graag snel hebben. In de hoop dat het iets oplevert!

Op woensdagavond hadden met Anne en Ineke die hier op vakantie waren afgesproken om uit eten te gaan. Dat was supergezellig! Op donderdagmiddag zijn ze nog even op het bedrijf wezen kijken en 's avonds hebben we nog een keer samen gegeten. Zo leuk dat dat kon!

De volgende dag werd aan het eind van de ochtend mijn slimme fiets bezorgd. Sinds ik mijn loopband op Zwift heb aangesloten was mijn interesse daarvoor helemaal gewekt, en net voordat we naar huis vlogen zag ik dat het type waar ik de meeste interesse in had echt heel erg in de aanbieding was – voor maar een paar dagen. Dat was niet per se hoe snel ik zo'n beslissing eigenlijk wilde nemen, maar deze kans kon ik niet voorbij laten gaan. Veertig procent korting een paar dagen later had ik 'm dus al in huis! Nu nog ruimte maken in de kelder zodat ik de loopband kan verplaatsen en de fiets neer kan zetten, dus het gaat nog even wat moeite kosten voor ik 'm kan gebruiken, maar ik ben er nu al blij mee!

Voor die middag hadden we onze coronaherhaalprik gepland. Met volgende week een grote internationale conferentie met mensen vanuit de hele wereld leek dat wel een goed idee. Zo achteraf was het alleen niet zo'n goed idee dat ik die ochtend nog ben wezen hardlopen, want van deze prik had ik flink wat meer last dan Danko. Het was goed dat we drie dagen weekend hadden, want aan de eerste twee had ik niet bijzonder veel! We zijn op zondag nog wel een stukje met de Porsche wezen rijden omdat ik een beetje genoeg had van het bank-hangen en er wel even uit wilde. Danko bedacht dat we wel een ijsje konden gaan eten in Nederland, alleen bleek dat zaakje dicht toen we er eenmaal waren. Dus reden we weer terug naar huis, en onderweg zei Danko dat we dan de Peak to Peak ook weer eens gezien hadden, en we dat voorlopig dan ook niet meer hoefden te doen vanwege saai. Kort gezegd zijn we eigenlijk best erg uitgekeken hebben we ons hardop gerealiseerd. Wat nog eens werd benadrukt toen we op maandag even de stad in gingen en ergens koffie wilden drinken, we wel drie keer gekeken hebben of bijna tien dollar voor twee drankjes wel kon kloppen, je daar in een lompe beker wel veel meer koffie voor krijgt dan je had willen hebben maar zonder lepeltje om mee te kunnen roeren, en je naast de drukke weg wel buiten kunt zitten maar dat 'terras' echt een veel te groot woord is voor de paar tafels en stoelen die er slordig staan. We vroegen ons al af wat we onszelf aandoen door veel in Europa te zijn!

De kastjes voor onze wasruimte waren ondertussen ook onderweg, alleen duurde het even om die dan ook daadwerkelijk afgeleverd te krijgen. Toen wij van tevoren aangaven niet een hele middag thuis te kunnen blijven om ze in ontvangst te nemen kregen we vanuit de bouwmarkt de vraag waarom we de bezorging geweigerd hadden en duurde het tot eergisteren voor ze dan toch nog gebracht werden. Maar ze zijn er! Danko heeft ze uit de dozen gehaald en het ziet er allemaal mooi uit, zelfs nu ze alleen nog maar in de bibliotheek staan!