Kamperen in Crested Butte

Uiteindelijk hebben we toch maar op vrijdagmorgen de auto ingepakt. We wilden dat eigenlijk op donderdag doen om tijd te besparen, maar nadat we gefietst hadden en Danko de leuning van de achterbank uit de Camry gehaald had, hadden we geen zin meer om verder in te pakken. Na het kamperen in Fruita hadden we besloten om in het vervolg de Camry weer mee te nemen in plaats van de TSX, want hoewel die niet zo fijn rijdt kunnen we daar veel handiger alle spullen in kwijt (helemaal zonder de achterbank erin!) en het maakt dan ook niet uit of er ook ergens kettingsmeer in de bekleding komt. En inpakken gaat ook een stuk sneller: fietsen op de achterbank en de rest in de kofferbak, en klaar!

Er zijn twee manieren om naar Crested Butte te rijden vanuit Boulder, via de 285 (een doorgaande weg, maar geen snelweg) en Gunnison, of via de I-70 en Glenwood Springs. Volgens Google maps zou het een uur schelen om via Gunnison te rijden, dus die keuze was snel gemaakt! Het eerste stuk van de 285 kronkelt eerst een heel stuk door de bergen voordat je op de vlaktes terecht komt. Dat eerste stuk is leuk om te rijden, maar daarna wordt het saai.. Over de vlaktes gaat de weg alsmaar rechtdoor, en omdat het landschap zo wijds is lijkt het alsof je helemaal niks opschiet. Omdat de weg een doorgaande routes is vanaf Denver richting het westen is het behoorlijk druk. Er zijn mensen die heel hard willen rijden en voortdurend in willen halen en mensen die telkens onder de snelheidslimiet blijven hangen en in de weg rijden. Niet een erg goede combinatie met het inschattingsvermogen van sommige mensen over wanneer je wel en niet veilig kunt inhalen! (Sommige mensen halen gewoon in zodra ze de langzamere auto voor zich bereikt hebben, ongeacht of dat op een punt is waar je overzicht hebt over wat er tegemoet komt of niet.) Na de vlaktes gaat de weg over de Monarch pas, waar we het eerste stuk achter zwaar materieel zaten en niet harder konden rijden dan stapvoets. Toen we dat eenmaal ingehaald hadden kwamen we op de afdalingachter mensen terecht die aan hun (gebrek aan) snelheid te zien (en aan hun remmen te ruiken, bah!) doodsbang waren om naar beneden te rijden. Tussen de Monarch pas en Gunnison zijn er op sommige plekken extra rijbanen om in te halen en daar konden we eindelijk wat auto's inhalen, een hele verbetering! Nadat we getankt hadden en een ijsje hadden gegeten in Gunnison hebben we het laatste stukje naar Crested Butte gereden en zijn we op zoek gegaan naar een camping. Het bleek dat het echt wel nodig is om van tevoren te reserveren, want anders is het zo ongeveer onmogelijk om ergens een plekje te vinden. Het lijkt wel of het elk jaar drukker wordt! De eerste camping waar we naartoe gereden zijn was vol, en de tweede camping bij Lake Irwin ook. Er stond al wel in ons campingboek dat die camping de meest populaire is vanwege de mooie uitzichten en dat je erg vroeg moet zijn om er te kunnen staan. Erg jammer, want er zijn maar heel weinig campings direct rondom Crested Butte en we zagen al aankomen dat we uiteindelijk voorbij Almont terecht zouden komen (op een half uur rijden van Crested Butte). We hebben dus maar eens aan de campinghost gevraagd hoelang van te voren je zou moeten reserveren, en ze zei dat er totaan Labor Day (de eerste maandag in September) geen plekken meer te reserveren zijn! Ze hebben ook wel plekken die 'first come, first serve' zijn, maar daarvoor moet je wel wat vroeger aankomen dan vrijdagmiddag. Daarna zei ze dat je ook gewoon mag wildkamperen omdat het National Forest gebied is, en dat ze weleens mensen aan de overkant van de weg had zien staan. Nou, dat was zo ongeveer het perfecte plekje: plek voor de tent tussen de bomen, een plek waar al vaker een kampvuur geweest was een stukje verderop met een geweldig uitzicht op de bergen en op de bergweide met alle bloemen ervoor, op loopafstand van de wc op de camping, en gratis omdat het niet bij de camping hoort! Hadden wij even geluk! We hebben dus de tent opgezet, een biertje gedronken en zijn daarna eens naar het riviertje gelopen wat we dachten te horen, maar wat een waterval bleek te zijn. Toen we uitgekeken waren zijn we door de zwerm muggen weer omhoog geklommen en zijn we maar eens een kampvuur gaan maken en eten gaan koken. Daarna zijn we lekker vroeg in de tent gekropen, want het koelt nogal af 's avonds op 3100 meter!

Op zaterdag konden we lekker een beetje uitslapen omdat de tent in de schaduw stond, maar omdat we voor tienen in bed lagen waren we nog steeds lekker vroeg wakker. We hebben op ons gemakje ontbeten en daarna eens bedacht waar we zouden gaan fietsen. Er zijn een heleboel bergpassen rondom Crested Butte en daar wilde ik er wel eentje van beklimmen. Danko heeft op de kaart zitten kijken wat leuk zou zijn om te doen en uiteindelijk leek de Pearl Pass ons wel wat. Deze pas begint op ongeveer 2800 meter en gaat tot bijna 3900 meter, en nadat we alle fietsspullen gepakt hadden zijn we met de auto naar het beginpunt gereden. Na een klein stukje zandweg begon het meteen al goed, want het pad ging dwars door een riviertje dat toch echt te diep was om doorheen te fietsen. We hebben nog gekeken of er geen andere plek was waar je er doorheen kon zonder natte voeten te krijgen, maar dat kon niet. Om geen natte schoenen te krijgen zat er dus niks anders op dan er op blote voeten met de fiets aan de hand doorheen te lopen! En dat was zó koud!! We hebben daarna dus maar even met de voeten in de zon gezeten om een beetje op te drogen voordat we verder gefietst zijn. Na het koude water was het ook erg fijn om weer sokken en schoenen aan te doen! Het plan was om na een poosje ergens aan het riviertje te gaan zitten om brood te eten, maar met de hoeveelheid (steek)vliegen en muggen die overal zaten hoefde dat voor mij niet zo. Na iets van twee kilometer ging het pad weer door hetzelfde koude riviertje, en was het weer te diep om doorheen te fietsen. Dus, weer schoenen uit en door het koude water, brr! Het eerste stuk van de pas gaat over een redelijk begaanbaar zandpad dat door stukken bos en bergweides ongeveer het riviertje volgt. Als je eenmaal wat hoger bent kom je tussen de dennenbomen en mag je nog twee keer het riviertje oversteken. Wij dachten dus dat het water koud was de eerste keer dat we er doorheen moesten, maar hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd! Je kon je voeten gevoelloos voelen worden in het kleine beetje tijd dat je door het water loopt, erg apart was dat! Hoe hoger we kwamen, hoe rotsiger het pad werd, tot we op een gegeven moment niet meer konden fietsen omdat het pad alleen nog maar uit rotsen en keien bestond. We dachten eerst dat dat misschien een stukje verder wel weer beter zou worden, maar dat gebeurde niet echt. Tegen die tijd hadden we al wel lang genoeg gelopen om ook de top te willen halen, maar met nog iets van anderhalve kilometer te gaan zijn we toch maar omgedraaid. Het begon namelijk al wel laat in de middag te worden en het leek alsof er een flinke regenbui over de top kwam zetten, en het zou ons op dat punt nog wel iets van drie kwartier kosten om helemaal boven te komen. We hadden op dat moment al ongeveer een uur lopend onze fiets omhoog geduwd en we hadden ook allebei niet zoveel water meer. Als we nog een beetje op tijd weer bij de auto wilden zijn was het dus verstandiger om om te draaien! Het was eerst nog een flink stuk lopen voordat het weer begaanbaar genoeg was om te kunnen fietsen, in totaal zullen we wel iets van 6 kilometer over rotsen gelopen hebben! En ik houd er al zo van om te wandelen..! Ik was dan ook blij toen we het rotsige stuk achter ons gelaten hadden, en nadat we op de weg terug nog vier keer door het riviertje gewaad hadden (het koude water was eigenlijk best lekker na die hele wandeling op mountainbikeschoenen!) waren we na iets van viereneenhalf uur weer terug bij de auto na een maar ietsje langere tocht dan we van tevoren gedacht hadden! We hadden allebei geen puf meer om na het douchen nog eten te gaan koken, en in plaats daarvan zijn we lekker in Crested Butte bij de Mexicaan gaan eten. Onderweg terug naar de camping zagen we nog een stekelvarken de weg oversteken, gelukkig konden we nog op tijd remmen! Eenmaal terug bij de tent hebben we nog even bij het kampvuur gezeten voordat we ons bed ingerold zijn.

Op zondag hebben we lekker rustig ontbeten en eens op de kaart gekeken welke paadjes we nog wel wilden fietsen. We hadden geen behoefte aan nog een monstertocht en dus had Danko wat makkelijkere trails uitgezocht. We hebben de tent en alle andere spullen vast ingepakt en in de auto geladen omdat we geen zin hadden om dat na het fietsen nog te moeten doen, en daarna zijn we omlaag gereden naar Crested Butte om vanaf daar te gaan fietsen. Als eerste hadden we een makkelijk paadje uitgekozen zodat we rustig de moeheid een beetje uit de benen konden fietsen, en omdat er een paar hele grote buien aankwamen hebben we het ook maar bij alleen dat paadje gehouden. We waren mooi op tijd terug bij de auto om niet een flinke bui over ons heen te krijgen! De geplande douche na het fietsen ging niet door omdat het hostel waar je een douche kunt kopen op zondag alleen open is na vier uur 's middags. Het was dus maar goed dat we niet verder gefietst hadden met het idee dat we toch wel konden douchen als we weer terug waren! Omdat de heenreis over de 285 ons niet zo heel goed bevallen was zijn we via de andere manier terug naar huis gereden. Je rijdt dan eerst over de Kebler pas, een zandweg die door een heel mooi gebied gaat met allemaal bergweiden en het grootste aspenbos ter wereld. We hebben ons wel verbaasd over hoe langzaam sommige mensen maar durven te rijden, zelfs als ze een grote pickup truck hebben. Je zou toch zeggen dat zandwegen met zo'n ding geen probleem moeten zijn! Na de Kebler pas moet je over de McClure pas richting Glenwood Springs en we kwamen erachter dat dat ook niet de meest ideale weg is als je graag op wilt schieten. Maar ja, Crested Butte ligt nou eenmaal een beetje afgelegen! Eenmaal bij Glenwood Springs konden we daar de I-70 op, en na een paar uurtjes rijden waren we aan het begin van de avond weer thuis. Voor een gewoon weekend is het wel een beetje te ver, maar voor een lang weekend is het zeker voor herhaling vatbaar!