Onverwacht alweer op reis

Zo plotseling terug in de winter, met het koude weer en de niet zo mooie weersvoorspellingen, en het feit dat er nu tijd was en dat het al veel langer de bedoeling was een keer te doen, zag Danko zijn kans schoon vorige week en boekte een ticket naar Californië, om in Santa Barbara een bedrijf op te zoeken waar we mee samen werken, zijn racefiets mee te nemen, en dan een paar dagen langer te blijven om lekker te kunnen fietsen. Ik mocht mee als ik wilde, maar ik wist niet wat ik wilde! Ergens had ik er ook wel naar uitgekeken om thuis rustig een beetje aan te pruttelen richting Kerstmis, in plaats van direct weer op pad te gaan. Het feit dat we maar één hardschalen fietsdoos hebben leek het einde van die overweging, totdat Danko er prompt ééntje op de Amerikaanse versie van Marktplaats vond en ik die een dag later kon gaan ophalen. Ik boekte met mijlen een gratis ticket dat ik altijd nog af kon zeggen, en na nog een paar dagen twijfelen besloot ik toch mee te gaan. Alleen thuis zijn was ook niet het leukste idee!

En zo vlogen we afgelopen woensdag (alweer) naar Los Angeles, waar we (ook alweer) een huurauto opgehaald hebben en vervolgens naar Santa Barbara zijn gereden. We waren er aan het begin van de avond, zijn gezellig even ergens wezen eten en daarna heeft Danko de fietsen in elkaar gezet.

De volgende morgen moest er eerst even een beetje gewerkt worden (geinig genoeg had Danko een videovergadering met gedeeltelijk dezelfde mensen die hij ’s middags op ging zoeken, haha!) en daarna zijn we een stuk wezen fietsen. Danko had een leuk weggetje gevonden, dat door een aantal mooie woonwijken vol bloemen, palmbomen en cactussen langzaam de stad uit kronkelde. Duidelijk waren we weer heel ergens anders! We klommen al snel een flink stuk boven het landschap uit, met mooie uitzichten over de kust en de eilanden die daar vlak voor liggen. We hadden er ideaal weer voor, net twintig graden, zonnig maar niet heet, ideaal! Eenmaal buiten de bebouwing was het landschap droger en minder fleurig, en min of meer ongemerkt zijn we een heel stuk de heuvels in gefietst. Hoever dat merk je eigenlijk pas echt als je gaat afdalen, want dat was een heel stuk langer dan ik gedacht had! Aan het begin van de middag waren we weer terug bij het hotel en was het wel de hoogste tijd om eens brood te eten want we hadden wel trek van al dat klimmen!

’s Middags is Danko bij het bedrijf geweest, en heb ik fijn even een half uurtje krachttraining gedaan met wat kerstmuziekjes erbij. Met het zonnige klimaat, aan de kust, en de tropische begroeiing vergeet je anders nog dat het winter is en de feestdagen eraan komen! ’s Avonds zijn we erg gezellig uit eten geweest en kon ik Ray en Ines, waar Danko veel mee heeft samengewerkt de laatste tijd, ontmoeten.

Op vrijdag hebben we de dag ongeveer hetzelfde ingedeeld, en zijn we aan het eind van de ochtend weer een stuk wezen fietsen. Eerst een stukje langs de kust tot in Montecito, vanaf daar nog een stukje zuidelijker totaan Toro Canyon, welke we een stuk omhoog gefietst zijn. En dat was steil! Ik kon mijn benen wel voelen van de dag ervoor en erg van harte ging het steilere gedeelte zeg maar niet! We namen vanaf daar een klein weggetje waarvan het begin zo steil was dat ik het maar heb gelopen, en wat daarna erg leuk langs de heuvels kronkelde terug richting Santa Barbara. Een beetje op en een beetje neer, met mooie uitzichten over de kust. Zo rond etenstijd waren we weer terug bij het hotel na een leuk stuk fietsen!

Danko had ’s middags nog van allerlei dingen met Ray te bespreken en ik heb rustig in de lobby van het hotel zitten werken – want daar was kersversiering en op onze kamer niet! ’s Avonds zijn we gezellig met Ray uit eten geweest, en voor de volgende morgen hadden we afgesproken om samen een flink eind te gaan fietsen. Het is handig als je op die manier op sleeptouw genomen kan worden!

En een flink stuk fietsen hebben we inderdaad gedaan! Eerst nog een keer dezelfde klim die we op donderdag ook gedaan hadden, maar in plaats van om te draaien zijn we nu doorgefietst, met mooie uitzichten over de kust en de heuvels landinwaarts, nog een paar extra stukjes klimmen om daadwerkelijk het hoogste punt te bereiken en daarna een lekker lange afdaling. We hadden ruim 1300 hoogtemeters gemaakt dus we waren wel even bezig om dat weer allemaal omlaag te rijden! Eenmaal beneden waren we in het noordelijkste stukje van Santa Barbara, en zijn we door de stad weer teruggefietst naar ons hotel, met een ommetje langs de pier zodat ik even een kaartje kon kopen. Gelukkig ging het laatste stuk meest omlaag want omhoog ging alleen nog maar op het kleinste verzetje en dan niet al te snel!

Er was dan ook ongeveer niks beters om eenmaal terug even te zitten en brood te eten, en aan het eind van de middag zijn we nog even naar het centrum gereden om daar een beetje rond te kijken. Er is een winkelstraat die gedeeltelijk voetgangersgebied is met allerlei winkels, barretjes en cafeetjes, leuk om even langs te wandelen maar we hebben ons toch niet geroepen gevoeld om ook maar ergens naar binnen te gaan. We deden nog wat boodschappen, en hebben daarna heerlijk even buiten op ons balkon gezeten, want daar was het nog warm genoeg voor, fijn!

Vanmorgen werden we wakker met heel ander weer, want het was bewolkt, het waaide iets harder en het zag er een stuk frisser uit (maar dat was het niet). We hebben eerst maar eens lekker lang de tijd genomen om op te staan en te ontbijten, en aan het eind van de ochtend zijn we op pad gegaan om nog een laatste rondje te gaan fietsen. Eerst een stukje langs de kust, daarna het onderste stuk van Toro Canyon, en vanaf daar via leuke weggetjes door allerlei woonwijken weer in de richting van het hotel, met woningen variërend van enorme villa’s te zien aan de enorme toegangspoorten en opritten tot veel normalere huizen. Dat was weer leuk! En het viel ons alweer op dat de wegen ongeveer verlaten waren, we zijn toen we eenmaal van de doorgaande weg af waren zo goed als niemand tegen gekomen. Dat kun je je rond Boulder niet meer voorstellen, we realiseerden ons de laatste paar dagen dat we in wat ondertussen eigenlijk een heel erg druk gebied geworden is wonen.

Vanmiddag had Danko nog weer met Ray afgesproken (ik zou nog zeggen dat de heren nooit uitgepraat gaan zijn!) en heb ik op mijn gemakje wat gelezen, even in de lobby gezeten om wat te schrijven en een beetje te werken, met een beetje kerstmuziek op de achtergrond, en we zijn net terug van even ergens warm eten. In wat eruit zag als een verlaten gebouwtje waar we toevallig op de fiets langsgekomen waren bleek een leuk Italiaans restaurantje te zitten waar we lekker gegeten hebben. Nu ‘even’ de fietsen inpakken (Danko is er handig in ondertussen!) en dan vliegen we morgen weer terug naar huis na dit min of meer onverwachte uitstapje. We hebben behalve dat het nuttig was een paar leuke dagen gehad!