De 'gorgeous scientist'

Iets minder dan een week nadat Danko terug was uit Japan moest hij alweer weg voor een conferentie in Monterey in Californië. Deze was gelukkig maar een paar dagen, al leek het er even op dat de terugreis een stuk langer zou gaan duren dan gepland. Het vliegtuigje waarmee ze van Monterey naar San Francisco zouden vliegen was namelijk kapot, en dus mocht iedereen met de taxi naar San Francisco om dan vanaf daar verder te vliegen. Dit was voor de komende tijd de laatste conferentie, dus voorlopig is het afgelopen met al dat gereis! Maar goed ook, want ik vroeg me eergisteren al af hoe laat Danko morgen naar het vliegveld moest terwijl hij nergens naartoe hoeft nu!

Een paar dagen nadat Danko weer terug was zat er opeens een pakje uit Nederland tussen de post. We hadden geen idee wie dat gestuurd had (al vielen er wel wat mogelijkheden af omdat niet iedereen het adres uitprint ;-)) en het bleek een Sinterklaasoverlevingspakket van Ineke te zijn. Het staat met stip op het lekkerste pakje ooit! Chocoladepepernoten, drop, drie smaken chocoladeletters, stroopwafels en twee smaken thee zat erin, mmmm! Wat het weer betreft waren we nog niet erg in Sinterklaasstemming, want het was nog voortdurend hartstikke lekker herfstweer: af en toe een wat kouder dagje, maar over het algemeen warm genoeg om nog lekker in een korte broek en een shirtje te kunnen fietsen. Dinsdag kwam daar alleen nogal abrupt een eind aan! ‘s Morgens was het weer nog zo lekker dat ik zonder jas naar de bus kon lopen (vanwege de weersvoorspellingen ging ik maar niet op de fiets) en ‘s middags stond ik toen ik op de bus stond te wachten te wensen dat ik in plaats van een dik fietsjack mijn winterjas had meegenomen, want toen was het koud en hard aan het sneeuwen. Brrr! Vannacht heeft het gevroren en voor morgen wordt er regen/sneeuw voorspeld, maar daarna schijnt het toch weer een paar dagen bijna 15°C te worden – we zullen zien!

Eergisteren hadden we een afspraak met een immigratie-advocaat. Danko is namelijk ongeveer aan het eind van de maximale hoeveelheid tijd die je op zijn soort visum mag doorbrengen, en het wordt dus tijd om een Green Card (een permanent resident card – die ooit groen waren, maar tegenwoordig niet meer) te gaan aanvragen. Op zich zou je dat hele proces zelf kunnen doen, maar omdat het wel een beetje belangrijk is dat alles in één keer goed gaat leek het ons handig om daar wat hulp bij te hebben. Dat hele gebeuren is trouwens nog een duur grapje! Als je de advocaat alles voor je laat doen, dan ben je in totaal $13.000 kwijt aan aanvraagkosten, advocaatkosten, een bedrag voor ‘premium processing’, en kosten om van visumstatus te veranderen!
Er zijn maar een paar mogelijkheden waarop je een Green Card kunt krijgen (door familie, werkgevers, het winnen van de Green Card-loterij of het aanvragen van (politiek) asiel), en als je een aanvraag doet gebaseerd op je werk zijn er een paar manieren hoe je dat kunt doen. De meeste wetenschappers baseren hun aanvraag op hun ‘extraordinary abilities’ waarvoor je moet aantonen dat je wereldwijd tot de top van je vakgebied behoort (en wat Ulf ooit heeft omgedoopt tot de ‘gorgeous scientist’ manier :-D). Je kunt ook een aanvraag doen vanwege ‘national interest’, waarvoor je moet aantonen dat het voor Amerika in het landsbelang is dat jij een verblijfsvergunning krijgt. Omdat dat de snelste manier is om een Green Card aan te vragen en je er een stuk minder papierwerk voor hoeft aan te leveren dan voor de 'extraordinary abilities'-aanvraag is dat de manier die Danko gaat doen. Naast de nodige formulieren moet je dan van je werkgever een brief hebben die aanvraag ondersteunt, en brieven van andere belangrijke partijen die aangeven waarom jij voor hun zo belangrijk bent. De advocaat waar we vrijdag waren gaat de brief voor de werkgever schrijven, en het doel van de afspraak was om een check uit te schrijven, de hele procedure door te nemen, en om Danko te laten uitleggen wat hij doet voor zijn werk zodat dat in die brief verwerkt kan worden. Ik denk dat Danko wel anderhalf uur heeft zitten praten over wat hij nou precies doet, en de advocaat heeft iets van vijftien kantjes papier volgeschreven met aantekeningen. Ik vond het best grappig dat die man na al die tijd en een heleboel vragen op een gegeven moment zegt, dit is wat ik denk hoe jouw carrière zich heeft ontwikkeld, en dan doodleuk in een paar zinnen precies de spijker op zijn kop slaat terwijl hij van tevoren geen idee had van dat hele vakgebied!
Danko gaat zelf zorgen voor de andere brieven die met de Green Card-aanvraag meegestuurd moeten worden, en we gaan ook zelf de formulieren voor het veranderen van visumstatus insturen, waardoor de aanvraagkosten omlaag gaan naar ongeveer $7.000. Nog steeds duur, maar een heel stuk beter dan $13.000! De advocaat had duidelijk niet de samenstelling van Danko’s lijstje van briefschrijvers verwacht, en zei dat de meeste mensen misschien één zo’n brief zouden hebben in plaats van een heleboel. Hij zei ook dat hij in alle jaren dat hij dit soort Green Cards heeft aangevraagd nog nooit iemand gehad had die zo duidelijk zijn werk kon uitleggen in plaats van in technische details te vervallen, en dat Danko een heel erg sterke onderbouwing had voor de Green Card-aanvraag. Leuk om te horen! Aankomende week zou de brief die de advocaat gaat schijven af zijn, en kan Danko beginnen met het verzamelen van de andere brieven. Het gaat nog heel precies wat daar in moet staan en wat voor bewoordingen wel en niet gebruikt moeten worden, dus daar krijgt hij nog voorbeelden voor. En ondertussen moet ook nog ‘even snel’ zijn visum verlengd worden, zodat hij een geldige werkvergunning houdt totdat de Green Card goedgekeurd is. Dat klinkt allemaal al als een heleboel, en dat is nog maar het begin van de hele aanvraagprocedure! Gelukkig voor ons is het meer een vraag van wanneer alles goedgekeurd zal zijn, dan of het wel of niet zal gebeuren. Luxe!