Rondje Europa

Eens, heel lang gelede.. – oh nee, DRIE weken geleden zijn we de rest van onze reis begonnen per taxi, want we hadden geen zin om met een paar zware koffers door de stad te sjouwen. Eenmaal bij Europcar kregen we in plaats van de Audi A3 die we gehuurd hadden een A4 turbodiesel mee, dat was een leuke meevaller! Met behulp van het wel erg eenvoudige kaartje van de stad dat we meekregen zijn we toch in één keer goed de stad uitgereden. Het was leuk om onderweg naar het noorden het landschap steeds te zien veranderen en ergens voor Narbonne zijn we gestopt om – met uitzicht op de Middellandse Zee! – even een paar broodjes te eten. Het was opmerkelijk hoeveel vriendelijker de persoon was aan wie we eerst in het Engels en daarna in een poging tot Frans om jam vroegen! Er was bijna geen verkeer op de weg en dus konden we lekker opschieten. Toen we ’s avonds iets wilden gaan eten begon onze kennismaking met de Franse slag. De afslag voor het eerste restaurant kwam namelijk uit op een parkeerplaats die in allerlei richtingen ging zonder ooit bij het restaurant uit te komen (waar je achter komt na een paar rondjes over die parkeerplaats). Waarschijnlijk omdat het niet bij de tolweg hoort, maar irritant was het wel! We wilden niet de auto maar ergens in het donker parkeren en dan verderop iets gaan eten, dus zijn we maar weer verder gereden. Bij het volgende snelwegrestaurant ging de parkeerplaats wel totaan de deur, maar hadden ze alles afgezet zodat je er nog niet bij kon komen. Omdat we wel wilden eten zijn we met een beetje creatief rijden nog redelijk dichtbij gekomen en mochten we binnen eten gaan bestellen bij iemand die alleen Frans kon verstaan. Gelukkig kom je met wijzen ook een heel eind!

Het plan was om na het eten nog een beetje verder te rijden en dan een hotel te zoeken, alleen stonden die opeens nergens meer aangegeven. Toen er dan eindelijk eentje op de borden stond, was er alleen een parkeerplaats en was het hotel via een brug aan de andere kant van de weg. Dus wij de snelweg af, aan de andere kant er weer op, en bij het hotel er weer af, om er dan achter te komen dat je je credit card of bankpas in een soort automaat moet steken om een kamer te krijgen, en dat dat niet werkt. Uiteindelijk duurde het tot elf uur ’s avonds en tot bij Nancy voor we vanaf de snelweg een paar hotels zagen op een punt waar er ook een afslag was. Omdat er erg veel neonlicht was dachten we dat we er dan wel gemakkelijk naartoe moesten kunnen rijden, maar er ging weer geen één weg in de goede richting! Dus wij weer terug naar de snelweg, een stukje in de andere richting om bij de goede afslag te komen, om er dan achter te komen dat het ene hotel vol is en het andere hotel een zelfde soort betaalautomaat heeft die onze pasjes niet aanneemt. Gelukkig was de beheerder zo vriendelijk om met zijn bankpas te betalen nadat wij ergens gepind hadden!

De volgende dag zijn we door Luxemburg en België naar Weeze gereden waar we mooi midden op de middag aankwamen. Fijn om Hetty en Chris weer te zien! Na in Oberhausen winkelen en naar de kerstmarkt, erg lekker uit eten, naar de kerstmarkt in Xanten en lekker met thee op de bank zitten was het al erg snel weer tijd om verder te gaan. Op zondag zijn hebben we koffie gedronken bij Daan, zijn we met Sandra en Chiel naar hun nieuwe paardje gaan kijken, en was het na de boerenkool alweer tijd om naar Denekamp te rijden. Haa, weer thuis, dat was lang geleden! We hadden zowaar de tijd om één keer even een uurtje te gaan fietsen, en verder hebben we een heleboel oude spullen opgeruimd, ongeveer de hele voorraad Conimexmixjes van de supermarkt opgekocht (en kijken dat sommige mensen deden :-D), heel even Matthijs en Rose verrast door opeens voor de deur te staan (de ‘All you need is love Kerstspecial-gezichtsuitdrukkingen waren priceless!), Kolonisten gespeeld, nog een keer lekker uit eten geweest, en Carolien niet gezien omdat ze met griep in bed lag, dat was wel erg jammer :-(. En alweer duurde het maar heel even voor we alweer afscheid moesten nemen, dat vind ik toch elke keer echt helemaal niks!

Tussen de middag hebben we nog bij Hetty en Chris gegeten en nadat we daar ook afscheid van hadden genomen konden we dan echt aan de terugreis beginnen. Omdat we geen zin hadden om nog een keer lang naar een hotel te moeten zoeken hadden we er al eentje geboekt, het is een stuk fijner als je zonder zoeken er gewoon naartoe kunt rijden! Net als op de heenweg kwamen we redelijk dicht langs de Mont Ventoux, en omdat we toch wel genoeg tijd hadden hebben we een mooi ommetje gemaakt! We konden niet helemaal tot de top omdat de pas was afgesloten, maar het was erg leuk om een stukje van de snelweg af te gaan en daarna lekker buiten in het zonnetje op een terrasje te zitten!

Na ons uitstapje zijn we verder gereden tot we warm wilden gaan eten, en dat was een erg aparte ervaring. We denken dat de serveerster dacht dat ze met Amerikanen te doen had, dus wilde ze ons niet verstaan, zei ze geen boe of bah en kon er geen lachje af, en kwam ze alleen langs om borden op tafel te smijten en ze weer weg te halen. Tegen de andere mensen was ze dan weer heel vriendelijk, werden er praatjes gemaakt en kwam ze constant vragen of alles naar wens was. Heel raar en niet erg prettig! We zijn dus lekker snel verder gereden totdat we in Barcelona waren. Het enige dat we daar hoefden te doen was richting het vliegveld rijden om bij ons hotel te komen, en daar hebben we minstens een uur langer over gedaan dan hoeft! We hadden op de kaart gekeken welke wegen we moesten hebben om bij het hotel te komen, alleen was het probleem dat sommige borden zo verschrikkelijk vol met informatie staan dat je er nog niet de helft van kunt lezen voordat je een besluit moet nemen welke richting je op een splitsing moet hebben, of welke afslag je (niet) moet nemen. En als je het dan fout doet, dan kun je of niet omdraaien waardoor je een flink eind de verkeerde kant uit gaat, of je moet van de weg af gaan, de oprit voor de andere richting vinden, en dan opnieuw proberen om daar te komen waar je wilt zijn. Pfoe! We waren blij dat er verder bijna niemand op de weg was zo laat op de avond! Na een kort nachtje slapen zijn we dan anderhalve week geleden weer in Denver aangekomen, waar we voordat we naar huis konden eerst nog de auto uit de sneeuw mochten graven.

Die hele week kwam er dus niet zoveel van ons plan om lekker vaak te gaan fietsen want er lag nog veel te veel sneeuw op straat en het was met minstens tien graden onder nul ook veel te koud om überhaupt buiten te willen zijn! We hebben dus voornamelijk gewerkt en lekker binnen gezeten, en we hebben een weekendje Las Vegas geboekt :-D. We hadden namelijk tegoedbonnen gekregen van Delta omdat we op de terugweg uit Japan zulke asociale mensen achter ons hadden zitten, en we wilden ook graag even met z’n tweeën er tussenuit zonder verdere verplichtingen als conferenties waar Danko altijd wel gewoon moet werken. Oh ja, en we vertrekken overmorgen!