Lang weekend Fruita

We zijn nog maar een paar dagen weer thuis - en in die paar dagen had ik mijn laatste terugkomafspraak bij de tandarts :-D en is Danko ook alweer naar Houston geweest voor een workshop - maar het lijkt alsof het al minstens een paar weken geleden is dat we in Fruita waren. Afgelopen maandag was het namelijk Memorial Day en dus hadden we een lekker lang weekend vrij. Bij drie dagen hebben we het niet gehouden, want nadat ik op donderdagmorgen nog even vanaf huis gewerkt had hebben we alle kampeerspullen in de auto geladen en zijn we tegen het middaguur al richting Fruita vertrokken. Uiteindelijk was dat maar goed ook, want toen we tegen half vijf bij het 18th Road trailsystem in Fruita waren konden we nog net twee mooie kampeerplekken naast elkaar in beslag nemen! We hebben heel strategisch de auto en de koelbox bij de ene plek gezet en onze tent en alle kookspullen op de andere zodat het goed duidelijk was dat allebei de plekken bezet waren, haha! Na een biertje in het zonnetje en avondeten bij het kampvuur was het wachten op Tony. Hij zou na het werk vertrekken en later in de avond aankomen en we waren van plan om op te blijven tot hij er was, maar toen we erachter kwamen dat hij pas om tien uur uit Boulder was weggegaan zijn we lekker gaan slapen!

We hadden een mooi plekje voor de tent zodat er geen zon op stond 's ochtends en we dus niet de tent uitdreven zodra de zon op kwam, dus konden we mooi een beetje uitslapen. Daarna hebben we lekker lang over het ontbijt gedaan waarbij we er wel voor moesten zorgen dat er niks wegwaaide, want er stond nogal een stormachtige wind! Toen Tony eenmaal weer in het land der levenden was (hij was uiteindelijk om drie uur 's nachts aangekomen) hebben we zijn campertje eens van binnen bekeken. Hij heeft namelijk een pick-up truck met een los campergedeelte in de laadbak en dat hadden we nog nooit van binnen gezien. En je zou het niet denken, maar die dingen zijn van binnen een stuk ruimer dan je zou verwachten! Het is ook eigenlijk helemaal niet verkeerd om een lekker groot bed, een douche, en een keukentje bij je te hebben als je een paar dagen weggaat! En dat gevoel was prompt over toen Danko eens had uitgerekend wat het benzineverbruik van zo'n gevaarte eigenlijk is, haha! Dat 'echte' campers een draaikolk in de benzinetank hebben wisten we wel, maar we hadden gedacht dat dit soort misschien een beetje zuiniger zou zijn.
Na het middageten zijn we een aantal van de singletrackpaadjes rondom de camping onveilig gaan maken. De meeste mensen waren heel verstandig 's morgens gaan fietsen omdat het toen nog niet zo heet was, maar daardoor hadden we de paadjes wel zo goed als voor ons alleen! Het was wel een beetje jammer van de wind, want op sommige paadjes waar je anders alleen hoeft te remmen moesten we nu echt bijtrappen om de vaart er een beetje in te houden. Nadat ik bijna van een paadje dat precies over de kam van een heuvel loopt gewaaid was heb ik het voor gezien gehouden en ben ik lekker met een boek in de zon gaan zitten terwijl Danko en Tony nog wat meer gefietst hebben. Ondertussen was Hans ook aangekomen en hebben we samen een poging gedaan om in de harde wind zijn ingewikkelde tent op te zetten. Daarna hebben Danko en ik Tony's ieniemieni douche gebruikt (je kunt je kont niet keren, maar dan hoef je ook niet ergens anders naartoe te rijden om te douchen!) en toen Sergio en Chelsea er ook waren hebben we met z'n allen gebarbecued en ons rotgelachen om Hans zijn reactie op de vliegen in zijn eten. De grootste klacht was namelijk niet dat de beestjes in zijn eten gevallen waren, maar dat ze zo lelijk waren en dat hij nu de rest van zijn eten niet meer lustte, hahaha!

Op zaterdagmorgen heb ik Chelsea overgehaald om mee te gaan fietsen in plaats van te gaan wandelen en zijn we een stuk met de heren meegefietst die een groter rondje gingen doen. We hebben lekker gekletst en toen Chelsea er wel genoeg van had zijn we teruggegaan naar de camping met het idee dat we dan lekker met een drankje in de zon konden zitten totdat de rest terug zou zijn. Dat mocht ook wel, want zonder dat we het in de gaten hadden waren we toch nog drie uur weggeweest! Nou, dat lekker in de zon zitten ging maar een klein beetje anders dan we gedacht hadden! We waren net een paar minuten terug toen Danko belde dat Tony gevallen was (dat overkomt hem wel vaker) en dat er iets niet goed was met zijn schouder. Of we met Hans zijn auto konden gaan tanken en dan naar het begin van het singletrackpaadje rijden waar Tony gevallen was om hem op te halen. Hans zou daar samen met Tony naartoe lopen en op ons wachten (tenminste, dat dachten we) en Danko en Sergio zouden terugfietsen naar de camping. Tegen de tijd dat we terug waren met een volle tank bezine waren Danko en Sergio ook net terug en zei Danko dat hij dan Tony en Hans wel op zou halen. Hij was nog maar net weg toen Hans nogal ongerust opbelde dat hij bijna bij de camping was (hè, maar hij zou toch met Tony wachten op de auto?) en dat hij Tony nog steeds niet tegengekomen was (hè?! waar was die dan gebleven?!). Dus snel Danko gebeld om te zeggen dat niemand wist waar Tony was, maar hij stond hem gelukkig net in de auto te laden. Pfew! En wat bleek nou: Tony's schouder was in ieder geval niet gebroken, en fietsen deed juist minder zeer dan lopen, dus was hij maar naar de camping teruggefietst. Juist! Nadat iedereen douchespullen bij elkaar gezocht had zijn we naar Fruita gereden. Hans ging met Tony naar de eerste hulp en de rest ging eerst douchen om daarna Hans af te lossen. Toen we na het douchen bij het ziekenhuis aankwamen waren ze al zo goed als klaar. De conclusie: de schouder was niet uit de kom, maar het kapsel was uitgerekt en twee botjes waren iets uit elkaar geschoven (vandaar dat je je vinger erin kon steken), wat vanzelf weer goed moet komen. Tony had ondertussen meer aandacht voor hoe 'cute' de verpleegsters waren, erg grappig!
Omdat het ondertussen tien uur was en we nogal honger hadden zijn we bij een Mexicaans restaurant gaan eten. Sergio en Chelsea waren na het douchen teruggegaan naar de camping om daar te eten, maar het ging ons echt te lang duren om eerst te wachten totdat Hans en Tony gedoucht hadden en pas te eten als we weer bij de tent waren. In ieder geval hadden we geluk met het restaurant, want het eten was heel erg lekker! Toen we uiteindelijk weer terug waren op de camping hebben we ondanks dat het al best laat was nog even met een drankje bij het kampvuur gezeten, het was me het dagje wel!

Op zondag hebben we lekker rustig aan gedaan en hebben we nog wat meer van de singletrackpaadjes gefietst. Wel zonder Tony, want die kwam niet veel verder dan een boek lezen met zijn niet werkende schouder. Het was ondertussen opgehouden met waaien en dat fietst toch een heel stuk leuker! Sergio en Chelsea zijn aan het eind van de middag weer naar huis gereden en wij hebben Tony en Hans 's avonds babi pangang voorgezet wat erg in de smaak viel.

Maandag was de dag van de no-see-ums, ofwel van die gruwelijk irritante kleine vliegjes die bij voorkeur voor je gezicht rondzwermen en in je ogen, oren en neus willen zitten. Aaargh! Tenminste, ik werd er helemaal gek van en Danko kon het allemaal niet zoveel schelen. Blijkbaar wen je aan dat soort dingen als je een poos in Florida gewoond hebt! Na het ontbijt hebben we alle spullen weer ingepakt en daarna waren we van plan om samen met Hans ergens in de buurt van Grand Junction te gaan fietsen. Uiteindelijk zijn we vlakbij Fruita in het McInnis Canyons-gebied een stuk van het Kokopellitrail gaan doen omdat we dan minder ver hoefden te rijden. Daar waren we vorig jaar ook al eens geweest, maar toen hebben we een ander rondje gefietst. Ook hier waren de vliegjes in groten getale aanwezig maar daar hadden we alleen een beetje last van toen we na het fietsen een biertje zaten te drinken. Nadat we gedoucht hadden zijn we in Grand Junction bij de Golden Corral gaan eten. Zo kom je er nooit, en zo ben je binnen een paar weken twee keer! Het is in ieder geval ideaal na een paar dagen veel fietsen! Hans was er nog nooit geweest en heeft zich erg zitten verbazen over het aanwezige publiek want er liep weer heel wat fraais rond. Na het eten hebben we koffie gehaald om nog een beetje wakker te blijven en na een paar uurtjes rijden waren we tegen half één weer terug van een heel geslaagd kampeertripje!