Thanksgiving en meer

Ok, waar zal ik eens mee beginnen.. We hadden het zeg maar druk de laatste paar weken! Vorige week was het Thanksgiving en de week daarvoor had ik een Turkey lunch op het werk. Daar kwam ik vijf minuten van tevoren achter door de herinneringsemail, en toen ontdekte ik ook pas dat het inderdaad bijna Thanksgiving was. Nou weet ik natuurlijk wel dat dat in de laatste week van November gevierd wordt, maar toch had ik het helemaal niet in de gaten gehad! Het is dan wel leuk om een week van tevoren te ontdekken dat je een lang weekend van vier dagen vrij gaat hebben, want de universiteit is op de dag na Thanksgiving ook dicht. Maar goed, het eten was lekker, het was gezellig, en het is altijd fijn om even je kantoor uit te zijn!

In het weekend hebben we een beetje gefietst (geloof ik...) en heb ik speculaas gebakken. Het was erg goed gelukt en erg lekker :-). Op zondag zijn we weer eens naar Black Hawk gegaan voor het avondeten. Er was een heleboel sneeuw voorspeld, maar daar was de hele dag al niks van te merken. We waren dan ook best verbaasd om na het eten de parkeergarage uit te rijden en in wel minstens vijf centimeter sneeuw terecht te komen! Maar goed dus dat we de spijkerbanden al onder de auto hadden, want anders was naar huis rijden geen pretje geweest. Op een gegeven moment stond de auto die een poosje een stukje voor ons reed ineens overdwars op de weg! Het is ook grappig dat het publiek in het casino er op zondag aanzienlijk anders bij loopt dan op zaterdag. Want in plaats van een heleboel ‘opgetut om uit te gaan’ mensen waren er nu een heleboel mensen die er wel een beetje slordig bij liepen. Met hun jas nog aan, of met een pet op, of (net zoals anders) veel te dik. We passen dus op geen enkele manier tussen de doelgroep daar, maar het is altijd wel een leuk uitje!

Op maandag had Danko het idee dat we weleens naar de nieuwe Harry Potter film konden gaan, en dan wel op IMAX-formaat. Het was weer een erg gave film en we zijn alle het vervelende ‘vermaak’ vooraf aan de film goed doorgekomen met speculaas en een chocolade letter :-). Ik vond het wel jammer dat het voor mijn gevoel al zo snel afgelopen was, ik kan niet wachten op het volgende deel! Het is wel jammer dat dat dan de laatste gaat zijn.

Op dinsdag zat er weer een leuk pakje tussen de post. Ik kon aan het handschrift direct al zien dat het van Ria was, maar ik kon niet zo goed raden wat erin zou kunnen zitten. En het waren... pepernoten! Mmm! Precies onder het gewicht waarop je nog een beetje goedkoop dingen kunt versturen, dus we hebben er zelfs nog niet van gesnoept!

Woensdag was een druk dagje. Ik was hard toe aan nieuwe hardloopschoenen, ik moest nog boodschappen doen omdat er iets op was (note to self: doe dat nooit op de dag voor Thanksgiving, want zo druk heb ik het zelden gezien in de supermarkt), en we hadden aan Keith en Michelle (de overburen) aangeboden om cheesecake mee te nemen als toetje voor het Thanksgiving dinner waarvoor ze ons hadden uitgenodigd. Het boodschappen doen en schoenen kopen duurde wat langer dan ik had gedacht, maar ik was nog steeds vroeg genoeg thuis om voor het avondeten taart te bakken. Tenminste, als dat gegaan was in de tijd die er volgens het recept voor stond. Ik had bedacht dat ik in plaats van gewone pumpkin pie (pompoentaart klinkt toch een stukje minder aantrekkelijk) pumpkin cheesecake wilde maken, alleen duurde het in plaats van een uur meer dan twee uur voordat het ding eindelijk gaar genoeg was om uit de oven te halen. Toen was ik er ondertussen van overtuigd dat het de ‘cheesecake from hell’ was en was ik al aan het bedenken wat ik als plan B kon gaan doen. Het probleem met de lange baktijd was dat we ‘s avonds pizza zouden eten, en ik die pas in de oven kon doen nadat de taart klaar was. En omdat het zolang duurde nadat ik het deeg uitgerold had totdat ik het beleg erop deed was dat ook fijn een beetje uitgedroogd. Aaargh! Uiteindelijk konden we om half tien pas eten. En toen bleek dat het recept dat ik voor de pizza gebruikt had smaakte als ‘pizzabodem met paprika en te weinig andere dingen’.

Op Thanksgiving zijn we begonnen met schandalig lang uit te slapen. Eigenlijk doen we dat nooit (dat voelt altijd als zonde van het weekend), maar met een paar extra vrije dagen om te verlummelen hebben we daar heerlijk gebruik van gemaakt! Tegen de tijd dat we gingen ontbijten was dat al veranderd in brunchen! Het was ook tijd om de cheesecake uit de vorm te halen, en daar had ik niet erg goede verwachtingen van. Ik wist niet zeker of het wel goed gaar zou zijn, en de bovenkant was ook nogal ingezakt nadat ik de taart uit de oven gehaald had. ‘Gelukkig’ bleven er wat stukjes van de korst aan de springvorm zitten toen ik die eraf haalde zodat ik een beetje kon voorproeven. En tegen mijn verwachting in was dat echt hartstikke lekker! Gelukkig! Ik heb alle schoonheidsfoutjes onder slagroom verstopt en halverwege de middag zijn we naar de overkant gegaan. Michelle was nog druk aan het koken (en wilde geen hulp), en totaan het eten hebben we met Lynn-Leigh en Brian (vrienden van hun uit North Carolina) en Joey en Anna (verderop uit de straat, zo ontmoet je nog eens mensen!) gekletst en drankjes gedronken en van de crackers en kaas gesnoept. Keith zei dat hij Porter (hun hond) in de auto gedaan had en die op de parkeerplaats bij de kerk geparkeerd had zodat we geen last van hem zouden hebben onder het eten, daar moesten we hard om lachen! Het eten was echt hartstikke lekker: kalkoen, cranberrysaus, zoete-aardappelpuree, boontjes, stuffing, gewone aardappelpuree, en salade met walnoten voor de liefhebbers (daar heb ik me maar niet aan gewaagd!). Mmm!! En als toetje mijn pumpkin cheesecake die echt ontzettend in de smaak viel, dat vind ik toch altijd wel heel erg leuk! Lynn-Leigh vond het net als de taart van de Cheesecake Factory en Anna zei dat ze nooit een heel stuk cheesecake eet, maar dat ze hiervoor toch echt een uitzondering moest maken.
Na het eten kwamen Matthew en Elizabeth met Sara en Brian en we hebben met z’n allen een heel gezellige avond gehad. Erg voor herhaling vatbaar! Toen Elizabeth erachter kwam dat ik taart had gebakken wilde ze dat per sé proberen en moesten Sara en Brian dat ook doen van haar, ook al zaten ze nog vol van hun turkey dinner. Het was wel jammer dat er daarna geen taart meer over was voor de volgende dag, maar als iedereen (inclusief Porter..) het zo lekker vind is dat niet zo erg!

Op de vrijdag na Thanksgiving hebben we het uitslapen nog eens dunnetjes overgedaan, en nadat we toch maar een stukje zijn gaan fietsen was het tijd om naar Tony en Julisa te gaan voor hun bruiloft. Tony was er een paar dagen van tevoren pas achter gekomen dat ze hun bruiloft op Black Friday gepland hadden (de dag na Thanksgiving waarop mensen beginnen met hun Kerstinkopen, de winkels uit de rode cijfers komen en er overal met prijzen gestunt wordt). Hij zei dat hij dat wel anders gepland zou hebben als hij het eerder in de gaten gehad had, haha! Tony had ons van tevoren al verteld wat er allemaal ging gebeuren, omdat hij dacht dat we het weleens een beetje raar zouden kunnen vinden. We zijn dus strategisch achterin gaan zitten voor het geval dat. En dat bleek wel een goed idee te zijn! Tony en Julisa waren een poosje geleden al op het gemeentehuis getrouwd, dus dit was meer een huwelijksviering dan een trouwceremonie. Het begon met dat iedereen de ogen dicht moest doen en we een ‘kring’ moesten vormen van goede gedachten, een aantal hymnes in het Sanskriet (toen viel één van de andere mensen in slaap, haha!), één om de moeder aan te roepen en van de andere ben ik de betekenis vergeten. Daarna werden de ringen doorgegeven zodat iedereen daar goede dingen in kon stoppen, gevolgd door stiltemeditatie en Tony en Julisa hun huwelijksbeloftes aan elkaar. Daarna werden er halleluja’s gezongen (wat ik niet heel erg goed vond passen bij alles ervoor) en het eindigde met ‘Mazzeltov!’, wat ik ook niet zo goed kon plaatsen. We vonden het inderdaad wel een beetje vreemde combinatie! Maar goed, zoals Hans al zei maakt dat niet uit, zolang Tony en Julisa het graag op die manier wilden doen. Daarna was het een gewoon feestje, met lekker Indisch eten en bruidstaart. Weer een heel ander soort bruiloft dan die van een paar maanden geleden!

Op zaterdag zijn we met Matthew en Elizabeth naar het ijsbaantje geweest voor Elizabeth haar verjaardag. Ze wist daar niks van omdat Matthew haar wilde verrassen, dus waren wij daar ‘toevallig’ ook. We zijn niet gaan schaatsen en toen het wel een beetje fris werd zijn we lekker binnen warme chocolademelk gaan drinken in de sigarenbar aan hetzelfde pleintje. Daar was een bandje van die hele serieuze muziek aan het spelen, en de mensen naast ons waren maar wat verontwaardigd dat we niet goed genoeg klapten voor elk nummer. Toen iedereen uitgeschaatst was zijn we dan ook naar een Irish pub verhuisd, daar was ook live muziek, maar een heel stuk leuker!

Op zondag zijn we naar nieuwe vloerbedekking gaan kijken omdat we besloten hebben dat het nu genoeg is geweest met het tapijt dat op de trap en de bovenverdieping ligt. We hebben zo het idee dat dat ongeveer de goedkoopste vloerbedekking is die je kunt krijgen, en na ongeveer twee-en-een-half jaar is daar al de helft van afgesleten. Ofwel we kunnen ons een ongeluk stofzuigen en een paar dagen later ligt er weer zoveel stof dat je zou denken dat je het wel een maand niet gezogen hebt (grrr). Omdat ons huis een 'affordable' huis is zijn er regels over wat je mag verbeteren en wanneer je de kosten daarvan mag meeberekenen in de verkoopprijs als je je huis zou willen verkopen. We dachten altijd dat de regel voor vloerbedekking was dat je het na zes jaar mocht vervangen (dat is al een beetje belachelijk als je ziet wat de kwaliteit is van het spul dat er ligt). Danko heeft het opgezocht, en je mag pas na tien jaar je vloerbedekking vernieuwen, en je mag de kosten alleen meeberekenen als je het vervangt door tegels of hout! En aangezien we nou niet echt van plan zijnn om de trap te betegelen of om boven houten vloeren te leggen zullen we de kosten voor nieuwe vloerbedekking dus in ieder geval voor eigen rekening moeten nemen. En dan kunnen we dus net zo goed nu nieuw tapijt kopen zodat we daar langer plezier van kunnen hebben! Het is dan nog wel lastig om in de winkel een kleur uit te zoeken, dus hebben we de stalen mee naar huis genomen om te bedenken van welke kleuren we een groter stuk dan een paar vierkante centimeter wilden hebben. Als het goed is zit dat morgen bij de post en dan kunnen we gaan beslissen welke kleur het gaat worden. We zullen in ieder geval blij zijn als de nieuwe vloerbedekking erin ligt!

Eergisteren heb ik meer speculaas gebakken omdat ik beloofd had om wat mee naar het werk te nemen (het viel in de smaak vanmorgen :-)) en heb ik me ook aan gevulde speculaas gewaagd. In het recept stond: ‘roer de amandelspijs los met een beetje citroensap’, maar ze hadden beter kunnen zeggen ‘stamp de amandelspijs fijn met een beetje citroensap’, haha! We hebben het nog niet geproefd, maar het ruikt in ieder geval zoals het hoort!
Het was ook Elizabeth haar verjaardag en dus waren we samen met Keith en Michelle, en Joey en Anna ‘toevallig’ in het restaurant waar Matthew haar mee uit eten had genomen. Ze had het niet direct helemaal in de gaten, erg grappig! Het was weer erg gezellig! Dan blijkt wel dat het handig is als je een hond hebt. Keith en Michelle (die hier net een paar maanden wonen) kennen Joey en Anna omdat ze elkaar tegen komen als ze hun hond uitlaten. Joey en Anna wonen maar een paar huizen verderop, maar we hadden ze dus nog nooit ontmoet voor Thanksgiving!

Ondertussen hebben we ook besloten om de advocaat die we ingehuurd hebben voor de green card-aanvraag alle ondersteunende brieven te laten schrijven. De brief die de werkgever moet ondertekenen was er al na een dag, wel zes kantjes lang! Daarvan kregen we wel het gevoel dat het zeker de moeite waard is om die man dat soort dingen te laten doen, ook al is het niet goedkoop. Danko was eerst van plan om zelf te zorgen voor de andere brieven, maar daar heeft hij het gewoon veel en veel te druk voor. Hij heeft namelijk bedacht dat hij zijn eigen bedrijfje gaat beginnen, en daarvoor moet ook weer van alles en nog wat geregeld worden. Niet zozeer om op papier een bedrijf te beginnen, dat zijn maar twee online formulieren, maar om alles er omheen te regelen. Het is namelijk veel makkelijker om geld voor onderzoek aan te vragen als je een ‘small business’ bent dan als je zoiets doet als wetenschapper. Je kunt dus of een klein bedrijfje zoeken om mee samen te werken, of je kunt je eigen bedrijfje beginnen. En omdat er nogal wat potentie lijkt te zitten in Danko’s uitvinding waarvoor hij bezig is een patent aan te vragen, is het wel net zo logisch om dan maar zelf ondernemer te worden. Het wordt ondertussen alleen wel lastig om al die advocaten uit elkaar te houden als Danko zegt dat hij met een advocaat gepraat heeft!