Kan het nu ophouden?

Het weer.. we worden er een beetje moe van ondertussen. Het is namelijk te wisselvallig om een touw aan vast te knopen, de laatste tijd hebben we zowel dagen van bijna 20° C gehad en twee sneeuwstormen waarbij meer dan twintig centimeter sneeuw viel. Heel normaal voor de tijd van het jaar, maar als het nu eens afgelopen zou zijn zouden we dat he-le-maal niet erg vinden!

Twee weken geleden was ik een paar dagen alleen thuis omdat Danko weg was voor zijn werk. Dat vinden we allebei maar niks, alleen thuis is saai en alleen op reis is ook saai! Op zaterdag was het heel mooi weer en ben ik lekker in het zonnetje naar Jamestown gefietst. Daarna was ik van plan om tuinkruiden te zaaien en lekker buiten in de zon te zitten, maar daar was het niet warm genoeg voor helaas. 's Avonds ben ik begonnen om zelf Limoncello (citroenlikeur) te maken. We hebben meestal wel een fles in de vriezer staat en nu had ik op tv gezien hoe je dat ook zelf kunt maken. Helemaal niet moeilijk, dus dat leek me wel leuk om zelf ook eens te proberen! Ik heb dus van een paar citroenen het buitenste laagje van de schil eraf geschild en dat in een pot met wodka gedaan. Morgen heeft dat twee weken staan trekken en kan ik er suikersiroop bij gaan doen. Dat laat ik dan nog weer een poosje staan voor we het kunnen proeven. Ik ben erg benieuwd hoe het smaakt, maar tot nu toe is de wodka al mooi geel geworden dus tot zover lijkt het goed te gaan!

Op zondag was het geheel in de stijl van het wisselvallige weer bewolkt en koud en aan het sneeuwen, dus ben ik toch nog een keer gaan skiën. Eigenlijk dacht ik dat het weekendje bij Breckenridge wel de laatste keer zou zijn, maar dus niet! Het begon allemaal al goed op de heenweg. Het laatste stuk omhoog naar de tunnel door de continental divide was wel heel erg glad door alle sneeuw, inclusief langzaamrijdend en af en toe een beetje wegslippend verkeer. Niet heel fijn, maar het ging gelukkig allemaal goed.
Ik had 's ochtends eerst lekker een beetje uitgeslapen en dus kon ik in Keystone heel mooi vooraan parkeren :-). Volgens de voorspellingen zou het heel koud zijn, maar dat viel gelukkig hartstikke mee, al waaide het wel erg hard. Eenmaal boven op de berg begon ik me wel af te vragen of skiën nou wel zo'n goed idee was geweest, want wat ze omschreven als 'packed powder' vond ik namelijk net een ijsvlakte, niet mijn favoriet! Gelukkig voor mij werd er midden op de middag een piste opnieuw geprepareerd, en stond ik precies toen die weer open ging bovenaan! Ik kon dus als een van de eerste mensen die piste af, er is niks beters! Tenminste, dat vind ik!
In de lift had ik iemand horen zeggen dat het flink glad was op de weg en dat er een lange file stond op de I-70. Ik ben dus niet heel lang door blijven skiën omdat ik graag terwijl het nog licht was naar huis wilde rijden. Voor de zekerheid ben ik het eerste stuk over de Loveland Pass gegaan zodat ik een stuk van de file kon vermijden. Daar was het ook glad op straat, en op een gegeven moment stond de pickup truck waar ik een stuk achter reed ineens overdwars op de weg! Het is best een heel apart gezicht hoe snel dat gaat! Eenmaal op de snelweg was er inderdaad een file, maar gelukkig had ik daar het meeste al van omzeild. Vlakbij Denver op Floyd Hill (de laatste steile heuvel voor je de bergen uit bent) was de volgende opstopping, dit keer door twee vrachtwagens die in de twee rechter rijbanen bijna stilstonden omdat ze door alle sneeuw bijna niet meer omhoog kwamen. De auto voor mij zorgde er nog bijna voor dat de laatste rijbaan ook stil kwam te staan omdat ze een auto voor wilden laten die ook al zo goed als niet meer vooruit kwam. Dat zag ik helemaal niet zitten en blijkbaar was ik overtuigend in mijn uitingen daarvan, ahum...
Eenmaal uit de bergen dacht ik dat het dan wel afgelopen zou zijn met alle sneeuw en gladheid en dat ik hete laatste stuk rustig naar huis kon rijden, maar tussen Golden en Boulder was er een white out. Dan sneeuwt het zo erg dat je geen hand voor ogen meer kunt zien omdat alles even wit is. Als ik dertig kilometer per uur ging kon ik nog net af en toe genoeg van de strepen onderscheiden om op de weg te blijven, maar fijn is anders! Ik was erg blij toen ik weer heelhuids thuis was!


Vorig weekend hebben we met de buren film gekeken en van tevoren samen gegeten. Zij hadden pizza gemaakt en ze vroegen of wij een toetje mee wilden nemen. Ik bedacht toen dat ik weleens kon proberen om moorkoppen te maken, want daar had ik wel zin in. De eerste soezen waren niet helemaal geweldig omdat ik de oventemperatuur niet goed had omgerekend, maar de tweede poging was in ieder geval erg goed gelukt! Daarna slagroom kloppen, soezen vullen, chocoladesaus gemaakt met een beetje Baileys, en mijn eindresultaat zag er beter uit dan het voorbeeldplaaatje, hahaa! Succes!! Ik was ook best wel een beetje trots dat het er zo mooi uitzag! Het voordeel van de niet zo goed gelukte soezen was dat we een beetje konden voorproeven en de rest van de chocoladesaus opeten, jumjum! En de moorkoppen waren ook ERG lekker, zelfs 'absolutely delicious' volgens de buurtjes :-D.

Maandag was het tijd voor de volgende tandartsafspraak, dit keer om twee vullingen te vervangen. Ik was zelfs niet eens zenuwachtig, maar dat veranderde wel toen ik met verdoving en al nog flink wat voelde van het weghalen van de oude vullingen, auw! Gelukkig voor mij vindt de tandarts dat je er helemaal niks van zou moeten voelen, en werd er nog een ander verdovingsspulletje bijgespoten. Dat hielp nog niet, dus kwam het derde soort spulletje er aan te pas. De eerste twee moesten een poosje inwerken, maar die derde werkte onmiddellijk. Duidelijk een paardenmiddel, haha! Daarna duurde het even voordat alles klaar was, want naast één van de vullingen zat een gaatje omdat er een stukje van de vulling af was. Dat gaatje was alleen nog maar het begin, want de hele kies was één groot gat onder die vulling :-(. Op hoop van zegen zit er nu een nieuwe vulling, maar omdat er tamelijk weinig tand over was kan het zijn dat daar op een gegeven moment ook een kroon op moet komen. Ik begin nu ook wat minder gelukkig te worden met mijn oude tandarts in Nederland, want omdat die toch echt wel dingen over het hoofd gezien heeft zit ik nu met een aantal niet zo gezonde tanden en de bijkomende reparatiekosten. Niet fijn en een duur grapje!

En dan begint morgen al mijn weekend, want ik heb een dag vrij vanwege Spring Break. We waren eigenlijk van plan om dan samen een lang weekendje naar Rapid City te gaan. Dat ligt in South Dakota waar we nog nooit zijn geweest, dicht bij twee Nationale Parken en Mount Rushmore. Alleen gaat het daar zaterdag de hele dag regenen en is er voor alle andere leuke bestemmingen binnen zes tot zeven uur rijden hetzelfde weer voorspeld. Wel jammer, maar dat houden we dan nog maar te goed!