Druk, druk, druk

Vijf weken geleden is het alweer dat ik hier voor het laatst iets schreef! Ik had het de laatste tijd erg druk op het werk en aangezien ik meestal zo tussen het werk door schrijf kwam daar dus even niks van terecht! Vandaag kreeg ik zelfs een email van waarbenjij.nu met als titel 'Tijd niet gezien', haha! Omdat het anders wel een heel lang verhaal zou worden heb ik alles maar een beetje in stukjes opgedeeld, dat leest vast wat makkelijker!


Eerst maar eens het weer: Totaan vorige week was het hier nog volop winter. Elke keer als de wegen net weer een beetje schoon en droog waren kwam de volgende sneeuwbui en lag er weer iets van tien centimeter, waardoor we dan maar weer een paar dagen niet gingen fietsen. Gewoonlijk sneeuwt het voornamelijk in de bergen en niet zoveel in Boulder, maar dit jaar dus niet! En normaal gesproken is het zo rond half februari wel gedaan met het winterweer, maar dat was dit jaar ook niet zo. Gelukkig is het (met nog de nodige kou tussendoor, want het sneeuwde eergisteren weer eens voor de afwisseling..) ein-de-lijk lekker weer aan het worden, fluiten er ineens overal vogeltjes, kan ik weer op de fiets naar het werk in plaats van met de bus omdat het weer langer licht is, en is het al een paar keer warm genoeg geweest om buiten te ontbijten en zonder jas rond te fietsen!


Skiën:
Door het gebrek aan sneeuw in de bergen zijn we niet heel erg vaak gaan skiën. Als de pistes ijzig zijn en/of er gras en zand door de sneeuw komt is dat toch niet zo leuk als in verse sneeuw! Voor Super Bowl Sunday (de dag dat het halve land voor de tv hangt om de kampioenschapswedstrijd football te kijken) was er sneeuw voorspeld in de bergen en zijn we een dagje naar Breckenridge gegaan. Volgens de website hadden ze twaalf centimeter verse sneeuw, maar het meeste ervan hadden ze erbij gefantaseerd! Na een paar uurtjes hadden we het toen ook wel gezien, want het was behoorlijk druk omdat we natuurlijk niet de enigen waren die hadden bedacht dat we wel weer eens konden gaan skiën!

Twee weken later zijn we nog een keer naar Breckenridge gegaan, waar ze toen wel een heleboel verse sneeuw hadden gekregen. In een paar dagen maar liefst net zoveel als tot dan toe de hele rest van de winter! Het enige nadeel daaraan was de werkelijk verschrikkelijke file op de weg terug naar huis. Er zijn wel een paar sluipweggetjes, maar daar staat dan weer een file op door alle stopborden die er staan! In ieder geval hoefden we maar tot iets voorbij Idaho Springs op de snelweg te blijven, want we hebben een klein ommetje langs Black Hawk gemaakt voor het avondeten. Sinds we een gokkerspasje hebben van het casino krijgen we elke maand een heel handig twee-voor-één bonnetje voor het buffet, of gratis $5 tegoed voor een fruitautomaat, maar dat is lang niet zo interessant, haha!

Twee weken geleden hadden we weer samen met wat anderen een huisje gehuurd zodat we nog een weekend konden gaan skiën. Dit keer had Hans een goedkoop huisje gevonden in Blue River (ten zuiden van Breckenridge). We zijn vrijdagavond weggegaan en hebben ’s avonds zowaar nog iets van de Olympische Spelen gezien. Eigenlijk hebben we er vrij weinig van gekeken. De manier van sportverslaggeving hier spreekt ons niet zo aan, helemaal als alles door elkaar wordt uitgezonden en je maar moet afwachten wat je ergens van te zien krijgt omdat veel dingen ingekort worden.

Op zaterdag zijn we gaan skiën in Breckenridge. We zijn samen met Tony en Julisa lekker rustig opgestaan, in plaats van zoals Hans en Justin heel vroeg de deur uit te rennen zodat je met de eerste lift mee kunt. Het was de bedoeling dat we de twee vroege vogels zouden bellen zodra we ook op de piste waren, maar omdat er met de telefoon geen doorkomen aan was hebben we maar lekker met z’n tweeën geskied. ’s Avonds hebben we met z’n allen heerlijk met een drankje in de hot tub gezeten en daarna werd er door Hans en Justin een ‘steak dinner’ verzorgd: biefstuk van de barbecue, gepofte aardappels met zure room en salade. Mmmm!

Op zondag zijn we met z’n allen naar Keystone gegaan. We waren alleen net niet laat genoeg om mooi vooraan te parkeren (vanaf een uur of twaalf gaan er alweer mensen naar huis waardoor je dan mooi helemaal vooraan kunt staan). Omdat de weersvoorspellingen niet heel erg geweldig waren geweest was het lang niet zo druk als op zaterdag en dat is toch altijd een stuk fijner! Het was ook helemaal niet koud, en dus zijn we nog tot half zes blijven skiën. Keystone heeft namelijk een paar verlichte pistes voor ‘night skiing’, zodat je tot negen uur ’s avonds bezig kunt blijven als je dat wilt. Ik had het nog nooit gedaan (Danko in januari wel met Joris) want meestal is het echt wel te koud nadat de zon onder gegaan is, maar nu was het precies goed!
’s Avonds was het weer tijd voor de hot tub en daarna hebben we een stuk van de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen gekeken. Erg leuk om te zien, alleen was het wel erg irritant dat er tussendoor gewoon een uur lang eerst één of andere comdyshow en daarna het nieuws werd uitgezonden, maar toen hebben we 'lekker puh' de tv uitgezet.

Op maandagochtend zijn we weer naar Boulder gereden, want het was te druk op het werk om een dag vrij te nemen en te gaan skiën. Van tevoren hadden we getwijfeld of we ’s avonds of ’s ochtends terug zouden rijden, maar eigenlijk wilden we na het skien liever met een drankje in de hot tub zitten dan in de file staan. En maar goed ook, want door de sneeuw was de Loveland Pass afgesloten geweest waardoor het vrachtverkeer dat normaal gesproken niet door de tunnels mag er dan toch doorheen moet (en dan wordt al het andere verkeer tegengehouden) en daardoor stond er een file tot negen uur in de avond!


En ook alweer meer dan een maand geleden was ik jarig! Er waren allemaal erg leuke kaartjes en cadeautjes bij de post, sommige dingen waren wel een beetje te laat door de enorme sneeuwstormen aan de oostkust, maar dat geeft niks! Tussen de middag zijn we met Tony gaan lunchen bij Panera Bread, een bakkerij waar ze heel lekker brood bakken en waar ze ook belegde broodjes en soep verkopen. Dat was Tony’s cadeautje, want op de dag dat ik mijn feestje gepland had kon hij niet. Het was in ieder geval erg lekker en gezellig!
’s Avonds zijn we gezellig samen uit eten gegaan bij Carraba’s, een Italiaans grillrestaurant waar ze een toetje hebben dat heel erg lijkt op de slagroomvruchtentaart van de bakker uit Denekamp - en als je jarig bent mag je een gratis toetje :-D. Omdat ik op een dinsdag jarig was hebben we op die dag geen feestje gehouden, want dan kun je er wel vanuit gaan dat mensen of niet komen, of al weer heel snel naar huis gaan. Na het eten zijn we naar Barnes&Noble gegaan om lekker met een grote beker thee boekjes te lezen totdat ze dicht gingen.

Het verjaardagsfeestje hebben we anderhalve week na mijn verjaardag gehouden (feestjes in het weekend van Valentijnsdag is nog zoiets dat niet werkt!) en daarvoor had ik weer zelf taart gebakken. Een Nederlandse appeltaart en ik had me gewaagd aan een kokos-citroen-cheesecake. Ik had nog nooit eerder een cheesecake gebakken, maar het was hartstikke goed gelukt en ook erg lekker!
We waren van plan om voor het feestje nog te gaan skiën, maar er was voorspeld dat het nogal zou gaan sneeuwen in de bergen aan het eind van de middag. En het is natuurlijk niet zo handig om te laat op je eigen feestje te komen omdat je ergens in de file stond! In plaats daarvan zijn we met een leuke omweg via Jamestown naar Nederland gereden. Alles was heel mooi wit overal en in Nederland zijn we in de trein koffie gaan drinken voor we via Ward weer naar huis gereden zijn. We waren mooi op tijd weer thuis en het feestje was heel erg gezellig!

Behalve taart heb ik de laatste tijd ook zelf pizza gemaakt. De broodbakmachine maakt namelijk ook pizzadeeg, en zelfgemaakte pizza is veel lekkerder dan uit de winkel! Omdat deeg maken net iets te lang duurt om na het werk te doen zet ik het 's ochtends aan, zodat het deeg klaar is als ik het nodig heb. Heel handig! Vorige week had ik een beetje haast om op het werk te komen, dus hup meel en toebehoren in het apparaat gemikt, aangezet en snel weggegaan. En toen ik thuis kwam vond ik in plaats van deeg een brood in de broodbakmachine, hahaha! Ik rook vers brood toen ik thuis kwam - wat nou net niet was wat ik had verwacht, maar ik was dus in de haast even vergeten om het apparaat op de deegfunctie te zetten.. Het brood smaakte niet eens zo heel raar ondanks dat het eigenlijk een pizzabodem had moeten zijn, haha!


En dan nog het vervolg op het tandartsverhaal. Voordat ik mijn echte kronen kreeg had ik eerst nog een afspraak met de mondhygiëniste. Als eerste werd er gevraagd wanneer ik voor het laatst mijn gebit had laten schoonmaken (nooit, dus) en ze was tamelijk verbaasd dat dat in Nederland niet een standaard iets is zoals hier. Ik kreeg direct een compliment dat ik dan wel erg goed mijn tanden poets omdat alles zo mooi schoon was! Eerst werd er met een metalen dingetje aan mijn tanden gepeuterd en daarna werd alles nog een keer extra schoon gemaakt met één of ander sonisch waterspuitend apparaatje. Vervolgens werd er gepolijst en geflost, en nadat er gecontroleerd was op mondkanker en er een fluorlaag was aangebracht kon ik weer gaan. Ik had van tevoren geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar dit vond ik helemaal niet erg!

Twee weken geleden was het dan tijd om de tijdelijke kronen voor echte te laten verwisselen. Ik kreeg dus weer een soort slabbetje om en een bril op zodat je geen last hebt van de lamp, en toen was het de bedoeling dat de tijdelijke kronen met een tangetje even losgewiebeld zouden worden. Nou, mooi niet, want dat deed echt veel te zeer! De tandarts kwam dus even wat verdoving spuiten (want ze proberen het eerst zonder omdat dat bij sommige mensen blijkbaar niet heel erg zeer doet) en daarna voelde ik gelukkig niks meer van dat loswiebelen! Nadat de assistente alles mooi schoon gepeuterd had en gecontroleerd had of alles goed paste werd er van elke tand-met-kroon een röntgenfoto gemaakt om te zien of alles echt goed zat. De tandarts heeft daarna de nieuwe kiezen in mijn mond geplakt en daarmee was er hopelijk een eind aan het kronenverhaal! Ik kreeg namelijk de fijne mededeling dat één van de twee tanden wel heel erg gevoelig was en dat die misschien een wortelkanaalbehandeling nodig zou hebben als het zo gevoelig bleef. Ik besloot ter plekke dat dat niet nodig ging zijn, hopelijk heb ik gelijk!